3128. I kaza u domu matere svoje sve overiječi, označava (da jeto bilo namenjeno) priridnom dobru svake vrste gde može prosvetljenje da dosegne. Ovo se vidi iz značenja doma materinog, koji označava dobro spoljašnjeg čoveka, to jest, prirodno dobro. Da dom (kuća) označava dobro, vidi br. 2233, 2234, 2559. Ada je čovekovo Spoljašnje ili Prirodno od majke, a da je Unutrašnje o oca, vidi br. 1815. Dobro se u Reči upoređuje sa kućom (domom), pa se stoga čovek, koji je u dobru, naziva kućom Božijom; dok se unutrašnje dobro naziva očevom kućom, a dobro uistom stepenu naziva kuća (dom) braće (bratska kuća). A spoljašnje dobro, koje je isto što i prirodno dobro, naziva se majčina kuća. Svo dobro i istina tako su rođeni, naime, od influksa iz unutrašnjeg dobra kao oca, u spoljašnje dobro kao majku. Pošto je predmet o kome se govori u ovome stihu poreklo istine, koj reba da se spoji s dobrom u Racionalnom, stoga se kaže da je Rebeka, kojom je predstavljena ta istina, otrčala u materinu kuću, jer je tamo poreklo istine; pošto se, kao što je gore rečeno, svo dobro uliva unutrašnjim putem, ili ili putem duše, u čovekovo Racionalno, a kroz ovo u njegove Reči-znanja, sve do u čulnih Reči. znanja, i preko prosvetljenja tako da se istina vidi. Otuda se istine izvode, da bi im se oduzela njihova prirodna forma, i da bi se spojile s dobrom na sredini puta, naime, u Racionalnom, i da bi tako sačinjavale racionalnog čoveka, a na kraju i duhovnog. Ali kako se ove stvari izvode, čoveku je potpuno nepoznato, jer se u naše dane jedva da se zna šta je dobro, i da se ono razlikuje od istine, a još se manje zna da se čovek obnavlja (reformiše) pomoću influksa dobra u istinu, i njihovim spajanjem; niti se zna da je Racionalno nešto različito od Prirodnog. Pošto su ove stvari, koje su naj opštije, nepoznate, ne može se znati ni to kako se istina uvodi u dobro, kako se ovi spajaju, a što je predmet o kome se govori u unutrašnjem smislu ovoga poglavlja. Ali pošto se ove tajne otkrivaju i postaju jasne onima koji su u dobru, to jest, koji su anđeoski umovi, stoga, mada drugima kao u tami, one semoraju objasniti, jer su one u unutrašnjem smislu. Dobro donosi prosvetljenje pomoću istine u prirodnom čoveku, koji se naziva materinskom kućom; a taj slučaj je kao što sledi. Božansko Dobro kod čoveka uliva se u njegovo Racionalno, a preko Racionalnog u njeghovo Prirodno, i u njegove reči-znanja. ili u njegove spoznaje, kao što je rečeno, i tu se prilagođava da bi sebi oblikovalo istine, preko kojih zatim prosvetljava sve stvari koje su u prirodnom čoveku. Međutim, ako je život prirodnog čoveka takav da ne prima Božansko Dobro, nego ga odbija, ili izokreće, u ovom slučaju Božansko Dobro se ne uklapa, pa stoga ni ne može da za sebe oblikuje istine. Pa stoga Prirodno ne može dalje da se prosvetljuje. Jer se prosvetljenje u prirodnm čoveku izvodi preko dobra uz pomoć istina, pa kada nemavišeprosvetljavanja, nema ni obnavljanja (reformacije). Ovo je razlog što se, u unutrašnjem smislu, toliko govori o prirodnom čoveku u vezi s njegovim kvalitetom; tako, govori se odakle je istina, naime, da je ona od dobra u njemu (prirodnom čoveku).