324. "Et phialas aureas plenas suffitibus." - Quod significet confessionem ex bonis spiritualibus, constat ex significatione "phialarum aurearum", quae etiam "thuribula" et "acerrae" vocantur, quod sint vera ex bono: "phialae" enim, sicut omnia vasa continentia, significant vera; et "aurum", ex quo, significat bonum; inde "phialae aureae" sunt vera ex bono; (quod "vasa" significent vera, quoniam inserviunt bono pro vasis recipientibus et continentibus, videatur n. 3068, 3079, 3316, 3318; et quoque "vasa altarium", "holocausti" et "suffitus", n. 9723, 9724; et quod "aurum" significet bonum, supra, n. 242 (a, d, e);) et ex significatione "suffituum", quod sint illa cultus quae fiunt ex bono spirituali seu ex bono charitatis, et inde grate percipiuntur. Causa quod illa per "suffitus" significentur, est quia omnia quae apud gentem Israeliticam instituta fuerunt, repraesentativa caelestium et spiritualium erant: inde quoque illa quae erant odoris; quae grati odoris erant, repraesentabant perceptionem gratam, at quae ingrati odoris perceptionem ingratam; unde erat, quod suffimentum factum sit ex aromatibus fragrantibus, stacte, onyche, galbano, et thure. Praeterea correspondentia odoris est cum perceptione; quod constare potest ex eo, quod in mundo spirituali, ubi omnia quae appercipiuntur sensibus correspondent, perceptivum boni et veri sentiatur sicut fragrans ex gratis odoribus, et vice versa (de qua re ab experientia videatur in Arcanis Caelestibus, n. 1514, 1517-1519, 1631, 4626, 4628, 4630, 4631, 5711-5717). Inde est, quod "odorari" significet percipere, etiam in communi sermone apud homines; talia enim in sermonem humanum venerunt ex correspondentia, ut multa alia; spiritus enim hominis est actualiter in mundo spirituali, tametsi homo id nescit: etiam perceptivum quod est apud hominem producit sensum odoratus in ejus corpore, et hoc quoque ex correspondentia; sed hoc arcanum est quod aegre creditur, quia hactenus ignotum est. Sciendum est quod bonum amoris et charitatis producat illam suaveolentiam seu fragrantiam, sed per verum, non autem ex se absque vero; minus verum quod vocatur fidei absque bono; nam bonum absque vero non habet aliquod perceptivum, nec verum absque bono.

[2] Quod "suffitus" significent illa cultus quae fiunt ex bono spirituali, est quia bonum spirituale trahit originem et existentiam ex bono caelesti, et hoc bonum est bonum amoris in Dominum a Domino, et inde est ipsum bonum caeli, est enim id bonum immediate ex Domino, et est Dominus in illo bono ut in suo apud angelos; usque adeo, ut sive dicas Dominum esse in illis et illos in Domino, aut si dicas Dominum esse apud illos in eo bono, et illos in Domino cum in illo bono, idem sit: bonum spirituale, quod trahit originem et existentiam ex bono caelesti, est bonum charitatis erga proximum; cultus ex hoc bono est quisignificatur per "suffitum." Quia omnis cultus Domini fit ex bono, tametsi per vera, et duo bona universalia sunt quae faciunt caelos, et distinguunt illos in duo regna, nempe bonum caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, et bonum spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum, ideo duo altaria apud filios Israelis erant, unum pro holocaustis, alterum pro suffitionibus; et per "altare holocausti" significabatur cultus ex bono amoris caelestis, et "per altare suffitus" cultus ex bono amoris spiritualis. Inde patet quid per suffitus repraesentabatur.

[3] Quod ita sit, constare potest ex locis in Verbo, ubi memorantur:

-Ut apud Mosen,

"Facies altare suffitionis suffimenti, .... et obduces illud auro puro, .... et dabis illud ante velum quod super arca testimonii ante propitiatorium; .... et suffiet super illo Aharon suffimentum aromatum quovis mane, in adornando lucernas suffiet illud; et in ascendere faciendo lucernas inter vesperas suffiet illud; suffimentum juge coram Jehovah in generationes vestras: nec ascendere facietis suffimentum alienum et holocaustum et mincham et libamen super eo" (Exodus 30:1-10);

quod per hoc "altare" et per "suffitiones" super eo significatus sit cultus qui ex bono spirituali, constare potest ex eo quod hoc positum fuerit in Tentorio conventus extra velum, ubi etiam lucernae, et per "Tentorium" significatum est regnum spirituale Domini, at per illam partem Tentorii quae erat intra velum significatum est regnum caeleste Domini, ut constare potest ex illis quae de Tentorio, ubi mensa super qua panes facierum, ac ubi altare suffitus, ac ubi candelabrum erant, in Arcanis Caelestibus (n. 9457, 9481, 9485) ostensa sunt; et ex illis quae de arca, in qua testimonium, et super qua propitiatorium (n. 9457, 9481, 9485, 10545): inde patet quod per illa quae in Tentorio extra velum erant, quae fuerunt candelabrum, altare suffitus, et mensa pro panibus, significata sint talia quae regni spiritualis sunt, quae omnia se referunt ad bonum spirituale et ad verum ejus: per "mensam", super qua panes facierum, significata est receptio boni caelestis in bono spirituali (videatur. 9527); per "candelabrum" cum lucernis significatum est ipsum spirituale illius regni (n. 9548, 9551, 9556, 9561, 9572, 9783); et per "altare suffitus" significatus est cultus ex bono spirituali; et quia cultus ex bono spirituali per "suffitionem" super illo altari significatus est, et per "candelabrum" ipsum spirituale, ideo mandatum est ut Aharon quovis mane et vespere, quando adornaret lucernas, etiam super illo suffiret. (sed haec plenius explicata sunt in Arcanis Caelestibus, n. 10176-10213, ubi de singulis actum est.)

[4] Et quia bonum spirituale suam originem et existentiam trahit ex bono caelesti, ut supra dictum est, ideo altare illud non modo positum erat juxta velum quod super arcam, sed etiam mandatum est, ut cum Aharon expiaret pro se et pro sua domo, inferret suffimentum intra velum, per quod significatur influxus, communicatio et conjunctio boni caelestis et boni spiritualis; de qua re ita apud Mosen:

"Cum Aharon .... expiabit pro se et pro sua domo, mactabit juvencum peccati, .... et accipiet plenitudinem thuribuli, prunas ignis desuper altari coram Jehovah, et plenitudinem pugnorum suorum suffimentum aromatum, et inferet intra velum, ita ut det suffimentum super ignem coram Jehovah; et tegat nubes suffimenti propitiatorium quod super testimonio, ut non moriatur" (Leviticus 16:11-13);

quod "acciperet ignem desuper altari holocausti", super quem "daret suffimentum", etiam significabat quod bonum spirituale, quod est bonum charitatis, existat et procedat ex bono caelesti, quod est bonum amoris in Dominum; (quod "ignis altaris" id bonum significaverit, videatur n. 4489, 6314, 6832, 9714, et alibi;) inde erat quod ignis pro suffitione non aliunde quam ex altari holocausti desumptus sit: quod Aharon, cum expiaret pro se et sua domo suffiret intra velum, erat causa quia Aharon ut Summus Sacerdos repraesentabat Dominum quoad bonum amoris, et per functiones repraesentabat illa quae ex bono illo procedunt, quae omnia se referunt ad bonum spirituale; bonum spirituale nisi sit ex bono caelesti, non est bonum; quapropter nec functio ejus fuisset ex Divino, seu aliquid Divini repraesentavisset; ideo denuntiata est illi mors nisi ita fecisset.

[5] Inde quoque est quod Nadab et Abihu, filii Aharonis, igne e caelo consumpti fuerint, quia suffiverunt ex alio igne quam ex igne altaris holocausti; ita cultum fecerunt ex alio amore quam ex amore in Dominum; de qua re ita apud Mosen:

"Sumpserunt filii Aharonis Nadab et Abihu quisque thuribulum suum, ac dederunt in ea ignem alienum, super quem dederunt suffimentum; .... ideo exivit ignis a coram Jehovah, et comedit illos, et mortui"; ac dein elati extra castra (Leviticus 10:1-5);

quod "extra castra elati fuerint", significabat quod cultus eorum non e caelo esset, quia non ex amore in Dominum, nam per castra filiorum Israelis repraesentabatur caelum et ecclesia (videatur n. 4236, 10038).

[6] Quod Korach, Dathan et Abiram, cum concione illorum, absorpti fuerint a terra, tametsi sumpserunt ignem ex altari et suffiverunt, erat causa, quia per murmurationem eorum contra Mosen et Aharonem significabatur profanatio boni amoris caelestis, per Mosen enim et Aharonem repraesentabatur Dominus; nam murmurare, hoc est, rebellare contra Dominum, et sancta obire, est profanatio; sed quia ignem sumpserunt ex altari, ignis ille ejectus est, et thuribula eorum facta sunt in tegumentum altari; de qua re ita apud Mosen,

Dixit illis Moses ut sumerent ignem, et mitterent in thuribula sua; quod etiam factum est, sed absorpti sunt (Numeri 16:1 ad fin. );

sed postea mandatum est

Ut colligerent acerras, et spargerent ignem horsum, .... et ex acerris quae erant ex aere, facerent expansiones laminarum, tegumentum altari, quia sanctificatae sunt (Numeri 17:2, 3, [B.A. 16:37, 38]);

sanctificatae erant per "ignem altaris", qui significabat Divinum caelestem amorem.

[7] Quoniam bonum spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum, trahit essentiam suam et animam ex bono caelesti, quod est bonum amoris in Dominum, ideo etiam thus, per quod significatur bonum spirituale, dabatur super panes facierum, per quos significabatur bonum caeleste; ut constare potest ex his apud Mosen,

Dabitur etiam thus super panes facierum, qui super mensa in Tentorio conventus, ut sit panis in memoriale (Leviticus 24:7);

"ut sit panis in memoriale", significat ut recipiatur et audiatur a Domino; omnis enim cultus Domini, qui vere cultus, fit ex bono caelesti per bonum spirituale; bonum enim spirituale, quod est charitas erga proximum, est effectus boni caelestis, nam charitas erga proximum est usus praestare ac moralem vitam agere ex origine caelesti (de qua re videatur in opere De Caelo et Inferno 390, 484, 529, 530-535; et in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 84-107); hoc itaque est bonum spirituale; et bonum caeleste est spectare ad Dominum, et [agnoscere] quod ab Ipso sit omne bonum et verum, et quod ab homine seu ejus proprio nihil nisi quam malum.

[8] Quod suffitum fuerit non ex alio igne quam ex igne altaris holocausti, per quem significatum est bonum caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, constat etiam ex aliis locis:

-Ut apud Mosen,

Cum murmuravit concio contra Mosen et Aharonem, et plaga affecti sunt, tunc sumpsit Aharon ignem ex altari, et in acerram, et posuit in ea suffimentum, et cucurrit inter eos, et coercita est plaga (Numeri 17:7-15 [B.A. Numeri 16:41, 46-48]);

et praeterea in Apocalypsi 8:3-5.

[9] Quod "suffimentum" et "thus" significent bonum spirituale, ac "suffitio" cultum ex illo bono gratum, ac ideo auditionem et receptionem a Domino, constare potest a sequentibus his locis:

Apud Esaiam,

"Turma camelorum obteget Te, dromades Midianis et Ephae, omnes e Sheba venient, aurum et thus portabunt, et laudes Jehovae annuntiabunt" (60:6);

agitur ibi de adventu Domini; per "turmam camelorum" et "dromades Midianis et Ephae" significantur cognitiones veri et boni in copia; quod "omnes e Scheba venient", significat quod ex cognitionibus genuini veri et boni (quod "Scheba" illas significet, videatur n. 1171, 3240); per "aurum et thus" quae portabunt, significatur cultus ex bono spirituali quod ex bono caelesti ("aurum" significat bonum caeleste, et "thus" bonum spirituale): quia cultus ex illis significatur, ideo dicitur, "et laudes Jehovae annuntiabunt"; per "laudes Jehovae annuntiare" significatur evangelizatio de Domino, et cultus Ipsius.

[10] Apud Matthaeum,

Sapientes ex oriente aperuerunt thesauros suos, et obtulerunt Domino recens nato munera, "aurum, thus, et myrrham" (2:11);

per "sapientes ex oriente" etiam significantur illi qui in cognitionibus veri et boni sunt; cultus eorum ex bono caelesti, bono spirituali et bono naturali, significatur per quod "obtulerint aurum, thus et myrrham"; per "aurum" enim significatur bonum caeleste, per "thus" bonum spirituale, et per "myrrham" bonum naturale: quod talia significentur per illa, notum adhuc erat pluribus in oriente; unde etiam dicti sunt "filii orientis", per quos in Verbo intelliguntur illi qui in cognitionibus veri et boni sunt (videatur n. 3249, 3762); scientia enim correspondentiarum adhuc remanserat apud illos; quare ut testarentur gaudium cordis sui, obtulerunt talia quae significabant omne bonum a primo ad ultimum; et hoc est quod praedictum apud Esaiam, quod "e Scheba venturi, et aurum et thus portabunt, et laudes Jehovae annuntiabunt" (de quo mox supra).

[11] Apud Malachiam,

"Ab ortu solis usque ad occasum, magnum erit nomen meum inter gentes, et in omni loco suffitus allatus nomini meo, et mincha munda" (1:11);

"ab ortu solis usque ad occasum, magnum erit nomen meum inter gentes", significat quod ecclesia et cultus Domini erit ubivis apud illos qui in bono sunt; ("ab ortu solis ad occasum" significat ubivis, ubi bonum; "nomen meum" quod erit magnum significat agnitionem et cultum Domini; et "gentes" significant illos qui in bono sunt;) "suffitus allatus nomini meo, et minchah munda", significat cultum Domini ex bono spirituali quod est bonum charitatis erga proximum, et ex bono caelesti quod est bonum amoris in Dominum; cultus ex bono spirituali significatur per "suffitum", et ex bono caelesti per "mincham."

(Quod "minchah" id bonum significet, videatur n. 4581, 10079, 10137.)

[12] Per "suffitum" et per "mincham" simile significatur apud Davidem,

"Attende aurem ad vocem meam, quando clamo ad Te, acceptae sint preces meae, suffimentum coram Te, sublatio manuum mearum minchah vesperae" (Psalmuss 141:1, 2):

et apud Esaiam,

"Non adduxisti Mihi pecudem holocaustorum tuorum, et sacrificiis tuis non honorasti Me; non servire te feci per mincham, nec defatigavi per thus" (43:23);

quia omnis cultus Domini fit ex bono spirituali quod ex bono caelesti, ideo utrumque, "minchah" et "thus", nominatur, in littera seorsum, quae tamen in sensu interno seu spirituali intelliguntur conjunctim, sed unum ab altero.

[13] Similiter apud Jeremiam,

"Venient ex urbibus Jehudae et ex circuitibus Hierosolymae, .... adferentes holocaustum et sacrificium, et mincham et thus" (17:26);

per "Jehudam" et "Hierosolymam" hic non intelligitur Jehudah et Hierosolyma, sed ecclesia Domini quae est in bono amoris et inde in doctrina charitatis; cultus ex illis significatur per "holocaustum et sacrificium", tum per "mincham et thus."

[14] Quoniam "minchah" significabatbonum amoris caelestis et "thus" bonum amoris spiritualis, ideo super mincham ex similagine dabatur oleum et thus; ut constat apud Mosen,

"Quando anima offerre voluerit munus minchae Jehovae, similago erit munus ejus, super quam effundet oleum, et dabit super illam thus"; et sacerdos accipiet "plenitudine pugilli de similagine ejus, et de oleo ejus una cum omni thure ejus, et adolebit in memoriale super altari" (Leviticus 2:1, 2);

quod haec minchah instituta sit, erat quia "similago" significat genuinum verum (videatur n. 9995); hoc quia ex bono est, nempe ex bono caelesti et inde ex bono spirituali, ideo dabatur super illam oleum et thus; "oleum" significat bonum amoris caelestis, et "thus" bonum amoris spiritualis, in sensu interno unum ab altero. Erant etiam aliae species minchae, quae confectae per oleum, per quas simile significabatur.

[15] Apud Ezechielem,

"Sumpsisti vestes acupicti tui, et texisti" imagines maris cum quibus scortabaris, "et oleum meum et suffimentum meum dedisti coram illis" (16:18, 19);

haec de Hierosolyma, per quam significatur ecclesia quoad doctrinam, hic quoad doctrinam prorsus perversam; "imagines maris" quas vestibus acupicti sui texit, et cum quibus scortabatur, significant falsa quae fecerunt per interpretationes perversas apparere sicut vera, ita falsificata vera; "vestes acupicti" sunt cognitiones veri ex Verbo, et "scortari" est falsificare; "oleum et suffimentum meum dare coram illis" significat adulterare tam bonum amoris caelestis quam bonum amoris spiritualis, quae adulterantur cum Verbum applicatur amoribus sui et mundi.

[16] Apud Mosen,

"Docebunt judicia tua Jacobum, et legem tuam Israelem, ponent suffitum in nasum tuum, et holocaustum super altare tuum" (Deuteronomius 33:10);

propheticum Mosis de Levi, per quem significatur sacerdotium; et quia sacerdotium erat repraesentativum Domini quoad bonum amoris tam caelestis quam spiritualis, ideo dicitur quod "ponent suffitum in nasum tuum, et holocaustum super altare tuum"; et per "suffitum" significatur cultus ex bono spirituali, et per "holocaustum super altare" significatur cultus ex bono caelesti; "in nasum" significat ad perceptionem.

[17] Apud Davidem,

"Veniam in Domum tuam cum holocaustis, reddam Tibi vota mea holocausta pinguium offeram Tibi, cum suffimento arietes" (Psalmuss 66:13, 15);

offerre "holocausta pinguium" significat cultum ex bono amoris caelestis; offerre "cum suffimento arietes" significat cultum ex bono amoris spiritualis ("suffimentum" et quoque "aries" significant id bonum.

[18] In Apocalypsi,

"Alius angelus venit, et stetit ad altare, habens thuribulum aureum, et dati sunt ei suffitus multi, ut offerret cum precibus sanctorum omnium super altare aureum quod ante thronum; et ascendit fumus suffituum cum precibus sanctorum e manu angeli ad conspectum Dei: deinde accepit angelus thuribulum, et implevit illud ex igne altaris, et projecit in terram" (8:3-5);

quid haec significant, dicetur in explicatione illorum verborum in sequentibus, hic solum quod "suffitus" significent cultum ex bono spirituali, quod est bonum charitatis erga proximum: ille cultus etiam significatur per "preces sanctorum"; quare dicitur quod "dati sint ei suffitus multi ut offerret cum precibus sanctorum"; et dein, "ascendit fumus suffituum cum precibus sanctorum in conspectum Dei"; quod "preces sanctorum" significent cultum ex bono spirituali, videbitur in articulo mox sequente, tum etiam ibi quid intelligitur per cultum ex bono spirituali seu ex bono charitatis.

[19] Apud Esaiam,

"Populus qui ad iram provocant Me coram faciebus meis jugiter, qui sacrificant in hortis, et suffiunt super lateribus" (65:3);

hic per "sacrificare" et "suffire" significantur opposita, nempe cultus ex falsis doctrinae quae ex propria intelligentia; "horti" significant intelligentiam, hic propriam, et "lateres" significant falsa inde; ac "sacrificare" et "suffire" significant cultum. (Quod antiqui cultum Divinum habuerint in hortis et lucis secundum arborum significationes ibi, sed quod id apud gentem Israeliticam prohibitum fuerit, ne fingerent sibi cultum ex proprio, videatur n. 2722, 4552.)

[20] Apud Hoscheam,

"Super verticibus montium sacrificant, et super collibus suffiunt, sub quercu et populo et robore, quia bona umbra ejus; propterea scortantur filiae vestrae, nurus vestrae adulterantur" (4:13):

per haec describitur cultus ex amore sui et ex amore mundi, ac inde ex falsis doctrinae; cultus ex amore sui per "sacrificare super verticibus montium", cultus ex amore mundi per "suffire super collibus", et cultus ex falsis doctrinae per "sacrificare et suffire sub quercu, populo et robore": "vertex montium" significat amorem caelestem, hic amorem sui; "colles" significant amorem spiritualem, hic amorem mundi; nam amor sui est oppositus amori caelesti, et amor mundi est oppositus amori spirituali: "quercus, populus et robur" significant bona veri et vera boni naturalis hominis infima, hic mala falsi et falsa mali ejus: "quia bona umbra ejus" significat complacentiam: falsificationes boni spiritualis inde, significantur per quod "propterea scortentur filiae vestrae", et adulterationes boni caelestis per quod "propterea nurus vestrae adulterentur."

[21] Apud Jeremiam,

"Numerus urbium tuarum fuerunt dii tui, Jehuda, et juxta numerum [platearum] Hierosolymae posuistis altaria, .... altaria ad suffiendum Baali" (11:13, 17):

per "urbes" hic non significantur urbes, nec per "deos" dii, neque per "plateas Hierosolymae" plateae ibi; sed per "urbes" significantur doctrinalia falsi, per "deos" ipsa falsa, et per "plateas Hierosolymae" falsa doctrinae ecclesiae: per "ponere altaria, .... altaria ad suffiendum Baali", significatur cultus ex amore sui et ex amore mundi (ut supra). Gens illa ponebat altaria, et suffiebat Baali; sed quia omnia cultus eorum erant repraesentativa, illa quae fiebant secundum statuta erant repraesentativa caelestium et spiritualium; quare illa quae fiebant contra statuta erant repraesentativa infernalium; ideo per "altaria posita diis", et per "suffitus datos Baali", significantur opposita.

[22] Apud eundem,

"Loquar judicia cum illis super omni malitia eorum, quod deseruerint Me, et suffiverint diis aliis, et incurvaverint se operibus manuum suarum" (1:16);

"suffire diis aliis, et incurvare se operibus manuum suarum", significat cultum ex falsis, quae ex propria intelligentia ("dii alii" sunt falsa, et "opera manuum" sunt quae ex propria intelligentia).

[23] Simile per "suffire diis" significatur apud Jeremiam (cap. 11:12; 44:3, 5, 8, 15, 18):

Simile per "suffire sculptilibus" apud Hoscheam (cap. 11:2):

Simile per "suffire vanitati" apud Jeremiam (cap. 18:15):

Simile etiam quod supra per "suffire Baali" apud Jeremiam (cap. 7:9); et apud Hoscheam (cap. 2:13):

Et simile per "suffire Melecheth" seu reginae "caelorum" apud Jeremiam (cap. 44:17, 18, 19, 21, 25);

"Melecheth caelorum" significat falsa in omni complexu.

[24] Porro quod "suffitio" significet illa cultus quae grate percipiuntur, et quod "suffimentum" bonum spirituale, est causa, quia omnia quae apud gentem Israeliticam instituta fuerunt, erant repraesentativa caelestium et spiritualium; ecclesia enim apud illos non erat sicut ecclesia hodie, quae est interna, sed erat externa; et externa repraesentabant et inde significabant interna ecclesiae, qualia in Verbo Novi Testamenti a Domino detecta fuerunt: inde ecclesia illorum dicta est Ecclesia Repraesentativa. Externa ecclesiae hujus constabant ex talibus in mundoNaturae, quae correspondebant affectionibus boni et veri in mundo spirituali; inde erat quod cum illi qui ab ecclesia in externis quoad cultum erant, illi qui in spirituali mundo, seu in caelo, in internis essent, et se conjungerent cum illis qui in externis; hoc modo eo tempore caelum cum hominibus terrae unum fecit.

[25] Ex his constare potest quare in Tentorio conventus fuit mensa pro panibus, fuit candelabrum cum lucernis, et fuit altare suffitus; panes enim repraesentabant et inde significabant bonum amoris procedens a Domino, seu bonum caeleste; candelabrum cum lucernis repraesentabat et inde significabat bonum et verum spirituale; et suffitus repraesentabat et inde significabat cultum; et quia omnis cultus Divinus qui grate percipitur est ex bono spirituali, ideo per "suffimentum" significabatur illud bonum. Ut gratum repraesentaretur, factum est suffimentum ex aromatibus fragrantibus, et hoc quoque ex correspondentia; odores enim fragrantes correspondent amoenitatibus et deliciis, quae insunt cogitationibus et perceptionibus ex jucundo amoris spiritualis. Proinde correspondebat suffitus talibus quae grate recipiuntur a Domino, et quae grate percipiuntur ab angelis: hoc gratum unice est ex bono spirituali seu ex bono charitatis erga proximum, hoc enim bonum est bonum caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, in effectu; nam bonum caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, sistitur unice in effectum per bonum spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum; quapropter in hoc bono esse et id exercere, est amare et colere Dominum. (Quid charitas erga proximum, et quid ejus exercitium, videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 84-107.)

[26] Quoniam "oleum", per quod unctiones fiebant, significabat bonum caeleste seu bonum amoris in Dominum, ac "suffimentum" significabat bonum spirituale seu bonum charitatis erga proximum, et quia hoc est ex illo, ut supra dictum est, ideo in Exodo, cap. 30, agitur primum de praeparatione olei unctionis, et mox dein de praeparatione suffimenti; de praeparatione olei unctionis a versu 23 ad 33, et de praeparatione suffimenti a versu 34 ad 38: et quia de suffitu hic agitur, velim hic adducere quid de praeparatione suffimenti ibi mandatum est, nempe,

"Accipe tibi aromata fragrantia, stacten, onychen et galbanum, fragrantia, et thus purum, tantum in tanto erit; et facies illud suffimentum, unguentum opus unguentarii, salitum, purum, sanctum; et tundes ex illo minutim; et dabis de illo ante Testimonium in Tabernaculo conventus, quo conveniam te ibi; sanctum sanctorum erit vobis. Et suffimentum quod facis in qualitate ejus, non facietis vobis; sanctum erit tibi Jehovae: vir qui fecerit sicut illud ad faciendum odorem eo, exscindetur e populis suis" (Exodus 30:34-38):

sed quid singula haec significant, videatur in Arcanis Caelestibus (a n. 10289 ad 10310), ubi illa ordine explicata sunt; hic tantum quod thus fuerit primarium, et tria reliqua adjecta odoris gratia; quare de thure dicitur quod "tantum in tanto erit", seu quantum ab uno tantum ab altero; similiter ut cum oleo unctionis, in quo oleum olivae erat primarium, et reliqua in illo significantia (Exodus 30:23-33). Inde patet cur "thus" simile significet cum suffimento in composito, nempe bonum spirituale.

[27] Quoniam fragrantia quae sunt odoris correspondent amoenis spiritualibus seu amoenis oriundis ex bono spirituali, ideo quoque receptio gratissima a Domino vocatur

"Odor quietis" (Exodus 29:18, 25, 41; Leviticus 1:9, 13, 17; 2:2, 9, 12; 3:5; 4:31; 6:8, 14 [B.A. 15, 21); cap. 8:28; 23:8, 13, 18: Num. cap. 28:6, 8, 13; 15:3; 29:2, 6, 8, 13, 36):

et apud Ezechielem,

"Per odorem quietis placabor vobis" (20:41);

apud Mosen,

Si non ambulaveritis in praeceptis meis, sed iveritis Mecum in adversum, "non odorabor odorem quietis vestrum" (Levit. 26 [27,] 31, 31);

et apud Hoscheam,

"Ibunt rami ejus, et erit sicut honor olivae, et odor illi sicut Libani" (14:7 [B.A. 6]);

haec de Israele; "honor olivae" significat bonum caeleste, et "odor Libani" bonum spirituale, ex gratitudine.

(Quod "honor" dicatur de bono caelesti, videatur supra, n. 288 [b] : quod "olea" etiam id bonum significet, in Arcanis Caelestibus, n. 9277, 10261:

quod "odor" significet perceptivum grati secundum quale amoris et fidei, n. 1514-1519, 3577, 4624-4634, 4748, 5621, 10292:

quod "odor quietis" significet perceptivum pacis, n. 925, 10054; quid perceptivum pacis, videatur in opere De Caelo et Inferno 284-290.)

242. "Emere a Me aurum exploratum igne ut ditatus sis." - Quod significet ut a Domino comparent sibi genuinum bonum ut recipere possint vera fidei, constat ex significatione "emere", quod sit comparare et appropriare sibi (de qua n. 4397, 5374, 5397, 5406, 5410, 5426); ex significatione "auri explorati igne", quod sit bonum genuinum, ita bonum a Domino (de qua sequitur); et ex significatione "ut ditatus sis", quod sit ut recipere possit vera fidei.

Quod "ditatus fieri" id significet, est quia "divitiae" et "opes" significant cognitiones veri et boni, et "divites" illos qui in intelligentia per illas sunt, hic qui in fide per illas, quia hic de illis qui in doctrina de sola fide sunt, agitur. Inde patet quod per "emere a Me aurum exploratum igne ut ditatus sis", significetur ut comparent sibi genuinum bonum a Domino, ut recipere possint vera fidei.

[2] Quomodo haec intelligenda sunt, primum dicetur. Quod non detur verum quod verum in se est nisi ex bono, ita nec fides quae fides nisi ex charitate, saepius prius dictum est: verum enim quod in se verum est, non datur nisi vita spiritualis ei insit; et tunc vita spiritualis ei inest dum formatur ex bono charitatis; nam verum est forma boni, et bonum est esse veri, ita quoque est vita ejus, et bonum non aliunde est quam a Domino; et cum bonum a Domino est, tum verum quod ex bono est spectat Dominum primario, et quoque proximum et ejus bonum; nam Dominus influit cum bono, et ex ea format verum, quod est verum fidei, ac facit ut visus spiritualis hominis spectet ad Ipsum et ad proximum. (Quod ita sit, Ostensum videatur in opere De Caelo et Inferno 145, 251, quod nempe Dominus aspiciat angelos et homines in fronte, et hi Dominum per oculos, ex causa quia frons correspondet bono amoris, ac oculi intellectui inde illustrato, proinde veris quae fidei sunt; et quoque in eodem opere, n. 17, 123, 124, 142-144, 510, ostensum est quod in mundo spirituali omnes vertantur ad suos amores, et illi qui Dominum agnoverunt et in Ipsum crediderunt, vertantur ad Ipsum, et quod inde illis bonum, et per bonum illustratio quoad vera, ) Ex his constare potest quid genuinum bonum quod significatur per "aurum exploratum igne", quod nempe a Solo Domino.

[3] Quoniam in scriptis ad Angelum hujus Ecclesiae agitur de illis qui vivunt secundum doctrinam de sola fide, et quia illi qui se confirmaverunt in illa, qui in mundo inde docti vocati sunt, potuerunt connectere falsa veris, ac inducere apparentiam sicut vera esset doctrina, ideo datum est cum quibusdam ex illis in altera vita loqui; et quia illa quae tunc mutuo dicta sunt, possunt inservire illustrationi, velim ea afferre. Docti illi ex opinione in mundo putaverunt quod fides esset dabilis absque charitate, et quod homo justificetur per illam solam. Sermo eorum erat admodum ingeniosus, dicendo quod fides absque charitate dabilis sit, ex causa quia prior est, et per illam homo in bono est. "Quis", dixerunt, "non credere potest quod Deus sit? quod Verbum sit Divinum? et similia, quae nisi crederentur non possent recipi et cogitari ab homine." Concluserunt inde quod fides dabilis sit absque charitate quia praecedit seu prior est; et si dabilis, quod salvans sit, quia homo non potest bonum facere a se; quare nisi illa salvaret omnes perirent: absque fide nec daretur praesentia Dei apud illum; et si non praesentia Dei, regnaret malum et non alicui esset bonum. Haec dixerunt intelligi per justificationem per solam fidem. Sed ostensum illis est quod non fides esset nisi simul charitas; et quod dixerunt esse fidem, esse solum cognitiones, quae primae sunt cuivis homini, ut quod Deus sit, et quod Verbum sit Divinum, ac similia; et quod illae cognitiones non sint in homine, sed in introitu ad illum, qui est ejus memoria, priusquam sunt in ejus voluntate; et quantum in ejus voluntate sunt, tantum in ipso homine, nam voluntas est ipse homo; et quantum in voluntate sunt, tantum in ejus visu sunt, qui est fides. Ipsae cognitiones quae praecedunt, ac in visu naturali apparent sicut credi, non prius fiunt fidei; inde est quod visus cognitionum, qui putatur esse fidei, recedat ab homine successive prout is incipit male cogitare ex male velle, et quoque recedit ab illo post mortem cum homo fit spiritus, si non cognitiones irradicatae sunt vitae ejus, hoc est, voluntati aut amori ejus.

[4] Illustretur hoc per comparationem cum ventriculis qui apud aves et apud animalia terrae, qui vocantur ventriculi ruminatorii: in hos primum colligunt escas suas, et dein per gradus exsumunt illas, ac edunt, et sic nutriunt sanguinem; ita fiunt vitae eorum. Ventriculis illis correspondet memoria apud hominem; hac gaudet homo loco illorum, quia homo est spiritualis; in hanc primum colligit cibos spirituales, qui sunt cognitiones, et dein exsumit illas quasi ruminando, hoc est, cogitando et volendo, et appropriat sibi, et sic facit vitae suae. Ex hac comparatione, tametsi levi, constare potest quod cognitiones nisi implantentur vitae per cogitare et velle illas et inde facere illas, similes sint escis non comesis in ventriculis ruminatoriis, ubi vel putrescunt vel evomuntur. Praeterea circulus vitae hominis ¹ est scire, intelligere, velle et facere; incohat enim vita spiritualis hominis a scire, dein continuatur in intelligere, postea in velle, et demum in facere. Unde quoque patet quod cognitiones sint modo in introitu ad vitam cum in memoria, et quod non plene in homine sint quam cum in factis, ac eo plenius in factis quo plenius in intellectu et voluntate.

[5] Porro ostensum est quod fides cognitionum, antequam fit fides vitae, sit fides historica; quae qualis sit notum est, quod nempe credatur ita esse quia alius dixerat: hoc antequam fit ipsius hominis est alienum seu alius hominis apud se; et quoque est talis fides historica qualis est fides rerum ignotarum; nam dicitur quod credenda sint tametsi non intelliguntur, immo quod non perscrutanda sint intellectu, cum tamen fides spiritualis talis est ut in illa ipsa vera videantur, et sic credantur. In caelo nemo credit aliquod verum nisi videat aut viderit illud; dicunt enim, "Quis potest credere quod ita sit nisi videat? forte potest esse falsum": et credere falsum non possunt alii quam mali, nam mali ex malo vident falsa, at boni ex bono vident vera; et quia bonum est a Domino, etiam visus veri ex bono est a Domino. Quod angeli videant vera, est quia lux caeli, in qua sunt, est Divinum Verum procedens a Domino; inde ² omnibus apud quos illa lux est, etiam in mundo, est visus veri. (De Luce Caeli, et quod talis sit, videatur in opere De Caelo et Inferno, 126-140.)

[6] Ostensum dein est quod charitas et fides unum agant, ac intrent simul apud hominem; ita quantum homo in charitate est tantum in fide sit, quoniam fides quoad essentiam est charitas, prorsus sicut verum quoad essentiam est bonum; bonum enim dum existit in specie seu in forma est verum: ita charitas est fides, nam bonum est charitatis et verum est fidei; unum etiam amat alterum et se conjungit alteri; quare non datur unum nisi simul alterum. Illustratum est hoc per hominis cogitationem quae ejus intellectus, et per affectionem quae ejus voluntatis: cogitare absque affectione est impossibile, ipsa enim essentia cogitationis est affectio seu amor; cogitare quidem potest homo omnia illa quae scit ex doctrina ecclesiae, sed ex affectione naturali, quae est affectio seu amor gloriae, famae, honoris, lucri; sed haec affectio non facit ut cogitatio sit spiritualis, verum erit charitas quae est ipsa affectio spiritualis: haec cum se conjungit cognitionibus, fit fides, et dein quantum homo in illa affectione est tantum videt cogitatione illa quae sunt fidei ejus, quae vocantur vera, et agnoscit illa, quia sunt ex ipso spiritu ejus, ita ex ipsa vita spirituali ejus. Hoc quoque est quod vocatur illustratio; inde est quod nemo illustrari possit ex Verbo nisi in affectione veri spirituali sit. Datur quidem simile illustrationi apud illos qui se confirmaverunt in talibus quae sunt doctrinae de sola fide et de justificatione per illam; sed illa illustratio est illustratio fatua, quoniam possunt falsa aeque ac vera confirmari, sicut omnes haereses tam quae regnant apud Judaeos quam quae apud Pontificios; etiam similis lux post confirmationes datur apud illos qui naturalistae vocantur, ac negant Deum et Divinum Verbi, et praeterea omnia ecclesiae; similiter apud illos qui confirmarunt apud se solam fidem et justificationem per illam. (Quod lux confirmationis sit lux naturalis, non spiritualis, dabilis etiam apud malos, videatur n. 8780.)

[7] Sed redeamus ad fidem quae quoad essentiam est charitas. Illa fides jugiter perficitur per talia quae confirmant, nam semper ex luce spirituali videntur vera plura, et haec omnia se conjungunt bono charitatis et id perficiunt; inde homini est intelligentia et sapientia, tandem angelica. Praeterea illi qui solum in cognitionibus fidei sunt, et non in vita secundum illas, credunt quod homo facile possit recipere fidem, si non in mundo usque in altera vita; dicentes secum, "Annon cum audio et video quod ita sit, possum credere?" Sed maxime falluntur, nam illi qui non fidem spiritualem receperunt in mundo, postea, si millies audiverint et viderint, nusquam possunt recipere; causa est quia fides illa non est in homine sed extra illum: quod ita sit manifeste constare potest ex eo, quod omnes qui e mundo veniunt primum recipiantur ab angelis et a bonis spiritibus, ac omni modo instruantur; immo etiam plura illis ostenduntur ad vivum et ad visum, sed usque non recipiunt; quare se ab illis abalienant, et accedunt ad illos qui in nulla fide sunt.

[8] Dictum etiam est illis quod si reciperetur fides per solum scire et cogitare, ³ ab omnibus aeque malis ac bonis reciperetur, et sic nemo damnaretur. Quod charitas, quae est affectio spiritualis, nusquam dabilis sit apud aliquem nisi sciat vera, exploret se secundum illa, recipiat illa, et novam vitam illis convenientem agat, videatur supra (n. 239). Inde sequitur quod vita fidei sit charitas, et quod nihil vitae insit fidei nisi quantum charitatis inest, et quoque quod quantum charitatis inest fidei, tantum ducatur a Domino; at quod quantum charitatis non inest tantum ducatur a semet; et qui ducitur a semet et non a Domino, non cogitare potest bonum, minus velle et facere bonum quod bonum in se est, nam ex proprio hominis non procedit nisi quam malum: cum enim cogitat bonum ac vult et facit bonum ⁴ ex proprio, est modo propter se, et propter mundum, quae sunt fines operum ejus, ac fines sunt amores qui ducunt illum: et homo a proprio suo non abduci seu elevari potest, nisi, quoad illa quae vitae sunt, spectet ad Dominum; per hunc visum conjungitur ille caelo, et inde a Domino datur ei affectio spiritualis. Cum haec et illa dicta sunt, datum est illis, cum quibus de hac re locutus sum, in luce spirituali esse; quae lux talis est, ut in illa videri possint vera tam clare sicut videntur objecta in mundo in luce ejus; et tunc illi qui in doctrina de sola fide et de justificatione per illam erant, non potuerunt non affirmare quod ita sit; sed ut primum lux ea illis adempta est, et remissi sunt in suam lucem, quae erat naturalis, non potuerunt videre aliter quam quod visus cognitionum esset fides salvans, et inde quod falsa, quae fecerunt fidei suae, essent vera. Falsa fiunt fidei quando mala sunt vitae.

[9] Sed redeamus ad explicationem verborum hujus loci, quae sunt, "Suadeo tibi emere a Me aurum exploratum igne ut ditatus sis"; per quae significatur ut comparent sibi a Domino genuinum bonum ut recipere possint vera. Et nunc ostendendum est quod "aurum" in Verbo significet bonum amoris. Hoc constare potest a sequentibus his locis:

– Apud Malachiam,

"Ecce Ego mittens angelum meum qui praeparabit viam ante Me, et subito veniet ad Templum suum Dominus quem vos quaeritis, et Angelus foederis quem vos desideratis;...sedebit conflans et purgans argentum, et purificabit filios Levi, et defaecabit eos sicut aurum et argentum, ut sint adferentes Jehovae mincham in justitia" (3:1-3);

haec de adventu Domini dicta sunt: dicitur quod Jehovah missurus "angelum qui parabit viam ante Ipsum", et per "angelum" intelligitur Johannes Baptista, ut notum est; per "ante Me", seu ante Jehovam, intelligitur Ipsum Divinum Domini; per "Templum" ad quod venturus, intelligitur Divinum Humanum Ipsius; quod illud etiam dicatur "Angelus foederis", est quia per Ipsum est conjunctio hominum angelorumque cum Ipso Divino, "foedus" enim est conjunctio: per "argentum" quod "sedebit conflans et purgans" intelligitur verum ex bono; per "filios Levi" intelliguntur omnes qui in bono charitatis sunt et inde in veris fidei; quapropter dicitur quod "defaecaturus eos sicut aurum et sicut argentum"; hoc dicitur quia "aurum" significat bonum, et "argentum" verum inde: per "adferre Jehovae mincham in justitia", intelligitur cultus Domini ex bono charitatis.

(Quod "Templum" significet Divinum Humanum Domini, videatur supra, n. 220(a); quod "foedus" significet conjunctionem, in Arcanis Caelestibus, n 665, 666, 1023, 1038, 1864, 1996, 2003, 2021, 6804, 8767, 8778, 9396, 10632; quod "argentum" significet verum ex bono, n. 1551, 1552, 2954, 5658; quod "mincha" significet bonum amoris et charitatis, n. 4581, 9992-9994, 10079, 10137:

quod "justitia" dicatur de bono, n. 2235, 9857.) Inde "adferre mincham in justitia" significat cultum ex bono amoris.

[10] Apud Sachariam,

"Duae partes in universa terra exscindentur, exspirabunt, tertia autem relinquetur in ea; ducam tamen tertiam per ignem, et conflabo eos juxta conflare argentum, et explorabo eos juxta explorare aurum" (13:8, 9);

per "universam terram" non intelligitur universa terra, sed universa ecclesia; per "tertiam partem" nec intelligitur tertia pars, sed aliqui ibi; "ducere illam per ignem, et conflare juxta conflare argentum, et explorare juxta explorare aurum", significat purificare eos a falsis et malis ut implantetur bonum et verum.

(Quod "terra" in Verbo sit ecclesia, videatur n. 662, 1066, ⁵ 1068, 1262, 1413, 1607, 2928, 3355, 4447, 4535, 5577, 6516, 9325, 9643; quod "tertia purs" significet aliquos, n. 2788.) Sunt in locis allatis comparationes argenti et auri cum vero et bono, sed in Verbo omnia quae inserviunt comparationibus etiam correspondent et inde significant (videatur n. 3579, 8989). Quia "aurum exploratum igne" significat bonum amoris purificatum a malis, ideo mandatum erat

Quod aurum et argentum captum a Midianitis traduceretur per ignem et sic purificaretur (Numeri 31:22, 23).

[11] Quod "aurum" significet bonum amoris et charitatis, constat amplius a sequentibus:

– Apud Hoscheam,

"Deseruit Israel bonum, hostis persequitur eum, .... argentum suum et aurum suum fecerunt sibi idola" (8:3, 4);

quod "argentum suum et aurum suum sibi fecerint idola", significet quod verum et bonum verterint in falsa et mala, patet ex eo quia dicitur, "Deseruit Israel bonum, et hostis persequitur eum"; "hostis" est falsum ex malo, et malum ex falso.

[12] Apud Joelem,

"Quid vobis Mecum, Tyre et Zidon?.... Argentum meum et aurum meum sumpsistis, et desiderabilia bonorum intulistis in templa vestra, et filios Jehudae et filios Hierosolymae vendidistis filiis Graecorum, ut longe removeretis a terminis eorum" (4 [B.A. 3:4-6) 4, 5 [, 6]);

per "Tyrum et Zidonem" intelliguntur illi intra ecclesiam qui in cognitionibus veri et boni sunt; hic illi qui perverterunt illas, et applicuerunt ad falsa et ad mala falsi; hoc significatur per quod "argentum meum et aurum meum sumpsistis, et desiderabilia bonorum intulistis in templa vestra": "argentum" significat verum, "aurum" bonum, et "desiderabilia bonorum" significant vera et bona derivata, quae sunt cognitiones ex Verbi sensu litterae; "inferre in templa sua" significat vertere in cultum profanum; per quod "filios Jehudae et filios Hierosolymae vendiderint filiis Graecorum", intelligitur quod omnia vera boni transmutaverint in falsa mali; per "longe removere eos a terminis eorum", intelligitur procul ab ipsis veris. (Quod per "Tyrum et Zidonem" intelligantur illi intra ecclesiam qui in cognitionibus veri et boni sunt, videatur n. 1201; quod per "filios Jehudae et filios Hierosolymae" intelligantur omnia vera boni, est quia per "filios" significantur vera, n. 1729, ⁶ 1733, 2159, ⁷ 2623, 2803, 2813, ⁸ 3373, 3704, 7499, 8897, 9807; per "Jehudam" ecclesia caelestis, n. 3654, 6364; per "Hierosolymam" ecclesia ubi genuina doctrina, n. 3654, 9166; quod per "filios Graecorum" intelligantur falsa, est quia "Graeci" significant gentes quae in falsis, videatur (supra, ) n. 50.)

[13] Apud Ezechielem,

"Negotiatores Schebae et Raamae, .... per primarium omnis aromatis et per omnem lapidem pretiosum et aurum, dederunt negotiationes tuas" (27:22);

et apud eundem,

"In sapientia et intelligentia tua feceras tibi opes, et feceras aurum et argentum in thesauris tuis:.... in Eden horto Dei fuisti, omnis lapis pretiosus tegumentum tuum, .... et aurum" (28:4, 13);

agitur in binis illis locis etiam de Tyro, per quam, ut supra dictum est, intelliguntur illi intra ecclesiam qui in cognitionibus veri et boni sunt. (Per "negotiationes ejus" intelliguntur ipsae illae cognitiones; per "Schabam et Raamam" quoque intelliguntur illi qui in cognitionibus illis sunt, n. 1171, 3240; per "aromata" significantur vera quae grata quia ex bono, n. 4748, 5621, 9474, 9475, 10199, 10254; per "lapides pretiosos" significantur vera quae pulchra quia ex bono, n. 9863, 9865, 9868, 9873, 9905; quod per "hortum Eden" significetur intelligentia et sapientia inde, n. 100, 108, 1588, 2702, 3220.) Quia nunc per illa significantur cognitiones veri et boni, ac per "aurum et argentum" ipsa bona et vera, et quia per illa comparatur omnis intelligentia et sapientia, ideo dicitur, "In intelligentia et sapientia tua feceras...aurum et argentum in thesauris tuis."

[14] In Threnis,

"Quomodo obscuratum est aurum, mutatum est obryzum optimum, effusi sunt lapides sanctitatis in capite omnium platearum: filii Zionis.... aestimati pares auro puro, quomodo reputati sunt in utres testae, opus manuum figuli" (4:1, 2);

agitur ibi de vastatione ecclesiae; "aurum" quod obscuratum et "obryzum optimum" quod mutatum, significant bona ecclesiae; "lapides sanctitatis" qui effusi in capite omnium platearum, significant vera inde quod falsificata; "filii Zionis" qui aestimati prae auro puro, significant vera ecclesiae prioris; "utres testae opus manuum figuli", significant mala vitae ex falsis doctrinae quae ex propria intelligentia.

[15] Apud Ezechielem,

"Ornavi te ornatu, et dedi armillas super manus tuas, et torquem super guttur tuum;.... sic ornata es auro et argento, et vestes tuae byssus et sericum et acupictum;.... et accepisti vasa ornatus tui ex auro meo et ex argento meo quod dederam tibi, et fecisti tibi imagines cum quibus scortareris" (16:11, 13, 17, 18);

agitur ibi de Hierosolyma, per quam significatur ecclesia quoad doctrinam (ut supra); "ornatus" quo ornata est, significat in genere omnia vera ex bono et inde intelligentiam (n. 10536, 10540); "armillae super manus" significant in specie vera ex bono (n. 3103, 3105); "torques super guttur" significat conjunctionem verorum et bonorum interiorum cum exterioribus, seu spiritualium cum naturalibus (n. 5320); "byssus" significat verum genuinum, et "sericum" idem splendens ex interiori bono (n. 5319, 9469); "acupictum" significat scientificum quod naturalis hominis (n. 9688); "imagines" cum quibus scortaretur, sunt fallaciae sensuum, quae apparent illis qui in falsis sunt ut vera; "scortari" cum illis est per illas falsa concludere (quod "scortari" significet imbuere falsa, videatur supra, n. 141): ex his patet quod per illa in eo capite describatur ecclesia qualis fuerat cum primum instaurata a Domino, et qualis postea facta est.

[16] Apud Esaiam,

"Ecce Ego excitans contra eos Medum, qui argentum non aestimabunt, et auro non delectabuntur, quorum arcus juvenes allident, .... filiis non parcet oculus eorum" (13:17, 18);

per "Medum" intelliguntur qui contra ecclesiae vera et bona sunt; quare dicitur de illis, "qui argentum non aestimabunt nec auro delectabuntur" ("argentum" est verum ecclesiae, et "aurum" est bonum ejus); "arcus" eorum significant doctrinalia falsi pugnantis contra vera et bona (n. 2686, 2709); "juvenes" quos allident, significant intelligentes ex veris (n. 7668); "filii" quibus non parcent, significant ipsa vera.

[17] Apud eundem,

"Turma camelorum obtegent te, .... omnes e Scheba venient, aurum et thus portabunt, et laudes Jehovae annuntiabunt:.... Mihi insulae confident, navesque Tharschisch ad adducendum filios tuos e longinquo; argentum eorum et aurum eorum cum illis" (60:6, 9);

agitur ibi de adventu Domini, et per "turmam camelorum" intelliguntur omnes qui in cognitionibus veri et boni sunt (n. 3048, 3071, 3143, 3145); per "Schebam" e qua venient, intelliguntur ubi ipsae illae cognitiones (n. 1171, 3240); per "aurum et thus" quae portabunt, intelliguntur bona ac vera ex bono quae inde grata, per "aurum" bona et per "thus" illa vera (n. 9993, 10177, 10296); per "insulas" quae "confident" intelliguntur gentes quae in cultu Divino sunt sed remotiore a veris ecclesiae (n. AC 1158); per "naves Tharschish" intelliguntur cognitiones communes veri et boni quibus insunt plures in particulari (n. 1977, 6385); per "filios quos adducent e longinquo" intelliguntur vera remotiora, "filii" sunt vera (ut supra), "e longinquo" sunt quae remotiora (n. 1613, 9487); per "argentum eorum et aurum eorum cum illis", significantur cognitiones veri et boni apud illos.

(e.) Simile significatur per

Quod sapientes qui Venerunt ab oriente ad locum ubi Christus natus, obtulerint dona, aurum, thus et myrrham (Matthaeus 2:11);

obtulerunt illa quia significabant bona et vera interiora et exteriora, quae sunt munera Deo grata.

[18] Apud Davidem,

"Incurvabunt se Illi omnes reges, et omnes gentes servient Illi:.... animas pauperum servabit;.... et vivent et dabit illis ex auro Schebae" ( ⁹ Psalm. 72:11, 13, 15);

etiam ibi agitur de adventu Domini; per "reges" qui incurvabunt se Ipsi, et per "gentes" quae servient Ipsi, intelliguntur omnes qui in veris sunt ex bono; (quod per "reges" illi qui in veris, videatur supra, n. 31, et quod per "gentes" illi qui in bonis, etiam supra, n. 175(a);) per "pauperes" quos servabit, intelliguntur illi qui non in cognitionibus veri et boni sunt, sed usque desiderant illas (etiam supra, n. 238); per "aurum Schebae" de quo illis dabit, intelligitur bonum amoris in quod Dominus ducet illos per cognitiones (quid "Scheba", videatur mox supra).

[19] Apud Haggaeum,

"Excitabo omnes gentes, ut veniant electio omnium gentium, et impleam Domum hanc gloria:.... Mihi argentum et aurum;.... major erit gloria Domus hujus posterioris quam prioris" (2:7-9);

etiam haec de adventu Domini; per "gentes" intelliguntur qui in bono sunt et inde veris; per "Domum" intelligitur ecclesia (n. 3720); per "gloriam" qua implebitur, intelligitur Divinum Verum (n. 4809, ¹⁰ 5922, 8267, 8427, 9429); per "argentum et aurum" quod "Mihi", intelligitur verum et bonum quod a solo Domino.

[20] Apud Sachariam,

"Colligentur opes omnium gentium circumcirca, aurum, argentum et vestes multa copia" (14:14);

per "opes omnium gentium" intelliguntur cognitiones ubicunque sunt, etiam apud malos; per "aurum, argentum et vestes multa copia", intelliguntur bona et vera spiritualia et naturalia. Simile significatum est per

Aurum, argentum et vestes, quae filii Israelis mutuo petierunt ab Aegyptiis, quum ab illis discesserunt (Exodus 3:22; 11:2, 3; cap. 12:35-36 ¹¹ );

cur ita factum est, et quid involvit, videatur in Arcanis Caelestibus (n. 6914, 6917), quod nempe ut repraesentaretur quod malis auferrentur quae habent et darentur bonis (Secundum Domini verba apud Matthaeum, cap. 25:28, 29; et apud Lucam cap. 19:24, 26); et quod facerent sibi amicos ex injusto mammone (Secundum Domini verba apud Lucam cap. 16:9); per "injustum mammona" intelliguntur cognitiones veri et boni apud illos qui non juste illas possident, qui sunt qui non applicant illas vitae.

[21] Apud Davidem,

"Filiae regum inter pretiosas tuas, ¹² consistit Regina ad dextram tuam in auro optimo Ophiris:.... tota gloriosa filia Regis intus, de implexis auri vestis ejus" (Psalmuss 45:10, 14 [B.A. 9, 13]);

agitur ibi de Domino, et per "filiam Regis" intelligitur ecclesia quae in affectione veri, quae describitur per quod "filiae regum inter pretiosas Ejus", per quas intelliguntur ipsae affectiones veri; per quod "consistat Regina ad dextram Ejus in auro optimo Ophiris", intelligitur regnum caeleste Domini quod in bono amoris est; per quod "de implexis auri vestis ejus", intelligitur quod vera sint ex bono.

[22] Apud Matthaeum,

Jesus dixit discipulis quos emisit ad evangelizandum, quod non possiderent aurum nec argentum nec aes in zonis suis (10:9);

per hoc repraesentatum est quod nihil boni et veri ex se haberent, sed ex solo Domino, et quod gratis omnia donarentur. Quia "aurum" significabat bonum amoris, ideo

Mensa super qua ponebantur panes facierum, obducta erat auro (Exodus 25:23, 24);

Similiter altare suffitus, quod inde vocabatur altare aureum (Exodus 30:3);

Ac ideo candelabrum factum est ex puro auro (Exodus 25:31, 38);

Quod etiam cherubi (Exodus 25:18);

Et ideo arca obducta erat intra et extra auro (Exodus 25:11);

similiter plura in Templo Hierosolymae; Tentorium enim ubi arca, cherubi, mensa super qua panes facierum, altare suffitus, et candelabrum, repraesentabat caelum; pariter Templum; et inde "aurum" ibi significabat bonum amoris, et "argentum" verum ex bono.

[23] Quia sanctissimum caeli repraesentabatur per aururn in Templo, ideo

Cum Belschazar biberet vinum ex vasis auri eductis ex Templo illo, et simul laudaret deos auri, argenti, aeris, ferri, ligni et lapidis, scriptum apparebat in pariete, Numeratus, Appensus, Divisus, et ille ea nocte occisus est (Daniel 5:2, seq.);

significabatur enim per id profanatio boni. Praeterea per "aurum" in opposito sensu in Verbo significatur malum amoris sui, et per "argentum" falsum inde: ut apud Mosen,

Argentum et aurum gentium non concupiscent, quia abominationes, nec inducent in domum suam, sed devovebuntur quia abominanda et detestanda (Deuteronomius 7:25, 26);

sed de hac significatione "auri" et "argenti" dicetur infra.

Poznámky pod čarou: