Nebeske Tajne # 7839
7839. Od godine(sin od godine, biće vam), označava potpuno stanje. Ovo se vidi iz značenja sina, koji označava istinu (vidi br. 489, 2813, 3373, 3704), i iz značenja godine, što označava jedan ceo period od početka do kraja (vidi br. 2906). Za jedno stanje se kaže da je potpuno kada je dobro takvo da u njemu ništa ne nedostaje da bi primalo influks nevinosti; istine vere povezane s dobrom ljubavi prema bližnjem čine da dobro postaje takvo; jer duhovno dobro postaje takvo zboga istina vere ; to je ono što je ovde označeno sinom od godine (starim godinu dana). Ali stanje nije potpuno kada istine još nisu načinile dobro takvim da može da prima odgovarajuće stanje nevinosti; u ovom poslednjem stanju su oni koji se nanovo rađaju. Prethodni su u istini preko koje se dolazi do dobra, dok su poslednji u istini koja je od dobra; ili, prethodni su u poslušnosti prema istini, dok su drugi u poslušnosti iz osećanja koje ih vodi da čine istinu; stoga su oni prvi ljudi koji pripadaju spoljašnjioj Crkvi, a drugi su oni koji pripadaju unutrašnjoj. Pošto sin od godine označava potpuno stanje, stoga se tako često zapoveda da jagnje ili jare bude sin od godine, kada se prinosi kao žrtva, kao u Izlasku 29:38; Levitskoj 9:3; 14:10, 23:12, 18, 19; Brojevima 6:9, 11).
Kod Jezikilja, tamo gde se govori o novome hramu, napisano je, i knez (prvak) će prinositi svaki dan Jehovi na žrtvu paljenicu jagnje od godine, zdravo; svako jutro da ga prinosi Jezekilj 46:13;, gde novi hram označava Gospodovo duhovno carstvo; znez (prvak) je onaj ko je u pravim istinama, a otuda u dobru; žrtva paljenica označava bogoštovanje Gospoda od dobra nevinosti; a sin od godine označava potpuno stanje.
Nebeske Tajne # 728
728. Da do sedam dana označava početak iskušenja, jasno je iz unutrašnjeg smisla svega onoga što je pomenuto u ovom stihu, a to je da je reč o iskušenju čoveka nazvanog Noje. Govori se kako o njegovom iskušenju uopšte, tako i o pustošenju onih koji su pripadali Pradrevnoj crkvi i koji su postali onakvi kako su bili opisani. Stoga do sedam dana ne označava samo početak iskušenja, nego i kraj pustošenja. Razlog što su ovi pojmovi označeni sa do sedam dana, jeste to što je sedam sveti broj, kao što je rečeno ranije (kod stiha 2 ovog poglavlja i u poglavlju IV, stihovi 15, 24 i u stavu 84-87). Do sedam dana predstavlja Gospodov dolazak na svet, a i Njegov dolazak u slavi, i svaki pojedini Gospodov dolazak. To prati svaki dolazak Gospoda, da je početak za one koji se ponovo rađaju, a kraj za one koji se pustoše. Tako je za čoveka ove crkve Gospodov dolazak bio početak iskušenja; jer kada se iskušava, čovek počinje da postaje novi čovek i biva preporođen. A u isto vreme to je bio kraj onih iz Pradrevne crkve koji su postali takvi da su morali nestati. Upravo onako kako je bilo kada je Gospod došao na svet – Crkva je u to vreme bila pri kraju pustošenja, i tada je obnovljena. ( 1 Da se na te pojmove odnose dana bilo da je sedam godina ili sedam doba koja čine sedamdeset godina. Pustošenje je predstavljeno godinama sužanjstva, dok je početak Nove crkve predstavljen sticanjem slobode i obnovom hrama. Slični događaji opisani su služenjem Jakova kod Labana, gde se koriste ove reči:
I Jakovu omilje Rahela, te reče: Služiću ti sedam godina za Rahelu, mlađu kćer tvoju. I odsluži Jakov za Rahelu sedam godina, i učiniše mu se kao nekoliko dana, jer je ljubljaše. Navrši sedam nedjelja s tom, pa ćemo ti onda dati i drugu za službu, što ćeš služiti kod mene još sedam godina drugih. Jakov učini tako, i navrši s njom nedjelju dana, pa mu dade Laban Rahelu kćer svoju za ženu. (Knjiga Postanja 29:18, 20, 27, 28)
Ovde sedam godina služenja znači isto, što je opisano i sa sedam godina kada je došlo do braka i kada je stekao slobodu. Taj period se naziva nedelja ili sedmica, kao kod Danila. Isto je bilo predstavljeno zapovešću da treba da idu oko grada Jerihona sedam puta i da će tada zidovi pasti, te je rečeno:
A narodu zapovjedi Jošua govoreći: Ne vičite, i nemojte da vam se glas čuje, nijedna riječ da ne izide iz usta vaših do dana kad vam ja kažem: Vičite. Tako obide kovčeg Gospodov oko grada jednom, pa se vratiše u oko, i noćiše u okolu. A sutradan usta Jošua rano, i svećenici uzeše kovčeg Gospodov. I sedam svećenika noseći sedam truba od rogova ovnujskih i idući trubljahu u trube, a vojnici iđahu pred njima, a ostali iđahu za kovčegom Gospodovim, i trubljahu u trube. I obidoše oko grada jednom drugoga dana, pa se vratiše u oko; tako učiniše šest dana. A sedmoga dana ustaše zorom, i obidoše oko grada isto onako sedam puta; samo toga dana obidoše oko grada sedam puta. A kad bi sedmi dan da zatrube svećenici u trube, Jošua reče narodu: Vičite, da vam Gospod dade grad. A grad da bude proklet Gospodu i što je god u njemu; samo Rahaba kurva nek ostane u životu i svi koji budu u kući kod nje, jer sakri poslanike koje bijasmo poslali. Ali se čuvajte od prokletijeh stvari da i sami ne budete prokleti uzevši što prokleto, i da ne navučete prokletstvo i na oko Izrailjev i smete ga. Nego sve srebro i zlato i posuđe od mjedi i od gvožđa neka bude sveto Gospodu, neka uđe u riznicu Gospodovu. Tada povika narod i zatrubiše trube, i kad narod ču glas trubni i povika iza glasa, popadaše zidovi na mjestu svom; i narod uđe u grad, svaki naprama se; i uzeše grad. (Isus Navin 6:10-20).
Kada ovi događaji ne bi imali takvo značenje, ne bi bila data zapovest da se grad opkoli sedam puta, i ne bi bilo sedam sveštenika i sedam truba; to ne bi bilo zapoveđeno. Iz tog i mnogih drugih odlomaka (Jov 2:13; Otkrivenje 15:1, 6, 7; 21:9) jasno je da sedam dana označava početak Nove crkve i kraj stare. U odlomku pred nama, pošto govori i o čoveku crkve zvanom Noje i o njegovom iskušenju, i o potomstvu Pradrevne crkve koja je sebe razrušila, sedam dana može imati samo to značenje, a to je početak Nojevog iskušenja i kraj ili konačno pustošenje i izdisanje Pradrevne crkve.
Poznámky pod čarou:
1. Do sada je čitalac upoznat s učenjem o Gospodovom dolasku; bio je samo jedan u telesnom obliku, a bilo je više onih koji su se odigrali u nevidljivom svetu na kraju svake crkve ili duhovne epohe i na početku druge; jedan od tih dolazaka odigrao se za vreme Svedenborgovog boravka u nevidljivom svetu, što je opisao u svom kratko eči do sedam dana, jasno je kod Danila:
Sedamdeset je nedjelja određeno tvome narodu i tvome gradu svetom da se svrši prijestup, i da nestane grijeha, i da se očisti bezakonje, i da se dovede vječna pravda, i da se zapečate utvara i proroštvo, i da se pomaže sveti nad svetima. Zato znaj i razumi: otkad izide riječ da se Jerusalim opet sazida, do pomazanika vojvode biće sedam nedjelja, i šezdeset dvije nedjelje da se opet pograde ulice i zidovi, i to u teško vrijeme. (Danijel 9:24, 25)
Ovde sedamdeset nedjelja i sedam nedjelja znače isto što i sedam dana, naime, dolazak Gospodov. Ali pošto je to jasno proročanstvo, vremena su još svetija i izvesnija, te se označavaju sedmicama. Jasno je da tako sedam u odnosu na vreme označava ne samo dolazak Gospodov nego i početak Nove crkve, što je označeno sa da se pomaže sveti nad svetima i da se Jerusalim ponovo sazida. A u isto vreme poslednje pustošenje opisano je rečima: Sedamdeset nedjelja je određeno tvome svetom gradu, da nestane grijeha i da se očisti ili zapečati bezakonje. Tako je i u drugim delovima Reči, kao kod Jezekilja, koji kaže o sebi:
I dođoh k sužnjima u Telabib, koji stanovaše na rijeci Hobaru, i sjedoh gdje oni sjeđahu, i sjedjeh ondje sedam dana čudeći se. A poslije sedam dana dođe mi riječ Gospodova. (Jezekilj 3:15? 3:16)
I ovde sedam dana znači početak pohođenja. Jer posle sedam dana kako je boravio sa sužnjima, reč Jehovina mu je došla.
Opet:
I ukopavaće ih dom Izrailjev sedam mjeseci, da bi očistili zemlju. I odvojiće ljude koji će jednako ići po zemlji i s onima koji prolaze ukopavati one koji bi ostali po zemlji da je očiste; poslije sedam mjeseci tražiće. (Jezekilj 39:12? 39:14)
I ovde sedam predstavlja poslednju granicu pustošenja, a prvu pohođenja.
Kod Danila:
Srce Nabukodonosoru da se promijeni, i srce životinjsko da mu se da, i sedam vremena neka prođe preko njega. Bićeš prognan između ljudi, i sa zvijerima ćeš poljskim živjeti, i hraniće te travom kao goveda, i rosa će te nebeska kvasiti, i sedam će vremena proći preko tebe dokle poznaš da višnji vlada carstvom ljudskim i daje ga kome hoće. (Danijel 4:16, 25, 32)
Na isti način to znači kraj pohođenja i početak novog čoveka. Sedamdeset godina vavilonskog ropstva predstavlja isto. Bilo da je sedamdeset bilo da je sedam, broj obuhvata isto; bilo da je seda elu koje je objavio za života i čiji je prevod pod naslovom Poslednji sud objavljen kod nas u jesen 2009, prim. prev.
