Bible

 

Exodo 19

Studie

   

1 Sa ikatlong buwan, pagkatapos na ang mga anak ni Israel ay makaalis sa lupain ng Egipto, ay dumating sila ng araw ding yaon sa ilang ng Sinai.

2 At nang sila'y umalis sa Rephidim, at dumating sa ilang ng Sinai, ay humantong sila sa ilang; at doo'y humantong ang Israel sa harap ng bundok.

3 At si Moises ay lumapit sa Dios, at tinawag ng Panginoon siya mula sa bundok, na sinasabi, Ganito mo sasabihin sa sangbahayan ni Jacob, at sasaysayin sa mga anak ni Israel.

4 Inyong nakita ang aking ginawa sa mga Egipcio, at kung paanong dinala ko kayo sa mga pakpak ng agila, at kayo'y inilapit ko sa akin din.

5 Kaya't ngayon, kung tunay na inyong susundin ang aking tinig, at iingatan ang aking tipan, ay magiging isang tanging kayamanan nga kayo sa akin, na higit sa lahat ng bayan: sapagka't ang buong lupa ay akin;

6 At kayo'y magiging isang kaharian ng mga saserdote sa akin, at isang banal na bansa. Ito ang mga salita na inyong sasalitaan sa mga anak ni Israel.

7 At dumating si Moises at tinawag ang mga matanda sa bayan, at ipinahayag sa harap nila ang lahat ng salitang ito na iniutos ng Panginoon sa kaniya.

8 At ang buong bayan ay sumagot na magkakaisa, at nagsabi, Yaong lahat na sinalita ng Panginoon ay aming gagawin. At ipinagbigay alam ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Narito ako'y naparirito sa iyo sa isang salimuot na ulap upang marinig ng bayan pagka ako'y magsasalita sa iyo, at paniwalaan ka rin naman nila magpakailan man. At sinalita ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

10 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pumaroon ka sa bayan at papagbanalin mo sila ngayon at bukas at labhan nila ang kanilang mga damit,

11 At humanda sa ikatlong araw: sapagka't sa ikatlong araw ay bababa ang Panginoon sa paningin ng buong bayan sa ibabaw ng bundok ng Sinai.

12 At lalagyan mo ng mga hangganan ang bayan sa palibot, na iyong sasabihin, Magingat kayo, na kayo'y huwag sumampa sa bundok, o sumalang sa hangganan: sinomang sumalang sa bundok ay papatayin na walang pagsala:

13 Walang kamay na hihipo sa kaniya, kundi, siya'y tunay na babatuhin, o papanain; maging hayop o tao ay hindi mabubuhay: pagka ang pakakak ay tumunog ng maluwat ay sasampa sila sa bundok.

14 At bumaba si Moises sa bayan mula sa bundok, at pinakabanal ang bayan, at sila'y naglaba ng kanilang mga damit.

15 At kaniyang sinabi sa bayan, humanda kayo sa ikatlong araw; huwag kayong sumiping sa babae.

16 At nangyari ng ikatlong araw, ng umaga, na kumulog at kumidlat, at may isang salimuot na ulap sa ibabaw ng bundok, at ang tunog ng pakakak ay napakalakas; at ang buong bayan na nasa kampamento ay nanginig.

17 At inilabas ni Moises ang bayan sa kampamento upang salubungin ang Dios; at sila'y tumayo sa paanan ng bundok.

18 At ang buong bundok ng Sinai ay umuusok, sapagka't ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw niyaon na nasa apoy: at ang usok niyaon ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno, at ang buong bundok ay umuugang mainam.

19 At nang lumalakas ng lumalakas ang tunog ng pakakak ay nagsasalita si Moises, at sinasagot siya ng Dios sa pamamagitan ng tinig.

20 At ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw ng bundok ng Sinai, sa taluktok ng bundok; at tinawag ng Panginoon si Moises sa taluktok ng bundok; at si Moises ay sumampa.

21 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Bumaba ka, pagbilinan mo ang bayan, baka sila'y lumagpas upang makita ang Panginoon, at mamatay ang karamihan sa kanila.

22 At gayon din ang mga saserdote, na lumalapit sa Panginoon ay papagbanalin mo, baka ang Panginoon ay hindi makapagpigil sa kanila.

23 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Ang baya'y hindi makasasampa sa bundok ng Sinai: sapagka't iyong pinagbilinan kami, na iyong sinabi, lagyan mo ng hangganan sa palibot ang bundok, at iyong ariing banal.

24 At sinabi ng Panginoon sa kaniya, Yumaon ka, bumaba ka; at ikaw ay sasampa, ikaw at si Aaron na iyong kasama: nguni't ang mga saserdote at ang bayan ay huwag lumampas sa mga hangganan upang lumapit sa Panginoon, baka siya ay hindi makapagpigil sa kanila.

25 Sa gayo'y bumaba si Moises sa bayan at isinaysay sa kanila.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8777

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8777. And said, all that Jehovah hath spoken we will do. That this signifies according to the influx from the Divine, is evident from the signification of “doing what Jehovah hath spoken,” as being according to the influx from the Divine, for by “speaking” is signified influx (see n. 8772), and by “Jehovah,” the Divine.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8772

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8772. These are the words which thou shalt speak unto the sons of Israel. That this signifies influx for the receiving of truths in good, is evident from the signification of “speaking,” when by the Divine, as being influx (see n. 2951, 5481, 5743, 5797, 6152, 6291, 8128, 8660). That it denotes for the receiving of truths in good, is because it is said of the sons of Israel, by whom is signified the spiritual church, and the spiritual church is with those who are in good wherein are truths. How the case is with good wherein are truths shall be briefly told. He who knows the formation of good from truths, knows the veriest secrets of heaven, for he knows the secrets of the formation of man anew, that is, of the formation of heaven or of the Lord’s kingdom with him. All Christian good, or spiritual good, has in itself the truths of faith, for the quality of this good is from the truths which are of faith. Good which has not its quality from the truths of faith is not Christian good, but natural good, which does not give eternal life. The reason is that natural good has in it only natural life, which life is not unlike the life of beasts, for they also are in good when they are gentle; but beasts cannot receive spiritual life. From this it is plain that spiritual life is acquired solely by means of the truths of faith.

[2] This life, namely, spiritual life, is first acquired by knowing the truths which are of faith, afterward by acknowledging them, and finally by believing them. When they are only known, they are as it were at the gate; when they are acknowledged, they are in the entrance hall; but when they are believed, they are in the inner chamber. Thus they advance from exteriors toward interiors successively. In the interior man is good, which is continually flowing in from the Lord, and there conjoining itself with truths, and making them to be faith and afterward to be charity. This good attracts truths to itself, for it has a longing for them, in order that through them it may procure for itself a quality and thus emerge.

[3] When therefore these truths have been conjoined with good, then the man has been regenerated: for then he no longer looks from truths at what is to be believed and what is to be done, but from good, because he has been imbued with truths, and has them in himself; nor does he care for truths from any source than those which he himself can see from his own good; and he continually sees more, because they are produced therefrom like offspring from their parents. These offspring are from such a marriage of good and truth as is called “the heavenly marriage.” The truths which are thence produced have in them good, because they have been born from this. These enter good successively, and enlarge it, and perfect it, and this to eternity. From all this also it is evident how the case is with the two states of the man who is being regenerated (concerning which above, n. 7992, 8643, 8648, 8658, 8685, 8690, 8701 also n. 8516, 8539, 8722).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.