Bible

 

Exodus 30

Studie

   

1 και ποιησεις θυσιαστηριον θυμιαματος εκ ξυλων ασηπτων και ποιησεις αυτο

2 πηχεος το μηκος και πηχεος το ευρος τετραγωνον εσται και δυο πηχεων το υψος εξ αυτου εσται τα κερατα αυτου

3 και καταχρυσωσεις αυτα χρυσιω καθαρω την εσχαραν αυτου και τους τοιχους αυτου κυκλω και τα κερατα αυτου και ποιησεις αυτω στρεπτην στεφανην χρυσην κυκλω

4 και δυο δακτυλιους χρυσους καθαρους ποιησεις υπο την στρεπτην στεφανην αυτου εις τα δυο κλιτη ποιησεις εν τοις δυσι πλευροις και εσονται ψαλιδες ταις σκυταλαις ωστε αιρειν αυτο εν αυταις

5 και ποιησεις σκυταλας εκ ξυλων ασηπτων και καταχρυσωσεις αυτας χρυσιω

6 και θησεις αυτο απεναντι του καταπετασματος του οντος επι της κιβωτου των μαρτυριων εν οις γνωσθησομαι σοι εκειθεν

7 και θυμιασει επ' αυτου ααρων θυμιαμα συνθετον λεπτον το πρωι πρωι οταν επισκευαζη τους λυχνους θυμιασει επ' αυτου

8 και οταν εξαπτη ααρων τους λυχνους οψε θυμιασει επ' αυτου θυμιαμα ενδελεχισμου δια παντος εναντι κυριου εις γενεας αυτων

9 και ουκ ανοισεις επ' αυτου θυμιαμα ετερον καρπωμα θυσιαν και σπονδην ου σπεισεις επ' αυτου

10 και εξιλασεται επ' αυτο ααρων επι των κερατων αυτου απαξ του ενιαυτου απο του αιματος του καθαρισμου των αμαρτιων του εξιλασμου απαξ του ενιαυτου καθαριει αυτο εις τας γενεας αυτων αγιον των αγιων εστιν κυριω

11 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

12 εαν λαβης τον συλλογισμον των υιων ισραηλ εν τη επισκοπη αυτων και δωσουσιν εκαστος λυτρα της ψυχης αυτου τω κυριω και ουκ εσται εν αυτοις πτωσις εν τη επισκοπη αυτων

13 και τουτο εστιν ο δωσουσιν οσοι αν παραπορευωνται την επισκεψιν το ημισυ του διδραχμου ο εστιν κατα το διδραχμον το αγιον εικοσι οβολοι το διδραχμον το δε ημισυ του διδραχμου εισφορα κυριω

14 πας ο παραπορευομενος εις την επισκεψιν απο εικοσαετους και επανω δωσουσιν την εισφοραν κυριω

15 ο πλουτων ου προσθησει και ο πενομενος ουκ ελαττονησει απο του ημισους του διδραχμου εν τω διδοναι την εισφοραν κυριω εξιλασασθαι περι των ψυχων υμων

16 και λημψη το αργυριον της εισφορας παρα των υιων ισραηλ και δωσεις αυτο εις κατεργον της σκηνης του μαρτυριου και εσται τοις υιοις ισραηλ μνημοσυνον εναντι κυριου εξιλασασθαι περι των ψυχων υμων

17 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

18 ποιησον λουτηρα χαλκουν και βασιν αυτω χαλκην ωστε νιπτεσθαι και θησεις αυτον ανα μεσον της σκηνης του μαρτυριου και ανα μεσον του θυσιαστηριου και εκχεεις εις αυτον υδωρ

19 και νιψεται ααρων και οι υιοι αυτου εξ αυτου τας χειρας και τους ποδας υδατι

20 οταν εισπορευωνται εις την σκηνην του μαρτυριου νιψονται υδατι και ου μη αποθανωσιν η οταν προσπορευωνται προς το θυσιαστηριον λειτουργειν και αναφερειν τα ολοκαυτωματα κυριω

21 νιψονται τας χειρας και τους ποδας υδατι οταν εισπορευωνται εις την σκηνην του μαρτυριου νιψονται υδατι ινα μη αποθανωσιν και εσται αυτοις νομιμον αιωνιον αυτω και ταις γενεαις αυτου μετ' αυτον

22 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

23 και συ λαβε ηδυσματα το ανθος σμυρνης εκλεκτης πεντακοσιους σικλους και κινναμωμου ευωδους το ημισυ τουτου διακοσιους πεντηκοντα και καλαμου ευωδους διακοσιους πεντηκοντα

24 και ιρεως πεντακοσιους σικλους του αγιου και ελαιον εξ ελαιων ιν

25 και ποιησεις αυτο ελαιον χρισμα αγιον μυρον μυρεψικον τεχνη μυρεψου ελαιον χρισμα αγιον εσται

26 και χρισεις εξ αυτου την σκηνην του μαρτυριου και την κιβωτον του μαρτυριου

27 και την λυχνιαν και παντα τα σκευη αυτης και το θυσιαστηριον του θυμιαματος

28 και το θυσιαστηριον των ολοκαυτωματων και παντα αυτου τα σκευη και την τραπεζαν και παντα τα σκευη αυτης και τον λουτηρα και την βασιν αυτου

29 και αγιασεις αυτα και εσται αγια των αγιων πας ο απτομενος αυτων αγιασθησεται

30 και ααρων και τους υιους αυτου χρισεις και αγιασεις αυτους ιερατευειν μοι

31 και τοις υιοις ισραηλ λαλησεις λεγων ελαιον αλειμμα χρισεως αγιον εσται τουτο υμιν εις τας γενεας υμων

32 επι σαρκα ανθρωπου ου χρισθησεται και κατα την συνθεσιν ταυτην ου ποιησετε υμιν εαυτοις ωσαυτως αγιον εστιν και αγιασμα εσται υμιν

33 ος αν ποιηση ωσαυτως και ος αν δω απ' αυτου αλλογενει εξολεθρευθησεται εκ του λαου αυτου

34 και ειπεν κυριος προς μωυσην λαβε σεαυτω ηδυσματα στακτην ονυχα χαλβανην ηδυσμου και λιβανον διαφανη ισον ισω εσται

35 και ποιησουσιν εν αυτω θυμιαμα μυρεψικον εργον μυρεψου μεμιγμενον καθαρον εργον αγιον

36 και συγκοψεις εκ τουτων λεπτον και θησεις απεναντι των μαρτυριων εν τη σκηνη του μαρτυριου οθεν γνωσθησομαι σοι εκειθεν αγιον των αγιων εσται υμιν

37 θυμιαμα κατα την συνθεσιν ταυτην ου ποιησετε υμιν αυτοις αγιασμα εσται υμιν κυριω

38 ος αν ποιηση ωσαυτως ωστε οσφραινεσθαι εν αυτω απολειται εκ του λαου αυτου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10203

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10203. 'Incense shall be continual before Jehovah' means in all worship springing from love received from the Lord. This is clear from the meaning of 'incense' as worship springing from love, dealt with in 9475; from the meaning of 'continual' as all and within all, dealt with in 10133; and from the meaning of 'before Jehovah' as from the Lord, dealt with in 10146. The expression 'worship springing from love received from the Lord' is used because both faith and love, the essential elements of worship, come from the Lord, and also the raising up to the Lord of everything of worship is done by Him. The person who has no knowledge of the arcana of heaven supposes that worship comes from himself since he thinks about and pays homage to the Lord. But worship which comes from a person himself is not worship; only that which comes from the Lord with a person is such. For love and faith compose worship, and since love and faith come from the Lord worship too comes from Him. Nor is a person able to raise anything from himself up to heaven; it is the Lord who raises it. Within the person there is solely the capacity for this to happen, which he is endowed with when being regenerated, 6148; but all the motive force and energy of that capacity come from the Lord.

Life itself comes from the Lord, and men and angels are recipient forms, see 1954, 2021, 2536, 2706, 3001, 3318, 3484, 3741-3743, 4151, 4249, 4318-4320, 4417, 4523, 4524, 4882, 5847, 5986, 6325, 6467, 6468, 6470, 6472, 6479, 9338.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6468

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6468. Before spirits recently arrived from the world are taught by angels they believe nothing other than this, that every trace of life exists essentially in a person himself and that there is nothing flowing into him. The reason for such belief is that people know nothing in particular about heaven, nor thus about influx from there. Spirits who are not good have no wish to be taught anything about these matters, for they want life to be intrinsically their own. I have often talked to them on this subject, and they have said that I have no life because they have heard me saying that my life did not originate with me and that I knew it from unceasing experience. But they had no wish to stop and think about this. Then I have been led to say that the life everyone has depends on the form his interiors take, the form he has acquired through willing and acting, thinking and speaking.

[2] After that I have talked to good spirits about the influx of life from the Lord. I have said that it flows into everyone, and that this is evident from heaven, in that heaven resembles a human being and is therefore called the Grand Man, which - together with the correspondence of everything in the human being with it - has been the subject at the ends of a number of chapters. I have said that none of this would be possible if life from the Lord did not flow into heaven in general and into each of its inhabitants in particular.

[3] That influx of life is also evident from the fact that the whole of heaven relates back to the Lord and that the Lord is the focal point there of everyone's gaze. Those in heaven look up, towards Him, whereas those in hell look downwards, away from Him; for the Lord is seen by those in heaven as the Sun, up above them there. I have said in addition that the receipt from the Lord of every trace of life is also evident from the ability of the human soul in the womb to form the body in so wondrous a fashion, to form its complex members and organs in such proper connection with one another, and its interiors in the image of heaven. The soul could not possibly do this unless all life came from the Lord and unless heaven was such as has been described.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.