10253. Pet stotina. Da ovo označava ono što je puno, vidi se iz značenja pet stotina, što označava puninu. Pet stotina označava puninu, jer je taj broj sastavljen od pet i deset pomnoženo, ili pet puta stotina; a sa pet se označava mnogo; slično i sa deset, i sa stotinom; otuda pet stotina označava ono što je puno. Da pet označava mnogo, vidi br. 5708, 5956, 902; slično deset, br. 3107, 4638; tako isto i stotina, br. 4400, 6582, 6594. Da svi brojevi u Reči označavaju stvari, vidi navedene odlomke, br. 9488; i da sastavljeni brojevi označavaju isto kao i prosti, od kojih su postali množenjem, vidi br. 5291, 5335, 5708, 7973. Da brojevi označavaju stvari, jasno je iz Jezekilja gde se kaže da su Božija kuća, sa svim stvarima izvan i unutar nje, kao i nova zemlja, izmereni, i opisani brojevima merila, od poglavlja XL do XLVIII ; a novom zemljom se tamo označava Crkva, a kućom Božijom njena svetost. Kada se brojevima ne bi označavale stvari, svi oni brojevi bi bili besmisleni

Da pet stotina označavaju celinu (puninu) od jednoga kraja do drugoga, to jest, ono što je potpuno, vidi se iz gornjih poglavlja kod Jezekilja,

I izmerivši dom unutrašnji odvede me na vrata istočna, i izmeri svuda unaokolo. I izmeri istočnu stranu trskom meračkom, i beše pet stotina trsaka, trskom meračkom unaokolo. Izmeri severnu stranu i beše pet stotina trsaka, trskom meračkom u naokolo. Izmjeri južnu stranu, i beše pet stotina trsaka, trskom meračkom unaokolo. I okrenuvši se na zapadnu stranu, izmeri, i beše pet stotina trsaka, trskom meračkom. Izmeri četiri strane, i beše zid unaokolo pet stotina trsaka dug i pet stotina širok da razdvaja sveto mesto od svetskoga Jezekilj 42:15-20. Iz ovih je reči jasno da pet stotina označavaju sve skupno, ili sve sveto od jednoga kraja do drugoga, ili puninu, jer se kaže da je zid, koji je dužinom i širinom bio kvadrat, kojim se razdvajalo sveto od svetskog . Sa pet stotina se označava mnogo, a njegov peti deo, ili pedeset, relativno [označava] nešto, jasno je iz Gospodovih reči Simonu kod Luke,

A Isus reče, dvojica bejahu dužna jedinome dužniku, jedan beše dužan pet stotina a drugi pedeset. A kad oni ne imadoše da mu vrate, pokloni obojici. Kaži koji će ga od njih dvojice većma ljubiti. A Simon) odgovarajući reče, mislim onaj kome najviše pokloni. A on mu reče: pravo si sudio. I okrenuvši se ženi reče Simonu: vidiš li ovu ženu? Ja uđoh u tvoju kuću, ni vode mi na noge nisi dao; a ona suzama obli noge moje, i kosom od glave svoje otra. Celiva mi nisi dao; ona od kako uđe ne presta celivati mi nogu. Uljem nisi pomazao glave moje; a ona mirom pomaza mi noge. Za to ti kažem: opraštaju joj se gresi mnogi, jer je veliku ljubav imala; a kome se malo oprašta ima malu ljubav Luka 7:41 do 46). Gospod je koristio ove brojeve, jer označavaju mnogo i malo; jer je On govorio od Božanskog, stoga preko značenja u skladu sa korespondencijama. Slično na drugim mestima svuda, kao kad je govorio o devicama, kad je rekao da ih je bilo deset, od kojih su pet bile mudre, a pet lude. Rekao je da ih je bilo deset, zato što se tim brojem označava sve, ili, oni koji su od Crkve, a pet, jer se tim brojem označava neki deo, vidi br. 4637, 4638).

647. Da ove pojedinosti imaju takvo značenje, te da brojke trista, pedeset i trideset označavaju ostatke kojih je mali broj; i da dužina, širina i visina označavaju svetost, istinu i dobrotu, mora da izgleda čudnovato svakome, i tako udaljeno od Reči. Pored onoga što je do sada rečeno i pokazano o brojevima, stih 3 ovoga poglavlja, naime, da sto dvadeset tamo označava ostatke vere, to je jasno svakome i iz činjenice da oni koji su u unutrašnjem smislu, kao što su dobri duhovi i anđeli, jesu iznad zemaljskih, telesnih i čisto svetovnih stvari, pa su tako iznad svih brojeva i mera, ali je i pored toga njima dato od Gospoda da opažaju Reč u punoći, i to odvojeno od ovakvih stvari. A pošto je to istina, može se zaključiti kako je to povezano s nebeskim i duhovnim stvarima, koje su tako udaljene od smisla reči da može izgledati kako takve stvari i ne postoje. Takve su nebeske i duhovne stvari u opštem i u pojedinačnom. Iz toga se može shvatiti koliko je ludo želeti da se istraže ove stvari, koje se odnose na veru, pomoću čula i znanja, sensualia et scientifica; i ne verovati ukoliko se to ne shvati na taj način.