Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Genesis 30

Studie

   

1 ιδουσα δε ραχηλ οτι ου τετοκεν τω ιακωβ και εζηλωσεν ραχηλ την αδελφην αυτης και ειπεν τω ιακωβ δος μοι τεκνα ει δε μη τελευτησω εγω

2 εθυμωθη δε ιακωβ τη ραχηλ και ειπεν αυτη μη αντι θεου εγω ειμι ος εστερησεν σε καρπον κοιλιας

3 ειπεν δε ραχηλ τω ιακωβ ιδου η παιδισκη μου βαλλα εισελθε προς αυτην και τεξεται επι των γονατων μου και τεκνοποιησομαι καγω εξ αυτης

4 και εδωκεν αυτω βαλλαν την παιδισκην αυτης αυτω γυναικα εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ

5 και συνελαβεν βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν τω ιακωβ υιον

6 και ειπεν ραχηλ εκρινεν μοι ο θεος και επηκουσεν της φωνης μου και εδωκεν μοι υιον δια τουτο εκαλεσεν το ονομα αυτου δαν

7 και συνελαβεν ετι βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν υιον δευτερον τω ιακωβ

8 και ειπεν ραχηλ συνελαβετο μοι ο θεος και συνανεστραφην τη αδελφη μου και ηδυνασθην και εκαλεσεν το ονομα αυτου νεφθαλι

9 ειδεν δε λεια οτι εστη του τικτειν και ελαβεν ζελφαν την παιδισκην αυτης και εδωκεν αυτην τω ιακωβ γυναικα

10 εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν τω ιακωβ υιον

11 και ειπεν λεια εν τυχη και επωνομασεν το ονομα αυτου γαδ

12 και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν ετι τω ιακωβ υιον δευτερον

13 και ειπεν λεια μακαρια εγω οτι μακαριζουσιν με αι γυναικες και εκαλεσεν το ονομα αυτου ασηρ

14 επορευθη δε ρουβην εν ημεραις θερισμου πυρων και ευρεν μηλα μανδραγορου εν τω αγρω και ηνεγκεν αυτα προς λειαν την μητερα αυτου ειπεν δε ραχηλ τη λεια δος μοι των μανδραγορων του υιου σου

15 ειπεν δε λεια ουχ ικανον σοι οτι ελαβες τον ανδρα μου μη και τους μανδραγορας του υιου μου λημψη ειπεν δε ραχηλ ουχ ουτως κοιμηθητω μετα σου την νυκτα ταυτην αντι των μανδραγορων του υιου σου

16 εισηλθεν δε ιακωβ εξ αγρου εσπερας και εξηλθεν λεια εις συναντησιν αυτω και ειπεν προς με εισελευση σημερον μεμισθωμαι γαρ σε αντι των μανδραγορων του υιου μου και εκοιμηθη μετ' αυτης την νυκτα εκεινην

17 και επηκουσεν ο θεος λειας και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον πεμπτον

18 και ειπεν λεια εδωκεν ο θεος τον μισθον μου ανθ' ου εδωκα την παιδισκην μου τω ανδρι μου και εκαλεσεν το ονομα αυτου ισσαχαρ ο εστιν μισθος

19 και συνελαβεν ετι λεια και ετεκεν υιον εκτον τω ιακωβ

20 και ειπεν λεια δεδωρηται μοι ο θεος δωρον καλον εν τω νυν καιρω αιρετιει με ο ανηρ μου ετεκον γαρ αυτω υιους εξ και εκαλεσεν το ονομα αυτου ζαβουλων

21 και μετα τουτο ετεκεν θυγατερα και εκαλεσεν το ονομα αυτης δινα

22 εμνησθη δε ο θεος της ραχηλ και επηκουσεν αυτης ο θεος και ανεωξεν αυτης την μητραν

23 και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον ειπεν δε ραχηλ αφειλεν ο θεος μου το ονειδος

24 και εκαλεσεν το ονομα αυτου ιωσηφ λεγουσα προσθετω ο θεος μοι υιον ετερον

25 εγενετο δε ως ετεκεν ραχηλ τον ιωσηφ ειπεν ιακωβ τω λαβαν αποστειλον με ινα απελθω εις τον τοπον μου και εις την γην μου

26 αποδος τας γυναικας μου και τα παιδια περι ων δεδουλευκα σοι ινα απελθω συ γαρ γινωσκεις την δουλειαν ην δεδουλευκα σοι

27 ειπεν δε αυτω λαβαν ει ευρον χαριν εναντιον σου οιωνισαμην αν ευλογησεν γαρ με ο θεος τη ση εισοδω

28 διαστειλον τον μισθον σου προς με και δωσω

29 ειπεν δε αυτω ιακωβ συ γινωσκεις α δεδουλευκα σοι και οσα ην κτηνη σου μετ' εμου

30 μικρα γαρ ην οσα σοι ην εναντιον εμου και ηυξηθη εις πληθος και ηυλογησεν σε κυριος επι τω ποδι μου νυν ουν ποτε ποιησω καγω εμαυτω οικον

31 και ειπεν αυτω λαβαν τι σοι δωσω ειπεν δε αυτω ιακωβ ου δωσεις μοι ουθεν εαν ποιησης μοι το ρημα τουτο παλιν ποιμανω τα προβατα σου και φυλαξω

32 παρελθατω παντα τα προβατα σου σημερον και διαχωρισον εκειθεν παν προβατον φαιον εν τοις αρνασιν και παν διαλευκον και ραντον εν ταις αιξιν εσται μοι μισθος

33 και επακουσεται μοι η δικαιοσυνη μου εν τη ημερα τη αυριον οτι εστιν ο μισθος μου ενωπιον σου παν ο εαν μη η ραντον και διαλευκον εν ταις αιξιν και φαιον εν τοις αρνασιν κεκλεμμενον εσται παρ' εμοι

34 ειπεν δε αυτω λαβαν εστω κατα το ρημα σου

35 και διεστειλεν εν τη ημερα εκεινη τους τραγους τους ραντους και τους διαλευκους και πασας τας αιγας τας ραντας και τας διαλευκους και παν ο ην λευκον εν αυτοις και παν ο ην φαιον εν τοις αρνασιν και εδωκεν δια χειρος των υιων αυτου

36 και απεστησεν οδον τριων ημερων ανα μεσον αυτων και ανα μεσον ιακωβ ιακωβ δε εποιμαινεν τα προβατα λαβαν τα υπολειφθεντα

37 ελαβεν δε εαυτω ιακωβ ραβδον στυρακινην χλωραν και καρυινην και πλατανου και ελεπισεν αυτας ιακωβ λεπισματα λευκα περισυρων το χλωρον εφαινετο δε επι ταις ραβδοις το λευκον ο ελεπισεν ποικιλον

38 και παρεθηκεν τας ραβδους ας ελεπισεν εν ταις ληνοις των ποτιστηριων του υδατος ινα ως αν ελθωσιν τα προβατα πιειν ενωπιον των ραβδων ελθοντων αυτων εις το πιειν

39 εγκισσησωσιν τα προβατα εις τας ραβδους και ετικτον τα προβατα διαλευκα και ποικιλα και σποδοειδη ραντα

40 τους δε αμνους διεστειλεν ιακωβ και εστησεν εναντιον των προβατων κριον διαλευκον και παν ποικιλον εν τοις αμνοις και διεχωρισεν εαυτω ποιμνια καθ' εαυτον και ουκ εμιξεν αυτα εις τα προβατα λαβαν

41 εγενετο δε εν τω καιρω ω ενεκισσησεν τα προβατα εν γαστρι λαμβανοντα εθηκεν ιακωβ τας ραβδους εναντιον των προβατων εν ταις ληνοις του εγκισσησαι αυτα κατα τας ραβδους

42 ηνικα δ' αν ετεκον τα προβατα ουκ ετιθει εγενετο δε τα ασημα του λαβαν τα δε επισημα του ιακωβ

43 και επλουτησεν ο ανθρωπος σφοδρα σφοδρα και εγενετο αυτω κτηνη πολλα και βοες και παιδες και παιδισκαι και καμηλοι και ονοι

   

Bible

 

Genesis 16:2

Studie

       

2 ειπεν δε σαρα προς αβραμ ιδου συνεκλεισεν με κυριος του μη τικτειν εισελθε ουν προς την παιδισκην μου ινα τεκνοποιησης εξ αυτης υπηκουσεν δε αβραμ της φωνης σαρας

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1032

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1032. That 'and I will establish My covenant with you' means the Lord's presence with all people who have charity, and refers to 'those going out of the ark' and to 'every wild animal of the earth', that is, to people inside the Church and to those outside of it, is clear from what has been stated just above. With regard to the Lord also entering into a covenant with, that is, joining Himself by means of charity to people outside of the Church who are called gentiles, the position is this: The member of the Church imagines that all outside of the Church who are called gentiles cannot be saved because they do not possess any cognitions of faith and do not therefore know the Lord at all. Churchmen say that without faith and without knowledge of the Lord there is no salvation, and so all who are outside of the Church stand condemned. Indeed many such persons possessing some doctrine, even those embracing heresy, imagine that all outside of the Church, that is, all who do not feel as they do, are not saved. But the reality is altogether different. The Lord has mercy towards the whole human race, and wishes to save and draw to Himself all people throughout the universe.

[2] The Lord's mercy is infinite and will not let itself be limited to the few who are inside the Church. Instead it reaches out to all in the whole wide world. No one can be blamed because he has been born outside of the Church and so has no knowledge of matters of faith. Nor is anybody in any way condemned for having no faith in the Lord because he does not know Him. What right-thinking person is ever going to say that the greater part of the human race will perish in eternal death just because they have not been born in Europe whose inhabitants are relatively few? And what right-thinking person is going to say that the Lord would allow such a large number of people to be born so as to perish in eternal death? That would be contrary to the Divine and contrary to mercy. And in any case people outside of the Church, called gentiles, lead a far more upright life than those inside the Church do, and they embrace far more readily that which true faith teaches. This matter becomes clearer still from souls in the next life.

[3] From the so-called Christian world come the worst people of all, those in whom deadly hatred of the neighbour and deadly hatred of the Lord prevail. More than anybody else in the whole world they are adulterers. But this is not true of all other parts of the world; for a large number of those who have worshipped idols have an attitude of mind that finds hatred and adultery abhorrent, and they fear Christians for being such and for wishing to subject everybody else to torture. Indeed gentiles are such that when taught by angels about truths of faith and that the Lord rules over all, they have no difficulty in listening and have no difficulty in being endued with faith, and so casting aside their idols. Consequently those gentiles who have led an upright life, and have done so in mutual charity and in innocence, are regenerated in the next life. While they are living in the world the Lord is present with them in their charity and innocence, for no charity or innocence exists at all except that which comes from the Lord. The Lord also confers on them, according to the religion they have, a conscience for what is right and good, and instills innocence and charity into that conscience. And when innocence and charity exist in conscience they allow themselves without difficulty to be endued with the truth of faith deriving from good. The Lord Himself has said all this in Luke,

Someone said to Jesus, Lord, are those who are saved few? He said to them, You will see Abraham, Isaac, and Jacob, and all the prophets in the kingdom of God, but you yourselves thrust out. On the other hand men will come from the east and from the west, and from the north and from the south, and sit at table in the kingdom of God. And, behold, some are last who will be first, and some are first who will be last. Luke 13:23, 28-30.

'Abraham, Isaac, and Jacob' here are used to mean all who dwell in love, as shown already.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org