573. I broj vojnika na konjma bijaše dvjesta hiljada hiljada (dvije mirijade mirijada). – Da ovo označava bezbrojne obmane od zla, od kojih nastaju rezonovanja koja se protive istinama od dobra, vidi se iz značenja vojnika, koji označavaju obmane od zla, o kojima u onome što sledi; i iz značenja konjanika, koji označavaju rezonovanja iz ovih obmana; jer konji, u Reči, označavaju razumevanje istine, a u obrnutom smislu, razumevanje izokrenuto i razoreno, kao što se može videti gore (br. 355, 364, 372, 381, 382); konjanici, stoga, u ovome smislu, označavaju rezonovanja od obmana, jer ove su izokrenuto i razrušeno razumevanje; i iz značenja dve mirijade mirijada, što označava da ih je bezbroj i da idu za uništenjem istina od dobra; a izraz mirijade koristi se u odnosu na istine, kao što se može videti gore (br. 336). A kaže se dve mirijade mirijada, jer bezbrojne stvari koje se povezuju, i sjedinjavaju, ovde označavaju povezanost, sporazum, i jedinstvo, kao što se može videti gore (br. 283, 384). Razlog da se kaže da su protiv istina od dobra, je to što se u onome što sledi govori o razbanju istine pomoću vojske ovakvih konjanika. Iz ovih razmatranja sada je jasno, da broj vojske na konjima dve mirijade mirijada, označava da su obmane od zla, od kojih i radi kojih postoje rezonovanja, da su bezbrojne i da idu za uništenjem istina od dobra. U Reči, izraz vojske često se koristi, a i Gospod se naziva Jehovom nad vojskama ili Savaotom, a vojskama se označavaju istine od dobra koje se bore protivu obmana od zla, a u obrnutom smislu, obmane od zla koje se bore protivu istina od dobra. Vojske označavaju stvari, u Reči, jer se tu pominju ratovi, kako u istorijskim tako i u proročkim delovima, a koji označavaju, u unutrašnjem smislu, duhovne ratove protiv pakla i đavolske čete, a takvi se ratovi odnose na istine i dobra koji se bore protivu obmana i zala, pa se zbog toga vojskama označavaju istine od dobra, a u obrnutom smislu, sve obmane od zla. Da označavaju sve istine od dobra, vidi se iz toga što se sunce, mesec, zvezde, kao i anđeli, nazivaju vojskama Jehovinim, jer označavaju sve istine od dobra i njihovoj svoj širini. Isto tako i sinovi Izrailjevi, jer i oni označavaju istine i dobra od Gospoda, a On se sam bori za sve u nebu, i za sve u crkvi, protivu obmana i zala iz pakla, pa se stoga naziva Jehovom Savaotom, to jest, Jehovom nad vojskama.

3. Da se sunce, mesec, zvezde nazivaju vojskama, jasno je iz brojnih odlomaka. Tako kod Mojsija:Tako se dovrši nebo i zemlja i sva vojska njihova (Postanje 2:1). Tako kod Davida: Riječju Gospodovom nebesa se stvoriše, i duhom usta njegovih sva vojska nebeska (Psalam 33:6)). Opet: Hvalte ga, svi anđeli njegovi, hvalite ga, sve vojske njegove. Hvalite ga, sunce, mjeseče, hvalite ga, sve zvijezde sjajne! (Psalam 148:2, 3). I kod Isaije: I sva će se vojska nebeska rastopiti, saviće se nebesa kao knjiga; sva vojska njihova popadaće kao što pada list s vinove loze i kao što pada sa smokve (34:4).

Ponovo, kod istoga proroka: Ja sam načinio zemlju i čovjeka na njoj stvorio, ja sam razapeo nebesa svojim rukama, i svoj vojsci njihovoj dao zapovijest (XLV12). Ponovo: Podignite oči svoje i vidite; ko je to stvorio? Ko izvodi vojsku svega toga na broj i zove svako po imenu? (40:26). Kod Jeremije: Kao što se ne može izbrojiti vojska nebeska ni izmjeriti pijesak morski (34:22). U ovim odlomcima se sunce, mesec, i zvezde, nazivaju vojskom nebeskom. Jer sunce označava dobro ljubavi, mesec, istinu od dobra, dok zvezde označavaju poznavanja istine i dobra, stoga označavaju dobra i istine u celoj njihovoj širini, pa se nazivaju i vojskom, jer se opiru zlima i obmanama, i neprestano ih pobeđuju kao neprijatelje.

4. Tako kod Danila: I rog jednoga jarca naraste do vojske nebeske, i obori na zemlju neke od vojske i od zvijezda, i pogazi ih. I naraste do poglavara toj vojsci i uze mu svagdašnju žrtvu, i sveti stan njegov obori. I vojska bi dana u otpad od žrtve svagdanje, i obori istinu na zemlju, i što činjaše, napredovaše mu. Tada čuh jednoga sveca gdje govoraše; i jedan svetac reče nekome koji govoraše: dokle će trajati ta utvara za svagdanju žrtvu i optad pustoši da se gazi svetinja i vojska. I reče mi: do dvije hiljadei tri stotine dana i noći; onda će se svetinja očistiti (8:10-14). Značenje jarca, ovde pomenuog, njegovih rogova, i jednog roga koji poraste velik do vojske nebeske, može se vdeti gore (br. 316:1, 336, 535). Vojskama nebeskim, koje je bacio na zemlju, označavaju se istine i dobra neba; jer ovde se govori o poslednjem stanju crkve, kada se misli da istine i dobra nisu važna, i kada se odbacuju, što je označeno njihovim gaženjem po zemlji. Poglavar vojske označava Gospoda, koji se naziva i Jehovom Savaotom. Da će nestati svo bogoštovanje iz dobra ljubavi i istine vere, označeno je neprekidnom žrtvom koja se od njega oduzima, i svetinjom koja se gazi. A da će se ovo desiti na kraju crkve, kad Gospod dođe u svet, označava se večerom i jutrom, gde veče označava poslednje vreme stare crkve, a jutro, početak nove crkve. Da se anđeli nazivaju vojskama, vidi se iz sledećih odlomaka. 5 Tako kod Joila: Jehova pusti glas svoj nad vojskama svojim; jer je okol njegov vrlo velik (2:11). I kod Zaharije: I postaviću oko pored doma svojega suprot vojsci, suprot onima koji odlaze i dolaze, i nadstojnik neće više prolaziti kroz njih (9:8). I od Davida: Blagosiljajte Gospoda, sve vojske njegove, sluge njegove, koje tvorite volju njegovu (103:21). I u prvoj knjizi o Carevima: Mihej prorok reče caru: vidjeh Jehovu gdje sjedi na prijestolu svom, a sva vojska nebeska stajaše mu s desne i s ljeve strane. Jedan reče na jedan način, a drugi na drugi (22:19, 20). Tako i u Apokalipsi: I vojske nebeske iđahu za njim na konjma bijelim, obučeni u svilu bijelu i čistu (19:14). I opet: I vidjeh zvijer i careve zemaljske i vojnke njihove skupljene da se pobiju s onijem što sjedi na konju i s vojskama njegovijem (19:19). Razlog da se anđeli sakupljeni ili udruženi nazivaju vojskama, je to što anđeli, kao vojska, označavaju Božanske istine i dobra, jer su oni prijemnici ovih od Gospoda, o čemu vidi gore (br. 130, 200, 202).

6. Iz istoga se razloga sinovi Izraljevi nazivaju vojskama, jer označavaju istine i dobra crkve. Tako kod Mojsija: Izvedite sinove Izrailjeve iz zemlje Egipatske u četama nihovijem (Izlazak 6:16). Ponovo: I ja ću metnuti ruku svoju na Egipat. I izvešću narod svoj, sinove Izrailjeve iz zemlje Egipatske sudovima velikim (Izlazak 7:4;12:17). Ponovo: U isti dan izađoše sve vojske Jehovine iz zemlje Egipatske (12:41). I opet: i izbrojaćeš svako koji ide u vojsku (Brojevi 1:3). Opet se kaže: da se okol (logor) postavi oko šatora od sastanka, i da bude po četama njihovim (Brojevi 2:3, 9, 24); i opet: da se Leviti biraju da služe službu u šatoru od sastanka (Brojevi 4:3, 32, 30, 39). Sinovi Izrailjevi su se nazivali vojskama Jehovinim, jer su predstavljali crkvu, i označavali sve istine i dobra, kao što se može videti u Tajnama Nebeskim (br. 5414, 5801, 5803, 8805, 9340). Nazivali su se vojskama u množini, jer se svako pleme nazivalo vojskom, kao što se vidi kod Mojsija, jer kad je bilo naloženo da se izbroje prema svojim četama, bili su izbrojani po svojim plemenima (Brojevi 1:3), i sledeći stihovi). Slično i kad je okol postavljen pored šatora od sastanka prema plemenima, pa se kaže: po četama njihovijem (Brojevi 2:3, 9 i sledeći stihovi). Plemena su se nazivala vojskama, jer su predstavljala sve istine 7 dobra crkve, a svako pleme neko sveopšte suštinsko u tom: vidi gore br. 431). Iz ovih se razmatranja vidi da su istine i dobra neba i crkve bila označena vojskma u Reči; iz ovih je stvari savršeno jasan razlog da se Jehova u Reči naziva Jehovom Savaotom, Jehovom Bogom Savaotom, to jest, od vojska (kao kod Isaije, 9, 24; 2:12; 3:1, 15; 5:7) 17:3:31:4, 5; 37:16;38:17; 36:16; Jeremija 5:14; Zaharija 1:3; Malahija 2:12; i mnoga druga mesta.

8. Iz ovih se stvari sada vidi da vojske označavaju istine i dobra neba i crkve u svoj njihovoj širini; a pošto sve stvari u Reči imaju i obrnuto značenje, tako ga imaju i vojske, u kojem smislu označavaju obmane i zla u svoj njihovoj širini. Ovo će se pokazati iz sledećih odlomaka u Reči. Tako kod Jeremije: Na krovovima kuća kadiše svoj vojsci nebeskoj i ljevaše naljeve drugim bogovima (19:13). Kod Sofonije: Klanjaju će vojsci nebeskoj na krovovima (1:5). I kod Mojsija: Da se ne bi klanjao suncu, i mjesecu, i zvijezdama, i svoj vojsci nebeskoj (Zak. Ponov. 4:19; 17:3). I kod Jeremije: I prostrće se prema suncu i svoj vojsci nebeskoj, koje ljubiše i kojima služiše (8:2). Ovde se pod vojskom nebeskom misli na sunce, mesec, i zvezde, jer označavaju sva dobra i istine u skupu; jer sunce, u obrnutom smislu, kao ovde, označava svo zlo koje izvire iz ljubavi prema sebi, mesec, obmane vere, dok zvezde označavaju obmane uopšte. Da se suncem, mesecem, i zvezdama, u prirodnom svetu, kad im se klanja umesto suncu i mesecu anđeoskoga neba, označavaju odvratna zla i obmane, vidi se u Nebu i Paklu (br. 122, 123), i gore (br. 401, 402, 525). I pošto se istine od dobra bore protivu obmana od zla, i u suprotnom, obmane od zla protivu istina od dobra, stoga se nazivaju vojskama. Postoji neprestana borba, jer zla i obmane neprestanu odišu iz paklova, i nastoje da razruše istine od dobra koja su u nebu, i koja pružaju otpor. Jer svuda u duhovnom svetu postoji ravnoteža između neba i pakla, a tamo gde je ravnoteža, gde dve sile deluju jedna protiv druge, jedna deluje, druga se odupire, tada postoji neprestano delovanje i reagovanje, a to je ono što se naziva borbom; i za tu se ravnotežu Gospod neprekidno stara, kao što se može videti u Nebu i Paklu (br. 589-596, i597-6039. I pošto postoji takva neprestana borba između neba i pakla, stoga, se sve stvari u nebu nazivaju vojskama, i isti tako se nazivaju i sve stvari u paklu. 9. Sve stvari u nebu odnose se na bra i istine, a sve stvari u paklu, na zla i obmane. Otuda u sledećim odlomcima vojske označavaju obmane od zla. Tako kod Isaije: Jer se Jehova razgnjevio na sve narode, i razljutio se na svu vojsku njihovu, zatrće ih, i predati ih na pokolj (34:2). Ovde narodi označavaju zla, a vojska, obmane od zla, potpuno razbijanje ovih označeno je sa, da će iz istrebiti i da ih je predao na pokolj. 10 Ponovo: Vika stoji ljudstva na gorama kao da je velik narod, vika i vreva carstva skupljenih naroda; Jehova nad vojskama pregleda vojsku ubojitu (13:4). Ovde vika naroda na gorama označava obmane d zla, a ljudstvo označava obmane, dok gore označavaju zla. Kao od velikoga ljudstva, označava izgled kao da je to glas istine od dobra, a narodi označavaju obmane, a gore, zla. Kao od velikoga mnoštva, označava izgled da je to od istine od doba, dok reči, kao od, označavaju da je to samo izgled; narod označava one koji su u istinama, pa stoga istine, dok se velik koristi u odnlosu na dobro. Glas ljudstva i vreva carstava naroda sakupljenih, označava protivljenje u crkvi koje izvire iz zala i obmana u njoj, a vika mnoštva označava neslaganje u crkvi koje izvire iz zala i obmana u njoj, gde vika označava neslaganje u crkvi, koje izvire iz zla i obmane, dok vika mnoštva označava protivljenje, a carstva crkvu u odnosu na istine i obmane, a narodi skupljeni zajedno, u pogledu zala i obmana, koji se udružuju protiv dobara i istina crkve. Jehova Savaot koji vodi vojske, označava da je to učino Gospod, jer se ovo pripisuje Gospodu, kao što je jasno iz stiha koji odmah sledi, u kojemu se kaže: Jehova dolazi oružan gnjevom svojim, da sruši svu zemlju. To se pripisuje Gospodu, kao i zlo, da je to kazna za zlo, pa se i razbijanje crkve tako isto pripisuje Njemu u 11 drugim odlomacima Reči, jer je izgled takav, jer je smisao slova Reči napisan u izgledima. Ali u duhovnom smislu. Ovakve stvari znače da ih čini čovek crkve. Opet kod Jeremije: I ne žalite mladića njegovih; potrite mu svu vojsku (51:5). Predmet o kome se ovde govori je Vavilon, a ne poštedeti njegovih mladića, označava razaranje potvrđenih obmana; potiranje vojske označava potpuno razaranje obmana od zala koja mu pripadaju, stoga razaranje Vavilona. Obmane od zla označene su mnogom vojskom Haldejskom, i vojskom Faraonovom (Jeremija 37:7-11, i sledeći stihovi); i kod Mojsija: I vrativši se voda potopi kola i konjike sa svom vojskom Faraonovom (Izlazak XOV 28; 15:4); ovo je objašnjeno gore (br. 355:37), i u Tajnama Nebeskim (br. 8230, 8275).

12. Tako kod Danila: Jer će car sjeverni opet dignuti vojsku veću od prve; i poslije nekoliko godina doći će s velikom vojskom i velikim blagom. Po tom će podignuti i silu svoju i srce svoje na cara južnoga s velikom vojskom, car će južni doći u boj s velikom i vrlo silnom vojskom, ali neće odoljeti (11:13, 25).

Ovde se govori o ratu između cara severnoga i cara južnoga, a carem severnim označavaju se oni u crkvi koji su u obmanama od zla, a carem južnim oni u crkvi koji su u istinama od dobra; njihov sukob i borba na kraju crkve, u duhovnom smislu, opisuju se njihovim ratom; stoga se vojskom severnoga cara označavaju obmane svake vrste, a vojskom cara južnoga istine svake vrste. Tako kod Luke: I kad vidite da Jerusalim opkoli vojska, onda znajte da se približilo vrijeme da opusti (21:20). U tome poglavlju Gospod govori o svršetku vremena, što označava kraj crkve, dok Jerusalim označava crkvu u pogledu doktrine; kad bude opkoljen vojskom, označava da će biti obuzeta obmanama. Da tada dolazi pustošenje, a odmah i poslednji sud, označeno je sa, da se vreme približilo da opusti. Smatra se da se ovime misli na rušenje Jeruslima od strane Rimljana, ali se iz pojedinosti u tome poglavlju vidi da se radi o razaranju crkve i o njenom kraju; slično kod Mateja XXIV, od prvog do poslednjeg stiha, kao što se vidi iz objašnjenja datog u Tajnama Nebeskim. Ali ovo nije nasuprot doslovnom značenju razaranja Jerusalima, nego znači da razaranje predstavlja kraj; ovo se potvrđuje svakom pojedinosti u poglavlju, ako se 14 razmotri u duhovnom smislu. Opet, kod Davida: Bog nas je povrgao i posramio. Obraćaš nas te bježimo ispred neprijatelja (Psalam 44:9, 10). Ovde Bog koji ne ide s vojskom, znači da ih nije branio, jer su bili u obmanama od zla, jer vojske označavaju obmane od zla; zbog toga se kaže da su povrgnuti (odbačeni) i posramljeni, i da su morali da okrenu 15 leđa neprijatelju, gde neprijatelj označava zlo iz pakla. Ponovo, kod Joila: I naknadiću vam godine koje izjede skakavac, hrušt i crv i gusjenica, velika vojska moja, koju slah na vas (2:25). Da velika vojska označava obmane i zla svake vrste, vidi se iz toga što se onim malim razornim stvorenjima, skakavcem, hruštom, crvom i gusenicom, označavaju obmane i zla koja pustoše ili ruše istine i dobra crkve, kao što se može videti gore (br. 543:9), gde je objašnjen ovaj odlomak, i gde je pokazano da se skakavcem i hruštom označavaju obmane (i zla) čulnoga čoveka. Značenje vojski u Reči u oba smisla u istorijskim delovima Reči slično je. Jer ovi delovi, isto kao i proročki, sadrže duhovni smisao; ali ovaj ne sija tako jasno jer um, zaokupljen u istorijskim okolnostima, teško se uzdiže iznad zemaljskih stvari da bi video duhovne stvari koje su u ovima pohranjene.

200. I priznaću ime njegovo pred ocem svojim i pred anđelima njegovim. Da ovo označava da će oni biti u Božanslom dobru a otuda I u Božanskoj istini, vidi se iz značenja I priznaću ime njegovo, što znači da će oni biti u skladu sa stanjem svog života; priznavanje, kada se govori o Gospodu, označava da će biti; jer ono što Gospod prizna, ili kaže, o čoveku ili o anđelu koji je u dobru ljubavi I u vjeri, On to daje i proviđa, jer svo je dobro ljubavi i vjera od Njega. Zato se kaže, u Reči, kada se kaže o Gospodu, šta znači poučavati, prosvetliti, i provideti (vidi Nebeske Tajne 5361, 6846, 10234, 10280). (Da se imenom označava kvalitet života, može se videti gore, br. 148). To se isto tako vidi i iz značenja Oca, kada to kaže Gospod, što označava Božansko dobro koje je u Njemu i od Njega, o čemu će se govoriti u onome što sledi; i iz značenja anđela, koji označavaju Božansku istinu, koja se vidi od Gospoda (o čemu vidi, br. 130). Stoga se vidi da ću priznati ime njegovo pred Ocem mojim i anđelima njegovim- označava da će oni biti u Božanskom dobru i u Božanskoj istini. Razlog da se Ocem, kada to kaže Gospod, označava Božansko dobro koje je u Gospodu i od Gospoda je to, što Gospod naziva Božanskim ono što je u Njemu od začeća, što je bilo esse Njegovog života, Njegov Otac, kojemu je On prisajedinio Svoje Ljudsko kada je bio u svetu.

Da je Gospod nazvao ovo Svojim Ocem, vidi se iz toga što je On učio da je On jedno s Ocem; kao kod Jovana,

Ja i Otac moj smo jedno (10:30).

Ponovo:

Vjerujte da je Otac u meni i ja u Ocu (10:38).

Ponovo:

Onaj koji vidi mene, vidi onoga koji me posla (12:45).

Ponovo:

Kad biste mene znali, onda biste znali i Oca mojega; i odsele poznajete ga i vidjeste ga; i reče mu Filip, Gospode, pokaži nam Oca, i biće nam dosta. Isus mu reče: toliko sam vrijeme s vama i nijesi me poznao, Filipe, koji vidje mene, vidje Oca; pa kako ti govoriš: pokaži nam oca? Zar ne vjeruješ da sam ja u Ocu i Otac u meni, nego Otac koi stoji u meni, on tvori djela. Vjerujte meni da sam ja u Ocu i Otac u meni (14:6-17).

Ponovo:

Kad biste znali mene, znali biste i Oca mojega (8:19).

Ponovo:

Ja nisam sam, jer je Otac moj sa mnom (16:32).

Zato što je Gospod jedno s Ocem, stoga je rekao da su sve stvari Očeve i Njegove, i da ono što je Njegovo, i Očevo (Jovan 17:10);

da sve što ima Otac, da ima i On (Jovan 15:15).

Da je Otac dao Sinu u ruke sve (Jovan 3:35; 13:3):

Zato što mu je Otac dao sve stvari, Njega zna samo Otac, i niko ne zna Oca osim Sina (Mat. 11:27; Luka 10:22); isto tako, da niko nije video Oca osim Sina, koji je u naručju Očevom (Jovan 1,18; 6:46); Reč je bila u Bogu, i Bog je bio Reč, i da je Reč postala telo (Jovan 1:1, 2, 14).

Iz ovoga poslednjeg odlomaka jasno je da su oni jedno; jer kaže se, da je Reč bila u Boga, Bog da je bio Reč. Jasno je, takođe, da je Gospodovo Ljudsko bilo Bog; jer se kaže, i Reč postade telo. Pošto su, dakle, sve stvari Očeve tako isto i Sinove, i pošto su On i Otac jedno, stoga Gospod, kad je ustao iz groba u nebo, rekao Svojim učenicima,

Sva mi je moć data na nebu i na zemlji (Mat. 28:18):

čime ih je učio da pristupaju samo Njemu, jer on može sve; kao što im je rekao ranije,

Bez mene ne možete ništa učiniti (Jovan 15:5).

Otuda se vidi kako treba razumeti sledeće reči:

Ja sam put, istina, i život; niko ne dolazi Ocu osim preko mene (Jovan 14:6);

to jest, da se pristupa Ocu kad se pristupa Sinu.

Među mnogim razlozima što je Gospod tako često govorio o Ocu, kao o nikome drugom, bilo je to, što u unutrašnjem ili duhovnom smislu, Ocem se označava Božansko dobro, a Sinom, Božanska istina, i jedno i drugo u Gospodu i od Gospoda; jer je Reč napisana u korespondencijama, pa je stoga i za ljude i za anđele. Stoga se pominje Otac kako bi anđeli opažali Gospodovo Božansko dobro, jer su anđeli u duhovnm smislu Reči; a Sin Božiji i Sin čovječiji se pominju kako bi se na isti način opažala Božanska istina, a što se može videti iz onoga što je pokazano u Nebeskim Tajnama, naime, da Otac u Reči označava dobro, br. 3703, 5902, 6050, 873, 7834. Da Otac označava crkvu u pogledu dobra, stoga dobro u crkvi, a majka da označava crkvu u pogledu istine, stoga istinu crkve, br. 2691, 2717, 3703, 5581, 8897. Da se Gospod nazivao Ocem, bilo je zbog Božanskog dobra koje je bilo u Njemu od začetka, i koje je bilo esse života, iz kojega potiče Njegovo Ljudsko, br. 2803, 3704, 8897. Da je Gospod priznat kao Otac u nebu, jer su oni jedno, br. 15, 1729, 3690. Da se Gospod naziva Ocem i u Reči, br. 2005. Da je Gospod tako isto Otac onima koji se nanovo rađaju, jer od Njega primaju novi život, i Njegov život, br. 2293, 3690, 6492. Da su Sin Božiji, i Sin čovečiji, Gospod kao Božansko Ljudsko i kao proističuća Božanska istina, može se videti gore, br. 63, 151, 166). Sada, pošto svi koji dolaze u nebo mora da budu u dobru kao i u istini, jer niko ne može da bude u jednom ako nije i u drugom, pošto je dobro biće (esse) dobra, pošto se Ocem označava Božansko dobro, a anđelima Božanska istina, obe od Gospoda, stoga se kaže, Ja ću priznati ime njegovo pred Ocem mojim i pred anđelima njegovim. Slično kod Jevanđelista:

Svakoga onoga koji me prizna pred ljudima, njega ću i ja priznati pred Ocem mojim koji je u nebu (Mat. 10:32).

Svakoga onoga koji me prizna pred ljudima, njega će Sin čovječiji priznati pred anđelima Božijim (Luka 12:8).

Zato što Otac označava Božansko dobro, a anđeli Bbožansku istinu, stoga Gospod i kaže,

Kad Sin čovječiji dođe u slavi svojoj, i u slavi Oca svojega i svetih anđela (Luka 9:26; Mat. 16:27).

Ovde Gospod naziva svoju vlastitu slavu, Očevom slavom i slavom anđela, jer kaže, u slavi Svojoj, i slavi Oca i svetih anđela; ali na drugome mestu kaže, u Svojoj slavi s anđelima; kao kod Marka:

Kada On dođe u slavi Oca svojega sa svetim anđelima (8:38).

I kod Mateja:

Kad Sin čovječiji dođe u slavi svojoj, i svi sveti anđeli s njim (25:31).

Onome što je rečeno gore, treba dodati kao apendiks, da kad bi se prihvatilo kao doktrina, i priznavalo, da je Gospod jedno s Ocem, i da je Njegovo Ljudsko Božansko od Božanskog u Njemu, videla bi se svetlost u svakoj pojednosti Reči; jer ono što se prihvati kao doktrina, i ono što se priznaje iz doktrine, to je u svetlosti kada se čita Reč. Tako isto, Gospod, od kojega potiče svetlost i koji ima moć, prosvetljava one koji su u ovome priznavanju. Ali, s druge strane, bilo bi to pretpostviti kao doktrinu, da je Božansko Oca nešto različito od Božanskog Gospodovog, jer tada se ne bi ništa videlo u svetlosti u Reči, jer se tako čovek u toj doktrini okreće od Gospoovog Božanskog, koje može da vidi, a što se izvodi mišljenjem i verom, ka Božanskom koje on ne može da vidi; jer Gospod kaže: Ni glasa njegova ne čuste, ni lica njegva vidjeste (Jovan 5:37; 1:18);

a verovati u, i voleti Božansko o kome se ne može misliti i pod kakvom formom, nije moguće.