9212. Ne uzimaj u zalogu haljina bližnjemu svojemu. Da se ovim označava, ako bi sećanja-znanja bila odvojena zbog obmana koje potiču od čulnih stvari, vidi se iz značenja uzimati zalogu, što je primiti znak (zalogu) za dobra koja su komunicirana (pozajmljena); jer zaloga je znak za dobra koja se pozajmljuju. Kada se umesto ovih razumeju duhovne stvari, komunicirai (pozajmljivati) dobra znači poučavati u istinama, a zaloga (znak) tada znači čulnu istinu; jer se ovde haljinom koja se ovde pominje akoja se daje kao zalog, označava poslednje u prirodnom, a to je čulno. Pošto ovo (čulno) obiluje zabludama, a zablude gase istine, stoga se sa uzimati bližnjemu haljinu u zalogu označava odvajanje istina preko obmana koje potiču od čulnih stvari. Da su ove stvari ovime označeno, vidi se iz nizova stvari koje slede u unutrašnjem smislu.

[2] Haljinom se u opšte označava sve što pokriva (oblači) nešto drugo, stoga sve što je relativno spoljašnje. Ssledstvaeno, spoljašnj li unutrašnji čovek se naziva haljinom u odnosu na unutrašnjeg ili duhovnog čoveka. Na sličan način istzina se naziva haljinom u odnosu na dobro, jer irtina pokriva dobro; a tako su i sećanja-znanjau odnosu na istine vere, koja pripada unutrašnjem čoveku. Čulno, koje je posledje života kod čoveka, je haljina u odnosu na sećanja-znanja. (da haljine označavaju niže stvari koje pokrivaju više stvari, ili što je isto, spoljašnje stvari koje pokrivaju unutrašnje, vidi br. 2576, 5248; u opšte da one označavaju istine, br. 4545, 4763, 5319, 6917, 9093; da one oznalčavaju sećanja-znanja, br. 6918; tako isto čulne istine, br. 9158; i da je čulno poslednje života kod čoveka, br. 4009, 5077, 6949, 7442.)

[3] Da haljine označavaju istine, potiče od pretstava u drugom životu, gde se anđeli i duhovi vide obučeni u haljine u skladu sa stanjem vere ili istine u kojima su, i gde se njihove haljine menjaju prema promenama ovoga stanja. Oni koji su u pravim istinama, pokazuju se u belim haljinama; a oni koji su u u istinama koje potiču od dobra, u blistavim haljinama; ali oni koji susamo u dobru, kao što su anđeli najdubljeg neba, koji se nazivaju nebeskim, pokazuju se bez odeće (prim. prev. Autor kaže da se u nižim nebima, anđeli najdubljeg neba, koji su bez odeće, vide kao mala deca naga, što označava njihovu glavnu osobinu, ato je nevinost). Iz toga je to da haljine označavaju istine, i da se haljinama u Reči označavaju istine, kao što se može videti iz odlomaka ranije navedenih, kojima semogu dodati sledeći iz jevanđelista.

[4] Kod Mateje: I preobrazi se pred njima, i zasija se lice njegovo kao sunce a haljine njegove postadoše bijele kao svetlost (Mat. 17:2). licem se u Reči označavaju unutrašnje [stvari/m osobito osećanja (br. 358, 1999, 2434, 3527, 6848, 6849); a licem Božiji, dobro samo (br. 222, 223, 5585); suncem, označava se Božanska ljubav (br. 2441, 2495, 7083, 8644). Iz ovoga se vdi šta je označeno licem Gospodovim koje je sialo kao sunce, name, to da su njegove unutrašnje [stvari] bile dobro Božanske ljubavi. Da se haljine Njegove postale kao svetlost, označava Božansku istinu koja proistziče od njega, a koja se u nebu vidi kao svetlost (br. 1521, 1619-1632, 5400, 8644).

[5] Ponovo: I kad se Isus približi Jerusalimu, dovedoše magaricu i magare, i metnuše na njih haljine svoje, i posadiše ga na njih. A ljudi mnogi prostriješe haljine svoje po putu (Mat. 21:1, 7-8). jahati na mararcu i na magaretu pretstavljalo je najvišeg sudiju i cara (vidi br. 2781), kao što se vidi iz onoga što se dešava u stihu 5: kažite kćeri Sionskoj: evo car tvoj ide tebi krotak, i jaše na magarcu, i magarcu sinu magaričinu (Mat. 21:5; vidi i Marko 11:1-11; Luka 19:28-40; Jovan 12:12-15).

Kod Zaharije 9:9, kaže se o Gospodu da je jahao na magarcu, na ždrebetu (mladom magarcu), sinu magarice, a njegovi sinovi na ždrebadima (mladim magarcima), može se videti kod Sudija 5:9-10; 10:3-4; 12:14; i da je car jahao na mazgi [ženskog roda], a sinovi carevi ma mazgama [muškoga roda], u Carevima 1:33, 38, 44, 45, i u 2 Samuilovoj 13:29).

[6] Time što su učenici stavljali svoju odeću namagaricu i njeno mlado [njeno ždrebe] bilo je pretstavljeno da su sve istine u kompleksu bile potčinjene Gospodu kao najvišem sudiji i caru; jer su učenici pretstavljali Gospodovu crkvu u odnosu na njene istinei dobra (br. 1229, 3488, 3858, 6397), a njihova odeća je pretstavljala istine same (br. 4545, 4763, 5319, 6917, 9093). Nešto slično bilo je pretstavljeno mnoštvom ljudi koji su prostirali svoju odeću po putu, i grane sa drveća. Razlog što su ih prostirali po putu bio to što se putem označabva istina kojom se vodi čovek crkve (br. 627, 2333, 3477). Razlog zašto su prostirali grane od drveća, bio je to štodrveće označava opažanja i poznavanja istine i dobra (br. 2682, 2722, 7692), stoga grane označavaju istine same. Ovo je bilo u najvećojmeri u slozi sa uobičajenim obredom; jer kad su najviši sudije i carevi jahali u svečanoj povorci, narodni kneževi su tada stavljali svoju odeću na magarce i mazge, a narod je prostirao svoju odeću po putu, ili umesto nje grane od drveća; jer je sudijska služba u nebuBožanska istina od Božanskog dobra, a carska je Božanska istina (br. 1728, 5068, 6148).

[7] Kod Luke: Niko ne meće zakrpe od stare haljine na novu haljinu; inače će i novu haljinu razdrijeti, jer staroj ne liči što je od novoga (Luka 5:36); Gospod je koristio ovu sličnost da bi opisao istinu nove crkve i istinu stare crkve, jer haljina označava istinu, jer zakrpiti ii metnuti jedno na drugo znači razoriti obe; jer je istina nove crkve unutrašnja istina, stoga istina za unutrašnjeg čoveka; dok je istina stare crkve spoljašnja istina, stoga istina spoljašnjeg čoveka. U ovoj drugoj istini bila je Jevrejska crkva, jer je ova crkva preko spoljašnjih stvari pretstavljala unutrašnje; dok je crkva danas u unutršnjim istinama koje su bile pretstavljene; jer Gospod otkriva ove istine. Da se ove istine ne slažu sa spoljašnjim istinama tako da bi bile zajedno, označava se gornjim Gospodovim rečima. Iz ovoga se vidi da se haljinom označava istina crkve.

[8] Kod Jovana: Isusu reče Petru: Zaista, Zaista ti kažem: kad si bio mlad, opasivao si se sam, i hodio si kuda si htio; a kad ostariš, širićeš ruke svoje, i drugi će te opasivati i odvesti kuda ne ćeš (Jovan 21:18); onaj ko ne zna unutrašnji smisao Reči, ne može da zna šta j ovim rečima sadržano. Da one sadrže tajne, vrlo je jasno. U unutrašnjem smislu Petar označava veru crkve (vidi predgovor Postanju 18, 22, a i br. 3720, 6000, 6073, 6344). Stoga se sa kad Petar bješe mlad označava vera crkvekakva je bila u početku; a sa kad ostariš, vera crkve kakva je na kraju. Iz ovoga se vidi šta je označeno rečima kad si bio mlad, opasivao si se sam, i hodio kuda si htio, naime, da je vera crkve u početku vera istine od dobra, stoga vera ljubavi prema bližnjemu radi bližnjega i i vera ljubavi ka Gospodu, i da tada čovek crkve čini dobro od slobode, jer je od Gospoda; jer pojas (slabine) označavaju dobra ljubavi (br. 3021, 5050-5062); stoga opasati se oko slabina (pojasa) označava obući (pokriti) dobro istinama; hoditi označava živeti (br. 519, 1794, 8420); tako hoditi gdje hoćeš označava živeti od slobode, jer oni žive u slobodi, i postupaju slobodno, koji su u veri od ljubavi ka Gospodu i ljubavi prema bližnjemu, jer ih Gospod vodi (br. 892, 905, 9096): a kad ostariš, širićeš ruke svoje, i drugi će te opasivati, ivodiće te gde ne ćeš označava da na kraju u crkvi ne će biti vere, i tada će obmane zla od ljubavi prema sebi i svetu uzeti njeno mesto, i njom zavladati. To je istina koja leži sakrivena u ovim Gospodovim rečima, a što se može videti samo iz unutrašnjeg smisla. Iz ovoga je ponovo vidljivo na koji je način Gospod govorio, naime, da je u svakoj pojedinosti bio unutrašnji smisao, s namerom kako bi pomoću Reči nebo bilo povezano sa svetom; jer bez Reči nema povezanosti, to jest, bez otkrivene Božanske istine; a ako nema povezanosti, ljudski rod nestaje.

1164. Da se 'Kušom' ili 'Etiopijom' označavaju unutarnja saznanja iz Reči, pomoću kojih ovakvi ljudi potvrđuju lažna načela, može se videti kod Jeremije: Misir se diže kao potok i njegove se vode kolebaju kao rijeke; i veli: idem, pokriću zemlju, zatrću grad i one koji žive u njemu. Izlazite, konji, bjesnite, kola: i neka izađu junaci, Husi i Fudi, koji nose štitove, i Ludeji, koji nose i natežu luk. (Jeremija 46:8, 9). 'Egipat' označava one koji ne veruju ništa osim ono što razumeju iz samih reči, tako da sve povezuju sa sumnjom, poricanjem, i obmanom, što je 'ići, pokriti zemlju, zatrti grad'. 'Kuš' ovde označava univerzalnija i više unutarnja saznanja iz Reči, pomoću kojih ljudi potvrđuju lažna načela. 'Fud' označava saznanja iz doslovnog smisla Reči, koja su zasnovana samo na onome što izgleda (telesnim) čulima.

Kod Jezikilja:

I mač će doći na Misir, i strah će biti u Etiopskoj, kad stanu padati pobijeni u Misiru, kad se zarobi mnoštvo njegovo i raskopaju se temelji njegovi. Etiopljani, i Puteji, i Ludeji, i sva mješavina u Huveji i sinovi zemalja među kojima je vjera, pašće s njima od mača. (Jezekilj 30:4? 30:5). Niko ne bi znao šta ove stvari znače osim iz unutarnjeg smisla; i ako imena ne bi označavala aktuene (delujuće) stvari, one ne bi imale skoro nikakvog začenja. Ali ovde se 'Egiptom' označavaju znanja, pomoću koji ljudi žele da uđu u misterije vere. 'Kuš i Put' nazivaju se 'temelji njegovi', jer označavaju saznanja iz Reči.

Kod istoga: U onaj će dan izaći poslanici od mene na lađama da uplaše Etiopsku bezbrižnu, i biće među njima strah velik kao dana Misirskoga; jer evo, ide. (Jezekilj 30:9. 'Kuš' označava ova saznanja iz Reči, koja potvrđuju obmane koje se izlegu iz samih reči (scientifica).

Kod istoga: Za to evo me na tebe i na rijeke tvoje, i obratiću zemlju Misirsku u pustoš i samu pustinju, od kule Sinske do međe Etiopske. (Jezekilj 29:10. Ovde 'Egipat' označava same reči; a 'Kuš' saznavanja unutarnjih stvari iz Reči, koje su međe (granice) saznanja.

Kod Isaije: Tako će odvesti car Asirski u ropstvo Misirce, i Etiopljane u sužanjstvo, djecu i starce, gole i bose i golijeh zadnjica, na sramotu Misircima. I prepašće se i posramiće se od Etiopske, uzdanice svoije, i od Misira, ponosa svojega. (Izaija 20:4, 5). 'Kuš' ovde označava saznanja iz Reči, koja su obmane stečene preko samih reči koje se potvrde (prim. prev. potvrde u njihovom doslovnom značenju); 'Asur' je mudrovanje (razglabanje) koje vodi u 'sužanjstvo'.

Kod Nauma: Jačina mu bješe Huska zemlja i Misir i narodi bez broja, Futeji i Liveji bjehu ti pomoćnici. (Naum 3:9. Ovo se kaže o opustošenoj crkvi, a ovde na sličan način 'Egipat' označava same reči, a 'Kuš' znanja. 'Kuš i Egipat' ovde označavaju na jednostravan način saznanja i znanja, koja su istine, korisne onima koji su u veri koja dolazi od ljubavi ka bližnjemu; tako, ovde se oni koriste u dobrom smislu.

Kod Isaije: Ovako veli Jehova: trud Misirski i trgovina Etiopska i Savaca ljudi visoka rasta doći će k tebi i biti tvoja; za tobom će pristati, u okovima će ići, i tebi će se klanjati, tebi će se moliti govoreći: doista, Bog je u tebi, i nema drugoga Boga. (Izaija 45:14. 'Trud Misirski' znači znanje; 'trgovina E tiopska i Savaca ljudi', saznanja duhovnih stvari koje su od koristi onima koji priznaju Gospoda, jer svo znanje i saznanje je za njih.

Kod Danila: I osvojiće blago u zlatu i u srebru i sve zaklade Misirske; i Livijanci i Etiopci ići će za njima. (Danijel 11:43. 'Put i Kuš' označavaju ovde saznanja iz Reči; a 'Egipat', same reči.

Kod Sofonije: Ispreko rijeka Huskih koji se meni mole, rasijani moji, donijeće mi dare. (Sofonija 3:19), označavajući one koji koji nemaju znanja, to jest Neznabošce.

Kod Davida: Doći će vlastela iz Misira, Etiopija će pružiti ruke svoje k Bogu. (Psalam 68:31). - Egipat ovde označava znanja, a 'Kuš' saznanja.

Kod istoga:

Među one koji me znaju, brojiću Misir i Vavilon. Gle i Filisteji i Tir s Etiopskom ondje su se rodili. (Psalam 87:4.

'Kuš' označava saznanja iz Reči; stoga se kaže 'ondje su se rodili'. Stoga što 'Kuš' označava unutrašnja znanja Reči i inteligenciju koja potiče iz toga, kaže se da je druga reka, koja je izlazila iz Edenskoga vrta, okružavala celu zemlju Kuš (o čemu vidi br. 117).