1397. Svaki duh ima komunikaciju s unutrašnjim i s najdubljim nebom, iako on to ne zna; bez te komunikacije on ne bi mogao živeti. Šta je on iznutra, to je poznato anđelima koji su unutar njega, a njime upravlja Gospod preko ovih anđela. Na taj način postoji saobraćaj (komunikacija) njegovog unutrašnjeg (bića) i neba; Isto kao što postoji komunikacija njegovog spoljašnjeg biža sa svetom duhova. Preko svog unutrašnjeg, on se priprema za bude od koristi, za koju se pripravlja, a da toga nije svestan. Isto je tako i sa čovekom: on na sličan način kominicira s nebom preko anđela, iako to ne zna, jer inače ne bi mogao živeti. Ono što se uliva otamo u njegove misli, samo su poslednji efekti (učinci); izvor njegovog života je tamo; i iz toga izvora vlada se svim naporima u njegovom životu (prim. prev. Po autoru, celokupni život u vasioni, ljudi, duhova, anđela, čak i životinja i biljaka ima izvor i utočišta u Bogu koji je Gospod Isus Hristos. Svi su svetovi jedan unutar drugoga, jedan dublji ili savršeniji od drugoga, kao celima su Veliki Čovek, kojemu sa suprotne strane stoji Veliko Čudovište, to jest s jedne strane Nebo a s druge Pakao, a između njih Svet duhova, s nižim i višim sveto, u kome je većinu vremena boravio autor ovih spisa, poučavan od anđela, a pod zaštitom Gospodovom. Zadivljavajuće je posmatrati ovoga čoveka koji s takvim mirom govori o stvarima o kojima čovek, nepripravljen , sa strahom i misli a kamo li o njima govori.)