10177. 1. Jošte načini oltar kadioni. Da ovo označava reprezentativ milostivog slušanja i primanja od strane Gospoda svih stvari bogoštovanja iz ljubavi i ljubavi prema bližnjem, vidi se iz značenja oltara kadionog , što je reprezentativ onih stvari bogoštovanja koje uzdižu ka Gospodu. Da su ovo one stvari koje su od ljubavi i ljubavi prema bližnjem, videće se u onome što sledi.

2. Oltar ima slično značenje onome što je na njemu; jer oltar je ono što sadrži, i na njemu su stvari koje su sadržane; a stvar sadržana čini jedno sa stvari koja sadrži, kao sto i hleb koji je na njmu, kao čaša i vino koje je u njoj. Oltar je bio načinjen za tamjan (kad), ne sto, jer je oltar kod Izrailjske nacije bio glavni reprezentativ bogoštovanja, vidi br. 4192, 4541, 8941, 9714.

3. Oltar kadioni predstavljao je slušanje i primanje svih stvari bogoštovanja od ljubavi i ljubavi prema bližnjem, jer je dim i kretanje dima nagore označavalo ono što se uzdiže i što se prima od Gospoda. Ali svetost i pobožnost, koje ne proizlaze iz ljubavi, doista se čuju, ali se ne primaju, jer je to licemerna svetost i pobožnost, jer je samo spoljašnja bez unutrašnjeg; a sveto spoljašnje bez unutrašnjeg prolazi kroz, ali ne dalje od prvoga praga neba, i tamo se rasipa; ali sveto spoljašnje s unutrašnjim, prodire u samo nebo, već prema prirodi unutrašnjeg, stoga do Gospoda. Jer sveto spoljašnje bez unutrašnjeg je stvar izgovaranja i pokreta; dok sveto spoljašnje od unutrašnjeg potiče od srca; o prethodnom i potonjem vidi što je pokazano u br. 8252-8257.

6. U šatoru ispred zavesa, bio je sto, na kome su bili hlebovi lica. Bio je i sve'njak sa žišcima, a bio je i oltar kadioni. Hleblom lica bila je predstavljena ljubav ka Gospodu; žišcima na svećnjaku, ljubav prema bližnjem i vera; a tamjanom na oltaru, bogoštovanje; ovaj (tamjan) se palio svakoga jutra i svake večeri kada su se postavljali žišci.

Stoga je očito da je paljenje tamjana predstavljalo bogoštovanje Gospoda od ljubavi i ljubavi prema bližnjem; a samim šatorom, u kojemu se izvodilo, bilo je predstavljeno nebo, gde je svo bogoštovanje ovoga karaktera.

Da hleb predstavlja nebesko dobro, koje je dobro ljubavi od Gospoda, može se videti u br. 9545; da svećnjak predstavlja duhovno dobro, koje je dobro ljubavi prema bližnjem i dobro vere, u br. 9548-9561; a šator je predstavljao nebo, 9457, 9481, 9485, 9784, 9963.

7. Kad se pomene bogoštovanje, misli se na sveto stanje koje se postiže molitvama, divljenjem, ispovedanjima, i sličnim pobožnostima, koje proizlaze iz unutrašnjih stanja ljubavi i ljubavi prema bližnjem. Da te stvari sačinjavaju bogoštovanje, označeno paljenjem tamjana, jasno je iz sledećih odlomaka, Izlivam pred njim moljenje svoje, i tugu svoju pred njim kazujem (Psalam 141:2). I u Otkrovenju, Četiri životinje padoše pred jagnjetom i četiri starešine padoše pred jagnjetom, imajući svaki gusle, i zlatne čaše pune tamjana, koje su molitve svetih (Otkr. 5:8). Ponovo, Drugi anđeo stade pred oltarom, i imaše kadionicu zlatnu; i beše mu dano mnogo tamjana da molitvama svih svetih. I dim od kađenja u molitvama svetih iziđe iz ruke njegove pred Boga (Otkr. 8:3, 4).

8. Pošto je tamjan označavao bogoštovanje i njegovo uzdizanje, to jest, slušanje i primanje od Gospoda, stoga je Mojsije zapovedio da se uzme kadionica sa tamjanom, i pali pred Jehovom, da bi znali koga će Jehova izabrati da ga čuje (Brojevi XVI, i sledeći stihovi); i kada su ljudi mrmljali , Aron je jurnuo među skupštinu sa tamjanom, kad je počeo pomor, i tako ga zaustavio (Brojevi 16:44-49). I kod Malahija, jer od istoka sunčanoga do zapada veliko će biti ime moje među narodima, i na svakom će se mestu prinositi kad imenu mojemu i čist dar Malahija 1:11. I kod Mojsija,

I sinovi Levijevi učiće Jakova uredbama i Izrailja zakonu, stavljaće tamjan u nozdrve tvoje, i prinos na oltar tvoj (Zak. Ponov. (33:10). Kaže se, stavljaće tamjan u nozdrve, jer se nozdrvama označava opažanje, br. 4624-4634; ovde se dodaje prinos, jer i njime je označeno dobro ljubavi.

9. Ali u obrnuom smislu, paljenjem tamjana, označava se bogoštovanje od obrnutih ljubavi, jer su ovo ljubavi pema sebi i svetu, kao paljenje tamjana drugim bogovima (Jer. 1:16; 16:3, 5); paljenjem tamjana likovima (idolima) (Jezikilj ?; ?); i kaditi (paliti tamjan) Valima (Osija 2:13).

10. Pošto paljenje tamjana označava stvari koje uzdižu i koje Božansko prima, to se isto tako može primeniti i na Neznabošce u njihovim religijskim obredima. Dobro je poznato u istoriji da su Rimljani i druge nacije koristile tamjan, kadionice, i posude sa tamjanom. Religijski obredi ove vrste potiču od Drevne Crkve, koja je bila proširena u nekoliko oblasti Azije – u Siriji, Arabiji, Babilonu, Egiptu, i Hananu. Ta je Crkva bila reprezentativna Crkva, čije su spoljašnje stvari predstavljale unutrašnje, koje su nebeske i duhovne. Mnogi su religijski obredi, uključujući paljenje tamjana, prešli od te Crkve okolnim nacijama do Grčke i Italije. Jedan od tih obreda bila je da čedne device, nazvane vestalke, bdiju nad svetom vatrom.

11. Tamjan koji se palio u Drevnoj Crkvi, a otuda i u Izrailjskoj Crkvi, pripremao se od mirisavih sastojaka – stakte, oniha, galbanuma, i tamjana, jer miris označava opažanje, a miomiris zahvalno opažanje, vidi br. 925, 1514, 1517-1519, 4748, 10054. A tamjan je posebno označavao istinu vere, pa stoga kada se tamjan pomene u Reči, tada se pominje i ulje, hleb, i prinosi, ili zlato, kojima se označava dobro ljubavi, kao kod Isaije,

Svi iz Sabe doći će, zlato i kad doneće, i slavu Jehovinu javljaće (Isaija 60:6. Tako isto i oni koji su dolazili od Istoka, o kojima je napisano kod Mateje, i dođoše mudraci s istoka, tražeći Gospoda koji se rodi u to vreme, i otvoriši svoja blaga, darovaše ga zlatom, tamjanom, i miomirisom Mateju 2:1, 2, 11).

Da su se oni koji su dolazili s Istoka u Reči nazivali sinovima istoka, je stoga što označavaju one koji su bili u poznanjima dobra i istine, što se može videti u br. 3249, 3762; slično Saba, br. 1171, 3240; da zlato označava dobro ljubavi, može se videti u onome što je navedeno, br. 9874, i br. 9881.

12. I kod Jeremije,

I donosiće žrtve paljenice i prinose s darom i kadom Jeremija 17:26. ; a darovima se označavalo dobro ljubavi, vidi br. 9992, 10137. Otuda je očito da tamjan u Reči označava istinu vere; jer u Reči, gde se govori o dobru, govori se i o istini, zbog nebeskog braka, koji je između dobra i istine u svemu što je tamo; vidi navedeno, br. 9263, 9314. To je bio razlog da su se ulje i tamjan postavljali kao ponude za greh (Levitska 2:1, 2, 15), ali ne i prinos za greh (Levitska 5:11); a ni prinos za sumnju ljubavnu (ljubomoru) (Brojevi 5:15). Ulje i tamjan se nisu postavljali za ove, jer su bili namenjeni iskupkljenju od zala; jer sve dok se čovek iskupljuje, ne može da prima dobro ljubavi i istinu vere, jer im se zla protive; drugačije je posle iskupljivanja ili uklanjanja zala.

13. Pošto se dobro ljubavi ne može dati bez istine vere – jer dobro čini istinu, i ono je onakvo kakvim ga istina oblikuje – stoga se na svaku ponudu stavljao tamjan; kao i na hleb lica, na stolu u šatoru od sasatnka (Levitska 24:7). Jer hleb označava dobro ljubavi, br. 3478, 3813, 10040, 10137).

3762. I otide u zemlju istočnu ( u zemlju sinova istoka). Da ovo označava (da je otišao) ka istinama od ljubavi (to jest, uzdizanje iz toga), vidi se iz značenja zemlje sinova istoka. Da se Aram, ili Sirija, nazivala zemljom sinova istoka, jasno je, jer je je Jakov otuda krenuo (vidi br. 3249).

Da se Sirijom u opštem i u posebnom označava poznavanja dobra, bilo je pokazano gore (br. 1232, 1234); ali posebno, Aram – naharim (to jest, Sirija od reka) označava poznavanja istine (br. 3051, 3664). U ovome slučaju, međutim, ne kaže se da je otišao u Aram ili u Siriju, nego u zemlju sinova istoka, kako bi se označilo ono o čemu se govori u celom poglavlju, naime, o uzdizanju ka istinama od ljubavi, koje se istine na drugome mestu nazivaju nebeske istine, jer su one saznanja koja se odnose na ljubav prem ližnjemu i na ljubav prema Gospodu; u najvišem smislu, u kojem se govori o Gospodu, one su istine od Božanske ljubavi. Ove se istine, koje se odnose na ljubav ka bližnjem i ljubav ka Gospodu, moraju naučiti pre nego se čovek može nanovo roditi; a mora da budu i priznate i voljene; te onoliko koliko su priznate, voljene, i upisane u život, toliko je čovek nanovo rođen, i toliko se one u istoj meri usađuju u čovekovo Prirodno, u kojemu su one kao na svojoj zemlji. One se prvo usađuju poukom roditelja i učitelja, zatim iz Gospodove Reči; a kasnije samim čovekovim razmišljanjem, ali još nisu priznate, niti se veruju, niti su upisane, osim ako se život slaže s tim istinama; jer u ovom slučaju čovek stiče osećanje, i kako stiče osećanje od života, tako se ove istine usađuju u njegovo Prirodno kao u svoju zemlju. Istine koje se ne usađuju na ovaj način, jesu kod čoveka, ali su samo u njegovoj memoriji kao stvar znanja ili istorije, koje znanje služi samo tome da se o tome razgovara i da se preko toga stekne ugled koji služi tome da se obogati i da dođe do počasti. . Ali u ovom slučaju, istine se ne usađuju. Da se zemljom sinova istoka označavaju istine od ljubavi, to jest, poznavanja istine koja teži ka dobru, može se videti iz značenja sinova, koji označavaju istine (vidi br. 489, 491, 533, 1147, 2623); i iz značenja istoka, što je ljubav (br. 101, 1250, 3249). Njihova zemlja je tlo na kome su oni. Da su sinovi istoka oni koji su u poznavanjima istine i dobra, pa stoga i u istina od ljubavi, može se videti iz odeljaka u Reči. Kao u prvoj knjizi o Carevima: Jer mudrost Solomonova bješe veća od mudrosti svijeh sinova istoka i od sve mudrosti Egipatske 1. Kraljevima 4:30. Ovde se mudrošću sinova istoka označavaju unutrašnje spoznaje istine i dobra, to jest oni koji su u njima; a mudrošću Egipatskom se označava znanje (scientia) istoga, koje je u nižem stepenu. (Da se Egipćanima označavaju znanja-reči u opštem, može se videti br. 1164, 1165, 1462).

Kod Jeremije: Ovako kaže Jehova, ustani, i idi na Kedar i opustoši sinove istoka. Uzeće im šatore i stada, zavjese njihove i sudove njihove, i kamile njihove oteće Jeremija 49:28, 29).

Da se sinovima istoka označavaju oni koji su u spoznajama dobra i istine, jasno je iz toga što je trebalo da im se otmu šatori i stada, a i njihove zavese i sudovi, kao i kamile; jer se šatorima označavaju svete stvari dobra (br. 414, 1102, 2145, 2152, 3312); stadima, dobra ljubavi ka bližnjemu (br. 343, 2566), zavesima, svete istine (br. 2576, 3478), sudovima, istine vere i reči-znanja (br. 3968, 3479), kamilama, reči-znanja u opštem (br. 3048, 3071, 3143, 3079).

Da se sinovima istoka označavaju oni koji su u tim stvarima, to jest, oni koji su u pozavanjima dobra i istine; da su mudraci sa istoka, koji su došli Isus kad se rodio, bili od onih koji su se nazivali sinovima istoka, jasno je iz toga to su oni znali da Gospod treba da se rodi, i što su znali o Njegovom dolasku po zvezdi koja im se pokazala na istoku, o čemu čitamo ovo kod Mateje: A kad se rodi isus u Betlemu Judinu, u vijeme cara Iruda, a to dođu mudraci od istoka u Jerusalim, i kažu: Gdje je car Židovski što se rodio? Jer vidjesmo njegovu zvijezdu na istoku, i došli smo da mu se poklonimo Mateju 2:1, 2).

Da su ovakva proročka znanja postojala od drevnih vremena među sinovima istoka, koji su bili u Siriji, jasno je iz Balamovog proročanstva o Gospodovom dolasku, kod Mojsija: Vidim ga, ali ne sad; gledam ga, ali ne iz bliza; izaći će zvijezda iz Jakova i ustaće palica iz Izrailja (Brojevi 24:17).

Da je Balam (Valam) bio iz zemlje sinova istoka, to jest, iz Sirije, jasno je iz ovih reči: I Balam otvori svoju priču, i reče: dovede me Balak s planine istočne (Brojevi 23:7). Oni mudraci koji su došli Isusu kad se rodio nazivali su se magovi, ali su se u to vremme nazivali mudracima, što je jasno iz mnogih odlomaka, kao iz Postanja 41:8; Izazak 7:11; Danilo 2:27; 4:6, 7; 1 o Carevima 4:30, i iz Proroka svuda. Da u obrnutom smislu sinovi istoka označavaju poznanja zla i obmane, to jest, one koji su u njima, vidi se kod Isaije: I nestaće zavisti Efraimove, i neprijatelji Judini istrijebiće se, Efraim ne će zavidjeti Judi, nego će složno letjeti na pleća Filistejima ka zapadu; zajedno će plijeniti narode (sinove) istočne (Brojevi 11:13, 14).

Kod Jezikilja: Protiv sinova Amonovijeh. Evo, za to ću te predati sinovima istočnijem, i pogradiću sebi dvore u tebi, i načiniće sebi kolibe u tebi Jezekilj 25:3? 25:4). U knjizi o Sudijama: I kad bi Izrailjci posijali, došli mi Midijanai i Ameleci i sinovi istoka , dolažahu na njih Sudije 6:3. Midijani označavaju one koji su u obmani jer nisu u dobru života (br. 3242); Amaleci, one koji su u obmanama kojima napadaju istine (br. 1679): sinovi istoka, one koji su u poznanjima obmane.