4577. I nakon tebe sjemenu tvojemu daću ovu zemlju. Da ovo označava Božansku istinu usvojenu, vidi se iz značenja sjemena, što je istina vere (vidi br. 1025, 1447, 1610, 1940), i, u najvišem smislu, Božanska istina (br. 3038); i iz značenja dati zemlju, što je prisvojiti (usvojiti) dobro (o čemu upravo gore, br. 4576); tako se sa dati zemlju sjemenu tvojemu označava, u najvišem smislu, pripojiti (usvojiti) Božansko dobro Božanskoj istini. Ali da je Božanska istina koja se usvaja, to je zato što pre nego li je Gospod bio proslavljen, On je bio, u pogledu Njegovog Ljudskog, Božanska istina, a otuda Gospod kaže za Sebe da je On Istina. (Jovan 14:6), i otuda se On naziva sjeme ženino (Postanje 3:15). Ali kada je Gospod bio proslavljen u pogledu Svog Ljudskog, On je postao Božansko dobro; i tada je od Njega kao Božanskog dobra proisticala i proističe Božanska istina, koja je Duh istine koju je Gospod trebao da pošalje, kako se kaže kod Jovana 14:16, 17; 15:2627; 16:13-15 (vidi br. 3704). Otuda je očito da se rečima tvome sjemenu poslije tebe označava, u najvišem smislu, Božanska istina koju je On usvojio; i da Božanska istina proističe iz Božanskog dobra, koje je On, i da je usvajaju oni koji su u dobru a otuda i u istini.

1940. Umnožiću veoma sjeme tvoje. Da ovo označava plodnost racionalnog čoveka kada se potčini suverenom nadzoru unutarnjeg čoveka kada je ovaj pridružen dobru, jasno je iz značenja „semena“, da je to ljubav i vera (oko joj gore, br. 1025, 1447, 1610); ali u sadašnjem slučaju „umnožavanjem semena“ se označava umnožavanje nebeskih stvari ljubavi u Racionalnom, kada se Racionalno potčini unutarnjoj ili Božanskoj istini. „Umnožavanje“ se odnosi na istinu, a „plodnost“ na dobro, kao što se može videti iz onoga što je do sada rečeno (br. 43, 55, 913, 983). Ali pošto se ovde govori o Gospodu, „umnožavanje“ znači postati plodan, jer je sva istina u Njegovom Racionalnom postala dobro, pa tako i Božansko, kao što se to ovde izjavljuje o Njemu. Drugačije je u čoveku, čije Racionalno oblikuje Gospod od istine ili osećanja istine. Ovo osećanje je njegovo dobro, od kojega on deluje. Kakav je slučaj sa čovekovim Racionalnim u pogledu množenja i plođenja, ne može se razumeti osim kada se zna kakav je slučaj s uticajem (infuksom), o kome se može reći, lavnim crtama, da u svakome postoji unutrašnji čovek, racionalni čovek koji je u sredini, i spoljašnji čovek, kao što je rečeno. Unutrašnji čovek je ono što je u njemu najdublje, a od čega je čovek, i po čemu se razlikuje od zveri, koje nemaju ovo najdublje; a ono je, na neki način, vrata (dveri) ili ulaz za Gospoda, to jest, ulaz za duhovnog i nebeskog čoveka od Gospoda, u čoveka. Šta se tamo dešava, čovek ne može razumeti, jer je to iznad njegovog Racionalnog, po kojemu on misli. Ovo Racionalno koje čoveku izgleda da je njegovo, ono je potčinjeno ovom najdubljem, ili njegovom unutrašnjem čoveku; i u ovo Racionalno preko unutrašnjeg čoveka, ulivaju se od Gospoda nebeske stvari ljubavi i vere, i preko ovoga Racionalnog se one ulivaju u znanja-reči koje su u spoljašnjem čoveku; ali ono što se prima je u skladu sa stanjem svake osobe. Sada, ukoliko se Racionalno ne potčini Gospodovim dobrima i istinama, ono guši, ili odbacuje, ili izokreće stvari koje se ulivaju; a to je još više slučaj kada se one ulivaju u čulna znanja u memoriji. Ovo je ono što je označeno semenom koji padne pokraj puta, ili na kamenito tlo, ili u trnje, kao što Gospod uči (Mateja 13:3-7; Marko 4:3-7; Luka 8:5-7). Ali kad se Racionalno potčini i veruje u Gospoda, to jest, u Njegovu Reč, tada je Racionalno kao dobra ili plodna zemlja, u koju seme padne i donese mnogo ploda.