2
At kaniyang sinabi, Ang Panginoon ay aangal mula sa Sion, at sisigaw ng kaniyang tinig mula sa Jerusalem; at ang mga pastulan ng mga pastor ay mananambitan, at ang taluktok ng Carmelo ay matutuyo.
Amos 1:2
Amos 5
1
Dinggin ninyo ang salitang ito na aking itinataghoy sa inyo, Oh sangbahayan ni Israel.
2
Ang dalaga ng Israel ay nabuwal; siya'y hindi na magbabangon pa, siya'y nahagis sa kaniyang lupain; walang magbangon sa kaniya.
3
Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Ang bayan na lalabas na isang libo, maiiwang isang daan, at ang lalabas na isang daan ay maiiwang sangpu, sa sangbahayan ni Israel.
4
Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoon sa sangbahayan ni Israel; Hanapin ninyo ako, at kayo'y mangabubuhay;
5
Nguni't huwag ninyong hanapin ang Beth-el, ni magsipasok man sa Gilgal, at huwag kayong magsidaan sa Beer-seba: sapagka't walang pagsala ang Gilgal ay papasok sa pagkabihag, at ang Beth-el ay mauuwi sa wala.
6
Inyong hanapin ang Panginoon, at kayo'y mangabubuhay; baka siya'y sumigalbong parang apoy sa sangbahayan ni Jose, at supukin yaon, at sa Beth-el ay walang makapapatay niyaon:
7
Kayong nagpapaging ajenjo sa kahatulan, at nagwawaksi ng katuwiran sa lupa.
8
Inyong hanapin ang lumikha ng mga Pleyades at ng Orion, at ang lilim ng kamatayan ay pinapaging umaga, pinapagdilim ang araw sa pamamagitan ng gabi; yaong tumatawag sa tubig sa dagat, at nagbubugso ng mga yaon sa ibabaw ng lupa (Panginoon ang siya niyang pangalan);
9
Yaong nagdadala ng biglang kabuwalan sa malakas, na anopa't ang pagkasira ay dumarating sa katibayan.
10
Kanilang kinapopootan ang nananaway sa pintuang-bayan, at kanilang kinasusuklaman ang nagsasalita ng matuwid.
11
Palibhasa nga't inyong niyayapakan ang dukha, at inyong hinihingan siya ng trigo: kayo'y nangagtayo ng mga bahay na batong tinabas, nguni't hindi ninyo tatahanan; kayo'y nangagtanim ng mga maligayang ubasan, nguni't hindi kayo magsisiinom ng alak niyaon.
12
Sapagka't talastas ko kung gaano karami ang inyong mga pagsalangsang, at kung gaano kalaki ang inyong mga kasalanan: kayong nagsisidalamhati sa ganap, na kinukunan ninyo ng suhol, at inyong inililigaw sa kanilang matuwid ang mapagkailangan sa pintuang-bayan.
13
Kaya't siya na mabait ay tatahimik sa panahong yaon; sapagka't masamang panahon.
14
Magsihanap kayo ng kabutihan, at huwag kasamaan, upang kayo'y mangabuhay; at sa gayo'y ang Panginoon, ang Dios ng mga hukbo, ay sasa inyo, gaya ng inyong sinasabi.
15
Inyong kapootan ang masama, at ibigin ang mabuti, at kayo'y mangagtatatag ng kahatulan sa pintuang-bayan: marahil ang Panginoon, ang Dios ng mga hukbo ay magiging mapagbiyaya sa nalabi sa Jose.
16
Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon, ng Dios ng mga hukbo, ng Panginoon: Panaghoy ay sa lahat na daan; at sila'y mangagsasabi sa lahat na lansangan, Sa aba! sa aba! at kanilang tatawagin ang mangbubukid sa pananambitan, at ang lahat na bihasa sa pananaghoy sa pagtaghoy.
17
At sa lahat ng ubasan ay magkakaroon ng panaghoy; sapagka't ako'y daraan sa gitna mo, sabi ng Panginoon.
18
Sa aba ninyo na nangagnanasa ng kaarawan ng Panginoon! bakit ninyo ninanasa ang kaarawan ng Panginoon? kadiliman nga, at hindi kaliwanagan.
19
Gaya ng kung ang tao ay tumatakas sa leon, at isang oso ang sumasalubong sa kaniya; o pumapasok sa bahay at ikinakapit ang kaniyang kamay sa pinid, at isang ahas ang tumutuka sa kaniya.
20
Hindi baga magiging kadiliman ang kaarawan ng Panginoon, at hindi kaliwanagan? na totoong madilim, at walang ningning?
21
Aking kinapopootan, aking hinahamak ang inyong mga kapistahan, at hindi ako malulugod sa inyong mga takdang kapulungan.
22
Oo, bagaman inyong ihandog sa akin ang inyong mga handog na susunugin at mga handog na harina, hindi ko tatanggapin; ni akin mang kalulugdan ang mga handog tungkol sa kapayapaan na inyong mga matabang hayop.
23
Ihiwalay mo sa akin ang ingay ng iyong mga awit; sapagka't hindi ko didinggin ang tinig ng iyong mga biola.
24
Kundi bumugso ang katarungan na parang tubig, at ang katuwiran na parang malakas na agos.
25
Nagdala baga kayo sa akin ng mga hain, at ng mga handog sa ilang na apat na pung taon, Oh sangbahayan ni Israel?
26
Oo, inyong pinasan ang tabernakulo ng inyong hari at ang dambana ng inyong mga larawan, ang bituin ng inyong dios, na inyong ginawa para sa inyong sarili.
27
Kaya't kayo'y aking papapasukin sa pagkabihag sa dako roon ng Damasco, sabi ng Panginoon, na ang pangala'y Dios ng mga hukbo.
Apocalypse Explained # 343
343. Unto him that sitteth upon the throne, and unto the Lamb, signifies the Lord in respect to Divine good and to Divine truth. This is evident from what has been said and shown above n. 297, namely, that "throne" signifies heaven; "Him that sitteth upon the throne" Divine good proceeding, and "the Lamb" Divine truth proceeding, both of these filling the heavens and constituting them. Because Divine good proceeding from the Lord as a sun is received by the angels in His celestial kingdom, and Divine truth by the angels in the spiritual kingdom, therefore two are mentioned, namely, "He that sitteth upon the throne" and "the Lamb;" but in the internal sense, the two mean the Divine Proceeding from the Lord's Divine Human, which is Divine good united to Divine truth, while in the sense of the letter it is distinguished into two for the sake of reception. The Divine that constitutes heaven and gives to angels and men love, faith, wisdom, and intelligence, proceeds not immediately from the Lord's Divine Itself, but through His Divine Human, and this Divine that proceeds is the Holy Spirit (See above, n. 183).
[2] In this way it is to be understood what the doctrine of the church teaches, that the Son proceeds from the Father, and the Holy Spirit through the Son, also that the Lord's Divine and His Human are not two, but a single person or one Christ; for the Lord's Divine is that which assumed the Human, and for that reason He called it His Father; thus He did not call Father another Divine which is at this day worshiped as His Father in place of His own Divine. And the Divine Proceeding is what is called the Holy Spirit, the Spirit of God, the Spirit of Truth, and the Paraclete; since this is the holy of the Spirit, or the holy Divine which the Spirit speaks, and not another Divine, which is worshiped as the third person of the Divinity. That this is so all can understand who are in any light of heaven. And yet it is declared in many places from the doctrine of the Trinity that was given by Athanasius, that the three are one. Let anyone examine himself when he says with the mouth that God is one, whether he does not think of three, when yet there is but one God, and the three names of the Divine are names of the one God. Athanasius, because he did not understand this, believed the three names to be three Gods, though one in essence.
[3] And yet they cannot be said to be one in essence when something is attributed to one and not to another, for thus the essence is divided; consequently a personal name is given to each essence. But they are one essence when the three are names of one person, namely, the Divine Itself, called the Father; the Divine Human, called the Son; and the Divine Proceeding, called the Holy Spirit (See The Doctrine of the New Jerusalem 280-310). These things have been said to show that "He that sitteth upon the throne," and "the Lamb," do not mean two but one, namely, the Lord in respect to the Divine Proceeding.
