2798. I uzevši Avram drva za žrtvu: da ovo označava zaslugu za opravdanje, vidi se iz onoga što je gore rečeno u br. 2784. Pa stoga ne treba više objašnjavati. I naprti Izaku: da ovo označava zaslugu za opravdanje pridodatu Božanskom Racionalnom, može se videti iz reprezentacije Izaka, kojim je označeno Gospodovo Božansko Racionalno, o kome se često govorilo; kao i iz značenja naprtiti na (postaviti na), što znači pridodati; kaže se, njegovog sina, jer Gospodovo Božansko Ljudsko nije bilo samo začeto nego i rođeno od Jehove. (prim. prev. bio je ponovo rođen, to jest, postao je Božanski, pa se kaže da je i rođen od Jehove, gde se misli na drugo ili duhovno rođenje). Da je Gospod začet od Jehove, dobro je poznato iz Gospodove Reči; otuda se On naziva Sinom Najvišega, Sinom Božijim, Jedino-rođenim od Oca, vidi Mateja 2:15; 3:16, 1762; 17:5; 26:43, 54; Marko 1:1p, Marka ccc11; 9:7, 9; 14:61, 62; Luka 1:31, 32, 35; 3:21. (Luka ccc22; 9:35; 10:22; Jovan 1:14, 18, 19; 3:13, 16-18; 5:20-27; 6:69; 9:35-37; 10:35, 36ž; 20:30, 31; i mnoga druga mesta gde On naziva Jehovu Svojim Ocem. Da je bio rođen od Device Marije, to je poznato, ali kao i svaki drugi čovek; pa ipak, kada je bio ponovo rođen, ili kada je postao Božanski, to je bilo od Jehove Koji je bio u Njemu, i Koji je bio On u pogledu samog Esse života. Sjedinjavanje Božanske Suštine i Ljudske Sištine izvođeno je uzajamno i recipročno, tako da je On ujedinio Božansku Suštinu Ljudskom Suštinom, i Ljudsku Suštinu sa Božanskom Suštinom, vidi br. 1921, 1999, 2004, 2004, 2006, 2018, 2025, 2083, 2508, 2523, 2618, 2628, 2728, 2729. Otuda se može videti da je Gospod Svojom vlasitom moći učinio Ljudsko u Sebi Božanskim, i tako postao Pravda (Pravednost). Kad je prolazio roz najdublja iskušenja, zasluga za opravdanje bila je pridodata Božanskom Racionalnom, od Kojega se tada borio, i protivu čega su se zli geniji borili, pa je i to proslavi Božansko Racioalno). Ovo je ono što je u unutrašnjem smilsu označeno Avramovim stavljanjem drva za žrtvu paljenicu na leđa Izaku svome sinu, i to je ono što anđeli opažaju kada se ove reči čitaju.

1849. I narodu kojemu će služiti. Da ovo označava zle koji potlačuju, jasno je iz značenja „naroda“ i „služiti“. U pravom smislu, „narod“ označava dobra ili što je isto, one koji su u dobru; jer kada se o dobrima govori odvojeno (apstraktno), ona i pored toga pripadaju subjektu, a koji je čovek, duh, ili anđeo. Ali i obrnutom smislu „narod“ označava zla, ili što je isto, one koji su zli (vidi br. 1159, 1258-1260). Dok „služiti“ i „služenje“ označavaju potlačavanje, kao u prethodnom stihu.