¹ και προσεθηκαν οι υιοι ισραηλ ποιησαι το πονηρον ενωπιον κυριου και παρεδωκεν αυτους κυριος εν χειρι φυλιστιιμ τεσσαρακοντα ετη

² και ην ανηρ εις απο σαραα απο δημου συγγενειας του δανι και ονομα αυτω μανωε και γυνη αυτω στειρα και ουκ ετεκεν

³ και ωφθη αγγελος κυριου προς την γυναικα και ειπεν προς αυτην ιδου συ στειρα και ου τετοκας και συλλημψη υιον

⁴ και νυν φυλαξαι δη και μη πιης οινον και μεθυσμα και μη φαγης παν ακαθαρτον

⁵ οτι ιδου συ εν γαστρι εχεις και τεξη υιον και σιδηρος ουκ αναβησεται επι την κεφαλην αυτου οτι ναζιρ θεου εσται το παιδαριον απο της κοιλιας και αυτος αρξεται του σωσαι τον ισραηλ εκ χειρος φυλιστιιμ

⁶ και εισηλθεν η γυνη και ειπεν τω ανδρι αυτης λεγουσα ανθρωπος θεου ηλθεν προς με και ειδος αυτου ως ειδος αγγελου θεου φοβερον σφοδρα και ουκ ηρωτησα αυτον ποθεν εστιν και το ονομα αυτου ουκ απηγγειλεν μοι

⁷ και ειπεν μοι ιδου συ εν γαστρι εχεις και τεξη υιον και νυν μη πιης οινον και μεθυσμα και μη φαγης παν ακαθαρτον οτι αγιον θεου εσται το παιδαριον απο γαστρος εως ημερας θανατου αυτου

⁸ και προσηυξατο μανωε προς κυριον και ειπεν εν εμοι κυριε αδωναιε τον ανθρωπον του θεου ον απεστειλας ελθετω δη ετι προς ημας και συμβιβασατω ημας τι ποιησωμεν τω παιδιω τω τικτομενω

⁹ και εισηκουσεν ο θεος της φωνης μανωε και ηλθεν ο αγγελος του θεου ετι προς την γυναικα και αυτη εκαθητο εν αγρω και μανωε ο ανηρ αυτης ουκ ην μετ' αυτης

¹⁰ και εταχυνεν η γυνη και εδραμεν και ανηγγειλεν τω ανδρι αυτης και ειπεν προς αυτον ιδου ωπται προς με ο ανηρ ος ηλθεν εν ημερα προς με

¹¹ και ανεστη και επορευθη μανωε οπισω της γυναικος αυτου και ηλθεν προς τον ανδρα και ειπεν αυτω ει συ ει ο ανηρ ο λαλησας προς την γυναικα και ειπεν ο αγγελος εγω

¹² και ειπεν μανωε νυν ελευσεται ο λογος σου τις εσται κρισις του παιδιου και τα ποιηματα αυτου

¹³ και ειπεν ο αγγελος κυριου προς μανωε απο παντων ων ειρηκα προς την γυναικα φυλαξεται

¹⁴ απο παντος ο εκπορευεται εξ αμπελου του οινου ου φαγεται και οινον και σικερα μεθυσμα μη πιετω και παν ακαθαρτον μη φαγετω παντα οσα ενετειλαμην αυτη φυλαξεται

¹⁵ και ειπεν μανωε προς τον αγγελον κυριου κατασχωμεν ωδε σε και ποιησωμεν ενωπιον σου εριφον αιγων

¹⁶ και ειπεν ο αγγελος κυριου προς μανωε εαν κατασχης με ου φαγομαι απο των αρτων σου και εαν ποιησης ολοκαυτωμα τω κυριω ανοισεις αυτο οτι ουκ εγνω μανωε οτι αγγελος κυριου αυτος

¹⁷ και ειπεν μανωε προς τον αγγελον κυριου τι το ονομα σοι οτι ελθοι το ρημα σου και δοξασομεν σε

¹⁸ και ειπεν αυτω ο αγγελος κυριου εις τι τουτο ερωτας το ονομα μου και αυτο εστιν θαυμαστον

¹⁹ και ελαβεν μανωε τον εριφον των αιγων και την θυσιαν και ανηνεγκεν επι την πετραν τω κυριω και διεχωρισεν ποιησαι και μανωε και η γυνη αυτου βλεποντες

²⁰ και εγενετο εν τω αναβηναι την φλογα επανω του θυσιαστηριου εως του ουρανου και ανεβη ο αγγελος κυριου εν τη φλογι του θυσιαστηριου και μανωε και η γυνη αυτου βλεποντες και επεσαν επι προσωπον αυτων επι την γην

²¹ και ου προσεθηκεν ετι ο αγγελος κυριου οφθηναι προς μανωε και προς την γυναικα αυτου τοτε εγνω μανωε οτι αγγελος κυριου ουτος

²² και ειπεν μανωε προς την γυναικα αυτου θανατω αποθανουμεθα οτι θεον ειδομεν

²³ και ειπεν αυτω η γυνη αυτου ει ηθελεν ο κυριος θανατωσαι ημας ουκ αν ελαβεν εκ χειρος ημων ολοκαυτωμα και θυσιαν και ουκ αν εδειξεν ημιν ταυτα παντα και καθως καιρος ουκ αν ηκουτισεν ημας ταυτα

²⁴ και ετεκεν η γυνη υιον και εκαλεσεν το ονομα αυτου σαμψων και ηδρυνθη το παιδαριον και ευλογησεν αυτο κυριος

²⁵ και ηρξατο πνευμα κυριου συνεκπορευεσθαι αυτω εν παρεμβολη δαν και ανα μεσον σαραα και ανα μεσον εσθαολ

¹ και εγενετο μεθ' ημερας εν ημεραις θερισμου πυρων και επεσκεψατο σαμψων την γυναικα αυτου εν εριφω αιγων και ειπεν εισελευσομαι προς την γυναικα μου εις το ταμιειον και ουκ εδωκεν αυτον ο πατηρ αυτης εισελθειν

² και ειπεν ο πατηρ αυτης λεγων ειπα οτι μισων εμισησας αυτην και εδωκα αυτην ενι των εκ των φιλων σου μη ουχι η αδελφη αυτης η νεωτερα αυτης αγαθωτερα υπερ αυτην εστω δη σοι αντι αυτης

³ και ειπεν αυτοις σαμψων ηθωωμαι και το απαξ απο αλλοφυλων οτι ποιω εγω μετ' αυτων πονηριαν

⁴ και επορευθη σαμψων και συνελαβεν τριακοσιας αλωπεκας και ελαβεν λαμπαδας και επεστρεψεν κερκον προς κερκον και εθηκεν λαμπαδα μιαν ανα μεσον των δυο κερκων και εδησεν

⁵ και εξεκαυσεν πυρ εν ταις λαμπασιν και εξαπεστειλεν εν τοις σταχυσιν των αλλοφυλων και εκαησαν απο αλωνος και εως σταχυων ορθων και εως αμπελωνος και ελαιας

⁶ και ειπαν οι αλλοφυλοι τις εποιησεν ταυτα και ειπαν σαμψων ο νυμφιος του θαμνι οτι ελαβεν την γυναικα αυτου και εδωκεν αυτην τω εκ των φιλων αυτου και ανεβησαν οι αλλοφυλοι και ενεπρησαν αυτην και τον πατερα αυτης εν πυρι

⁷ και ειπεν αυτοις σαμψων εαν ποιησητε ουτως ταυτην οτι ει μην εκδικησω εν υμιν και εσχατον κοπασω

⁸ και επαταξεν αυτους κνημην επι μηρον πληγην μεγαλην και κατεβη και εκαθισεν εν τρυμαλια της πετρας ηταμ

⁹ και ανεβησαν οι αλλοφυλοι και παρενεβαλον εν ιουδα και εξερριφησαν εν λευι

¹⁰ και ειπαν ανηρ ιουδα εις τι ανεβητε εφ' ημας και ειπον οι αλλοφυλοι δησαι τον σαμψων ανεβημεν και ποιησαι αυτω ον τροπον εποιησεν ημιν

¹¹ και κατεβησαν τρισχιλιοι ανδρες απο ιουδα εις τρυμαλιαν πετρας ηταμ και ειπαν τω σαμψων ουκ οιδας οτι κυριευουσιν οι αλλοφυλοι ημων και τι τουτο εποιησας ημιν και ειπεν αυτοις σαμψων ον τροπον εποιησαν μοι ουτως εποιησα αυτοις

¹² και ειπαν αυτω δησαι σε κατεβημεν του δουναι σε εν χειρι αλλοφυλων και ειπεν αυτοις σαμψων ομοσατε μοι μηποτε συναντησητε εν εμοι υμεις

¹³ και ειπον αυτω λεγοντες ουχι οτι αλλ' η δεσμω δησομεν σε και παραδωσομεν σε εν χειρι αυτων και θανατω ου θανατωσομεν σε και εδησαν αυτον εν δυσι καλωδιοις καινοις και ανηνεγκαν αυτον απο της πετρας εκεινης

¹⁴ και ηλθον εως σιαγονος και οι αλλοφυλοι ηλαλαξαν και εδραμον εις συναντησιν αυτου και ηλατο επ' αυτον πνευμα κυριου και εγενηθη τα καλωδια τα επι βραχιοσιν αυτου ωσει στιππυον ο εξεκαυθη εν πυρι και ετακησαν δεσμοι αυτου απο χειρων αυτου

¹⁵ και ευρεν σιαγονα ονου εκρεριμμενην και εξετεινεν την χειρα αυτου και ελαβεν αυτην και επαταξεν εν αυτη χιλιους ανδρας

¹⁶ και ειπεν σαμψων εν σιαγονι ονου εξαλειφων εξηλειψα αυτους οτι εν τη σιαγονι του ονου επαταξα χιλιους ανδρας

¹⁷ και εγενετο ως επαυσατο λαλων και ερριψεν την σιαγονα εκ της χειρος αυτου και εκαλεσεν τον τοπον εκεινον αναιρεσις σιαγονος

¹⁸ και εδιψησεν σφοδρα και εκλαυσεν προς κυριον και ειπεν συ ευδοκησας εν χειρι δουλου σου την σωτηριαν την μεγαλην ταυτην και νυν αποθανουμαι τω διψει και εμπεσουμαι εν χειρι των απεριτμητων

¹⁹ και ερρηξεν ο θεος τον λακκον τον εν τη σιαγονι και εξηλθεν εξ αυτου υδωρ και επιεν και επεστρεψεν το πνευμα αυτου και εζησεν δια τουτο εκληθη το ονομα αυτης πηγη του επικαλουμενου η εστιν εν σιαγονι εως της ημερας ταυτης

²⁰ και εκρινεν τον ισραηλ εν ημεραις αλλοφυλων εικοσι ετη