9144. I naiđe (uhvati) na trnje. Da ovo označava koje ako stignu do obmana, vidi se iz značenja naiđe (uhvati), kada se kaže o gnevu koji potiče od osećanja zla, što je uhvatiti (zahvatiti), pa stoga i zapaliti; i iz značenja trnja, što su obmane (o kojima u onome što sledi). Prvo će se nešto reći o tome kakav je ovo slučaj. Ljubavi u čoveku su vatre njegovog života (vidi br. 9055). Te ljubavi, koje su ljubav prema sebi i svetu, su vatre koje izgaraju dobra i istine koje pripadaju samome životu. Ove vatre čine život čovekove volje, a svetlost od ovh vatri čini život njegovog razuma. Sve dok se vatre zla drže zatvorene u volji, razum je u svetlosti, pa je stoga u stanju da opaža dobro i istinu. Ali kada ove vatre bace svoje svetlo u razum, onda se prethodna svetlost izgubi, i čovek je u tami u pogledu opažanja dobra i istine, i to u srazmeri u kojoj se ljubavi prema sebi i svetu povećavaju; dok na krajuove ljubavi zaguše i ugase svu istinu, skupa sa svim dobrom.

[2] Kada su ove ljubavi napadnute, tada vatra iz volje izbija i ulazi u razum, i tamo zapali vatru. Ta se vatra naziva gnevom. Otuda kad je gnevan, za čoveka se kaže da se zagrejao, ili zapalio, ili da je u plamenu. Ovaj plamen napada istine i dobra koja su u razumu, i ne samo da ih sakriva nego ih i izgori; i (ovo je tajna) kad ova zla vatra izbije iz volje u razum, ovaj se zatvara prema gore a otvara prema dole; to jest, zatvara se tamo gde gleda prema nebu, a otvara se gde gleda prema paklu. Zbog toga sledi to da kada se zao čovek upali gnevom, zla i obmane se ulivaju, koje gore kao plamen. Slučaj je kao da opekotinom (vatrom, febrom) u telu, koja, ako se dodirne vrhom igle, odmh se zgrči i zatvori, i tako spreči da povreda ne prodre dalje i napadne život u njegovim počecima. Pored toga, kada se obmana pokaže vidu, ona izgleda kao naoštrena (prim. prev. Autor vjerovatno ima na umu ono što se vidi u duhovnom svetu, kada se govori o obmani).

[3] Stanje zloga čoveka, kada je gnevan, slično je dimu, koji se , kad mu se približi vatra, zapali u plamen; jer zla obmana u razumu je kao dim; a gnev je kao plamen zapaljenog dima. Među njima postoji i korespondencija, pa stoga u Reči dim označava ono što je lažno; a njegov plamen označava gnev; kao kod Davida: Dim je izbijao iz nozdrva njegovijeh, i oganj iz usta njegovijerh; ugljevlje je gorelo u njemu (Psalam 18;5?). I kod Isaije: jer će se razgorjeti bezbožnost kao oganj, koji sažiže čkalj i trnje, pa upali gustu šumu, i otide u dim visoko. Od gnjeva Jehove nad vojskama zamračićese zemlja i narod će biti kao hrana ognju, niko neće požaliti brata svojega (Isa. (9:18. 19). gde dim označaba obmanu, od čijega se palenja stvara gnev. (Da dim označava obmanu, vidi br. 1861.)

[4] Iz svega ovoga sada je jasno šta je označeno u unutrašnjem smislu oganjem koji je izbio, i zahvatiće trnje, i strnjiku, i žito koje stoji, naime, da ako zlo osećanje izbije u oganj, i zahvati obmane od požuda, i ako izgori istine i dobra vere. Svaka osoba koja misli, može da vidi da mora da postoji razlog da ovaj zakon leži sakriven i da se ne pokazuje; jer nema nigde zakona o tome da ako vatra zahvati trnje i izgori stabljiku, ili žito koje stoji; jer se ovakve stvari retko dešavaju; dok je nešto svakodnevno da vatra zla i gnev od požuda zahvate i i zapale obmane od požuda i tako unište istine i dobra crkve.

[5] Da trnje označava obmane od požuda, vidi se iz sledećih odlomaka.

Kod Isaije: Trnje i čkalj niknuće na zemlji naroda mojega (Isa (32:13). zemlja označava crkvu; trnje i čkalj označavaju obmane, i zla iz njih.

Opet: zatrudnjećete slamom, rodićete strnjiku; gnjev će vaš proždrijeti vas kao oganj; i narodi će biti kao peći krečne; izgorjeće ognjem kao trnjeposječeno (Isa. (33:11-12); trnj će se upaliti ognjem označava obmane koje izbijaju kao plamen, i uništavaju istine i dobra.

[6] Kod Jezikilja: i ne će više biti domu Izrailjevu trn koji bode i žalac koji zadaje bol (Jez. 28:24). Žalac koji zadaje bol označava obmanu požuda koje dolaze od ljubavi prema sebi; trn, obmanu požuda ljubavi prema svetu.

Kod Osije: jer se mati njihova kurva, sramoti se roditeljka njihova; Za to, evo, ja ću joj zagraditi put trnjem i zazidaću zidom da ne nađe staza svojih (Osija 2:5-6). putovi i staze označavaju istine, a trnje, obmane umesto istina.

[7] Opet: I oboriće se visine Abenske, grijeh Izrailjev; trnje će i čkalj rasti po oltarima njihovijem (Osija 10:8). čkalj i trnje označavaju zlo i obmanu koje pustoše dobra i istine bogoštovanja.

Kod Davida: Opkoliše me kao pčele sat, i ugasiše se kao oganj u trnju (Psalam 118:12). oganj u trnju označava požudu od zla.

Kod Mateje: P lodovima njihovijem poznaćete ih. Bere li se grožđe sa trnja, a smokve sa čkalja? (Mat. 7:16). brati grožđe sa trnja označava dobra vere i i ljubavi prema bližnjem od obmana od požuda (da grožđe označava ova dobra, vidi br. 1071, 5117, 6378).

[8] Kod Marka: a drugo padne u trnje; i naraste trnje, i udavi ga, i ne donese roda; A ono što se u trnju sije je koji slušaju riječ. Ali brige ovoga svijeta i prijevara bogatstva i ostale slasti uđu i zaguše riječ, i bez roda ostane(Marko 4:7, 18-19). ovde se objašnjava šta je označeno zasijanim u trnje, stoga šta je trnje. Isto je označeno i sa sijati među trnjem, i sa žeti trnje kod Jeremije: jer ovako veli Jehova Judejcima i Jerusalimljanima: orite sebi krčevinu, i ne sijte u trnje (Jer. 4:3). Sijaće pšenicu, a trnje će žeti; mučiće se, a koristi ne će imati, i stidjeće se ljetine svoje, sa žestokoga gnjeva Jehovinog (Jer. 12:13)/9] Obmane od požuda, koje su označene trnjem, su obmane koje potvrđuju one stvari koje pripadaju svetu i njegovim slastima, jer više od drugih, ove obmane se upaljuju i plamte, jer su od onih požuda u telu koje su ostale; stoga one i zatvaraju unutrašnjeg čoveka, tako da ne ceni ono što se odnosi na spasenje duše, i na večni život.

[10] Da: su stavili krunu od trnje na Gospodovu glavu, kad su ga razapeli, i da su ga pozdrvljali kao cara Judejskog, i rekli, Evo čovjeka (Jovan 19:2-3, 5). pretstavlja stanje Božanske Reči u to vreme u Jevrejskoj crkvi; naime, da je bila zagušena obmanama požuda. Kralj Jevreja , kako su ga pozdravljali, označava istinu Božansku . (Da se kraljem u Reči označava istina od Božanskog, vidi br. 1672, 2015, 6148; i da je slično označeno pomazanikom, što je na Hebrejskom jeziku mesija, a na Grčkom hrist, br. 3004, 3008, 3732) Judom u najvišem smislu označen je Gospod kao Božansko dobro, a u unutzrašnjem smislu kao Reč, pa stoga i kao doktrina iz Reči (br. 3881); i da kada je Gospodu na glavu stavljena kruna, i kada je rečeno Evo čovjeka (Ecce homo), označeno je, evoBožanske istine kakva je sada u crkvi. Jer Božanska istina, koja proističe od Gospoda u nebu, je čovek; stoga nebo je veliki čovek, i to preko influksa i po korespondenciji, kao što je pokazano na kraju nekoliko poglavlja (vidi br. 1871, 1276, 8547, 8988). Zbog ovoga se i Gospodova nebeska crkva naziva čovjekom (vidi br. 478, 479), pošto je to bila crkva koja je bila pretstavljena preko Jevreja (br. 6363, 6364, 8770). Iz ovoga je jasno šta je označeno trnovom krunom, kao i kraljem Jevreja i natpisom na krstu Isus Nazarećanin, kralj Jevreja (Jovan 19:19. 20); naime, da je Božanska istina, ili Reč, bila tako gledana i tako su s njom postupali Jevreji, među kojima j ila crkva. (Da sve stvari koje su Jevreji učinili Gospodu kod razapinjanja označavaju stanja njihove crkve u odnosu na istinuBožansku, ili Reč, vidi br. 9093.) Da je Gospod bio Reč, vidi se kod Jovana: U početku bješe Riječ, i Riječ bješe u Boga, i Bog bješe Riječ. I Riječ postade tijelo, i obitava među nama, i mi gledasmo slavu njegovu (Jovan 1:1, 14); Riječ označava Božansku istinu.

2576. Gle, on ti je očima pokrivalo pred svima koji budu s tobom: da ovo označava da su racionalne istine kao pokrivač ili odelo duhovnim istinama, vidi se iz značenja pokrivala o čemu će ubrzo biti reči; i iz značenja očiju, koje iznačavaju intelektualne stvari, kao što je jasno iz mnogih odlomaka u Reči; isto tako i iz značenja videti, što je razumeti, vidi br. 2150, 2325. Svako može videti da u svim pojedinostima ovoga stiha ima tajni, koje se mogu pokazati samo kroz izvestan unutarnji smisao; kao kad se kaže da je dao tisuću srebrenika, i to ne njenom mužu već njenom bratu; da je to pokrivalo za oči kako njoj tako i onima koji budu s njom, kao i sa svim drugima, da je tako ona opravdana. Mogu ne načiniti mnoga istorijska nagađanja iz slova pisma, ali ovakve pretpostavke (nagađanja) nemaju u sebi ništa duhovno, još manje Božansko, iako je Reč takve prirode. U pogledu racionalnih istina koje su kao pokrivalo ili odelo duhovnim istinama, ovakav je slučaj: - Najdublje stvari kod čoveka pripadaju njegovoj duši, a one koje su spolja, one pripadaju njegovom telu; čovekove najdublje stvari su dobra i istine, od kojih duša živi, inače ne bi bila duša; spoljašnje stvari primaju život od onih prethodnih, i one su kao telo ili kao pokrivalo ili odelo. Ovo se još više pokazuje po stvarima u drugom životu, kao kod anđela kada su im te stvari pokazane pogledu, jer njihove unutarnje sija na licu, a njihovo spoljno je pretstavljeno telom i odećom, i to u tome stepenu da tamo svako može da zna, iz same odeće, kakvog je ko karaktera, jer oni (anđeli) su stvarne supstancije, a to znači suštine u obliku. Isti je slučaj s anđelima koji su bili viđeni, i koji su u Reči opisani licem i odećom; kao na primer, onima koji su viđeni kod

Gospodoviog groba (Mateja 28:3; Marko 16:5); kod dvadeset i četiri starešine oko prestola (Otkr. 4:4); i kod drugih; i ne samo kod anđela, nego i kod svega ostalog, iako nije živo, a što je pomenuto u Reči; njihovo spoljašnje je pokrivalo ili odeća; kao s kovčegom zaveta, i šatorom koji je bio oko njega. Kovčeg, koji je nešto najunutarnjije, pretstavljao je Gospoda samoga, jer je tamo bilo svedočanstvo; dok je šator, koji je bio izvana, pretstavljao carstvo Gospodovo, a sva njegova pokrivala, ili zavesi, u opštem i u posebnom, pretstavljala su vanjske nebeske i duhovne stvari u Njegovom carstvu, naime, u tri neba; kao što se vidi ako se setimo da je oblik šatora pokazan Mojsiju na Gori Sinaju (Izlazak 25:9; 26:30); od toga je bila njegova svetost, a ne od zlata, srebra i kipa koji je bio u njemu. Pošto se ovde radi o racionalnim istinama, da su one kao pokrivala duhovnim istinama, i pošto je šator kod Mojsija opisan da ima pokrivala i kuke, kao i zavese koje su bile pred ulazom, to je dopušteno da, radi ilustracije, opišemo šta je označeno posebno zavesima; a šta je označeno kukama okolo, po Gospodovo Božanskoj milosti, biće rečeno na drugome mestu. Zavesa je bilo tri: prva, koja je delila svetnju od svetinje nad svetinjama, druga, koja se zvala zaves na vratima šatora, i treća, koja je visila pred vratima u tremu. O samom zavesu, koji je bio prvi, pred kovčegom, ovako se piše kod Mojsija: Načini zavjes od porfire i od skrleta i od crvca i od tankoga platna uzvedenoga, i po njemu nek budu vezeni heruvimi. I objesi ga o četiri stupa od drveta sitima, okovana zlatom, sa kukama zlatnim. I objesi zavjes o kuke, i unesi za zavjes kovčeg od svjedočanstva, da vam zavjes rastavlja svetinju od svtinj e nad svetinjama. I metni zaklopac na kovčeg od svjedočanstva (Izlazak 26:31-34; 36:35, 36): zaves je pretstavljao približne i najdublje izgleda racionalnog dobra i istine, u kojima su anđeli trećeg neba, a ti su izledi opisani porfirom, skrletom, i crvcem, i tankim platnom, gde je crvena boja pretstavljala dobra ljujbavi, dok je fino pltno, na kome je crvena boja pretstaljala dobra ljubavi, a bela njene istine; na sličan način i zlato i srebro, kojim su bili okovani stupovi, a na kojima su stajale kuke i stopice (osnove). Da boje nešto pretstavljaju, može se videti, br. 1942, 1943, 1953, 1624. Zlato označava dobro ljubavi, vidi br. 113, 1551, 1552. Srebro označava istinu, vidi br. 1551, 2048. Otuda se može videti šta je bilo označeno zavesom u hramu kad se zaves rascepio u dva dela (Mateja 26:51; Marko 15:38; Luka 23:45), naime, da jeGospod, kad je razagnao sv zglede (privide), ušao u Božansko Samo, i da je u isto vreme otvorio prilaz samom Božanskom preko Svom Ljudskog koje je postalo Božansko. O drugom zavesu, ovako se piše kod Mojsija: I na vrata naslonu načinićeš zavjes od porfire i od skrleta i od crvca i od tankoga platna uzvedenog, vezenog. I za taj zavjes načinićeš pet stupova od drveta sitima, koje ćeš okovati zlatom, sa kukama zlatnijem, i salićeš za njih pet stupova od drveta sitima, sa kukama zlatnijem, i salićeš za njih pet stopica od mjedi (Izlazak 26:36, 37); 36:37, 38). Ovim zavesima bili su pretstavljeni izgledi (prividi) dobra i istine, koji su niži i više spoljašnji nego oni prethodni, ili koji su srednji izgledi Racionalnog, u kojima su anđeli drugog neba: ovi zgledi (prividi) opisani su skora na isti način kao i prethodni, ali s ovom razlikom, da je za ovaj posledni zaves bilo pet stupova i pet stopica, kojim se brojem označava nešto što je relativno malo, jer se ovi izgledi ne slažu tako kao prvi i nisu tako nebeski, kao izgledi u najdubljem ili trećem nebu. O broju pet, da označava malo, vidi br. 649, 1686. A pošto se ovi izgledi odnose na prirodne stvari, to je bilo zapoveđeno da stopice (osnove, baze) budu od mjedi, jer je s mjedi (bronzom) bilo pretstavljeno i označeno racionalno dobro, vidi br. 425, 1551. O trećem zavesu, ili na vratima trema, ovako piše kod Mojsija: A zavjes na vratima trijema bijaše od porfire i o skrleta i od crvca i tankog platna, I četiri stupa za nj, i četiri stopice pod njih od mjedi, čepovi na njima od srebra i vrhovi im i pojasovi od srebra (Izlazak 26:16, Izlazak ccc17; 38:18, 19). Ovim zavesom bile su pretstavljeni izgledi dobra i istine još niži i više spoljašnji, koji su najniži izgledi Racionalnog, u kojemu su anđeli četvrtog neba; (prim prev. ovde nije jasno šta misli autor da je četvrto nebo), pošto su ovi izgledi saobrazni s unutarnjim stvarima, oni se opisuju na ovaj način, ali s ovom razlikom, da stupovi nisu bili obloženi zlatom, nego ispunjeni srebrom, i da su kuke bile od srebra, čime su označene racionalne istine koje neposredno potiču od reči-znanja, a stopice od mjedi, čime su označena prirodna dobra. Otuda se može videti da u šatoru nije bilo ničega što nije pretstavljalo nebeske i duhovne stvari Gospodovog carstva, pa su stoga stvari bile načinjene prema oblicima (tipovima) nebeskih i duhovnih stvari u tri neba; a isto tako, da su zavesi označavali one stvari koje su, kao telo ili odelo, okolo ili izvan onoga što je najdublje. Osim toga, vidi se iz mnogih odlomka u Reči da pokrivala, zavesi, i odelo označavaju relativno niže istine, kao kod Jezikilja:

Tanko platno Egipatsk zmetano razapinjao si da su ti jedra; porfirom i skrletom s ostrva Eliskih pokrivao si se (Jezekilj 27:7), govoreći o Tiru, koji su označene unutarnja saznanja o nebeskim i duhovnim stvarima, pa stoga i oni koji su u njima, vidi br, 1201 Tanko platno Egipatsko označava Znanja-reči (Scientifica); Egipat označava Znanja-reči, vidi gore br. 1164, 1165, 1186, 1462; porfira i skrlet, s ostrva Eliskih, a to su bila pkrivala, označavaju obrede koji su saobrazni unutrašnjem bogoštovanju, vidi br. 1156).

Kod istoga Proroka: Svi će knezovi morski sići s prijestola svojih i skinuti sa sebe plašte i svući sa sebe vezene haljine, i obući se u strah, i sjedaće na zemlji (Jezekilj 26:16), i ovde govoreći o Tiru: plaštevi i vezene haljine označavaju saznanja od znanja-reči, a to su niže istine.

Opet: I obukoh ti vezene haljine, i obukoh ti crevlje od jazavca, i opasah te tankim platnom i zastrijeh te svilom Jezekilj 16:10? 16:11? 16:16? 16:18), govoreći o Jeusalimu koji označava duhovnu crkvu, čiji se kvalitet ovde opisuje, kakav je bio davno, i kakav je bio posle, kada se izokrenuo (karakter crkve); njene niže istine, stvari nauka, su odeća izvezena, od tankog platna i svile.

Kod Isaije: jer, gle, Jehova nad vojskama uzeće i Judi potporu i pomoć, svaku potporu u hljebu i svaku potporu u vodi. I čovjek će uhvatiti brata svojega iz kuće oca svojega govoreći: imaš haljinu, budi nam knez, ovaj rasap naka je pod tvojom rukom. A on će se zakleti govoreći: ne ću biti ljekar, niti imam kod kuće hljeb i haljine, ne postaljajte me knezom narodu. Za to će Jehova učinii da oćelavi tjeme kćerima Sionaskim, otkriće golotinju njihovu. Tada će Jehova skinuti nakit s obuće i vezove i mjesečiće, nizove i trepetljike, svečanane haljine i ogrtače i prijevjese i toboce, i ogledala i košuljice i oglavlja i pokrivala (Isaija 3:1, 6, 7m17-23). U ovome odlomku Jerusalim označava duhovnu crkvu, Juda nebesku crkvu; potpora u hljebu i potpora u vodi, koje će se oduzeti, označavaju dobro i istinu; haljina koju je imao knez, označav istine nauka; krasna odeća i ukrasi kćeri Sionskih, koji su nabrojani, su sve vrste dobra i istine, u opštem i u posebnom, kojih treba da budu lišene; da ovde svaka stvar ne označava nešto posebno što je vezano za crkvu, ove stvari ne bi pripadale Reči. u čijem svakom izrazu ima nešto Božansko; kćerima Sionskim, o kojima se sve ovo goori, označene su stvari koje pripadaju crkvi, vidi gre br. 2362.

Opet: Probudi se, probudi se, obuci se u silu svoju, Sione; obuci krasne haljine svoje, Jerusalime grade sveti; jer neće u tebe više ući neobrezani i nečisti (Isaija 52:1, 2), gde Sion označava duhovnu crkvu, krasna odeća, svete stvari vere.

Opet: Plato njihov ije za haljine, niti će se oni odjesžti svojim poslom; posao je njihov bezakonje i u rukama je njihovijem nasilje (Isaija 59:6. Platno (vezivo) označava lažne istine koje ne postaju haljina; haljina označava spoljašnje istine nauka i bogoštovanja, pa se stoga kaže, Niti će se oni odjesti svojim poslom.

Opet: Veoma ću se radovati u Jehovi, i duša će se moja veseliti u Bogu mojemu, jer me obuče u haljine spasenja i plaštom pravde ogrte me kao kad ženik namjesti nakit i kao kad se nevjesta uresi uresom svojim (Isaija 61:10. Haljine spasenja označavaju istine vere, a plašt pravde dobro ljubavi ka bližnjem.

Kod Jovana: Ali imaš malo imena u Sardu, koji ne opoganiše svojih haljina, i hodiće sa mnom u bijelima, jer su dostojni. Koji pobijedi on će obući u haljine bijele Otkrivenju 3:4, 5).

Opet: Evo idem kao lupež; blago onome koji je budan i koji čuva haljine svoje, da go ne hodi i se ne vidi sramota njegova Otkrivenju 16:15).

Opet: I oko prijestola bijahu dvadeset i četiri prijestola; i na prijesolima vidje dvadeset i četiri starješine, gde sjede, obučne u bijele haljine, i imaju krune zlatne na glavama svojim (4:4). I ovde je jasno da haljine ne onačavaju haljine već duhovne stvari koje pripadaju istini. Slično, kad govori i svršetku vremena, Gospod je rekao da ne treba da se vraćaju da uzmu haljine svoje (Mateja 24:13; Marko 13:16); haljine označavaju u ovim odlomcima istine, vidi br. 2454; kao i tamo gde govori o onome koji nije bio obučen u svadbeno ruho (Mateja 22:11, 12); i kad je rekao o Jovanu (Krstitelju): Ili šta ste izišli da vidite? Čovjkea u meke haljine obučena? Eto, koji meke haljine nose po carskijem su dvorovima (Mateja 11:8; Luka 7:25), označavajući da onii nisu bili u spoljašnjim stvarima bogoštovanja, nego u unutrašnjim, zbog čega je dodao: Ili šta ste izašli da vidite? Proropka? Da, ja vam kažem, i više od proroka (Mateju 11:9), gde prorok označava spoljašnje stvari nauka i bogoštovanja. Pošto haljine označavaju istine svake vrste, to je bilo zapoveđeno da deca Izrailjeva, kada budu izlazili iz Egipta, da posude zlato, i srebro, i haljine, i na ih stave na svoje sinove (Izlazak 3:22; 12:35, 36); tako isto, da ne treba da se obuju u haljine raznih vrsta ili izmešanu odeću (Levitska 19:19; Zak. Pon. (22:11) ; i da treba da sebi načine priveske na odeći, i da u njih stave skrletnu vrpcu, pa kada je vide, setiće se zapovesti, i činiće ih (Brojevi 15:38-40). U pređašnja vremena, oni su razdirali haljine, kao što se vidi kod Jošue 7:6; Sudija 11:35; 1 Samuilova 4:12; 2 Samuilova 1:2, 11; 3:31; 13:31; 15:32; 1 o Carevima 21:27; 2 o Carevima 5:7, 8; 6:30:22:11, 14, 19; Isaija (34:22; 37:1; ovo označava revnost za nauk i istinu, koji je tako bio razderan (pocepan) u komade; to je označavalo i poniznost, jer (su hteli da kažu) da u njima nema ništa što je označeno ukrasima na haljinama. Da su ove stvari označne pokrivalima, zavesima, odećom ili haljinama, vidi se i iz Jakoljevog proroštva, u to vreme Izraela: Veže za čokot magare svoje, i za plemenitu lozu mlade od magarice svoje; u vinu pere haljine svoje i ogrtač svoj u soku od grožđa (Postanje 49:11). Niko ne može znati šta je označeno ovim rečima, osim iz unutrašnjeg smisla, naime, šta je označeno lozom, plemeniom lozom, magaretom, ždrebetom, vinom i sokom od grožđa, haljinom i ogrtačem; da se ovo odnosi na Gospoda koji se naziva Šiloh, jasno je; ovaj odlomak govori o Judi kojim se označava Gospodovo Božnsko nebesko; haljinom koju treba da opere u vinu, i ogrtačem koji treba da opere u soku od grožđa, označeno je Njegovo Racionalno i prirodno, koje treba da učini Božanskim. Slično i kod Isaije: Ko je ono što ide iz Edoma, iz Bozre, u crvenijem haljinama? Krasno odjeven, koračajući u veličini sile svoje? Ja sam, koji govorim pravdu i vrijedan sam spasti. Za što ti je crveno odijelo i haljine ti kao u onoga koji gazi u kaci? gazih sam u kaci, i niko između naroda ne bijaše sa mnom; ali ih izgazih u gnjevu svom, i potlačih u ljutini svojoj; krv njihova poprska mi haljine i iskaljah sve odijelo svoje (Isaija 63:1-3), gde haljine označavaju Gospodovo Ljudsko, koje je On učinio Božanskm Svojom snagom preko borbi u iskušenjima i preko pobeda, zbog čega se i kaže: Gazio sam u kaci, i niko od naroda ne bijaše sa mnom. Slično je označeno i kad je Isak omirisao haljine Isavove, i kada ga je blagoslovio (Postanje 27:27). Samo Sveto Gospodovog Božanskog Ljudskog bilo je haljina koja je izgledala kao svetlost i koja je bleštala belino, kada se bio preobrazio, a o čemu je ovako napisano kod Mateja: I preobrazi se Isus pred njima, i zasija lice njegovo kao sunce a haljine njegove postadoše bijele kao svetlost Levitska 16:2. ; i kod Luke: Dok je Isus molio, lice se Njegovo izmenilo, a njegove haljine su bile bijele i sjajne Luka 9:29. ; i kod Marka: I haljine Isusove postaše sjajne i bijele kao snijeg, kao što ne može bjelina ubijeliti na zemlji Marka 9:3. Slično je p kazano i svetom odećom, koju je Aron oblačio kada je ulazio iza zavesa, a koje su haljine bile od lana (Levitska 16:2, 4); kao i svetim haljinama koje su bile za slavu i krasotu, i za one koji su služili, o čemu vidi u Izlazak 28:2 do kraja; 39:1 do kraja; u ovoj odeći nije bilo ni jedne pejedinosti koja nije nešto pretstavljala.