9714. I načini oltar. Da ovo označava reprezentativ Gospoda i njegovog bogoštovanja, vidi se iz značenja oltara za ponude i za žrtve, što je Gospodo eprezentativ; a pošto seprinosima i žrtvama označavaju stvari Gospodovog bogoštovanja, stoga je oltar isto tako i reprezentativ njegovog bogoštovanja. Međutim Gospoda se ne bogoštuje prinosima i žrtvama, nego onima stvarima koje su pretstavljene njima, a to su nebeske stvari ljubavi i duhovne stvari vere (vidi br. 922-923, 1823, 8680, 8936).

[2] Dve su dve stvari bile kojima je Gospod bio pretstavljen u pogledu Božanskog ljudskog: hram i oltar. Da je bio pretstavljen hramom, on sam uči kod Jovana: Isus reče, srušite ovaj hram, i za tri dana ja ću ga podići. Govoraše o hramu svoga tijela (Jovan: 19, 21). da je bio pretstavljen i oltarom, može i to videti iz njegovih reči kada je govorio o hramu i a u isto vreme i o oltaru, kod Mateje: Teško vama vođi slijepi koji govorite: ako se ko kune crkvom, nije ništa; ako se ko kune zlatom crkvenim kriv je. Budale slijepe: šta je veće: ili zlato, ili crkva koja zlato osveti? I ako se ko kune oltarom, ništa je to. I koji se kune oltarom, kune se njim i svijem što je na njemu. I koji se kune crkvom, kune se njomi onijem koji živi u njoj. I koji se kune nebom, kune se prijetolom Božijim i onijem koji sjedi na njemu (Mat. 23:16-22). Iz ovoga se vidi da je, kao hram, i oltar preprezentativ Gospodovog Božanskog ljudskog; jer se kaže o oltaru kao i o hramu, naime, da je to ono što posvećuje prinos koji je na njemu; tako da je oltar ono od čega dolazi posvećenje; stoga da je i on reprezenativ Gospodovog Božanskog ljudskog od kojega proističe sve ono što je sveto. Ali oltar je bio njegov reprezentativ Gospoda u pogledu njegovog Božanskog dobra; dok je hram bio njegov reprezentativ u pogledu njegove Božanske istine koja proističe od Gospoda i koja čini nebo. Iz toga se razloga kaže o hramu da onaj ko se kune hramom, kune se i onim koji u njemu živi; a dodaje se da onaj ko se kune nebom, kune se i prijestolom Božijim, i onim koji sjedi nanjemu. Prijestol Božiji označava Božansku istinu koja proističe od Gospoda, stoga označava nebo; a onaj koji sjedi na njemu, označava Gospoda (br. 5313). Isto ono što je bilo pretstavljeno hramom, bilo je je pretstavljeno i šatorom; Gospod u pogledu Božanske istine koji je bio tamo, bio je označen svedočanstvom koje je bilo u kovčegu (br. 9503).

[3] Pošto je oltar pretstavljao Gospoda kao Božansko dobro, stoga je bio sama svetinja nad svetinjama, stoga je posvećivao sve što je bi se njega dotaklo; što se može videti iz onoga što sledi u ovaj knjizi, gde se kaže, Sedam dana činićešočišćenje na oltaru i osvetićeš ga, te če biti oltar svetinja nad svetinjama; što segod dotakne oltara, biće sveto (Izlazak 29:37); pa je stoga vatra morala da neprekidno gori, i nikada d e gasi (Levitska 6:13); i od vatre se uzimala vatra za kad, i niotkuda drugo (Levitska 10:1-6); jer se vatrom na oltaru označavalo Božansko dobro Gospodove Božanske ljubavi (br. 5215, 6314, 6832, 6834, 6849).

[4] Da je oltar bio reprezentativ Gospoda, vidi se iz sledećih odlomaka kod Davida: Pošlji vidjelo svoje i istinu svoju, i neka me vode, i izvedu na svetu goru tvoju i u dvorove tvoje. I onda ću pristupiti k žrtveniku (oltaru) Božijem (Psalam 43:3-4). Umivam pravdom ruke svoje, i idem oko oltara (žrtvenika) tvojega, o Jehova (Psalam 26:6).

[5] A da je oltar bio reprezentativ Gospodovoga bogoštovanja, vidi se iz ovih odlomaka: Sva stada cedarska (od Arabije) skupiće se k tebi; ovnovi Nabajotski biće ti na potrebu; prineseni na oltaru mom biće ugodni (primljeni), i dom slave moje proslaviću (Isa. (60:7). Odbaci Gospod oltar svoj, omrznu na svetinju svoju (Plač 2:7); gde odbaciti oltar označava otstraniti reprezentativ Gospodovog bogoštovanja od dobra ljubavi; omrznuti svetinju označava ukinuti reprezentativ Gospodovog bogoštovanja od istine vere.

[6] Kod Jezikilja: Oltari će se vaši raskopati i opustjeti; i pobacaću kosti vaše oko oltara vaših; i gadni bogovi vaši izlomiće se, i više ih ne će biti (Jez. 6:5. 6); raskopati, opustjeti, i pobacati označava da će tako biti sa reprezentativom bogoštovanja.

Kod Isaije: Za to će se tijem očistiti bezakonje Jakovljevo, kad se sve kamenje oltarno razmetne (ISA. (27:9); gde kamenje oltarno koje će se razmetnuti označava sve istine bogoštovanja.

[7] Ponovo: U to će vrijeme čovjek pogledati na tvorca svojega, i oči njegove gledaće na sveca Izrailjeva; a on će pogledati na oltare, djelo ruku svojih, niti će gledati na ono što su načinili prsti njegovi (Isa. (17:7-8); gde oltari koji su djelo ruku njegovih i i koje su načinili prsti njegovi označavaju bogoštovanje od svoga vlastitoga razuma.

[8] Kod Osije (Ozeja): Što umnoži oltare svoje da griješe(Ozeja 8:11); gde umnožavati oltare da griješe označava izmišljati bezvredne stvari bogoštovanja.

Kod istoga: Trnje i čkalj rasti će na oltarima njihovijem (Ozeja 10:8); označavajući zla i obmane koji će ući i sačinjavati bogoštovanje. (9] Kod Isaije: U taj će dan Jehovin oltar biti u Egiptu (Isa. (19:19); gde Jehovin oltar označava bogoštovanje Gospoda.

[10] Pošto se oltar opisan u ovome poglavlju mogao nositi, bio je načinjen od drveta sitima, i bio je okovan mjedi; dok je oltar koji je stajao na jednome mjestu, bio načinjen od zemlje ili od neklesanoga kamenja. Oltar od zemlje bio je glavni reprezentativ Gospodovog bogoštovanja od dobra ljubavi; a olatr načinjen od neklesanoga kamenja bio je reprezentativ bogoštovanja o obra i istna vere (br. 8935, 8940); dok je oltar ovde opisan bio reprezentativ bogoštovanja Gospoda od dobra ljubavi. Iz toga razloga bio na načinjen od drveta sitima i okovan mjedi.

6832. U plamenu ognjenom od kupine, označava Božansku Ljubav u spoljašnjoj istini. Ovo se vidi iz značenja plamena ognjenog, što označava Božansku Ljubav, o čemu ćemo uskoro govoriti; i iz značenja kupine, koja označava spoljašnju istinu. Razlog da kupina označava spoljašnju istinu je to što sva manjadrveta svih vrsta označavaju spoljašnja znanja, zasadi (plantaže) šireg drveća označavaju spoznaje i opažanja, a kupina, pošto daje cveće i bobice, označava spoljašnju istinu. Spoljašnja istina Crkve nje ništa drugo u Reči nego doslovni smisao, kao i svaka pretstava i značenje Crkve, koji su postojali među Jakovljevim potomcima; sve se stvari u njihovomspoljašnjem obliku nazivaju spoljašnjim istinama; ali u unutrašnjoj formi, t se stvari nazivaju spoljašnjim istinama. Međutim, pošto se istine u unutrašnjem obliku, ili u duhovnom obliku, nisu mogle pokazati Jakovljevom potomstvu, jersu bili samo u spoljašnjem, i pošto nisu bili voljni da znaju bilo šta o unutrašnjem, stoga se Gospod pokazao u grmu odkupini, jer kada se Gospod pokaže, Onto čini u skladu sa čovekim kvalitetom, jer čovek prima Božansko samo prema onoma kakav je. I to je razlog da se Gospod pokazao na gori Sinajskoj narodu u ognju koji je goreo do samoga neba, i kao tama, oblak i mrkla tama (Zak. Ponovljeni 4:11; 5:22-25 i Izlazak 11:18). On bi se bio pokazao drugačije da narod koji je gledao ispod brda, nije bio takvoga karaktera ; i pošto je narod bio samo u spoljašnjim [stvarima], stoga kada je Mojsije prilazio Gospodu na brdu Sinajskom, kaže se da kao da je bio ušao u oblak (Izlazak 20:18; 24:2, 18; 35:2-5).

Da oblak označavaSpoljašnje u Reči, vidi Predgovor Postanju 18, i br. 4060, 4391, 6343 kraj, pa stoga označava i reprezentativ Crkve u njenoj spoljašnjoj formi. Da se Gospod pokazuje svakome u skladu s onim kakv je taj čovek, može se videti i iz toga što se On u najdubljem ili trećem nebu pokazuje kao sunce iz kojega proističe neopisva svetlost, zato što su oni u tome nebu u dobru ljubavi prema Gospod; i da se pokazuje onima u srednjem ili drugom nebu kao mesec, iz razloga što su oni koji su tamo, udaljeniji i u zatamnjenju u pogledu ljubavi prema Gospodu; ali u poslednjem ili prvom nebu, Gospod se ne pokazuje ni kao sunce ni kao mesec nego samo kao svetlost koja je mnogo jača od svetlosti sveta. I pošto se Gospod pokazuje svakomeprema tome kakav je [taj čovek ili duh], stoga se Onne može pokazivati onima koji su u paklu osimkao tamni oblak i mrkli mrak ; jer čim svetlost neba, koja je od Gospoda, dođe do nekoga pakla, tu se pretžvara u tamu i tmušu. Iz ovoga se vidi da se Gospod svakom pokazuje prema tomekakav je, a to znači prema tome kako Ga se prima; a a pošto je Jakovljevo potomsto bilo samo u spoljanjem, stoga seGospod pokazao Mojsiju u grmu od kupine i u oblaku onda kada je bio naBrdu Sinajskom. Razlog daoganj pretstavljaBožansku Ljubavje to što je ljubav u svom poreklu šđoganj i plamenod Gosčpoda kao sunc a; taj oganj i plamen ovoga sunca je esse (biće) života svakome čoveku; i to je sama vitalna vatra, koja ispnjavaunutra unugtrašnje svakoga čoveka toplinom, što se pokazje u ljubavi, jer kako ljubavraste kod čoveka, tako se on zagreva, a onoliko koliko se ljubav smanjuje, toliko se on hladi. Otuda kada se Gospod pokazao u viđenju, pokazao se kao oganj i plamen; kao kod Jezikilja,

I naoči bijahu te životinje kao živo ugljevlje, gorahu na oči kao svijeće; taj oganj prolažaše između životinja, i svjetljaše se, i iz ognjaizlažaše munja. ozgo na nebušto im bijaše nad glavama, bijaše kao prijesto, po viđenju kao kamen safir, na prijetolju bješe kao čovjek. I vidjeh kao jaku svjetlost, i u njoj unutra kao oganj naokolo, a od bedara dolje vidjeh kao oganj i svjetlost oko njega. Kao duga u oblaku kad je kiša, taka na oči bijaše svjetlost naikolo. To bijaše viđenje slave Božije na očima; i čuh glas nekoga koji govoraše Jezekilj 1:13? 1:26-28); da su ovo načenja i pretstave, niko ne može da ospori. Ali ako se ne zna šta je označeno hruvimima, gorućim ugljenom, u skladu s izgledom sveća, prestola, po izgledu čoveka na njemu, po bedrimaiz kojih je izbijala vatra nagore i nadole, iz blistavila ognja, n ože se znati što je ovde sadržano. Da heruvimi označavaju Gospodovo proviđanje, vidi br. 308; da presto označava nebo, zapravo Božansku Istinu koja proističe od Gospoda, koja istina oblikuje nebo, vidi br. 5313; da izgled čoveka na prestolu iznad označava Gospoda kao Božansko Ljudsko, to je jasno; da bedra označavaju bračnu ljubav, a stoga i svu nebesku ljubav, vidi br. 3021, 4277, 5050-5062, koja je ljubav pretstavljena izgledom gorućeg ugljena kao i ognjem okolo, koji se izlivalaše kao svetlost.

Kod Danila, Gledah dokle se postaviše prijestoli, i tada sjede onaj na kome bješe odijelo bijelo kao snijeg, i kosa na glavi kao vuna, prijesto mu bješe kao plamen ognjeni, a točkovi kao oganj razgorio. Rijeka ognjena izlažaše i tecijaše ispred njega, tisuće tisuća služaše mu, deset tisuća na deset tisuća stajahu pred njm; sud sjede, knjige se otvoriše Danijel 7:9, 10). Božansko DobroGospodove Božanske Ljubavi i ovde je viđeno kao plamen ognjeni.

Kod Jovana, Onaj što koji sjeđaše imaše oči kao plamen ognjeni (Otkr. 19:12); da je Onaj koji je sjedeo na belom konju Gospod kao Reč, potvrđeno je u istom poglavlju (stihovi 13, 16); tako, plamen ognjeni označava Božansku Istinu koja je u Reči, a koja je iz Gospodovog Božanskog Dobra. Ponovo, I usred sedam svijetnjaka [vidjeh] kao sina čovječijega, obučena u dugačku haljinu, i opasana po prsima pojasom zlatnijem. A glava njegova i kosa bijaše bijela kao bijela vuna, kao snijeg; i oči njegove kao plamen ognjeni (Otkr. 1:13, 14); i ovde oči kao plamen ognjeni označavaju Božansku Istinu koja proizilazi od Gospodovog Božanskog Dobra. Da je plamen ognjeni Božanska istina koja proizilazi od Gospoda, vidi se i kodDavida, Glas Gospodov sipa plamen ognjeni (Psalam 29:7): glas Jehovin označava Božansku Istinu. Da bi Božanska Istina, koja proističe od Gospodovog Božankog Dobra bila pretstavljena, bilo je naloženo da se načini svetnjakod čistoga zlata sa sedam svetiljki, i da on treba da bude postavljen u šator od sastanka na sto gde su bili kolači [presni hleb] i da svetiljke treba da gore neprestano pred Jehovom (Izlazak 25:31 do kraja; 37:17-24; 40:24, 25; Levitska 24:4; Brojevi 8:2, Zah. 4:2); svetnjak sa sedam svetiljki pretstavlja Božansku Istinu koja proizilazi od Gospodovog BožanskogDobra. Da bi se pretstavilo samoBožansko Dobro, naloženo je da bude neprekidna vatra na oltaru. Vatra da gori na oltaru i da se ne gasi; sveštenik će zapalitgi drvo svakoga jutra. Vatra će uvek goreti na oltaru, i ne će se gasiti (Levitska 6:12, 13).

Da je vatra bila pretstava Božanske Ljubavi, bilo j rlo poznato Drevnima, što se može videti po tome što se ova pretstava proširila iz Drevne Crkve do udaljenih nacija, koje su bile idolopoklončke, ali su te nacije ustanovile trajnu svetu vatru i odredile device nazvane vestalkama, daje održavaju. Ta vatra i plamen, u obrnutom smislu, označavaju prljave ljubavi, kao što je ljubav za osvetom, okrutnošću, mržnjom, preljubom, i u opšte ljubav prema požudama koje se ulivaju iz ljubavi prema sebi i svetu, što se vidi iz mnogih odlomaka u Reči, od kojih ćemo navesti samo sledeće: kodIsaije, Gle, postadoše kao pljeva, oganj će ih spaliti, ni sami se ne će izbaviti iz plamena (Isaija 47:14).

Kod Jezikilja, Gle upaliću oganj u tebi koji će proždrijeti svako zeleno drvi u tebi, isvakio suho drvo; i žestoki se oganj ne će gasitim i sve će od juga do sjevera uzgoreti Jezekilj 20:47. ; koji [oganj/izbriše (ugasi) dobro i istinu Crkve; otuda je pustošenje Crkve.

Kod Luke, A bogataš reče Abrahamu, Oče Abrahame, smiluj sena me, i pošalji Lazara da umoči prst u vodu, i da mi ohladi jezik; jer se mučim u ognju (24:26). Oni koji neznaju da vitalna vatra kod čoveka ima drugo poreklo od elementalne vatre, on mora da misli da se paklenomvatrolm označava onakva vatra koja postoji u svetu, dok se u Reči ne misli natakvu vatru, nego navatru ljubavi, a koja je vatra čovekovog života, koja proizlazi od Gospoda kao sunca, koja vatra kada uđe kod onih koji su suprotnim načelima, pretvara se u vatru požuda, a to su, kao što je gore rečeno, požuda ovete, mržnje, i okrutnosti koje izbijaju iz ljubavi prema sebi i svetu. To je ona vatra koja muči one koji su u paklovima, jer kada se da sloboda njihovim požudama, oni jurnu jedni protiv drugih i muče jedni druge na užasne načine, jer svaki želi da bude najveći, i to postižu tajnim i otvorenimveštinama, kako bi oduzeli nešto od drugoga. Kada postoji takva požuda kod svih, to izaziva duboku mržnju, i vodi u varvaske postupke, osobito magijskim veštinama i fantazijama: ove su veštine bezbrojne i sasvim nepoznate na svetu. Oni koji ne veruju u duhovne stvari, osobito oni koji obožavaju prirodu, ne mogu se nikad dovesti do toga da veruju drugo nešto nego da je toplina u živim [ljudima] iz istoga izvora izkojega je toplna u ovomesvetu [materijalnom svetu], jer oni nemogu da poverujj, a još manje da potvrde u sebida postoji nebeska vatra koja proizilazi od Gospoda kao sunca, i daje ta vatra čista ljubav. Sledstveno tome, oni ne mogu da znaju ni bezvbroj stvari kojesu u Reči, gde je označena samo takv atra [ljubavi], niti mogu da znaju bezbrojne stvari u čoveku koji je organ prijemnik te vatre.