1963. A bješe Avramu osamdeset i šest godina. Da ovo označava Gospodovo stanje u pogledu nebeskog dobra koje je stekao u borbama i u iskušenjima, jasno je iz značenja „osamdeset“, u kojemu je sadržano isto što i u „četrdeset“; a da ovi brojevi označavaju iskušenja, već je bilo pokazano (br. 730, 862); i iz značenja „šest“, što je borba, isto je objašnjeno ranije (br. 720, 737, 900); i dalje, iz značenja „deset“, što su ostaci (o njima br. 576); a u slučaju Gospoda, ostaci su bili sticanje nebeskih dobara pomoću kojih je sjedinio Svoju Ljudsku Suštinu sa Božanskom Suštinom (br. 1906, na kraju). Ova su tri broja sastavni delovi broja osamdeset šest, u kojem su označene ove stvari, a koje stoga označavaju Gospodovo stanje u pogledu na nebeska dobra, koja je stekao kroz borbe u iskušenjima; jer svi brojevi u Reči označavaju delujuće stvari (kao što je pre pokazano br. 482, 487, 575, 647, 648, 755, 813). Kao i u ovom slučaju, pominju se brojevi godina, a oni se pominju i u istorijskoj vezi s Avramom, te stoga izgleda kao da oni ne označavaju ovakve stvari. Ali u Reči nema ničega što se ne menja u nebeski i duhovni smisao kada stigne do anđela; jer su anđeli samo u duhovnim i nebeskim idejama, pa kada čovek čita Reč, anđeli ne primećuju broj „osamseset šest“ niti ih je briga koliko je Avramu bilo godina kada mu je Agara rodila sina; umesto toga, kada se čita, tada se umesto brojeva njima pokazuju stvari koje su u njima sadržane; isti je slučaj i sa svim drugim izrazima, kao št je to objašnjeno u unutrašnjem smislu.

647. Da ove pojedinosti imaju takvo značenje, te da brojke trista, pedeset i trideset označavaju ostatke kojih je mali broj; i da dužina, širina i visina označavaju svetost, istinu i dobrotu, mora da izgleda čudnovato svakome, i tako udaljeno od Reči. Pored onoga što je do sada rečeno i pokazano o brojevima, stih 3 ovoga poglavlja, naime, da sto dvadeset tamo označava ostatke vere, to je jasno svakome i iz činjenice da oni koji su u unutrašnjem smislu, kao što su dobri duhovi i anđeli, jesu iznad zemaljskih, telesnih i čisto svetovnih stvari, pa su tako iznad svih brojeva i mera, ali je i pored toga njima dato od Gospoda da opažaju Reč u punoći, i to odvojeno od ovakvih stvari. A pošto je to istina, može se zaključiti kako je to povezano s nebeskim i duhovnim stvarima, koje su tako udaljene od smisla reči da može izgledati kako takve stvari i ne postoje. Takve su nebeske i duhovne stvari u opštem i u pojedinačnom. Iz toga se može shvatiti koliko je ludo želeti da se istraže ove stvari, koje se odnose na veru, pomoću čula i znanja, sensualia et scientifica; i ne verovati ukoliko se to ne shvati na taj način.