Bible

 

Exodus 20

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος παντας τους λογους τουτους λεγων

2 εγω ειμι κυριος ο θεος σου οστις εξηγαγον σε εκ γης αιγυπτου εξ οικου δουλειας

3 ουκ εσονται σοι θεοι ετεροι πλην εμου

4 ου ποιησεις σεαυτω ειδωλον ουδε παντος ομοιωμα οσα εν τω ουρανω ανω και οσα εν τη γη κατω και οσα εν τοις υδασιν υποκατω της γης

5 ου προσκυνησεις αυτοις ουδε μη λατρευσης αυτοις εγω γαρ ειμι κυριος ο θεος σου θεος ζηλωτης αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης γενεας τοις μισουσιν με

6 και ποιων ελεος εις χιλιαδας τοις αγαπωσιν με και τοις φυλασσουσιν τα προσταγματα μου

7 ου λημψη το ονομα κυριου του θεου σου επι ματαιω ου γαρ μη καθαριση κυριος τον λαμβανοντα το ονομα αυτου επι ματαιω

8 μνησθητι την ημεραν των σαββατων αγιαζειν αυτην

9 εξ ημερας εργα και ποιησεις παντα τα εργα σου

10 τη δε ημερα τη εβδομη σαββατα κυριω τω θεω σου ου ποιησεις εν αυτη παν εργον συ και ο υιος σου και η θυγατηρ σου ο παις σου και η παιδισκη σου ο βους σου και το υποζυγιον σου και παν κτηνος σου και ο προσηλυτος ο παροικων εν σοι

11 εν γαρ εξ ημεραις εποιησεν κυριος τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις και κατεπαυσεν τη ημερα τη εβδομη δια τουτο ευλογησεν κυριος την ημεραν την εβδομην και ηγιασεν αυτην

12 τιμα τον πατερα σου και την μητερα ινα ευ σοι γενηται και ινα μακροχρονιος γενη επι της γης της αγαθης ης κυριος ο θεος σου διδωσιν σοι

13 ου μοιχευσεις

14 ου κλεψεις

15 ου φονευσεις

16 ου ψευδομαρτυρησεις κατα του πλησιον σου μαρτυριαν ψευδη

17 ουκ επιθυμησεις την γυναικα του πλησιον σου ουκ επιθυμησεις την οικιαν του πλησιον σου ουτε τον αγρον αυτου ουτε τον παιδα αυτου ουτε την παιδισκην αυτου ουτε του βοος αυτου ουτε του υποζυγιου αυτου ουτε παντος κτηνους αυτου ουτε οσα τω πλησιον σου εστιν

18 και πας ο λαος εωρα την φωνην και τας λαμπαδας και την φωνην της σαλπιγγος και το ορος το καπνιζον φοβηθεντες δε πας ο λαος εστησαν μακροθεν

19 και ειπαν προς μωυσην λαλησον συ ημιν και μη λαλειτω προς ημας ο θεος μηποτε αποθανωμεν

20 και λεγει αυτοις μωυσης θαρσειτε ενεκεν γαρ του πειρασαι υμας παρεγενηθη ο θεος προς υμας οπως αν γενηται ο φοβος αυτου εν υμιν ινα μη αμαρτανητε

21 ειστηκει δε ο λαος μακροθεν μωυσης δε εισηλθεν εις τον γνοφον ου ην ο θεος

22 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ταδε ερεις τω οικω ιακωβ και αναγγελεις τοις υιοις ισραηλ υμεις εωρακατε οτι εκ του ουρανου λελαληκα προς υμας

23 ου ποιησετε εαυτοις θεους αργυρους και θεους χρυσους ου ποιησετε υμιν αυτοις

24 θυσιαστηριον εκ γης ποιησετε μοι και θυσετε επ' αυτου τα ολοκαυτωματα και τα σωτηρια υμων τα προβατα και τους μοσχους υμων εν παντι τοπω ου εαν επονομασω το ονομα μου εκει και ηξω προς σε και ευλογησω σε

25 εαν δε θυσιαστηριον εκ λιθων ποιης μοι ουκ οικοδομησεις αυτους τμητους το γαρ εγχειριδιον σου επιβεβληκας επ' αυτους και μεμιανται

26 ουκ αναβηση εν αναβαθμισιν επι το θυσιαστηριον μου οπως αν μη αποκαλυψης την ασχημοσυνην σου επ' αυτου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8889

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8889. 'And the seventh day is a sabbath to Jehovah your God' means when good has been implanted and so the marriage exists. This is clear from the meaning of 'the sabbath' as the heavenly marriage, dealt with above in 8886, thus good which has been implanted through truths and after that given form by them. For good with a person is not spiritual good until it has been given form by truths. And when it has been given form the heavenly marriage exists, since this marriage is good and truth joined together and constitutes heaven itself with a person. All this also goes to explain why 'the seventh day' means a holy state, state being meant by 'day', see 8888, and holy by 'seven', 395, 433, 716, 881, 5265.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8886

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8886. 'The sabbath day' in the highest sense means the union of the Lord's Divine [Itself] and His Divine Human; in the internal sense it means the Divine Human joined to the heavens, and so means heaven and consequently the marriage of goodness and truth there. This is clear from what has been shown already in 8495. Since such things are meant by 'the sabbath', therefore in the representative Church it was most holy. It was that which was to be perpetually in the thoughts, that is, that which was to compose a heavenly life; for what a person thinks perpetually, that is, what reigns universally, composes his life, see 8853 8858, 8865, 8885. The Israelite nation had no thought, it is true, of the union of the Lord's Divine and His Divine Human, or of His union with heaven, or of goodness and truth joined together in heaven, which were meant by 'the sabbath', since they were concerned altogether with external things and not with anything internal. Yet they were commanded to hold the sabbath most holy, in order that Divine and heavenly realities might be represented in heaven. The situation as it was with them is evident from what has been shown already regarding that nation, and regarding a representative of the Church among them, in 3147, 3479, 3480, 3881 (end), 4208, 4281, 4288, 4289, 4293, 4307, 4444, 4580, 4680, 4825, 4844, 4847, 4899, 4912, 6304, 6306, 7048, 7051, 8301 (end).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.