Bible

 

Judges 11

Studie

   

1 και ιεφθαε ο γαλααδιτης επηρμενος δυναμει και αυτος υιος γυναικος πορνης η εγεννησεν τω γαλααδ τον ιεφθαε

2 και ετεκεν η γυνη γαλααδ αυτω υιους και ηδρυνθησαν οι υιοι της γυναικος και εξεβαλον τον ιεφθαε και ειπαν αυτω ου κληρονομησεις εν τω οικω του πατρος ημων οτι υιος γυναικος εταιρας συ

3 και εφυγεν ιεφθαε απο προσωπου αδελφων αυτου και ωκησεν εν γη τωβ και συνεστραφησαν προς ιεφθαε ανδρες κενοι και εξηλθον μετ' αυτου

5 και εγενετο ηνικα παρεταξαντο οι υιοι αμμων μετα ισραηλ και επορευθησαν οι πρεσβυτεροι γαλααδ λαβειν τον ιεφθαε απο της γης τωβ

6 και ειπαν τω ιεφθαε δευρο και εση ημιν εις αρχηγον και παραταξωμεθα προς υιους αμμων

7 και ειπεν ιεφθαε τοις πρεσβυτεροις γαλααδ ουχι υμεις εμισησατε με και εξεβαλετε με εκ του οικου του πατρος μου και εξαπεστειλατε με αφ' υμων και δια τι ηλθατε προς με νυν ηνικα χρηζετε

8 και ειπαν οι πρεσβυτεροι γαλααδ προς ιεφθαε δια τουτο νυν επεστρεψαμεν προς σε και πορευση μεθ' ημων και παραταξη προς υιους αμμων και εση ημιν εις αρχοντα πασιν τοις οικουσιν γαλααδ

9 και ειπεν ιεφθαε προς τους πρεσβυτερους γαλααδ ει επιστρεφετε με υμεις παραταξασθαι εν υιοις αμμων και παραδω κυριος αυτους ενωπιον εμου και εγω εσομαι υμιν εις αρχοντα

10 και ειπαν οι πρεσβυτεροι γαλααδ προς ιεφθαε κυριος εστω ακουων ανα μεσον ημων ει μη κατα το ρημα σου ουτως ποιησομεν

11 και επορευθη ιεφθαε μετα των πρεσβυτερων γαλααδ και εθηκαν αυτον ο λαος επ' αυτους εις κεφαλην και εις αρχηγον και ελαλησεν ιεφθαε τους λογους αυτου παντας ενωπιον κυριου εν μασσηφα

12 και απεστειλεν ιεφθαε αγγελους προς βασιλεα υιων αμμων λεγων τι εμοι και σοι οτι ηλθες προς με του παραταξασθαι εν τη γη μου

13 και ειπεν βασιλευς υιων αμμων προς τους αγγελους ιεφθαε οτι ελαβεν ισραηλ την γην μου εν τω αναβαινειν αυτον εξ αιγυπτου απο αρνων και εως ιαβοκ και εως του ιορδανου και νυν επιστρεψον αυτας εν ειρηνη και πορευσομαι

14 και προσεθηκεν ετι ιεφθαε και απεστειλεν αγγελους προς βασιλεα υιων αμμων

15 και ειπεν αυτω ουτω λεγει ιεφθαε ουκ ελαβεν ισραηλ την γην μωαβ και την γην υιων αμμων

16 οτι εν τω αναβαινειν αυτους εξ αιγυπτου επορευθη ισραηλ εν τη ερημω εως θαλασσης σιφ και ηλθεν εις καδης

17 και απεστειλεν ισραηλ αγγελους προς βασιλεα εδωμ λεγων παρελευσομαι δη εν τη γη σου και ουκ ηκουσεν βασιλευς εδωμ και προς βασιλεα μωαβ απεστειλεν και ουκ ευδοκησεν και εκαθισεν ισραηλ εν καδης

18 και επορευθη εν τη ερημω και εκυκλωσεν την γην εδωμ και την γην μωαβ και ηλθεν απο ανατολων ηλιου τη γη μωαβ και παρενεβαλον εν περαν αρνων και ουκ εισηλθεν εν οριοις μωαβ οτι αρνων οριον μωαβ

19 και απεστειλεν ισραηλ αγγελους προς σηων βασιλεα του αμορραιου βασιλεα εσεβων και ειπεν αυτω ισραηλ παρελθωμεν δη εν τη γη σου εως του τοπου ημων

20 και ουκ ενεπιστευσεν σηων τω ισραηλ παρελθειν εν οριω αυτου και συνηξεν σηων τον παντα λαον αυτου και παρενεβαλον εις ιασα και παρεταξατο προς ισραηλ

21 και παρεδωκεν κυριος ο θεος ισραηλ τον σηων και παντα τον λαον αυτου εν χειρι ισραηλ και επαταξεν αυτον και εκληρονομησεν ισραηλ την πασαν γην του αμορραιου του κατοικουντος την γην εκεινην

22 απο αρνων και εως του ιαβοκ και απο της ερημου εως του ιορδανου

23 και νυν κυριος ο θεος ισραηλ εξηρεν τον αμορραιον απο προσωπου λαου αυτου ισραηλ και συ κληρονομησεις αυτον

24 ουχι α εαν κληρονομησει σε χαμως ο θεος σου αυτα κληρονομησεις και τους παντας ους εξηρεν κυριος ο θεος ημων απο προσωπου ημων αυτους κληρονομησομεν

25 και νυν μη εν αγαθω αγαθωτερος συ υπερ βαλακ υιον σεπφωρ βασιλεα μωαβ μη μαχομενος εμαχεσατο μετα ισραηλ η πολεμων επολεμησεν αυτον

26 εν τω οικησαι εν εσεβων και εν τοις οριοις αυτης και εν γη αροηρ και εν τοις οριοις αυτης και εν πασαις ταις πολεσιν ταις παρα τον ιορδανην τριακοσια ετη και δια τι ουκ ερρυσω αυτους εν τω καιρω εκεινω

27 και νυν εγω ειμι ουχ ημαρτον σοι και συ ποιεις μετ' εμου πονηριαν του παραταξασθαι εν εμοι κριναι κυριος κρινων σημερον ανα μεσον υιων ισραηλ και ανα μεσον υιων αμμων

28 και ουκ ηκουσεν βασιλευς υιων αμμων των λογων ιεφθαε ων απεστειλεν προς αυτον

29 και εγενετο επι ιεφθαε πνευμα κυριου και παρηλθεν τον γαλααδ και τον μανασση και παρηλθεν την σκοπιαν γαλααδ εις το περαν υιων αμμων

30 και ηυξατο ιεφθαε ευχην τω κυριω και ειπεν εαν διδους δως τους υιους αμμων εν τη χειρι μου

31 και εσται ο εκπορευομενος ος εαν εξελθη απο της θυρας του οικου μου εις συναντησιν μου εν τω επιστρεφειν με εν ειρηνη απο υιων αμμων και εσται τω κυριω ανοισω αυτον ολοκαυτωμα

32 και παρηλθεν ιεφθαε προς υιους αμμων παραταξασθαι προς αυτους και παρεδωκεν αυτους κυριος εν χειρι αυτου

33 και επαταξεν αυτους απο αροηρ εως ελθειν αχρις αρνων εν αριθμω εικοσι πολεις και εως εβελχαρμιν πληγην μεγαλην σφοδρα και συνεσταλησαν οι υιοι αμμων απο προσωπου υιων ισραηλ

34 και ηλθεν ιεφθαε εις μασσηφα εις τον οικον αυτου και ιδου η θυγατηρ αυτου εξεπορευετο εις υπαντησιν εν τυμπανοις και χοροις και ην αυτη μονογενης ουκ ην αυτω ετερος υιος η θυγατηρ

35 και εγενετο ως ειδεν αυτην αυτος διερρηξεν τα ιματια αυτου και ειπεν α α θυγατηρ μου ταραχη εταραξας με και συ ης εν τω ταραχω μου και εγω ειμι ηνοιξα κατα σου το στομα μου προς κυριον και ου δυνησομαι επιστρεψαι

36 η δε ειπεν προς αυτον πατερ ηνοιξας το στομα σου προς κυριον ποιησον μοι ον τροπον εξηλθεν εκ στοματος σου εν τω ποιησαι σοι κυριον εκδικησιν απο των εχθρων σου απο υιων αμμων

37 και ηδε ειπεν προς τον πατερα αυτης ποιησατω δη ο πατηρ μου τον λογον τουτον εασον με δυο μηνας και πορευσομαι και καταβησομαι επι τα ορη και κλαυσομαι επι τα παρθενια μου εγω ειμι και αι συνεταιριδες μου

38 και ειπεν πορευου και απεστειλεν αυτην δυο μηνας και επορευθη αυτη και αι συνεταιριδες αυτης και εκλαυσεν επι τα παρθενια αυτης επι τα ορη

39 και εγενετο εν τελει των δυο μηνων και επεστρεψεν προς τον πατερα αυτης και εποιησεν εν αυτη την ευχην αυτου ην ηυξατο και αυτη ουκ εγνω ανδρα και εγενετο εις προσταγμα εν ισραηλ

40 απο ημερων εις ημερας επορευοντο θυγατερες ισραηλ θρηνειν την θυγατερα ιεφθαε γαλααδ επι τεσσαρας ημερας εν τω ενιαυτω

   

Komentář

 

Exploring the Meaning of Judges 11

Napsal(a) New Christian Bible Study Staff, Julian Duckworth

Judges 11: Jephthah’s victory.

This chapter and most of the next are about the judge Jephthah. He was Gilead’s son by a prostitute, so Gilead’s other sons despised him, and drove him out from his homeland. He fled to the land of Tob, where he lived amongst reckless men. When the Ammonites made war against Israel, the elders of Gilead went to the land of Tob to ask if Jephthah would lead their army. At first, Jephthah challenged them, and asked why they would come to him for help after expelling him from their county. However, the elders swore by the Lord that they would accept him as their leader, so he agreed to go with them.

Then Jephthah sent messengers to the king of Ammon, to ask why his people were attacking Gilead. The king said that Israel had taken away their land, but Jephthah recounted to them the history of Israel’s time in the wilderness, specifically pointing out that they not made war with the nations of Canaan. The only exception was the Amorite king Sihon’s attack on Israel, in which the Israelites defended themselves and defeated the Amorites. So, Jephthah explained that Israel had not taken land from the Ammonites. But the people of Ammon did not listen, and prepared for war.

While preparing his army against the people of Ammon, Jephthah made a vow to the Lord: if He would grant Gilead victory, Jephthah would make a burnt offering of the first thing which came out from his house upon his return home. Battle ensued, and the army of Jephthah utterly defeated Ammon.

When Jephthah returned home, his daughter – his only child – came out of the house to greet him with music and dancing. He tore his clothes in despair, and told her about his vow to the Lord. His daughter told him to keep his word, and asked to be left alone for two months to lament her virginity. Then, when the time came, Jephthah carried out his vow to the Lord.

*****

Jephthah’s dealings with both the Ammonites and his own family show that serving the Lord leads us to seek peace, not conflict or war. His account of the Israelites’ struggles showed that his people had only defended themselves against other nations, but had not fanned the flames of war. We are to do the work of making peace in our lives, while upholding and defending what is true (see Swedenborg’s work, Arcana Caelestia 1683).

The people of Ammon stand for knowing what is true, but then corrupting that truth to live a life based in falsities. For example, if we know the Lord regenerates us, and then tell ourselves that we no longer hold any responsibility for our eternal state, we have falsified the truth. This view completely distorts the truth: the Lord regenerates us as we work to live righteously (see Swedenborg’s work, Sacred Scripture 18[3]).

The spiritual meaning of a ‘daughter’ is an affection for spiritual truths and the life they offer. Affection is the offspring of feeling delight in truths; as we develop these affections, we learn to recognize that they come from the Lord, for he is the source of all good things (Arcana Caelestia 3336[2]).

Jephthah’s daughter was his deepest love, his greatest affection. She was a virgin, representing the spiritual qualities of purity and innocence. Her request for two months of solitude can be understood as our need to reflect during any giving to the Lord, to be sure that our intentions are pure, without any selfish expectations (see Swedenborg’s work, Divine Providence 121).

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1683

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1683. That 'they drew up for battle with them' means that they made an attack is clear from the meaning of 'drawing up for battle' as making an assault, for in verses 3-4 above it is said that they rebelled. The same is also evident from the consideration that evil spirits are the ones who attack. For the truth of the matter is that the Lord never began the conflict with any hell, but that the hells attacked Him, as is also the case with everyone who undergoes temptation, that is, is engaged in conflict with evil spirits. Never in man's case do the angels make the attack, but it is always and constantly the evil or hellish spirits who do so. The angels merely ward off and defend. This disposition comes from the Lord, who never wishes to afflict anyone with evil or thrust him down into hell, not even if he were the worst and bitterest enemy of all. It is the person who afflicts himself with evil and so rushes into hell. This also follows from the very nature of evil and the very nature of good. The inherent nature of evil is to wish to injure everyone, but the inherent nature of good is to injure none. The evil are acting in conformity with their own life when they are attacking, for their constant desire is to destroy. The good are acting in conformity with their own life when they attack nobody, and when they can be of use in defending others from evils.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.