Apocalypsis Revelata # 748
748. "Et carnes ejus comedent, et illam comburent igne," significat quod mala et falsa quae propria Religiosi istius sunt, ex odio damnabunt et apud se destruent, et ipsum Religiosum devovebunt et apud se delebunt. - Haec de Protestantibus, qui ita facturi sunt cum Meretrice, hoc est, cum Religioso Catholico Romano. Per "carnes ejus comedere" significatur propria Religiosi istius, quae sunt mala et falsa, ex odio damnare apud se et destruere, de quo sequitur; et per "illam comburere igne" significatur ipsum Religiosum ut prophanum devovere et apud se delere; quod "igne comburere" id sit, est quia poena prophanationis sancti fuit combustio; quare ex Lege Divina fuit, quod Qui prophanabant Nomen Jehovae colendo alios deos, illi et omnia illorum comburerentur igne, (Deuteronomius 13:13-19 (B.A. 12-18);
ideo Moses Vitulum aureum, quem filii Israelis profane colebant, combussit igne, (Exodus 32:(20); Deuteronomius 9:21);
Et bini filii Aharonis, quia prophanabant sancta, ex igne e caelo consumpti sunt, (Leviticus 10:1-6);
nec aliud per "ignem et rogum in Topheth" quam ignis Inferni, qui est illis qui prophanant sancta, significatur, (Esaias 30:33; Jeremias 7:11, 31-32; 1 19:5-6; 2 Regnum 23:10),
colebant enim ibi Molechum per nefandum sacrificium. Quoniam per "Bestiam quartam" (apud Danielem 7), significatur Religiosum quod prophanat Verbum et inde sancta Ecclesiae (717) 2 , ideo dicitur quod "combusta sit igne," (Daniel 7:11). Nunc quia cultus prophanus est colere hominem loco Domini, ideo hic dicitur quod ipsam Meretricem "combusserint igne," per quod significatur quod ipsum Religiosum devoverint et apud se deleverint. Quod per "carnes ejus comedere" significetur mala et falsa, quae propria Religiosi istius sunt, ex odio damnare et apud se destruere, est quia id per "carnes comedere" 3 significatur; per "carnes" enim significantur propria alicujus, quae se referunt ad bona et vera, et in opposito sensu ad mala et falsa, et per "comedere" significatur consumere, ita delere. Quod per "carnem" significetur proprium alicujus, quod in se est malum, constat ex his locis:
"Spiritus est qui vivificat, caro non prodest quicquam," (Johannes 6:63);
"Quod natum est ex carne, hoc caro est; quod generatum est a spiritu, spiritus est," (Johannes 3:6);
"Quotquot receperunt, dedit illis potestatem ut filii Dei essent, qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis," (Johannes 1:12-13);
"Deus recordatus quod caro illi, spiritus qui abivit non reverteretur," (Psalm. 78:39);
"Aegyptus homo et non Deus, et equi ejus caro et non spiritus," (Esaias 31:3);
Scortata est Hierosolyma "cum filiis Aegypti magnis carne," (Ezechiel 16:26);
Jesus dixit Petro, "Caro et sanguis non haec revelavit tibi," (Matthaeus 16:17);
"Maledictus qui confidet homini, et ponit carnem brachium suum," (Jeremias 17:5).
Quia "caro" significat proprium hominis, ac illi qui odio habent alterum propria ejus aggrediuntur, animo destruendi illa, ideo per "carnes comedere" id significatur, ut quoque in his locis:
"Moriens moriatur, et exscindendo exscindatur, reliquae comedent quaelibet Carnem alterius," (Sacharias 11:9);
"Comedent Israelem omni ore; vir Carnem brachii sui comedent, Menasche Ephraimum, et Ephraimus Menaschen, (Esaias 9:11, 19-20 (B.A. 12, 20-21));
"Cibabo oppressores tuos Carne eorum," (Esaias 49:26);
"Quisque Carnem socii sui comedent," (Jeremias 19:9). 4
"Comedere carnem filiorum et filiarum," (Jeremias 19:9; Leviticus 26:29; Deuteronomius 28:53) 5 ,
significatur destruere vera et bona apud se; per "filios" enim significantur vera, et per "filias" bona, videatur supra (139, 543, 546, 612). Praeterea in Verbo dicitur "omnis caro, et per id significatur omnis homo, (Genesis 6:12-13, 17, 10; Esaias 40:5-6; 49:26; 66:16, 23-24; Jeremias 25:31; 32:27; 45:5; Ezechiel 20:48; 21:4-5 (B.A. 20:48-49)).
Poznámky pod čarou:
1. 31, 32 pro "32, 33"
2. 717 pro "751"
3. carnes comedere pro "carnes ejus comedere"
4. xix. pro "xvi."
5. Jeremias 19:9; Leviticus 26:29; Deuteronomius 28:53 pro "Jeremias 17:5; 19:19"
Daniel 7
1
Anno primo Baltassar regis Babylonis, Daniel somnium vidit : visio autem capitis ejus in cubili suo : et somnium scribens, brevi sermone comprehendit : summatimque perstringens, ait :
2
Videbam in visione mea nocte : et ecce quatuor venti cæli pugnabant in mari magno.
3
Et quatuor bestiæ grandes ascendebant de mari diversæ inter se.
4
Prima quasi leæna, et alas habebat aquilæ : aspiciebam donec evulsæ sunt alæ ejus, et sublata est de terra, et super pedes quasi homo stetit ; et cor hominis datum est ei.
5
Et ecce bestia alia similis urso in parte stetit : et tres ordines erant in ore ejus, et in dentibus ejus, et sic dicebant ei : Surge, comede carnes plurimas.
6
Post hæc aspiciebam, et ecce alia quasi pardus, et alas habebat quasi avis, quatuor super se : et quatuor capita erant in bestia, et potestas data est ei.
7
Post hæc aspiciebam in visione noctis, et ecce bestia quarta terribilis atque mirabilis, et fortis nimis : dentes ferreos habebat magnos, comedens atque comminuens, et reliqua pedibus suis conculcans : dissimilis autem erat ceteris bestiis quas videram ante eam, et habebat cornua decem.
8
Considerabam cornua, et ecce cornu aliud parvulum ortum est de medio eorum : et tria de cornibus primis evulsa sunt a facie ejus : et ecce oculi, quasi oculi hominis erant in cornu isto, et os loquens ingentia.
9
Aspiciebam donec throni positi sunt, et antiquus dierum sedit. Vestimentum ejus candidum quasi nix, et capilli capitis ejus quasi lana munda : thronus ejus flammæ ignis : rotæ ejus ignis accensus.
10
Fluvius igneus rapidusque egrediebatur a facie ejus. Millia millium ministrabant ei, et decies millies centena millia assistebant ei : judicium sedit, et libri aperti sunt.
11
Aspiciebam propter vocem sermonum grandium, quos cornu illud loquebatur : et vidi quoniam interfecta esset bestia, et perisset corpus ejus, et traditum esset ad comburendum igni :
12
aliarum quoque bestiarum ablata esset potestas, et tempora vitæ constituta essent eis usque ad tempus et tempus.
13
Aspiciebam ergo in visione noctis, et ecce cum nubibus cæli quasi filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit : et in conspectu ejus obtulerunt eum.
14
Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum : et omnes populi, tribus, et linguæ ipsi servient : potestas ejus, potestas æterna, quæ non auferetur : et regnum ejus, quod non corrumpetur.
15
Horruit spiritus meus : ego Daniel territus sum in his, et visiones capitis mei conturbaverunt me.
16
Accessi ad unum de assistentibus, et veritatem quærebam ab eo de omnibus his. Qui dixit mihi interpretationem sermonum, et docuit me :
17
Hæ quatuor bestiæ magnæ, quatuor sunt regna, quæ consurgent de terra.
18
Suscipient autem regnum sancti Dei altissimi, et obtinebunt regnum usque in sæculum, et sæculum sæculorum.
19
Post hoc volui diligenter discere de bestia quarta, quæ erat dissimilis valde ab omnibus, et terribilis nimis : dentes et ungues ejus ferrei : comedebat, et comminuebat, et reliqua pedibus suis conculcabat :
20
et de cornibus decem, quæ habebat in capite, et de alio, quod ortum fuerat, ante quod ceciderant tria cornua : et de cornu illo, quod habebat oculos, et os loquens grandia, et majus erat ceteris.
21
Aspiciebam, et ecce cornu illud faciebat bellum adversus sanctos, et prævalebat eis,
22
donec venit antiquus dierum, et judicium dedit sanctis Excelsi, et tempus advenit, et regnum obtinuerunt sancti.
23
Et sic ait : Bestia quarta, regnum quartum erit in terra, quod majus erit omnibus regnis, et devorabit universam terram, et conculcabit, et comminuet eam.
24
Porro cornua decem ipsius regni, decem reges erunt : et alius consurget post eos, et ipse potentior erit prioribus, et tres reges humiliabit.
25
Et sermones contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret : et putabit quod possit mutare tempora, et leges : et tradentur in manu ejus usque ad tempus, et tempora, et dimidium temporis.
26
Et judicium sedebit, ut auferatur potentia, et conteratur, et dispereat usque in finem.
27
Regnum autem, et potestas, et magnitudo regni, quæ est subter omne cælum, detur populo sanctorum Altissimi : cujus regnum, regnum sempiternum est, et omnes reges servient ei, et obedient.
28
Hucusque finis verbi. Ego Daniel multum cogitationibus meis conturbabar, et facies mea mutata est in me : verbum autem in corde meo conservavi.
