1963. A bješe Avramu osamdeset i šest godina. Da ovo označava Gospodovo stanje u pogledu nebeskog dobra koje je stekao u borbama i u iskušenjima, jasno je iz značenja „osamdeset“, u kojemu je sadržano isto što i u „četrdeset“; a da ovi brojevi označavaju iskušenja, već je bilo pokazano (br. 730, 862); i iz značenja „šest“, što je borba, isto je objašnjeno ranije (br. 720, 737, 900); i dalje, iz značenja „deset“, što su ostaci (o njima br. 576); a u slučaju Gospoda, ostaci su bili sticanje nebeskih dobara pomoću kojih je sjedinio Svoju Ljudsku Suštinu sa Božanskom Suštinom (br. 1906, na kraju). Ova su tri broja sastavni delovi broja osamdeset šest, u kojem su označene ove stvari, a koje stoga označavaju Gospodovo stanje u pogledu na nebeska dobra, koja je stekao kroz borbe u iskušenjima; jer svi brojevi u Reči označavaju delujuće stvari (kao što je pre pokazano br. 482, 487, 575, 647, 648, 755, 813). Kao i u ovom slučaju, pominju se brojevi godina, a oni se pominju i u istorijskoj vezi s Avramom, te stoga izgleda kao da oni ne označavaju ovakve stvari. Ali u Reči nema ničega što se ne menja u nebeski i duhovni smisao kada stigne do anđela; jer su anđeli samo u duhovnim i nebeskim idejama, pa kada čovek čita Reč, anđeli ne primećuju broj „osamseset šest“ niti ih je briga koliko je Avramu bilo godina kada mu je Agara rodila sina; umesto toga, kada se čita, tada se umesto brojeva njima pokazuju stvari koje su u njima sadržane; isti je slučaj i sa svim drugim izrazima, kao št je to objašnjeno u unutrašnjem smislu.

575. Da će dani čovekovi biti sto dvadeset godina, znači da on treba da ima ostatke; to se vidi iz prethodnog poglavlja, stihovi 3, 4, gde se govori o danima i godinama koji označavaju vremena i stanja; a isto se vidi i po tome što su pradrevni ljudi određivali stanja i promene stanja kombinacijama brojeva; no priroda njihovog crkvenog računanja danas je potpuno izgubljena. Na sličan način i ovde se pominju brojevi, čije značenje nije moguće razumeti ako se prethodno ne zna tajno značenje svakog pojedinačnog broja, od jedan do dvanaest, i tako dalje. Sasvim je jasno da ovi brojevi sadrže neku drugu tajnu, jer to da čovek treba da živi sto dvadeset godina nije u vezi s prethodnim delom stiha, niti su oni živeli sto dvadeset godina. To je očigledno jer su ljudi i posle Potopa živeli duže, kao što se kaže za Sema (glava XI) da je, rodiv Arpaksada, živeo pet stotina godina; i da je, rodiv Selu, Arpaksad živeo četiri stotine tri godine; i da je Sela posle rođenja sina Ebera živeo četiri stotine tri godine; i da je, rodiv Pelega, Eber živeo četiri stotine trideset godina; i da je posle Potopa Noje živeo tri stotine pedeset godina (glava 9:28) i tako dalje. Ali značenje broja sto dvadeset vidi se samo iz značenja brojeva deset i dvanaest, koji pomnoženi daju sto dvadeset, pa se tako može znati da taj broj označava ostatke vere. Broj deset u Reči, a tako i sto i dvanaest, predstavljaju ostatke koje Gospod pohranjuje u unutrašnjem čoveku i koji su sveti, jer pripadaju samo Gospodu; broj dvanaest znači veru ili ono što se ukupno odnosi na veru; a broj nastao od ova dva označava ostatke vere.