Bible

 

Daniel 7

Studie

   

1 Nang unang taon ni Belsasar na hari sa Babilonia, ay nagtaglay si Daniel ng isang panaginip at mga pangitain ng kaniyang ulo sa kaniyang higaan: nang magkagayo'y kaniyang isinulat ang panaginip, at isinaysay ang kabuoan ng mga bagay.

2 Si Daniel ay nagsalita, at nagsabi, May nakita ako sa aking pangitain sa kinagabihan, at, narito, ang apat na hangin ng langit ay nagsisihihip sa malaking dagat.

3 At apat na malaking hayop na magkakaiba ay nagsiahon mula sa dagat,

4 Ang una'y gaya ng leon, at may mga pakpak ng aguila: aking minasdan hanggang sa ang mga pakpak niyao'y nahugot, at ito'y nataas mula sa lupa, at pinatayo sa dalawang paa na gaya ng isang tao; at puso ng tao ang nabigay sa kaniya.

5 At, narito, ang ibang hayop, na ikalawa, na gaya ng isang oso; at lumitaw sa isang tagiliran, at tatlong tadyang ang nasa kaniyang bibig sa pagitan ng kaniyang mga ngipin: at sinabi ng mga ito ang ganito sa kaniya, Bumangon ka, manakmal ka ng maraming laman.

6 Pagkatapos nito'y tumingin ako, at narito ang iba, gaya ng isang leopardo, na mayroon sa likod niyaon na apat na pakpak ng ibon; ang hayop ay mayroon din namang apat na ulo; at binigyan siya ng kapangyarihan.

7 Pagkatapos nito'y may nakita ako sa pangitain sa gabi, at, narito, ang ikaapat na hayop, kakilakilabot at makapangyarihan, at totoong malakas; at may malaking mga ngiping bakal; nananakmal at lumuluray, at niyuyurakan ng kaniyang mga paa ang nalabi: at kaiba sa lahat na hayop na una sa kaniya; at siya'y may sangpung sungay.

8 Aking pinagdilidili ang mga sungay, at, narito, sumibol sa gitna ng mga yaon ang ibang sungay, isang munti, na sa harap niyao'y tatlo sa mga unang sungay ay nabunot sa mga ugat: at, narito, sa sungay na ito ay may mga mata na parang mga mata ng tao, at isang bibig na nagsasalita ng mga dakilang bagay.

9 Aking minasdan hanggang sa ang mga luklukan ay nangaglagay, at isa na matanda sa mga araw ay nakaupo: ang kaniyang suot, maputing parang niebe, at ang buhok ng kaniyang ulo ay parang taganas na lana; ang kaniyang luklukan ay mga liab na apoy, at ang mga gulong niyaon ay nagniningas na apoy.

10 Isang mabangis na sigalbo ay lumabas at nagmula sa harap niya: mga libo libo ang naglilingkod sa kaniya, at makasangpung libo na sangpung libo ang nagsitayo sa harap niya: ang kahatulan ay nalagda, at ang mga aklat ay nangabuksan.

11 Ako'y tumingin nang oras na yaon dahil sa tinig ng mga dakilang salita na sinalita ng sungay; ako'y tumingin hanggang sa ang hayop ay napatay, at ang kaniyang katawan ay nagiba, at siya'y nabigay upang sunugin sa apoy.

12 At tungkol sa nalabi sa mga hayop, ang kanilang kapangyarihan ay naalis: gayon ma'y ang kanilang mga buhay ay humaba sa isang kapanahunan at isang panahon.

13 Ako'y nakakita sa pangitain sa gabi, at, narito, lumabas na kasama ng mga alapaap sa langit ang isang gaya ng anak ng tao, at siya'y naparoon sa matanda sa mga araw, at inilapit nila siya sa harap niya.

14 At binigyan siya ng kapangyarihan, at kaluwalhatian, at isang kaharian, upang lahat ng mga bayan, bansa, at mga wika ay mangaglingkod sa kaniya: ang kaniyang kapangyarihan ay walang hanggang kapangyarihan, na hindi lilipas, at ang kaniyang kaharian ay hindi magigiba.

15 Tungkol sa aking si Daniel, ang aking kalooban ay namanglaw sa loob ng aking katawan, at binagabag ako ng mga pangitain ng aking ulo.

16 Ako'y lumapit sa isa sa kanila na nakatayo, at itinanong ko sa kaniya ang katotohanan tungkol sa lahat na ito. Sa gayo'y kaniyang isinaysay sa akin, at ipinaaninaw niya sa akin ang kahulugan ng mga bagay.

17 Ang mga dakilang hayop na ito na apat, ay apat na hari, na magbabangon sa lupa.

18 Nguni't ang mga banal ng Kataastaasan ay magsisitanggap ng kaharian, at aariin ang kaharian magpakailan man, sa makatuwid baga'y magpakakailan-kailan man.

19 Nang magkagayo'y ninasa kong maalaman ang katotohanan tungkol sa ikaapat na hayop, na kaiba sa lahat ng yaon, na totoong kakilakilabot, na ang mga ngipin ay bakal, at ang mga kuko ay tanso; na nananakmal, lumalamuray, at niyuyurakan ng kaniyang mga paa ang nalabi;

20 At tungkol sa sangpung sungay na nangasa kaniyang ulo, at sa isa na sumibol, at sa harap niyao'y nabuwal ang tatlo, sa makatuwid baga'y yaong sungay na may mga mata, at bibig na nagsalita ng dakilang mga bagay, na ang anyo ay lalong dakila kay sa kaniyang mga kasama.

21 Ako'y tumingin, at ang sungay ding yaon ay nakipagdigma sa mga banal, at nanaig laban sa kanila;

22 Hanggang sa ang matanda sa mga araw ay dumating, at ang kahatulan ay ibinigay sa mga banal, ng Kataastaasan; at ang panaho'y dumating na inari ng mga banal ang kaharian.

23 Ganito ang sabi niya, Ang ikaapat na hayop ay magiging ikaapat na kaharian sa ibabaw ng lupa, na magiging kaiba sa lahat ng kaharian, at sasakmalin ang buong lupa, at yuyurakan, at pagluluraylurayin.

24 At tungkol sa sangpung sungay, mula sa kahariang ito ay sangpung hari ang babangon: at ang isa'y babangong kasunod nila; at siya'y magiging kaiba kay sa mga una, at kaniyang ibabagsak ay tatlong hari.

25 At siya'y magbabadya ng mga salita laban sa Kataastaasan, at lilipulin niya ang mga banal ng Kataastaasan; at kaniyang iisiping baguhin ang panahon at ang kautusan; at sila'y mangabibigay sa kaniyang kamay hanggang sa isang panahon, at mga panahon at kalahati ng isang panahon.

26 Nguni't ang kahatulan ay matatatag, at kanilang aalisin ang kaniyang kapangyarihan, upang patayin at ibuwal hanggang sa wakas.

27 At ang kaharian, at ang kapangyarihan, at ang kadakilaan ng mga kaharian sa silong ng buong langit, mabibigay sa bayan ng mga banal ng Kataastaasan: ang kaniyang kaharian ay walang hanggang kaharian, at ang lahat na kapangyarihan ay maglilingkod at tatalima sa kaniya.

28 Narito ang wakas ng bagay. Tungkol sa aking si Daniel, ay binabagabag akong mabuti ng aking mga pagiisip, at ang aking pagmumukha ay nabago: nguni't iningatan ko ang bagay sa aking puso.

   

Ze Swedenborgových děl

 

De Verbo (The Word) # 6

  
/ 26  
  

6. VI. The Word and natural theology, as being nothing but the Word and derived from it; the excellence of the style of the Word.

I heard a serious argument between spirits who in the world had been learned, in some cases from the Word, in others as the result of natural illumination. The latter insisted that natural theology is sufficient, and is able to teach, in fact enlighten, a person without the Word. One could see that God exists, there is a heaven and a hell, and that the soul is immortal and life is everlasting. The other party, however, said it is only the Word which teaches these things and gives enlightenment. The spirits who took the part of natural theology alone made a violent attack on the supporters of the Word, and kept it up for several days, thinking in their hearts and eventually saying that the Word is of no value. It was written in a style so simple and at the same time so obscure in very many places that no one could be taught, much less enlightened, by it. They said that the writings of learned people were far superior, such as the writings of Cicero, Seneca and a number of modern scholars.

The reply they were given was that the style of the Word excels that of all the learned people in the whole world, because there is in it not a single phrase, or rather not a single word or letter, which does not contain something of the Lord, and so something of heaven and the church, since it comes from God, and is consequently at its inmost level spiritual. This Divine quality lies hidden within it, like the soul in the body. When a person reads it, this is unfolded in sequence to the eyes of angels. They are affected by the holiness in it as its spirituality is unfolded, and this is communicated to the person. From this it is clear that its very style, however simple it appears, is infinitely superior to any style used by the most learned people in the world. Although their style may be polished, 1 elegant and sublime, it still does not communicate with heaven, so that compared to the style of the Word it is utterly worthless.

[2] Although the spirits who supported natural theology listened to this, they still rejected it, because it was plain that in the world they had despised the Word. Those who in the world despise the Word, and support this attitude by quoting passages from it, go on perpetually despising it after death. For any principle adopted in the world about God and the Word, and then confirmed, after death remains rooted too deeply to be eradicated. So since they were communicating not with heaven, but with hell, they began to establish links with some satans there, to such an extent that they ended up by talking together with the satans, and gnashing their teeth they breathed slaughter against the souls of the supporters of the Word. Still they were unable to do anything at all to them, for they had the Lord on their side, and the others had Satan on theirs. One group therefore was received into heaven, and the others were thrown into hell.

[3] Afterwards the angels talked about natural theology, saying that without the Word it reveals nothing, but merely confirms the points of the church's teaching known from the Word. Proofs from nature, gathered by means of the illumination of the reason, strengthen spiritual truths, because everyone has some natural idea of spiritual matters. This allows him to keep these things in his memory, and he can take them out to think about them, and use his reason to turn them over and debate them. If therefore proofs are adduced from nature, this strengthens the truth. But care must still be taken that falsity is not seized upon in place of truth, since clever people are just as able to prove falsity as truth. Consequently a heresy can be so strengthened that it destroys the real truth.

[4] They went on to say that no one can approach spiritual theology from natural theology, though anyone can approach natural theology from spiritual, since this is in accordance with Divine order, but the other is contrary to it. For the natural is gross and impure, the spiritual is subtle and pure. It is impossible to approach the subtle and pure from the gross and impure, but the reverse is possible; the angels can look below them and see all that is there. But no one from lower down can see what is in the heavens. In fact an angel can see a spirit, who is more gross, but this spirit cannot see an angel, who is more pure. When therefore such spirits go up into a heaven inhabited by angels, as often happens, they see no one, not even their houses; so they go away saying it is empty and waste space.

[5] It is the same with the Word. Those who do not believe in the Word on the evidence of the Word are quite unable to believe in anything Divine on the evidence of nature. For the Lord teaches:

They have Moses and the Prophets; let them listen to them. If they do not listen to Moses and the Prophets, they will not be convinced, even if someone comes back from the dead. Luke 16:29, 31.

The same is true, if anyone rejects the Word and wants to believe solely on the evidence of nature. As for certain of the ancients, who were pagans, such as Aristotle and Cicero and others, writing about the existence of God and the immortality of the soul, they did not acquire this knowledge first from their own natural illumination, but from the religion of the ancients. They had received a Divine revelation, which was spread successively to other heathens.

Poznámky pod čarou:

1. Reading tersus as proposed by B. Rogers.

  
/ 26  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

Matthew 24:40

Studie

       

40 Then two men will be in the field: one will be taken and one will be left;