9828. I pojas. Da ovo u opšte označava sponu kako bi sve stvari bile usmerene prema jednom cilju, vidi se iz značenja pojasa, ili kajiša, što je opšta spona; jer skuplja, zatvara, drži u vezi, i osigurava sve unutrašnje stvari, koje bi se bez toga olabavile, i razasule. Da pojas u opšte označava sponu kako bi sve stvari bile usmerene ka jednom cilju, je stoga što u duhovnom svetu cilj vlada, toliko da se sve stvari tamo mogu nazvati ciljevima; jer je Gospodovo carstvo, koje je duhovni svet, carstvo svrha, a svrhe su ciljevi; stoga je to carstvo ciljeva. Ali ciljevi tamo slede jedan drugi i udružuju se promenljivim redom; ciljevi koji slede jedan drugoga nazivaju se posredni ciljevi, ali ciljevi koji su udruženi zajedno nazivaju se udruženi ciljevi. Svi su ovi ciljevi tako uzajamno povezani i potčinjeni da svi streme istome cilju, koji je unuverzalni cilj svih njih. Ovaj je cilj Gospod; a u nebu kod onih koji primaju, to (cilj) je ljubav i vera u njega. Ljubav je tamo cilj svih njihovih volja, a vera je cilj svih njihovih misli, koje pripadaju razumu.

[2] Kad su svaka i sve stvari usmerene ka istom cilju, tada se one drže u neprekidnoj povezanosti, i sačinjavaju jedno; jer su pod pogledom, upravom, i proviđenjem onoga koji savija sve prema sebi u skladu sa zakonima potčinjavanja i udruživanja, i tako iz povezuje sa sobom; a isto tako u isto vreme ih savija prema njihovim družbenicima na uzajamni način, i tako ih povezuje jedne s drugima. Iz ovoga je to da su lica svih u nebu okrenuta ka Gospodu, koji je tamo sunce, i na taj način središte prma kojemu svi gledaju; i ovo, što je zadivljujuće reći, ma u kome pravcu da se anđeli okrenu (vidi br. 3638). I pošto je Gospod u dobru uzajamne ljubavi, i u dobru ljubavi prema bližnjem – jer on voli sve, i kroz ljubav povezuje sve – stoga su anđeli okrenuti ka Gospodu i do ledaju u svoje drugove iz ove ljubavi [ka Gospodu].

[3] Iz ovog razloga one stvari, koje su u poslednjim, a koje drže skupa i zatvaraju, kao bi se svaka i sve stvari ostale povezanima, bile su pretstavljene pojasevima ili kajiševima; što su u duhovnom svetu dobra i istine u poslednjim (stvarima), ili u krajnjim, a koje zatvaraju unutrašnje stvari. Pojasevima oko slabina bila su pretstavljena nebeska dobra, a pojasevima oko bedara, kao i oko grudi, bila su pretstavljena duhovna dobra i istine u poslednjeim ili krajnjim (stvarima).

[4] Ovakve su stvari označene pojasevima oko slabina u sledećim odlomcima:-Jehova reče proroku: idi i kupi sebi pojas lanen i opaši se njime, a ne meći ga u vodu. Tako kupih pojas po riječi Jehovinoj, i opasah se njim. Potom dođe mi opet riječ Jehovina govoreći: Uzmi taj pojas što si kupio, što je oko tebe, pa se digni i idi u Eufrat, i sakrij ga ondje u neku rasjelinu kamenu. I otidoh i sakrih ga kod Eufrata, kako mi je zapovijedio Jehova. A poslije mnogo vremena reče mi Jehova: ustani i idi na Eufrat, i uzmi pojas za koji ti zapovijedih da ga sakriješ ondje. I otidoh u Eufrat i otkopah i uzeh pojas s mjesta gdje ga bijah sakrio, i gle, pojas satruhnuo, i ne bješe ni za što. Tada mi dođe riječ Jehovina govoreći: Ovako veli Jehova: tako ću učiniti da otruhne ponos Judin i veliki ponos Jerusalimski, (ponos) toga naroda nevaljaloga, što ne će da sluša mojih riječi, što hodi po misli srca svoga ide za drugim bogovima služeći im i klanjajući im se; i biće kao taj pojas, koji nije ni za što (Jer. 13:1-10). U duhovnom smislu pojasom od platna označava se dobro crkve, koje zatvara i drži skupa u vezi istine u njoj. Pošto u to vreme nije bilo dobra crkve, a istine su bile razasute, to se kaže, da se pojas ne meće u vodu; jer voda označava istinu koja čisti i tako popravlja. Rasjelina u stijeni, gdje je pojas trebao da bude sakriven, označava istinu koja je postala laž; Eufrat označava prostiranje i granicu nebeskih stvari dobra u njihovim poslednjim (stvarima). Onaj ko ne zna prirodu Reči, možda misli da je ovo samo upoređivanje naroda i njihove iskvareniosti sa pojasom i njegovom iskvarenjem; ali uReči sva upoređivanje i metaforični izrazi su stvarne korespondencije (br. 3579, 8989).

Da sve u ovom odlomku nije korespondencije, ne bi nikad bilo zapoveđeno da se pojas ne provlači kroz vodu (stavlja u vodu), i da treba da se opaše oko slabina, i da prorok treba da ode u Eufrat, i da ga tamo sakrije u neku rasjelinu u steni. Kaže se da pojas treba da se obavije oko slabina, zbog korespondencije slabina, koje označavaju nebesku ljubav (br. 3021, 4280, 5050-5062); na taj način obavijanje pojasa oko slabina označav ovezivanje s Gospodom kroz bro ljubavi posredovanjem Reči. [5] Da pojas označava bro koje povezuje i spaja{ign95} jasno je ikod Isaije: Ali će iznići šibljika {ign94}palica) iz stabla Jesejeva; i pravda će mu biti pojas po bedrima{ign95} i istina pojas po bocima{ign94}bokovima{ign95} slabinama) {ign94}Isa. {ign94}11:1, 5); ovo se kaže o Gospodu; pravda će mu biti pojas po bedrima označava dobro njegove ljubavi koje štiti neba i crkvu. Kaže se o sinovima Izrailjevim, da treba da se opašu (Izlazak 12:11); što označava da su sve stvari bile u redu, i da su bile spremne da prime dobro od Gospoda, i da su bile spremne da deluju (br. 7863). Zbog ovoga se kaže za one koji su spremni, da su se opasali, kao što se kaže za sedam anđela u Otkrovenju: I izidoše sedam anđela iz crkve, koji imahu sadam zala, obučeni u čiste i bijele haljine od platna, opasani po prsima pojasima zlatnijem (Otkr. 15:6).

[6] Kaže se o Iliji: Bješe sav kosmat i opasan kožnijem pojasom (2 o Carevima 1:8); i na sličan način o Jovanu: A Jovan imaše haljnu od dlake kamilje i pojas kožan oko pasa (slabina) (Matt. (3:4). Ilija i Jovan bili su ovako obučeni, jer su pretstavljali Reč; stoga njihove haljine označavaju Reč u spoljašnjem smislu koji je prirodan; jer dlaka označava prirodno (br. 3301, 5247, 5569-5573). Kamilje pretstavljaju opšta sećanja-znanja u prirodnom {ign94} 3048, 3074, 3143, 3145); koža (suva) i koža (živa) označavaju ono što je spoljašnje (br. 3540); stoga kožni pojas označava ono što povezuje, zatvara, i drži skupa u vezi, unutrašnje stvari. (da Ilija pretstavlja Reč, vidi predgovor Postanju 18, i br. 2762, 5247; i a sličan način Jovan Krstitelj, br. 9372.)/7] Pošto se istine i dobra raspadnu i razaspu zbog zlih dela, kao što se kažeo Joabu kad je bio pogubio Abnera na podao način, da je okaljao krvlju kao u ratupojas svoj oko sebe, i obuću svoju na nogu (1 o Carevima 2:5), čime je označeno da je razbio i razasuo ove svari; pa stoga kada se istine razaspu i razore kaže se da je umesto pojasa bila raspojasina, mjesto pletenica ćela (Isa. (3:24); govoreći o kćerima Sionskim, kojima se označavaju dobra koja pripadaju nebeskoj crkvi; raspojasina (poderotina) umesto pojasa označava rasipanje nebeskog dobra.

[8] Isto se tako kaže o Oholibi, koja je Jerusalim, kod Jezikilja: Jer kad bi vidjela ljude napisane na zidu, likove Haldejske, napisane crvenilom, opasane pojasom po bedrima, upaljivaše se za njima (Jez. 23:14-16); čime se označavaju profanisane istine; jer Haldejci označavaju one koji ispovedaju istine izvana, a iznutra ih odriču, i tako ih profanišu; ljudi napisani na zidu označavaju privide (izglede) istine u spoljašnjim stvarima; i na sličabn način, likovinapisani crvenilom; pojasevi po bedrim značavaju dobra koja su patvorena kako bi se verovalo u njihove istine.

[9] Iz svega se ovoga sada može videti šta je označeno u reprezentativnoj crkvi pojasevima koji drže zajedno haljine . Ali da su označene ovakve stvari, prirodnom čoveku je teško da poveruje, zato što mu je teško da odbaci prirodnu ideju o pojasevima, kao i o haljinama u opšte; i da njihovo mesto prihvati duhovnu ideju, po kojoj je to nešto što drži zajedno istine u povezanosti; jer prirodna stvar, koja se pokazuje pogledu, drži um privezan za sebe, i uklanja se samo ako se intelektualni pogled može podignuti u svetlost neba, kad čovek može da misli odvojeno od prirodnih stvari. Kadadođe do ovoga, tamo ulaze duhovne stvari istine vere i dobra ljubavi, koje čisto prirodni čovek ne može da opaža.