4377. Stih 13. A on mu reče: zna gospodar moj da su ova djeca nejaka. Da ovo označava istine koje još nisu stekle Božanski život, vidi se iz značenja djece, ili sinova, što su istine (vidi br. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373), i iz značenja nejaka, što označava skorašnje (stvari), a to su stvari koje su stekle malo života, ali ne još pravi život – ovde, ne Božanski, jer je predmet o kome se govori Gospodova glorifikacija u pogledu Božanskog Prirodnog. Ovo se može rasvetliti preko onoga što se dešava kod čoveka koji se nanovo rađa; jer je čovekov preporod slika Gospodove glorifikacije. Čovek koji se preporađa, kao i čovekkoji se rodi, prolazi kroz sledeća doba – detinjstvo, zrelije detinjstvo, mladost, i odraslo doba; jer čovek koji se preporađa, nanovo serađa. Kada je dete, kod njega istine imaju života, ali to još nije duhovni život. To su samo opšte istine, bez pojedinosti iposebnosti, s kojima je tada dobro povezano; stoga, tu postoji samo spoljašnje povezivanje, ali ne i unutrašnje. Unutrašnje povezivanje se ostvaruje postupno, kako čovek prolazi kroz sledeća doba. Upravo je ovo stanje detinjstva označeno nejakom djecom, kao i onim što sledi: a imam i ovaca i krava dojilica, pa ako ih ustjeram jedan dan, poginuće mi sve stado.