555. I imahu kose kao kose ženske. Da ovo označava da im je isto tako izgledalo da su prirodna osećanja za istinu, vidi se iz značenja kose, koja označava stvari koje pripadaju prirodnom čoveku, a posebno istinama-znanjima u njemu: vidi gore (br. 66); I iz značenja žena, koje označavaju osećanja, o kojima ćemo ubrzo govoriti. Kosa označava stvari koje pripadaju prirodnom čoveku, jer glava označava stvari koje pripadaju duhovnom čoveku, a sve stvari prirodnog čoveka pokrivaju sve stvari duhovnog čoveka, kao što kosa pokriva glavu. Glava isto tako korespondira duhovnim stvarima, a kosa prirodnim stvarima, pa stoga i one imaju značenja. Upravo zbog ove korespondencije anđeli izgledaju ukrašeni lepom kosom, i da se po njihovom rasporedu, ljupkosti i urednosti, može znati kakva je korespondencija njihovog prirodnog čoveka sa duhovnim čovekom. Sada, pošto žene označavaju osećanja, očito je da skakavci, pošto im je kosa kao kosa u žena, označavaju one koji su označeni skakavcima, a koji sebi izgledaju kao da su prirodna osećanja za istinu. Ovo se vidi I iz niza stvari o kojima se govori; jer to što im lica izgledaju kao lica ljudi, označava da sebi izgledaju da su prirodna osećanja za istinu. Ubrzo se isto tako kaže da su im zubi kao u lavova, što označava poslednje stvari prirodnog čoveka u pogledu znanja i moći. U proročkoj Reči izrazi žena, kći, i devojka često se koriste. Ali do sad njihovo značenje nije bilo poznato. Da se tu ne misli na ženu, kćer i devojku, očito je, jer se pominju tamo gde se govori o crkvi; ali njihovo značenje se može videti iz nizova stvari o kojima se govori u duhovnom smislu.

2. Da žena označava crkvu u pogledu osećanja za istinu,

a otuda i osećanja za istinu crkve, jasno je iz sledećih odlomaka u Reči. Tako kod Jeremije: "Zašto sami sebi činite tako veliko zlo da istrijebite iz Jude ljude i žene?" (44:7). Opet, kod istoga proroka: "I sobom satrah konja i jahača njegova, i satrah sobom momka i djevojku" (51:22). I kod Jezekilja: "Starce i mladiće, djevojke i djecu, i žene pobijte da se istrijebe" (9:6). I u Plaču: "Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem" (5:11, 12). Ovde se čovekom i ženom, starcem i detetom, mladićem i devojkom, ne označava čovek, žena, starac, dete, mladić i devojka, nego sve što pripada crkvi. Čovekom i ženom se označava istina i njeno osećanje, starcem i detetom, mudrost i nevinost, mladićem i devojkm, razumevanje istine i osećanje za dobro. Da se označavaju ovakve stvari, vidi se iz toga što se govori o crkvi u ovim poglavljima, i o njenom pustošenju u pogledu njenog dobra i istine, pa se stoga tim imenima označavaju stvari koje pripadaju crkvi. Jer je Reč iznutra duhovna, jer je Božanska, pa stoga ako bi se označavali čovjek i žena, starac i dete, mladić i devojka, Reč bi bila prirodna a ne duhovna; ali kad se čovekom i ženom označava crkva u pogledu istine i njenog osećanja, starcem i detetom, crkva u pogledu mudrosti i nevinosti, a mladićem i devojkom, crkva u pogledu inteligencije i njenog osećanja, tada postaje duhovna. A isto tako, čovek je čovek zato što je u njemu crkva, a gde je crkva, tu je i nebo. Stoga, kada se pomene starac, mladić, i muško dete, muškarac, žena, i devojka, ovi izrazi označavaju sve ono što pripada crkvi, a što korespondira njihovom dobu, polu, naklonsti, osećanju, inteligenciji, i mudrosti.

•3 Da se ženom označava crkva u pogledu osećanja za istinu, ili osećanja za istinu crkve, jasno je i iz ovih reči kod Isaije: "U to će vrijeme sedam žena uhvatiti jednoga čovjeka govoreći: svoj ćemo hljeb jesti i svoje ćemo odijelo nositi, samo da se zovemo tvojim imenom, skini s nas sramotu" (4:1). Predmet je ovde kraj crkve, kada nema više istine, jer prethode ove reči: „Tvoji će ljudi pasti od mača i junaci tvoji u ratu" (3:25), koje označavaju da će obmane da razore razumevanje istine, tako da više neće biti otpora u bojevima; pa slede ove reči: „U ono će vrijee biti klica Jehovina na slavu i čast, i plod zemaljski na krasotu i diku ostatku Izrailjevu" (4:2). Ovo se kaže o Gospodovom dolasku, a označava da će istina ponovo izniknuti u crkvi. Sedam žena koje hvataju jednoga čoveka, označava da će iz osećanja želeti i tražii istinu, ali da je neće naći, gde čovek označava istinu, žene osećanja ili želje za istinom, a sedam ono što je sveto. Da neće naći pouke o pravim istinama, stoga ni duhovne hrane, označeno je u njihovim rečima: „Ješćemo svoj hljeb, i nositi svoje odijelo", gde hleb označava poučavanje i duhovnu hranu, a odelo istinu koja oblači dobro. Da se može primeniti samo istina, i preko primene biti povezan, označeno je sa, „samo da se zovemo tvojim imenom". I pošto je sva lepota od duhovnog osećanja za istinu i povezivanja preko nje, i da bez toga nema ljepote, 4 dodaje se, „uzmi od nas sramotu našu". Tako kod Jeremije: „Vrati se, djevojko Izrailjeva, vrati se u gradove svoje; dokle ćeš lutati, kćeri odmetnice, jer je Jehova stvorio nešto novo na zemlji: žena će opkoliti čovjeka" (31:21, 22). Predmet je ovde duhovno ropstvo u kome je bila crkva pre Gospodovog dolaska. Za crkvu se kaže da je u duhovnom ropstvu kada nema istine, ali se istina želi; u takvom su ropstvu bili Neznabošci, kod kojih je crkva ustanovljena. Povrati se, devojko Izrailjeva, povrati se u gradove svoje, označava, da oni treba da se vrate istinama doktrine, gde devojka Izrailjeva označava crkvu, a njeni gradovi istine doktrine; jer je Jehova stvorio nešto novo na zemlji: žena će opkoliti čoveka, označava podizanje nečega novoga; žena označava istinu, a opkoliti označava povezati se.

5. I kod Isaije: „jer kao ženu ostavljenu i u duhu ožalošćenu dozva te Jehova, i kao mladu ženu puštenu, govori Jehova. Za malo ostavih te, ali s velikom milošću pribraću te" (54:6, 7).

Ovde se ženom ostavljenom i u duhu ožalošćenom označava crkva, koja nije u istinama, ali je još uvek u osećanju ili želji za njih, žena označavajući istinitu crkvu, za koju se kaže da je ostavljena kad nije u istinama, a ožalošćena u duhu, kad je u žalosti zbog osećanja ili želje za istinama. Mlada žena označava Drevnu Crkvu, koja je bila u istinama od osećanja; a puštenom označava se Jevrejska crkva, koja nije bila u istinama od nekog duhovnog osećanja; podizanje jedne nove crkve od Gospoda, i izbavljenje od duhovnoga 6 ropstva, označava se sa, „za malo vremena ostavih te, a s velikom milošću pribraću te". I kod Jeremije:

„Zato, žene, čujte riječ Jehovinu i neka primi uho vaše riječ usta njegovih, i učite kćeri svoje ridati i jedna drugu naricati. Jer se pope smrt na prozore naše i uđe u dvorove naše da istrijebi djecu s ulica i mladiće s puteva „ (9:20, 21). Razlog da je ženama rečeno da čuju i prime, je to što one označavaju crkvu od osećanja za istinu i primanja istine. Učiti svoje (kćeri ) da ridaju, i drug druga da nariču, označavaju se oni koji pripadaju crkvi; sinovima oni koji su u istinama crkve, a drugovima oni koji su u njenom dobru. Dok naricanje i plač označavaju da se tako mora raditi jer je crkva opusošena u pogledu njenih istina i dobara; a smrt koja ulazi kroz prozore i ulazi u dvorove, označava ulazak paklene obmane u razumevanje, a otuda i u sve u mislima i u osećanju, gde prozori označavaju razumevanje, a dvorovi, sve što pripada misli i osećanju; istrebiti decu s ulica, i mladiće s puteva, označava pustošenje crkve pri rođenju, gde deca na ulicama označavaju istinu koja izvire, ili koja je pri rođenju, a mladići na putevima označava istinu koja je već rođena.

7. Tako kod Jezekilja: „Bijehu dvije žene, kćeri jedne matere. One se kurvahu u Egiptu u mladosti svojoj, ondje im pipaše grudi, i ondje im zgnječiše grudi djevojačke. A imena im bijahu Ola a sestri joj Oliba; one postaše moje, i rodiše sinove i kćeri. Imena im bijahu Ola Samariji, a Oliba Jerusalimu" (23:2-4).

Ove se crkve nazivaju ženama zato što Samarija, glavni grad Izraelićana, označava, u Reči, duhovnu crkvu, a Jerusalim, glavni grad Jevreja, nebesku crkvu u pogledu doktrine. Pa zato što obe ove crkvu deluju kao jedna, stoga se nazivaju kćerima jedne majke, jer se i majkom označava crkva. A isto tako i Ola i Oliba, i isto tako i šator i stan Božiji, imaju isto značenje, jer označavaju nebo gde su Božanska Istina i Božansko Dobro, stoga i gde je crkva; jer crkva je Gospodovo carstvo na zemlji. Njihovim se kurvanjem u Egiptu u njihovoj mladosti označava da tada nisu bili u istinama, nego u obmanama, jer u Egiptu nisu imali Reč. Ova im je posle data preko Mojsija i proroka, pa je tako crkva ustanovljena među njima. Kurvati se u Egiptu, označava falsifikovati istine pomoću doslovnih istina-znanja koje pripadaju prirodnom čoveku, a falsifikovati istine, znači okrenuti svete stvari u magiju, kao što su učinili Egipćani. Sinovi i kćeri koje su rodili, označavaju 8 obmane i zla crkve. Tako kod Miheja: „Preko haljina skidate plašt s onijeh koji prolaze ne bojeći se, koji se vraćaju iz boja. Žene naroda mojega izgonite iz milijeh kuća njihovijeh, od djece njihove otimate slavu moju na vijek" (2:8, 9). Ovde se skidanjem preko haljina plašta s onih koji prolaze ne bojeći se, i koji se vraćaju iz boja (iz rata), označava lišiti istina one koji se bore potivu obmana. Oni koji prolaze bez straha, označavaju sve one koji su u istinama; ljudi koji se vraćaju iz rata, označava one koji su bili u iskušenjima, i koji su se borili protivu obmana. Izgonjenje žena mojega naroda iz milijeh kuća njihovih, označava razoriti osećanja za istinu, a tako i uživanje i sreću neba. Žene naroda mojega označavaju osećanja za istinu, a njihove mile kuće, uživanja i sreću neba, jer ovo su osećanja za dobro i istinu.

9. Tako kod Zaharije; „Jer ću sakupiti sve narode na Jerusalim na boj. I grad će se uzeti, i kuće oplijeniti, i žene osramotiti" (14:2). Narodima se označavaju zla i obmane svake vrste; Jerusalimom se označava crkva; gradom, doktrina; kućom, sve što je sveto u crkvi; ženama se označavaju osećanja za istinu, a njihovim sramoćenjem, označava se da 9 će istine biti izokrenute, i da će zbog toga nestati osećanje za istinu. Tako opet, kod istoga proroka: „U ono će vrijeme biti tužnjava velika u Jerusalimu. i tužiće zemlja, svaka porodica; porodica doma Davidova, i žene njihove; porodica Natanova; i žene njihove. I porodica doma Levijeva: porodica Semejeva (Simeonova), i žene njihove; i sve ostale porodice,, i žene njihove" (2:11-14). Značenje Davida i njegovoga doma, kao i Natanova, Levijeva, i Simeonova, već je pokazano u objašnjenjima gore. David označava Božansku Istinu, Natan, doktrinu istine, Levije, dobro ljubavi prema bližnjem, a Simeon označava istinu i dobro u pogledu opažanja i poslušnosti. Kaže se da će porodice tužiti, i žene njihove, jer se porodicama označavaju istine crkve, a ženama, osećanja za istinu koja tuži kad istina tuži da više nema osećanja za nju, i osećanje da nema istine za njega. Ove se stvari kažu o tuženju (žaljenju) nada svim i za sve što pripada crkvi koja se pustoši i razara, jer svaka stvar i sve stvari crkve označavaju se svim ostalim prodicama, pod kojima se misli na plemena. Da dvanaest plemena označavaju sve stvari crkve u skupini, može se videti gore (br. 430, 4319). Jerusalim označava crkvu i njenu doktrinu.

11. Tako isto kod Mateja: „Tada će biti dva na njivi; jedan će se uzeti, a drugi će se ostaviti. Dvije će mljeti na žrvnjevima; jedna će se uzeti, a druga će se ostaviti" (24:40, 41).

„Dva" znači ljude (muškarce), a „dve" znači žene; a ljudima se označavaju oni koji u istinama, a ženama oni koji su u dobru od osećanja za istinu. Ovde se, međutim, ljudima označavaju oni koji su u obmanama, a ženama oni koji su u zlima od obmana od osećanja za obmanu; jer se kaže da će se jedan uzeti, a drugi ostaviti; to jest, da će biti spaseni oni koji su u istinama od osećanja, a biće osuđeni oni koji su u zlima od osećanja. Njiva označava crkvu; mleti na žrvnju, znači sebi pribaviti istine doktrine iz Reči; oni koji ih prmenjuju za dobro, ti će se uzeti, a oni koji ih primenjuju na zlo, ti su označeni onima koji ostanu; ali 12 ovaj je odlomak objašnjen u Tajnama Nebeskim (br. 4334, 4335). Tako kod Mojsija: „I kad vam slomin potporu u hljebu, deset će žena peći hljeb u jednoj peći, i davaće vam hljeb vaš na mjeru, i ješćete ali se nećete nasititi" (Levitska 26:26). Ove reči, u duhovnom smislu, znače da istina od dobra, kojom se ljudi duhovno hrane, da će ponestati; jer hleb označava svaku vrstu duhovne hrane koja služi ishrani čoveka crkve. Žene označavaju one koji su u osećaju za istinu. Deset žena koje peku hleb u jednoj peći, označava, da će tražiti istinu kako bi se povezala s dobrom, ali da će naći samo malo; jer peći označava pipremiti i povezati tako da služi životu. Davati hleb na meru, označava da je redak; a jesti a ne nasititi se, označava, jer je istine od dobra toliko malo i tako je retka, da je nema dovoljno za ishranu duše.

12. Ponovo kod Mojsija: „Žena da ne nosi muškoga odijela niti čovjek da se oblači u ženske haljine, jer je gad pred Jehovom Bogom tvojim" (Zak. Ponov. 22:5). Ovde čovek i njegove haljine označavaju istinu, a žena i njene haljine osećanje za istinu. Ove se razlikuju kod svakoga čovjeka, kao razum i volja, ili kao misao koja pripada razumu, i osećanje koje pripada volji; pa ako se ne bi razlikovali, polovi bi se pomešali, i razum i volja ne bi delovali na brak, u kojemu je čovek istina misli, a žena osećanje. Da su čovek i žena tako stvoreni da budu dvoje a ipak jedno, vidi se iz knjige Postanja, u kojoj se kaže o njihovom stvaranju, „I Bog stvori čoveka (homo) na svoju sliku, na sliku Božiju stvori ga; muško i žensko stvori ih" (Postanje 1:27, 5:2). A čovek (Adam) reče: eto sada kost od moje kosti, i telo od mojega tela, neka joj bude ime čovečica (žena), jer je uzeta od čoveka. Zato će ostaviti čovek oca svojega i mater svoju, i prilepiće se ženi svojoj, i biće dvoje jedno telo" (Postanje 2:23, 24; Marko 10:6-9). Ovde se čovekom označava crkva uopšte i posebno. Crkva posebno je čovek crkve, ili čovek u kome je crkva. Bogom koji stvara čoveka po svojoj slici, označava se, da je na sliku neba. Jer Bog, Elohim, u množini, označava Božansko proizlazeće koje čini nebo; a čovek, koji je crkva, je nebo u najmanjoj formi, jer korespondira svim stvarima neba: vidi Nebo i Pakao (br. 7-12, 51-58). Ovde se čovekom misli pre svega na istinu u razumu, a pod ženom na dobro u volji. Za ženu se kaže da je kost od kosti, i telo od čoveka, jer označava dobro, koje je žena, od istine, koja je čovek. Kost označava istinu pre nego oživi, to jest, pre nego se poveže s dobrom, kao što je istina u memoriji kod čoveka; a pošto se svako dobro stvara od istina, to se kaže, „jer je uzeta od čovjeka". Da će čovek ostaviti oca i mater i da će prionuti svojoj ženi, označava da istina mora da postane od dobra, i da obje treba da postanu jedno dobro; ovo je označeno jednim telom, gde telo označava dobro, a isto tako i čoveka. Stvari o kojima se sada govori, ne mogu se razumeti, osim od ponekih, ako se ne zna da je predmet o kome se govori u Postanju prva dva poglavlja novo stvaranje ili preporod čoveka crkve. U prvom se poglavlju radi o njihovom preporodu, u drugom poglavlju o njihovoj inteligenciji i mudrosti; muškim i ženskim, ili muškarcm i ženom označava se, u duhovnom smislu, povezivanje istine i dobra, koje se naziva nebeskim brakom. U ovaj brak čovek stupa kada se preporodi i postane crkva kada je u dobru a otuda i u istini, što je označeno sa, „čovjek će ostaviti oca i majku, i prionuti svojoj ženi, i biće jedno telo". Ali o ovome se predmetu može steći jasnija ideja iz onoga što je rečeno u Nauku Novoga Jerusalima, o dobru i istini (br. 11-19); o preporodu (br. 173-182); tako isto o dobru iz kojega nastaju istine (br. 24).

15. Pošto se muškarcem i ženom označava povezanost istine i dobra, stoga je Mojsije, kad je vidio da sinovi Izrailjevi uzmaju sebi žene zarobljene od Medijanićana njihovih neprijatelja, zapovedio da pogube svaku ženu koja je upoznala čovjeka legavši s njim, ali da poštede žene koje nisu upoznale muškarca (Brojevi 30:16-18).

Ove su stvari naređene zato što se ženom, koja nije povezana sa čovekom, označava crkva u pogledu osećanja za istinu, ili za povezivanje s istinom; dok se ženom, koja je povezana sa Medijanićaninom čovekom, označava iznevereno dobro. Jer Medijanićani predstavljaju a otuda i označavaju istinu koja nije istina jer nije od dobra, pa je stoga obmana; otuda to da su bile pogubljene one žene koje su bile upoznale čoveka, a one koje nisu bile upoznale čoveka, bile su pošteđene. Da žene Medijanićanke označavaju onečišćenje dobra obmanama, i da se na taj način dobro izneverava i profaniše, što je prljava preljuba, vidi se iz okolnosti koje su iznesene o kurvanju (preljubama) sinova Izrailjevih sa ženama Medijanskim (Brojevi 25).

16. Onaj ko ne zna da žena označava duhovno osećanje za istinu, i koji ne zna da su zla i obmane prisutne u svakom prirodnom čoveku, a ne u duhovnom čoveku, taj ne može da zna značenje onoga što je napisano o zarobljenim ženama kod Mojsija: „I ugledaš li u roblju lijepu ženu, među neprijateljima, i omili ti da bi htio uzeti je za ženu, odvedi je kući svojoj; i neka obrije glavu i sreže nokte svoje; i neka skine sa sebe haljine svoje u kojima je zarobljena, i neka sjedi u kući tvojoj, i žali za ocem svojim i materom svojom cio mjesec dana; po tom lezi s njom, i ona neka ti bude žena" (Zak. Ponov. 21:11-13). Ženom se označava crkva u pogledu duhovnog osećanja za istinu, ili duhovnog osećanja za istinu koja pripada čoveku crkve, ali lepom ženom zarobljenom označava se religija Neznabožaca kod kojih postoji želja ili osećanje za istinu. Time što će se uvesti u kuću, i brijanjem glave i rezanjem nokata, i odlaganjem haljina u kojima je zarobljena, označava se biti uveden u unutrašnje ili duhovne stvari crkve, i pomoću njih odbacivanje zala i obmana prirodng i čulnog čoveka. Posred kuće označava unutrašnje stvari, koje su duhovne; kosa na glavi, koja treba da se obrije, označava obmane i zla prirodnog čoveka; nokti koji treba da se srežu, označavaju obmane i zla čulnog čoveka; a haljina u kojoj je zarobljena, označava obmanu religije u kojoj je držan kao zarobljen onaj koji želi istinu od dobra. I prve i druge stvari on će odbaciti, jer su u prirodnom i čulnom čoveku, kao što je gore rečeno. A treba da žali za ocem i materom mesec dana, označava da zla i obmane njene religije treba da se predaju zaboravu; da čovek posle toga ide k njoj i da je upozna da legne njom, i da tako postane njegova žena, označava da tako istina, koja je čovek, treba da se poveže s njenim osećanjem, koje je žena.

Niko ne može znati zašto je data ova uredba, ako ne razume, iz duhovnog smisla, šta je označeno ženom zarobljenom od neprjatelja, šta sedati u kući, šta kosom, noktima, i haljinom u kojoj je zarobljena, ako ne zna nešto o povezivanju istine i dobra, jer na ovoj povezanosti utemeljene su sve uredbe Reči o brakovima. Crkva je u pogledu osećanja za istinu isto tako označena ženom obučenom u sunce, koja je u trudovima, pred kojom je stajala aždaja kada je rodila muško dete; a koja je posle pobegla u pustinju (Otkr. 12:1 do kraja). Da žena ovde označava crkvu, muško dete koje je rodila, doktrinu istine, vidjeće se u objašnjenju niže.

17. Pošto žena označava crkvu u pogledu osećanja za istinu od dobra, ili za osećanje za istinu od dobra koje pripada čoveku crkve, to ona označava isto tako u obrnutom smislu požudu obmana od zla; jer većina stvari u Reči imaju i obrnuta značenja. Ovo je isto tako označeno u sledećim odlomcima ženom i ženama. Tako kod Jeremije: „Zar ne vidiš šta rade po gradovima Judinijem i po ulicama Jerusalimskim? Sinovi kupe drva, a očevi lože oganj, i žene mijese tijesto, da peku kolače carici nebeskoj, i da ljevaju nalijeve drugim bogovima" (2:17, 18). Na šta se odnose ova proroštva, ne može se znati, ako se ne zna šta je označeno gradovima Judinijem, i ulicama Jerusalimskim, sinovima, očevima, i ženama, tako isto šta mešenjem testa, a šta kolačima, šta caricom nebeskom i nalevima; ali kada se znaju značenja ovih stvari, i kada se to postavi na njihovo mesto, tada se vidi duhovni smisao ovih proroštava. Gradovi Judini označavaju doktrinarne stvari crkve; ulice Jerusalimske označavaju istine njene (te doktrine); a u ovom slučaju, one koji su u obmanama, za koje se kaže da skupljaju drva kada pribavljaju sebi obmane od zala. Očevi označavaju one koji su u dobrima crkve, u ovome slučaju, one koji su u zlima, za koje se kaže da pale oganj kada to odobravaju i podstiču iz ljubavi prema zlu. Žene označavaju osećanja za istinu od dobra, u ovome slučaju, neuredne želje obmana od zla; za njih se kaže da mese testo, kada fabrikuju doktrinu od ove obmane i u skladu s njom. Praviti kolače za nebesku caricu, označava bogoštovati paklena zla svake vrste, a praviti kolače označava bogoštovati od zala, gde nebeska carica označava sva zla u skupu; jer nebeska carica označava isto što i vojska nebeska. Levati naleve drugim bogovima označava bogoštovati od obmana, gde drugi bogovi označavaju paklene obmane; jer Bog, u dobrom smislu, označava proizlazeću Božansku Istinu, dok drugi bogovi označavaju paklene obmane, koje su obmane od zla.

18. Kod Isaije: „Narodu mojemu čine silu djeca, i žene su im gospodari. Narode moj! Koji te vode, zavode te, i kvare put hoda tvojega" (3:12). Nasilnici, mala deca, i žene, označavaju one koji čine silu (ugnetavaju), koji ne znaju, i koji izokreću istine. Koji čine silu, označavaju one koji čine nasilje istinama; mala deca, one koji ih ne znaju, a žene, požude koje ih izkreću. Koji te vode, zavode te, označava one koji naučavaju; koji kvare put hoda tvojega, označava da nije poznat put kojim vode. Ponovo 19 kod istoga proroka; „Kad se posuše grane, polomiće se; žene će dolazii i ložiti ih na oganj, jer je narod nerazuman" (27:11).

Ovo je rečeno o opustošenoj crkvi. Granama (žetvom) koje se posuše, označavaju se istine od dobra razorene zlim ljubavima; ženama koje ih stavljaju na oganj, označavaju se požude obmana, koje ih sasvim obuzmu. 20 Tako ponovo: „Ustanite, žene mirne, slušajte glas moj sinovi bezbrižni, čujte riječi moje. Za mnogo godina bićete u smetnji, jer neće biti berbe i sabiranje neće doći (32:9, 10). Ženama bezbrižnim, označavaju se požude onih koji ne mare što je crkva opustošena. Sinovi bezbrižni označavaju obmane onih koji se pouzdaju u svoju vlastitu inteligenciju; žene i sinovi označavaju one koji su takvi u crkvi, i ljude i žene; jer berba i sabiranje označavaju istinu crkve, odakle se vidi značenje „sabiranja".

21. Opet, kod Jezekilja: „Pravedan čovjek koji ne jede na gorama, i očiju svojih ne podiže ka gadnijem bogovima doma Izrailjeva, i ne skrvni žene bližnjega svojega, i ne ide ženi odvojenoj radi nečistote" (18:5, 6). Čovek koji ne jede na gorama, opisuje se kao pravedan, što znači da njegovo bogoštovanje nije od paklenih ljubavi, jer žrtve na gorama i jedenje žrtve na gorama ima ovo značenje. Niti je podizao svoje oči ka bogovima (idolima) doma Izrailjeva, označava da njegovo bogoštovanje nije od obmana doktrine, jer idoli označavaju obmane, a dom Izraljev označava izopačenu crkvu u kojoj su te obmane. Niti je skrnnavio žene bližnjega svojega, označava da nije oskrnavio dobro crkve i Reči. Niti je išao ženi odvojenoj radi nečistote, označava da nije oskrvnuo istine požudama od obmana. Tako, u Plaču: „Svojim rukama žene žalostive kuhaše djecu svoju, i ona im biše hrana u pogibli kćeri naroda mojega" (4:10). Ove reči označavaju razaranje istine i dobra doktrine iz Reči pomoću obmana, i usvajanje tih obmana, i pustošenje crkve kao posledicu. Žalostivim ženama označavaju se osećanja za obmanu kao da je istina. Kuhanjem svoje dece, označava se razaraje istina i dobara doktrine iz Reči pomoću obmana; to što im je to bila hrana, označava usvajanje obmana; a pogibao naroda mojega označava pustošenje crkve. Žene označavaju i zle želje u Apokalipsi (14:4; 17:3); o čemu vidi objašnjenje niže.

430. Sto četrdeset i četiri hiljade zapečaćenijeh iz sviju plemena (koljena) sinova Izrailjevih. - Da ovo označava sve one koji su u istini od dobra, i koji su stoga u Gospodovoj crkvi, vidi se iz značenja sto i četrdeset i četiri hiljade, što označava sve stvari; a pošto se to kaže o onima koji su u istinama od dobra, o čemu ćemo značenju ubrzo govoriti; i iz značenja plemana Izrailjevih, koja označavaju one koji su u istinma od dobra, i koji su stoga u Gospodovoj crkvi, jer plemena označavaju istine od dobra, a Izrailj označava crkvu. Da plemena Izrailjeva imaju ovo značenje, videće se u sladećem članku. Razlog da sto četrdeset i četiri hiljade označavaju sve stvari i sve osobe, i da se to kaže o istinama od dobra, je to, da ovaj broj proizlazi iz broja dvanaest, koji označava sve stvari i sve osobe, a korisi se u odnosu na istine od dobra. O ovome vidi Tajne Nebeske (br. 5291, 5335, 5708, 7973). Na primer, sto i četrdeset četiri, kao i sto četrdeset četiri hiljade, označavaju isto što i dvanaest, jer sto četrdeset i četiri je rezultat od dvanaest pomnoženo sa sobom, to jest, rezultat 144. 000 od 12. 000 pomnoženo sa dvanaest.

2. Ima prostih brojeva čije je značenje više od ostalih, pa iz ovih većih brojevi povlače svoje značenje, brojevi dva, pet, i sedam. Dva označava jedinstvo, i koristi se u odnosu na dobro; tri označava ono što je potpuno, i korsti se u odnosu na istine; pet označava mnogo i nešto, a sedam označava ono što je sveto. Od broja dva, nastaju /umnožavanjem/ brojevi 4, 8, 16, 400, 800, 1600, 4000, 8000, 16000, a ovi imaju isto značenje kao dva, jer rezultiraju od ovog prostog broja pomnoženog sa sobom, a tada pomnoženg sa 10. Od broja tri rezutiraju 6, 12, 24, 72, 144, 1440, 144, 000, a ovi imaju isto značenje kao tri, jer nastaju od ovog prostoga broja množenjem. Od broja pet nastaju 10, 50, 100, 1000, 10.000, 100.000, a ovi isto tako imaju isto značenje kao broj pet, jer su rezultat množenja. Od broja sedam nastaju 14, 70, 700, 7000, 70.000, a ovi rezlutati imaju slično značenje. Pošto broj tri označava ono što je potpuno, a potpuno označava sve, sve osobe i sve stvari stoga od ovoga broja dvanaest vuče svoje značenje svih stvari i svih osoba. Razlog da se koriste za istine od dobra je to, što je to rezultat od tri pomnoženog sa četiri, a tri se koristi za istine a četiri za dobro, kao što je gore rečeno.

3. Onaj, ko ne zna da broj dvanaest označava sve stvari, i da brojevi koji nastaju od njega množenjem imaju slično značenje, i da svako pleme označava nešto što je univerzalno i suštinsko u crkvi, zna samo to da su samo 12,000 iz svakoga plemena bili zapečaćeni, i da su stoga ovi bili primljeni, ili da su trebali da budu primljeni u nebo, dok u stvari 12.000 ne znače 12.000, niti se plemenima označavaju plemana Izrailjeva; nego se sa 12.000 označava sve, a plemenima Izrailjevim, oni koji su u istinama od dobra, pa stoga svi koji sačinjavaju crkvu Gospodovu u svim delovima zemlje gde god da su. Svako ko misli razumno, vidi da ove stvari nešto označavaju; jer gde su sada ta plemena, i gde su bili kad je Jovan ovo pisao? Nije ih bilo, osim Judinog plemena, jer su bili razasuti širom kugle zemaljske. I gde su, niko ne zna. A uprkos toga kaže se da su bili zapečećeni, kako bi ih Gospod uveo u nebo, i da bi bili s Njim, kao što je jasno iz Apokalipse (poglavlja 19:1, 3, 4). Osim toga, dobro je poznato da su jedanaest plemena bili izagnani iz zemlje Hananske zbog idolopoklonstva i drugih gadosti; slično i Jevrejska nacija, čiji je karakter opisan u Nauku Novoga Jerusalima br. 248). Stoga je jasno da 12.000 ne znače 12.000, niti da plemena znače plemena Izrailjeva, nego sve one koji su u istinama od dobra, stoga sve koji pripadaju Gospodovoj crkvi. Ovo će se dalje videti iz značenja svakoga plemena u duhovnom smislu; jer svako pleme označava nešto univerzalno i suštinsko u crkvi, u čemu su oni koji pripadaju crkvi. Univerzalno kod svakog odnosi se na istine od dobra, a ove su mnogostruke. Jer svi koji su u nebu, razlikuju se jedan od drugoga u pogledu dobra, pa stoga i u odnosu na istinu, jer je svaka živa istina u čovjeku i u anđelu od dobra, i u skladu s njim. Osim toga, svi oni koji pripadaju Gospodovoj crkvi su u istinama od dobra, jer oni koji su u istinama a ne u dobru, ti ne pripadaju crkvi; jer kao što je maločas pomenuto, svaka živa istina u čoveku i u anđelu je od dobra. O ovome vidi gore (br. 6, 59, 136, 242, 286, 292); i u Nauku Novoga Jerusalima (br. 11-27). Da su dobra i istine besknačne po vrstama, može se videti u Nebu i Paklu (br. 56, 71, 405, 418, 486, 588), i u malom delu Poslednji Sud (br. 13); isto tako u Tajnama Nebeskim (br. 684, 4149, 4263, 5598, 7833, 7836, 9002). Da ima bezbroj vrsta dobara i istina, može se videti u Nebu i Paklu (br. 6, 71, 405, 418, 486, 588), i u malom delu Posledji Sud (br. 13); isto tako u Nebeskim Tajnama (br. 684, 690, 3294, 3267, 3470, 3591, 3744-3746, 3804, 398, 4067, 4149, 7836, 9002). Razlog da su dobra i istine beskrajne po vrstama je to, što je svaki anđeo i svaki čovek svoje vlastito dobro, pa stoga i u svojoj vlastitoj istini; stoga je celo nebo raspoređeno u skladu s osjećanjima koja pripadaju ljubavi ka Gospodu, i ljubavi prema bližnjemu, kao i veri iz nje; a sve dobro pripada tim osjećanjima.

4. Da broj 144.000 ili broj 12.000 pomnožen sa 12.000, označava sve istine od dobra, u pogledu njihovih klasa i vrsta u njihovoj celini, vidi se iz toga kako se korisi broj 144 – koji je rezultat od dvanaest pomnoženo sa dvanaest – u drugim delovima Apokalipse, gde se opisuje grad, Novi Jerusalim, merama u brojevima. U pogledu srazmera njegovoga zida, kaže se, I on razmeri zid njegov zid na sto i četrdeset i četiri lakta, po meri čovekovoj, koja je anđelova (Apok. 21:17). Ovde grad Jerusalim označava Novu Crkvu koju će Gospod ustanoviti, i njenu doktrinu; stoga sve pomenute stvari, kao zid, vrata, i temelji, označavaju stvari koje se odnose na crkvu, stoga na duhovne stvari. I pošto se crkva i njena doktrina (njen nauk) opisuju u smislu slova gradom Jerusalimom, a grad se može izmjeriti, stoga se duhovne stvari te crkve opisuju merama u brojevima, a njegov zid sa 144, ili sa dvanaest pomnoženo sa dvanaest, kojim se brojem označavaju istine od dobra u njihovom celom obimu, jer zid označava istine koje štite protivu obmana i zala. Da broj ima ovakvo značenje, vidi se iz toga što se kaže da je mera od 144 lakta mera čovekova, koja je mera anđelova.

Niko ne može razumeti na šta se ovo odnosi, ako ne zna da mera, u duhovnom smislu, ima isto značenje kao i broj, naime, kvalitet stvari o kojoj se govori; i da čovek označava primanje istine od duhovnog osećanja, to jest, od dobra i inteligencije. Značenje anđela je slično. Jer je čovek anđeo kad je u istinama od dobra; isto tako, on postaje anđeo posle smrti. Broj 144.000 ima isto značenje. Jer veći ili manji broj, ako je istoga porekla, ima slično značenje, gde se veći broj koristi kada se radi o velikom mnoštvu, ili kada obuhvata mnogo klasa u isto vreme, kao u slučaju 144.000, koji obuhvata sve klase istine od dobra, označene 5 sa dvanaest hiljada zapečaćenih iz svakoga plemena; i kao što je slučaj s merom zida, za koju se kaže da je 144 lakta, jer uključuje kako vrata tako i temelje, koji su dvanaest po broju. O vratima i temeljima Novoga Jerusalima, kaže se, I imaše zid veliki i visok, i imaše dvanaestora vrata, i na vratima dvanaest anđela, i imena napisana, koja su imena dvanaest plemena (koljena) sinova Izrailjevih. I zid gradski imaše dvanaest temelja, i na njima dvanaest apostola Jagnjetovijeh. Temelji su bili načinjeni od dvanaest dragih kamenova (Apokalipsa 21:12, 14, 19-21). Neće li onaj koji zna da Novi Jerusalim označava novu crkvu, biti u stanju da vidi da broj dvanaest tako često pominjan, označava tu glavnu i primarnu stvar od koje postoji crkva? A glavna i prmarna stvar koja sačinjava crkvu je istina od dobra, jer iz toga je sve što pripada crkvi, pošto istina pripada njenoj doktrini, a dobro pripada životu u skladu sa doktrinom. Ali posebno značenje vrata i temelja biće dato u objašnjenju toga poglavlja. Pošto taj broj označava sve stvari, a koristi se u odnosu na istine od dobra, a Novi Jerusalim označava novu crkvu, stoga su srazmere (dimenzije) samoga grada označene sledećim rečima, istim brojem pomnoženim istim brojem, I grad leži na četiri ugla, i dužina je njegova tolika kolika je i širina. I izmjeri grad trskom na dvanaest hiljada potrkališta: dužina i širina i visina jednaka je (Apok. 21:16). Šta je označeno u duhovnom smislu dužinom, širinim i visinom, biće objašnjeno kasnije. Grad, u tome smislu, označava doktrinu crkve; a sa 12.000 (potrkališta) označene su sve istine od dobra.

7. Broj dvanaest, koristi se i za rodove drveća koja su bila na obalama reke u sledećim rečima, Nasred ulica njegovijeh i s obje strane rijeke drvo života, koje rađa dvanaest rodova dajući svakoga mjeseca svoj rod (Apok. 22:2). Pošto su istine doktrine označene ulicama grada, opažanje istine od dobra od Gospoda drvetom života, a dobro od kojega su istine plodovima, stoga je jasno da dvanaest označava istine od dobra, preko kojih postoje inteligencija i mudrost. Pošto je trebala da se ustanovi jedna reprezentativna crkva kod sinova Jakovljevih, stoga je Gospod providio da on, Jakov, treba da ima dvanaest sinova (vidi Postanje 29:32-35; 30:125; 35:22-26), kako bi svi zajedno predstavljali sve stvari crkve, a pojedinačno nešto posebno; zbog toga su od njih potekla dvanaest plemena (Postanje 49:28), i ovi tako isto označavaju sve stvari crkve, dok svako pleme označava nešto suštinsko u crkvi. Stoga se kaže u onome što sada sledi, da je bilo 12. 000 zapečaćenih iz svakoga plemena, kojima su označeni svi oni koji su u toj vrsti istine od dobra; jer istina od dobra čini crkvu kod svih, pošto pripada doktrini, i dobru života, kao što je gore rečeno. Šta je istina od dobra, i njen kvalitet, može se videti u Nauku Novoga Jerusalima (br. 24).

9. Pošto su dvanaest plemena, koja su dobila imena od dvanaest sinova Jakovljevih, predstavljali crkvu, i sve što joj pripada, stoga se broj dvanaest, zbog ovoga značenja, koristio u vezi sa raznim predmetima. Na primer, kaže da je bilo dvanaest knezova u Izrailju (Brojevi 1:44); da su ovih dvanaest knezova doneli za posvećenje oltara dvanaest zdela srebrenih, dvanaest čaša srebrenih, i dvanaest kašičica zlatnih, dvanaest telaca, dvanaest ovnova, dvanaest jaganjaca i jaraca dvanaest za greh (Brojevi 7:84, 87). Svaka od stvari koje su doneli, označavala je neku stvar koja se odnosila na istine od dobra. Isto tako, dvanaest ljudi bilo je poslato da ispitaju zemlju Hanansku (Zak. Ponov. 1:23), jer je zemlja Hananska označavala crkvu. Isto tako, stavljeno je dvanaest dragih kamenova na oplećak (naprsnik), ili na Urim i Tumim (Izlazak 28:21; 39:14); drago kamenje označava istine od dobra. Ponovo, dvanaest kolača bili su postavljeni na sto u dva reda, koji su se nazivali hlebom lica (Levitska 24:5, 6); hleb označava dobro ljubavi, a sto primanje, kao i istinu uopšte, jer ona je prijemnik dobra. Ponovo, Mojsije je podigao oltar pod Gorom Sinajskom, i dvanaest stubova, prema dvanaest plemena Izrailjevih (Izlazak 24:4); jer oltar označava dobro crkve, a stubovi, njene istine; stoga se oltarom i sa dvanaest stubova označavaju sve istine od dobra, kroz koje postoji crkva.

10. Tako isto, dvanaest ljudi izneli su dvanaest kamenova ispred Jordana, i postavili ih u Gilgalu, kako bi bili spomen sinovima Izrailjevim. Dvanaest kamenova bilo je postaljeno usred Jordana, na mestu gde su stopala sveštenika stajala kada su nosili kovčeg Zaveta (Jošua 4:1-9, 20). Jordan u Reči označava uvođenje u crkvu; kamenovi izneseni iz njega, i oni koji su postavljeni posred reke, označavaju istine crkve, preko koji se uvodi. I Ilija je uzeo dvanaest kamenva, 1:11 podigao oltar (1. o Carevima 18:31, 32); jer oltar označava dobro crkve, a kamenovi njene istine. Tako ponovo, Mojsije je izabrao dvanaest hiljada sinova Izraljevih, da se bore protivu Medijanaca pod zapovedništvom Fineasa, i oni su se vratili s velikm plenom, a da nisu izgubili ni jednog čoveka (Brojevi 31:5, 6, 49). Medijanci označavaju one koji su u poznavajima istine, ali ne i u životu u skladu s njima, pa su stoga dvanaest hiljada bili poslati protivu njih; veliki plen, uzet od njh, ima isto značenje kao odeća, srebro, i zlato, koje su sinovi Izrailjevi uzeli od Egipćana (Izlazak 3:2; 12:35, 36); a slično i nepravedni mamon (bogatstvo), da od njega sebi naprave prijatelja, po savetu Gospoda (Luka 16:19), što označava poznavanja istine, koje oni imaju u doktrini a ne i u životu. I Solomon je postavio 12 mjedeno more koje je postavio na dvanaest volova (1. o Carevima 7:25, 44). Mjedeno more označava istinu od dobra; voda u njemu, istinu; mjed od koje je načinjeno more, dobro; dok dvanaest volova označavaju sva dobra i istine na kojima su bili zasnovani. Isto tako, Solomon je načinio presto od slonovače, sa šest stepenika, i dvanaest lavova koji su stajali na njima s obe strane (1. o Carevima 10:18-20). Solomonov presto označava sud, koji je bio od istina koje su od dobra; a on je predstavljao i Božansku istinu od Božanskog Dobra. Lavovi označavaju istine neba i crkve u njihovoj moći; a dvanaest, sve, kao što se može videti gore (br. 253:6, 7).

13. Za Ismaila se kaže da će biti blagosloven, i da će narasti, i da će od njega biti rođeni dvanaest knezova (Postanje 17:20; 25:16). Ovo je rečeno o Ismailu, jer je on označavao spoljašnju crkvu sa svim njenim istinama od dobra. Kaže se za Jeliseja da ga je Ilija našao dok je orao sa dvanaest volova, i da je on bio između dvanaest; i da ga je tada ogrnuo svojim ogrtačem (1. o Carevima 19:19). Ovo je učinjeno i rečeno zato što Ilija i Jelisej predstavjaju Gospoda kao Reč, u kojoj su sve istine od dobra; stoga kada je ta reprezentacija prenesena od Ilije na Jeliseja, što je označeno bacanjem ogrtača na njega, Jelisej je orao sa dvanaest volova i sam je bio između dvanaest, što označava formiranje crkve pomoću istina od dobra iz Reči, kao što se može videti gore (br. 395:4). Kaže se u Apokalipsi da je žena viđena obučena u sunce, s mesecom ispod nogu, a na glavi dvanaest zvezda (12:1). Ovo je viđeno stoga što žena označava crkvu, a zvezde poznavanja istine; dobro ovih označeno je krunom, a inteligencija glavom.

14. Gospodovi apostoli imaju sličnu reprezentaciju koju imaju i dvanaest plemena Izrailjevih; zajedno, oni predstavljaju crkvu, a pojedinačno, neku suštinsku stvar crkve; iz toga razloga bilo ih je dvanaest. Iz ovih se razmatranja vidi zašto se kaže da je Novi Jeruslalim, kojim se označava crkva i njena doktrina, imao dvanaest vrata, a iznad vrata dvanaest anđela, a imena napisana bila su imena dvanaest plemena Izrailjevih; da je i grad imao dvanaest temelja, i da su na njima bila imena dvanaest apostola Jagnjetovih (Apok. 21:212, 14). Ovde se sa dvanaest anđela, dvanaest plemena, i dvanaest apostola, ne označavaju anđeli, plemena i apostoli, nego sve stvari crkve. Isto tako, kaže se da će apostoli sedeti na dvanaest prestola, i suditi dvanaest plemena Izrailjevih (Matej 19:28; Luka 22:30). Ovo ne znači da apostoli sede na dvanaest prestola i da sude dvanaest plemena Izrailjevih, nego da će Gospod sam suditi svakome u skladu sa Božanskom Istinom od Božanskog Dobra, kao što se može gore videti (br. 9, 206, 253:6, 270, 297, 333).

15. Onaj ko ne zna da dvanaest označava sve stvari, taj ne može da zna unutrašnju istinu označenu sa dvanaest kotarica komada, koji su preostali od pet hlebova i dve ribe, kojima je Gospod nahranio pet hiljada ljudi, pored žena i dece (Matej 14:15-21; Marko 6:37-44; Luka 9:12-17; Jovan 6:9-13); na ovim mestima svaka pojedinost, čak i brojevi, označavaju nešto. Pet hiljada ljudi, pored žena i dece, označavaju sve one u crkvi koji su u istinama od dobra; ljudi, one u istinama; a žene i deca, one koji su u dobru; hlebovi označavaju dobra, a ribe, istine prirodnoga čoveka; to što su jeli i nasitili se, označava duhovnu hranu od Gospoda; dvanaest kotarica fragmenata označavaju poznavanja istine i dobra iz 16 toga u potpunom obilju i punini. Zato što dvanaest označavaju sve stvari, i koristi se u odnosu na istine od dobra, koje sačinjavaju crkvu, stoga je Gospod, kad je bio dvanaest godina star, ostavio oca i majku, i zadržao se u hramu, sedeći među književnicima (među učenima), slušajući ih i postavljajući pitanja (Luka 2:42-46); čime se označava uvođenje i inicijacija Njegovog Ljudskog u sve stvari neba i crkve. Stoga, kada su ga našli, On je rekao, Zar niste znali da ja moram da budem u onome što je Oca mojega? Pošto broj dvanaest označava sve stvari, i koristi se u odnosu na istine od dobra, stoga je Gospod rekao, Zar nema dvanaest časova u danu? Ako neko hodi po danu, ne spotiče se (Jovan 11:9). Dan označava prosvetljenost u istinama od dobra, a dvanaest časova u danu označavaju sve stvari istine od dobra. Dok hoditi označava živeti. Stoga ove reči, u duhovnome smislu, označavaju da onaj koji živi u bilo kojoj istini od dobra, taj je u prosvetljenju, i ne luta zbog zabluda. Zato što dvanaest označavaju sve stvari, stoga je Gospod rekao, Ili misliš ti da ja ne mogu sad umoliti Oca svojega da mi pošlje više od dvanaest legija anđela? (Matej 16:53). Dvanaest legija anđela označavaju celo nebo, više od dvanaest, označavaju Božansku Svemoć.

Dvanaest hiljada iz svakoga plemena označavaju sve one koji su u toj vrsti istine od dobra, koja je označena pojedinim plemenom koje se pominje. Stoga ni dvanaest hiljada ne označavaju one koji pripadaju plemenima Jude, Ruvima, Gada, Ašera, Naftalija, Manasije, Simeona, Levija, Isahara, Zavulona, Josifa, i Venijamina. Osim toga, treba razumeti da svi ovi, ili sto i četrdeset i četiri hiljade, označavaju one koje su podignuti u nebo pre Poslednjeg Suda. Dok se onima, koji se pominju posle, od stiha 9 do kraja ovoga poglavlja, označavaju oni koji koje je Gospod odvojio i do Poslednjeg Suda, i koji su tada tek podignuti u nebo; o kojima vidi gore (br. 391:1, 39:3, 494, 397). Jer oni koji su bili u istinama od dobra, ti su svi bili primljeni u nebo pre Suda; ali oni koji su bili samo u dobru, to jest, ne još i u istinama, ti su bili zadržani, i u međuvremenu poučeni i pripravljeni za nebo. O ovima ćemo dalje govoriti na sledećim stranicama. Oni koji su uzeti u nebo pre Suda, označeni su i onima za koje se kaže u Apokalipsi, poglavlje 14:1: Jagnje stajaše na gori Sionskoj, i s njim sto četrdeset i četiri hiljade, koji imahu ime oca njegova ispisano na čelima svojim. I ovima se dalje kaže, da niko ne mogaše naučiti pjesme, osim onijeh sto četrdeset i četiri hiljade, koji su otkupljeni sa zemlje. Ovo su oni koji se ne opoganiše sa ženama, jer su djevstvenici, otkupljeni od ljudi prvenci Bogu i jagnjetu (stihovi 3, 4). Isto je označeno onima koji pripadaju drugom vaskrsnuću (Apok. 20:4-6).