9144. I naiđe (uhvati) na trnje. Da ovo označava koje ako stignu do obmana, vidi se iz značenja naiđe (uhvati), kada se kaže o gnevu koji potiče od osećanja zla, što je uhvatiti (zahvatiti), pa stoga i zapaliti; i iz značenja trnja, što su obmane (o kojima u onome što sledi). Prvo će se nešto reći o tome kakav je ovo slučaj. Ljubavi u čoveku su vatre njegovog života (vidi br. 9055). Te ljubavi, koje su ljubav prema sebi i svetu, su vatre koje izgaraju dobra i istine koje pripadaju samome životu. Ove vatre čine život čovekove volje, a svetlost od ovh vatri čini život njegovog razuma. Sve dok se vatre zla drže zatvorene u volji, razum je u svetlosti, pa je stoga u stanju da opaža dobro i istinu. Ali kada ove vatre bace svoje svetlo u razum, onda se prethodna svetlost izgubi, i čovek je u tami u pogledu opažanja dobra i istine, i to u srazmeri u kojoj se ljubavi prema sebi i svetu povećavaju; dok na krajuove ljubavi zaguše i ugase svu istinu, skupa sa svim dobrom.

[2] Kada su ove ljubavi napadnute, tada vatra iz volje izbija i ulazi u razum, i tamo zapali vatru. Ta se vatra naziva gnevom. Otuda kad je gnevan, za čoveka se kaže da se zagrejao, ili zapalio, ili da je u plamenu. Ovaj plamen napada istine i dobra koja su u razumu, i ne samo da ih sakriva nego ih i izgori; i (ovo je tajna) kad ova zla vatra izbije iz volje u razum, ovaj se zatvara prema gore a otvara prema dole; to jest, zatvara se tamo gde gleda prema nebu, a otvara se gde gleda prema paklu. Zbog toga sledi to da kada se zao čovek upali gnevom, zla i obmane se ulivaju, koje gore kao plamen. Slučaj je kao da opekotinom (vatrom, febrom) u telu, koja, ako se dodirne vrhom igle, odmh se zgrči i zatvori, i tako spreči da povreda ne prodre dalje i napadne život u njegovim počecima. Pored toga, kada se obmana pokaže vidu, ona izgleda kao naoštrena (prim. prev. Autor vjerovatno ima na umu ono što se vidi u duhovnom svetu, kada se govori o obmani).

[3] Stanje zloga čoveka, kada je gnevan, slično je dimu, koji se , kad mu se približi vatra, zapali u plamen; jer zla obmana u razumu je kao dim; a gnev je kao plamen zapaljenog dima. Među njima postoji i korespondencija, pa stoga u Reči dim označava ono što je lažno; a njegov plamen označava gnev; kao kod Davida: Dim je izbijao iz nozdrva njegovijeh, i oganj iz usta njegovijerh; ugljevlje je gorelo u njemu (Psalam 18;5?). I kod Isaije: jer će se razgorjeti bezbožnost kao oganj, koji sažiže čkalj i trnje, pa upali gustu šumu, i otide u dim visoko. Od gnjeva Jehove nad vojskama zamračićese zemlja i narod će biti kao hrana ognju, niko neće požaliti brata svojega (Isa. (9:18. 19). gde dim označaba obmanu, od čijega se palenja stvara gnev. (Da dim označava obmanu, vidi br. 1861.)

[4] Iz svega ovoga sada je jasno šta je označeno u unutrašnjem smislu oganjem koji je izbio, i zahvatiće trnje, i strnjiku, i žito koje stoji, naime, da ako zlo osećanje izbije u oganj, i zahvati obmane od požuda, i ako izgori istine i dobra vere. Svaka osoba koja misli, može da vidi da mora da postoji razlog da ovaj zakon leži sakriven i da se ne pokazuje; jer nema nigde zakona o tome da ako vatra zahvati trnje i izgori stabljiku, ili žito koje stoji; jer se ovakve stvari retko dešavaju; dok je nešto svakodnevno da vatra zla i gnev od požuda zahvate i i zapale obmane od požuda i tako unište istine i dobra crkve.

[5] Da trnje označava obmane od požuda, vidi se iz sledećih odlomaka.

Kod Isaije: Trnje i čkalj niknuće na zemlji naroda mojega (Isa (32:13). zemlja označava crkvu; trnje i čkalj označavaju obmane, i zla iz njih.

Opet: zatrudnjećete slamom, rodićete strnjiku; gnjev će vaš proždrijeti vas kao oganj; i narodi će biti kao peći krečne; izgorjeće ognjem kao trnjeposječeno (Isa. (33:11-12); trnj će se upaliti ognjem označava obmane koje izbijaju kao plamen, i uništavaju istine i dobra.

[6] Kod Jezikilja: i ne će više biti domu Izrailjevu trn koji bode i žalac koji zadaje bol (Jez. 28:24). Žalac koji zadaje bol označava obmanu požuda koje dolaze od ljubavi prema sebi; trn, obmanu požuda ljubavi prema svetu.

Kod Osije: jer se mati njihova kurva, sramoti se roditeljka njihova; Za to, evo, ja ću joj zagraditi put trnjem i zazidaću zidom da ne nađe staza svojih (Osija 2:5-6). putovi i staze označavaju istine, a trnje, obmane umesto istina.

[7] Opet: I oboriće se visine Abenske, grijeh Izrailjev; trnje će i čkalj rasti po oltarima njihovijem (Osija 10:8). čkalj i trnje označavaju zlo i obmanu koje pustoše dobra i istine bogoštovanja.

Kod Davida: Opkoliše me kao pčele sat, i ugasiše se kao oganj u trnju (Psalam 118:12). oganj u trnju označava požudu od zla.

Kod Mateje: P lodovima njihovijem poznaćete ih. Bere li se grožđe sa trnja, a smokve sa čkalja? (Mat. 7:16). brati grožđe sa trnja označava dobra vere i i ljubavi prema bližnjem od obmana od požuda (da grožđe označava ova dobra, vidi br. 1071, 5117, 6378).

[8] Kod Marka: a drugo padne u trnje; i naraste trnje, i udavi ga, i ne donese roda; A ono što se u trnju sije je koji slušaju riječ. Ali brige ovoga svijeta i prijevara bogatstva i ostale slasti uđu i zaguše riječ, i bez roda ostane(Marko 4:7, 18-19). ovde se objašnjava šta je označeno zasijanim u trnje, stoga šta je trnje. Isto je označeno i sa sijati među trnjem, i sa žeti trnje kod Jeremije: jer ovako veli Jehova Judejcima i Jerusalimljanima: orite sebi krčevinu, i ne sijte u trnje (Jer. 4:3). Sijaće pšenicu, a trnje će žeti; mučiće se, a koristi ne će imati, i stidjeće se ljetine svoje, sa žestokoga gnjeva Jehovinog (Jer. 12:13)/9] Obmane od požuda, koje su označene trnjem, su obmane koje potvrđuju one stvari koje pripadaju svetu i njegovim slastima, jer više od drugih, ove obmane se upaljuju i plamte, jer su od onih požuda u telu koje su ostale; stoga one i zatvaraju unutrašnjeg čoveka, tako da ne ceni ono što se odnosi na spasenje duše, i na večni život.

[10] Da: su stavili krunu od trnje na Gospodovu glavu, kad su ga razapeli, i da su ga pozdrvljali kao cara Judejskog, i rekli, Evo čovjeka (Jovan 19:2-3, 5). pretstavlja stanje Božanske Reči u to vreme u Jevrejskoj crkvi; naime, da je bila zagušena obmanama požuda. Kralj Jevreja , kako su ga pozdravljali, označava istinu Božansku . (Da se kraljem u Reči označava istina od Božanskog, vidi br. 1672, 2015, 6148; i da je slično označeno pomazanikom, što je na Hebrejskom jeziku mesija, a na Grčkom hrist, br. 3004, 3008, 3732) Judom u najvišem smislu označen je Gospod kao Božansko dobro, a u unutzrašnjem smislu kao Reč, pa stoga i kao doktrina iz Reči (br. 3881); i da kada je Gospodu na glavu stavljena kruna, i kada je rečeno Evo čovjeka (Ecce homo), označeno je, evoBožanske istine kakva je sada u crkvi. Jer Božanska istina, koja proističe od Gospoda u nebu, je čovek; stoga nebo je veliki čovek, i to preko influksa i po korespondenciji, kao što je pokazano na kraju nekoliko poglavlja (vidi br. 1871, 1276, 8547, 8988). Zbog ovoga se i Gospodova nebeska crkva naziva čovjekom (vidi br. 478, 479), pošto je to bila crkva koja je bila pretstavljena preko Jevreja (br. 6363, 6364, 8770). Iz ovoga je jasno šta je označeno trnovom krunom, kao i kraljem Jevreja i natpisom na krstu Isus Nazarećanin, kralj Jevreja (Jovan 19:19. 20); naime, da je Božanska istina, ili Reč, bila tako gledana i tako su s njom postupali Jevreji, među kojima j ila crkva. (Da sve stvari koje su Jevreji učinili Gospodu kod razapinjanja označavaju stanja njihove crkve u odnosu na istinuBožansku, ili Reč, vidi br. 9093.) Da je Gospod bio Reč, vidi se kod Jovana: U početku bješe Riječ, i Riječ bješe u Boga, i Bog bješe Riječ. I Riječ postade tijelo, i obitava među nama, i mi gledasmo slavu njegovu (Jovan 1:1, 14); Riječ označava Božansku istinu.

5117. I grožnje na njemu uzre. Ovo označava povezivanje duhovne istine sa nebeskim dobrom, što se vidi iz značenja zrenja, naime, što je proces preporoda sve do povezivanja istine sa dobrom, i do samog spajanja; i iz značenja grozdova, naime, istine duhovnoga dobra; i iz značenja grožđa, naime, dobra nebeske istine; ovde i jednog i drugog u čulnom delu koji je pretstavljen peharnikom. Spoj ovih u čulnom delu sličan je sazrevanju zrozdova u grožđe; jer kod preporađanja sva istina teži spajanju sa dobrom, pošto istina ne oživi pre ovog povezivanja, pa stoga i nije plodna. Ovo je pretstavljeno plodovima drveća dok plod sazreva. Dok nije zreo, pojave se mali grozdovi, što pretstavlja stanja kada je još uvek istina ona koja vlada; ali kod zrelih plodova, prevladava dobro, što je pretstavljeno ukusom i slatkoćom zreloga grožđa. Ali o povezivanju istine sa dobrom u čulnom delu koji je potčinjen intelektualnom, ne može se dati više pojedinosti, jer su te pojedinosti doboke i tajanstvenei i za njihovo razumevanje traži se prethodno poznavanje stanja Nebeskog od Duhovnog, kao i znanje o čulnom delu, kao i poznavanje stanja Prirodnog u kome se ova povezanost pokazuje.

2. Da grožđe označava dobro duhovnoga čoveka, stoga označava ljubav prema bližnjemu, vidi se iz mnogih odlomaka u Reči; kao kod Isaije:-

Dragi moj ima vinograd na rodnu brdašcu. I ogradi ga i otrijebi iz njega kamenje, i nasadi ga plemenitom lozom, i sazida kulu usred njega, i iskopa pivnicu u njemu i dočeka da rodi grožđem, a on rodi vinjagom (Isaija 5:1, 2, 4).

Vinograd ovde označava duhovnu crkvu; dočeka (iščekuje) da rodi grožđem označava dobra ljubavi ka bližnjem; a on rodi vinjagom (divljim grožđem), označava zla mržnje i osvete.

3. Ponovo:-

Ovako veli Jehova: kao kad neko nađe vina u grožđu, pa reče: ne kvari ga, jer je blagoslov u njemu, tako ću ućiniti radi sluga svojih, ne ću ih potrti svijeh (Isaija 65:8.

Nađe vina u grožđu označava istinu od dobra u Prirodnom.

4.

Kod Jeremije:-

Sa svijem ću ih istrijebiti, veli Jehova, nema grozda na lozi, ni smokve na drvetu, i lišće je opalo; i što sam im dao, uzeće im se Jeremija 8:13.

Nema grozda na lozi označava da nema unutrašnjeg ili racionalnlog dobra; jer vino je intelektualni deo (br. 5113); a kada se spoje dobro i istina u njemu, vino je Racionalno, jer Racionalno potiče iz toga. (Da je smokva dobro prirodnog ili spoljašnjeg čoveka, može se videti gore, br. 217.

5.

Kod Osije (Ozeja):-

Nađoh Izrailja kao grožđe u pustinji; vidjeh oce vaše kao prve smokve na drvetu u početku njegovu Osija 9:10.

Grožđe u pustinji označava racionalno dobro koje još nije postalo duhovno; prve smokve na drvetu označavaju prirodno dobro na sličan način; Izrailj označava drevnu duhovnu crkvu u njenom početku (oci u ovom i drugim odlomcima koji nisu sinovi Jakovljevi, ali kod kojih je bila ustanovljena Drevna Crkva).

6.

Kod Miheja:-

Nema grozda za jelo, ranoga voća želi duša moja. Nesta pobožnoga sa zemlje i nema pravoga među ljudima, svi vrebaju krv, svaki lovi brata svojega mrežom Mihej 7:1, 2).

Grozd za jelo označava dobro ljubavi ka bližnjemu u svome poletku; rano voće, istinu vere u to vreme.

7.

Kod Amosa:-

Evo, idu dani, govori Jehova, kad će orač stizati žeteoca, i koji gazi grožđe sijača, i gore će kapati slatkim vinom, i svi će se humovi rastapati. I povratiću roblje naroda svojega Izrailja, i opet će sagraditi puste gradove i naseliće se; i nasadiće vinograde, i piti vino iz njih, i načiniće vrtove i jesti rod iz njih Amos 9:13, 14;

Ovde se govori o ustanovljavanju duhovne crkve, koja se tako opisuje – povezivanje duhovnog dobra s istinom, oračem koji stiže žeteoca; a povezivanje duhovne istine sa njenim dobrom, opisuje se onim koji gazi grožđe koji stiže sijača; dobra ljubavi i ljubav prema bližnjemu, opisuje se gorama koje kapaju slatkim vinom; vraćanjem naroda iz ropstva, opisuje se oslobađanje od obmana; građenjem pustih gradova, označava ispravljanje krivotvorenih doktrinarnih stvari istine; sađenjem vinograda, označava gajenje stvari duhovne crkve; pijenjem vina iz njih, usvajanje istina dobra ljubavi prema bližnjemu koje je svojstvaeno toj crkvi; sađenjem vinograda, branjem grožđa, i jedenjem ploda njegovog, označava čisto prirodne stvari, u kojima ne bi bilo ničega Božanskog ako tu be bi postojao duhovni smisao.

8.

Kod Mojsija:-

U vinu pere haljinu svoju i ogrtač svoj u soku od grožđa (Postanje 49:11).

O ove reči govore o Gospodu; vino označava duhovno dobro od Božanske ljubavi; sok od grožđa, nebesko dobro od duhovnog dobra.

9. Ponovo:-

Maslo od krava i mlijeko od ovaca s pretilinom od jaganjaca i ovnova Bazanskih i jaraca, sa srcem zrna pšeničnih; i pio si vino, krv od grožđa (Zak. Ponovljeni 32:14).

Ovo se kaže o Drevnoj Crkvi, čija se dobra ljubavi i ljubav prema bližnjemu ovako opisuju, gde svaki izraz označava pojedino dobro: krv od grožđa znači duhovn ebesko dobro, jer se tako naziva Božansko u nebu koje proističe od Gospoda. Vino se naziva krv od grožđa, jer oba izraza označavaju svetu istinu koja proističe od Gospoda; a vino se odnosi na duhovnu crkvu, a krv na nebesku crkvu, pa je to i bio razlog da je krv trebala da bude u Svetoj Večeri.

10. Ponovo:-

Jer je čokot njihov od čokota Sodomskoga i iz polja Gomorskoga; grožđe je njihovo grožđe otrovno, puca su mu gorka Ponovljeni Zakon 32:32.

Ovde se govori o Jevrejskoj Crkvi; da je njihovo vino od čokota Sodomskoga i sa polja Gomorskoga označava da je intelektualni deo obuzet obmanama od paklene ljubavi; grožđe je njihovo grožđe otrovno, i puca su mu gorka označava da je bilo slično sa svim delovima u tome ; jer u dobrolm smislu grožđe označava ljubav prema bližnjemu, i odnosi se na voljni deo, ali na voljni deo koji je unutar intelektualnog dela; a slično je i u obrnutom značenju, jer sva istina pripada razumu a sve dobro volji.

11. DOVDE. U Otkrovenju:-

I drugi anđeo iziđe iz oltara. koji imaše oblast nad ognjem, i povika s velikom vikom onome koji imače kosijer oštri, govoreći: zamahni kosijerom svojim oštrijem i odreži grožđe vinograda zemaljskoga; jer već sazreše puca njegova Otkrivenju 14:18.

12.

Kod Mateja:-

Po rodovima njihovijem poznaćete ih. Eda li se bere s trnja grožđe, ili s čička smolkve? Mateju 7:16.

I kod Luke:-

Jer se svako drvo po rodu svojemu poznaje; jer se smikve ne beru s trnja, niti se grožđe bere s kupine Luka 6:44.

Pošto je ljubav prema bližnjemu predet o kolme se govori na ovim stranicama, tgo se kaže da će se oni poznati po njihovom rodu (plodovima), koji su dobra ljubavi ka bližnjemu; pošto su unutrašnja dobra ljubavi prema bližnjemu grožđe, a spoljašnja su smokve.

13. Sledeći zakon se poštovao u Jevrejskoj Crkvi:-

Kad uđež u vonograd bližnjega svojega, možeš jesti grožđa po volji dok se nasitiš; ali ga ne meći u sud svoj (Zak. Ponovljeni 23:24).

Ovo znači da svako ko se se druži s onima koji pripadaju drugoj doktrini i religiji, mogu da uče i primaju njihova dobra ljubavi prema bližnjemu, ali ne sme da ih usvaja i povezuje sa svojim sopstvenim istinama. Vinograd označava crkvu, to jest gde god je postoji doktrine ili religija; grožđe su dobra ljubavi prema bližnjemu; a sud je istina crkve.