1029. CAPUT XVII.

1. Et venit unus ex septem angelis habentibus septem phialas, et locutus cum me, dicens mihi, Veni, ostendam tibi judicium meretricis magnae sedentis super aquis multis;

2. Cum qua scortati sunt reges terrae, et inebriati sunt ex vino scortationis ejus inhabitantes terram.

3. Et detulit me in desertum in spiritu, et vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plena nominibus blasphemiae, habente capita septem et cornua decem.

4. Et mulier circuminduta purpura et coccino, et inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, habens aureum poculum in manu sua, plenum abominationibus et immunditie scortationis ejus.

5. Et super fronte ejus nomen scriptum, Mysterium, Babylon magna, mater scortationum et abominationum terrae.

6. Et vidi mulierem inebriatam ex sanguine sanctorum, et ex sanguine testium Jesu, et admiratus sum videns illam, admiratione magna.

7. Et dixit mihi angelus, Quare admiraris? Ego tibi dicam mysterium mulieris, et bestiae portantis illam, habentis septem capita et decem cornua.

8. Bestia, quam vidisti, erat et non est, et futura est ascendere ex abysso, et in interitum abire: et mirabuntur habitantes super terra (quorum non scripta nomina in libro vitae a fundatione mundi), videntes bestiam, quae erat et non est, attamen est.

9. Haec mens habens sapientiam: septem capitamontes sunt septem, ubi mulier sedet super illis.

10. Et reges septem sunt; quinque ceciderunt, et unus est, alter nondum venit; et quando venerit, brevi illum oportet manere.

11. Et bestia, quae erat et non est, ipsa octavus est, et de septem est, et in interitum abit.

12. Et decem cornua, quae vidisti, decem reges sunt, qui regnum nondum acceperunt, sed potestatem tanquam reges unam horam accipiunt cum bestia.

13. Hi unam sententiam habent, et potentiam et potestatem suam bestiae tradent.

14. Hi cum Agno pugnabunt, sed Agnus vincet illos, quia Dominus dominorum est, et Rex regum; et qui cum Ipso, vocati, electi et fideles.

15. Et dicit mihi, Aquae, quas vidisti, ubi meretrix sedet, populi et turbae sunt, et gentes et linguae.

16. Et decem cornua quae vidisti super bestia, hi odio habebunt meretricem, et devastatam facient illam, et nudam, et carnes ejus comedent, et illam comburent Igne.

17. Quoniam Deus dedit in corda illorum facere sententiam ejus, et facere unam sententiam, et dare regnum suum bestiae, donec consummentur verbaDei.

18. Et mulier, quam vidisti, est urbs magna habens regnum super reges terrae.

EXPLICATIO.

Quoniam in hoc capite et in sequenti agitur de Babylonia, ideo ante explicationem illorum capitum dicetur quid in genere et in specie per "Babyloniam" intelligitur, et qualis illa est in principio, et qualis fit postea per gradus. Per "Babyloniam" seu per "Babelem" intelligitur ecclesia ab illis qui per sancta ecclesiae affectant ad dominium super universum terrarum orbem, et hoc per dominium super animas hominum, vindicando sibi potestatem salvandi quoscunque volunt; et demum quaerunt et quoque sibi appropriant dominium super caelum et infernum: ob quem finem derivant et transferunt in se omnem potestatem Domini, sicut quod ab Ipso illis data sit. Ecclesia a talibus non sibi similis est in initio, sicut fit progressu temporis; in initio sunt sicut in zelo pro Domino, pro Verbo, pro amore et fide, et imprimis pro salute hominum; sed in illo zelo latet ignis dominandi, qui progressu temporis, sicut crescit dominium, erumpit; et quemadmodum in actum venit, fiunt sancta ecclesiae media, ac ipsum dominium fit finis; et cum dominium fit finis, tunc applicantur sancta ecclesiae ad finem, ita ad illos, et tunc non modo salutem animarum suae potestatis faciunt, sed etiam omnem Divinam potentiam Domini sibi appropriant: et cum hoc faciunt, tunc omne bonum et omne verum ecclesiae pervertunt, ita sancta ecclesiae profanant: haec sunt Babylonia.

[2] Quod ita sit, ad vivum mihi ostensum est. Fuerunt tales in mundo spirituali, qui simile dominium affectarunt; et quia noverunt quod soli Domino esset omnis potestas, tunc induerunt sicut zelum pro Ipso, proque caelo et pro ecclesia, et omni opera laborarunt ut Dominum solum colerent, atque omnia Verbi sancte custodirent; ordinaverunt etiam, ut sanctitas et integritas in omnibus regnaret. Sed datum est scire quod in zelo illo lateret ardens cupido dominandi super omnes alios, credentes quod illa quae ordinaverunt Domino accepta forent; verum enim vero, ut primum ceperunt dominium, per gradus revelabatur finis, qui erat quod non Dominus, sed illi imperarent, et sic quod Dominus illis serviret, et non illi Domino, indignati si non liceret illis sicut dii ad nutum omnia disponere: immo apperceptum est quod Dominum vilipenderent, immo rejicerent, si non dederit illis potestatem faciendi omnia ex lubitu, et nisi annueret omni arbitrio illorum. Apperceptum etiam est quod vellent in se sub aliqua specie transferre Divinam Ipsius potestatem, si ausi essent, timebant enim propterea dejectionem in infernum. Per hoc ostensum est quomodo Babylonia incohat, et quomodo terminatur. Ex eo etiam datum est concludere quod dum dominium fit finis, et sancta ecclesiae fiunt media, cultus Dei sub varia specie vertatur in cultum hominum, sic ut ipsi sint dii actu, et Dominus sit Deus non actu, quod dicitur, pro forma.

[3] Nunc quia dominium per sancta ecclesiae super animas hominum, super caelum, et super Ipsum Dominum, est interius profanum, sequitur quod sit infernale; diaboli enim qui in inferno sunt, non plus cupiunt quam dominari super caelum et super Ipsum Dominum; et quoque sub varia specie id aggrediuntur, verum dum in aggressu sunt absorbentur ab inferno. Quoniam in mundo illi qui Dominum de solio regni sui dejiciunt, et se super illo ponunt, in corde similes diaboli sunt, patet quod ecclesia ab illis successu temporis quoad omne bonum et quoad omne verum ejus devastetur: hic est finis ejus. Quod diaboli sint, ex iisdem in mundo spirituali constat: illi qui Divinam potestatem Domini in mundo exercuerunt, post mortem sanctissime loquuntur de Domino, et Ipsum cum omni devotione externa colunt; sed cum interiora illorum inspiciuntur, illa enim in mundo spirituali possunt retegi et inspici, datur videre quod profana sint, quia atheistica, in quibus diabolica astutia; inde quod sancta externa servirent illis pro mediis ad finem, qui erat dominium, patuit. Sermo quondam venit inter spiritus num aliquis diabolus in inferno simile potuisset facere: ideo unus inter pejores inde arcessitus est, et ei dictum est quod dominium super multos acciperet si potuisset sancte colere Dominum, et agnoscere Divinum Ipsius aequale Divino Patris, ac simul obire omnia cultus; ille cum audivit dominium super multos, statim interiora sua ad astutiam disposuit, et exteriora ad sanctitatem, et Dominum coluit sanctius quam multi angeli, excandescens contra omnes qui Ipsum non adorarent; sed ut primum animadvertit quod ei dominium non datum sit, excanduit contra Ipsum Dominum, et non modo Divinum Ipsius et quoque Divinum Patris negavit, sed etiam utrumque contumeliis affecit: erat enim atheus.

[4] Quod hodierna Babylonia talis sit, patet manifeste ex eo, quod sub specie clavorum Petro datorum in se omnem Divinam potestatem Domini transtulerint, quod Divinum Verum populo occluserint per ablationem Verbi, et quod dictaminibus Papae sanctitatem aequalem sanctitati Verbi addixerint, immo actualiter superiorem; quod parum, si quicquam, doceant timorem et cultum Dei, sed timorem et cultum sui, et quoque cultum sanctorum propter se: inde patet quod Babylonia in fine suo sit ecclesia vacua et inanis ab omni bono amoris in Deum, et ab omni bono amoris erga proximum, et consequenter ab omni vero; inde amplius non est ecclesia sed idololatria; et per id parum dissimilis gentilismis antiquorum, qui colebant Baales, Astaroth, Beelzebubum, et plures, et tamen habebant templa, festa stata, altaria, sacrificia, suffitus, libamina, et alia similia, quae Ecclesia Judaica habebat. Haec de Babylonia in initio ejus, et de illa in fine ejus, dicta sunt, ut sciatur unde est quod "Babel" in Verbo nunc extollatur usque in caelum, et nunc dejiciatur usque in infernum.

[5] Quod Babel talis sit, plene constare potest a descriptionibus et repraesentationibus ejus apud Prophetas, et imprimis apud Danielem. Primum a "statua" Regis Nebuchadnezaris, apud Danielem,

Visa est in somnio Regi Nebuchadnezari, statua stans e regione regis; ejus "caput aurum bonum, ejus pectus et brachia argentum, ejus venter et femora aes, ejus crura ferrum, ejus pedes ex parte ferrum, et ex parte argilla." Postea "excisus est Lapis qui non per manus, et percussit statuam super pedes ejus, qui erant ferrum et argilla, et contrivit illos, et tunc simul contrita sunt ferrum, argilla, aes, argentum et aurum, et facta sunt sicut palea de areis aestatis, ita etiam abstulit ea ventus; et ullus locus non inventus est illis. Lapis autem qui percussit statuam, factus est in Petram magnam" (2:31-35):

ex interpretatione istius somnii a Daniele, patet quod status ecclesiae, quae fit Babylonia, a principio ad finem ejus ibi describatur; quod sit Babylonia quae describitur, est quia Rex Babelis illa in somnio vidit, et quia vidit statuam e regione sui; tum aperte dicitur a Daniele ad regem,

"Tu es caput ejus, quod aurum" (vers. 38):

successivi ejus ecclesiae status usque ad ultimum descripti sunt per statuae illius caput, pectus, brachia, ventrem, femora, crura et pedes; tum per aurum, argentum, aes, ferrum, et argillam, ex quibus statua a summo ad imum constitit; ex illis patet quod ecclesia illa in principio suo fuerit ex bono amoris in Dominum plena sapientia, nam "caput" ejus, quod supremum, significat sapientiam, et "aurum" bonum amoris in Dominum: quod ultimus status illius ecclesiae futurus sit absque omni bono amoris et absque omni sapientia, significatur per quod "digiti pedum ejus essent ex parte ferrum, et ex parte argilla"; nam haec ita interpretatur Daniel,

"Quod vidisti ferrum mixtum cum argilla luti, commiscebunt se per semen hominis, sed non cohaerebunt unum cum altero, quemadmodum ferrum non commiscetur cum argilla" (vers. 43):

"semen hominis" significat Divinum Verum, ita verum Verbi; et per hoc non fit cohaerentia, quia id in fine ecclesiae falsificatur per applicationem ad cultum hominum. Interitus ecclesiae istius describitur per quod "Lapis contriverit omnia statuae"; per "Lapidem" significatur Divinum Verum, et per "Petram" in quam factus est Lapis, significatur Dominus quoad illud; interitus ejus est ultimum judicium. Nova ecclesia, quae tunc a Domino instaurabitur, describitur per haec,

"Surgere faciet Deus caelorum regnum quod in saecula non peribit, ac regnum Ipsius populo alii non permittetur; conteret et consumet omnia illa regna, ipsum autem stabit in saecula" (vers. 44):

per "regnum" hic et alibi in Verbo significatur ecclesia; similiter per "hominem", In cujus forma fuit statua.

[6] Ecclesia quae postea fit Babylonia, etiam describitur per "arborem" visam regi Nebuchadnezari in somnio, apud Danielem,

"Videns fui, cum ecce arbor in medio terrae, et altitudo ejus magna: crevit arbor et robusta facta est, ut altitudo ejus pertigerit usque ad caelum, et prospectus ejus usque ad finem omnis terrae; folium ejus pulchrum, et flos ejus multus, sub illa umbram habebat bestia agri, et in ramis ejus habitabant aves caeli, et ex ea alebatur omnis caro. .... Sed ecce vigil et sanctus de caelo descendit, clamans ex viribus, .. sic dicens: Excidite arborem, et amputate ramos ejus, et dispergite florem ejus; fugiat bestia a sub ea, et aves a ramis ejus; verum stirpem radicum ejus in terra relinquite, et in vinculo ferri et aeris, in herba agri, et in rore caelorum tingatur, et cum bestia pars ejus in gramine terrae; cor ejus ab homine mutabunt, et cor bestiae dabitur ei, dum septem tempora transibunt super eum; .... usque dum noverint viventes quod Dominus altissimus in regno hominis" (4:7-14 [B.A. 10-17]):

quod Rex Nebuchadnezar, proinde Babel, per arborem illam et per omnia ejus, intelligatur, apertis verbis dicitur (vers. 17, 18, 19 [B.A. 20, 21, 22]); et quod regi contigerint illa quae audita sunt, nempe quod "expulsus sit ab homine", "cum bestia agri habitaverit", "herbam sicut boves comederit, usque dum septem tempora transiverunt", constat a versibus 29, 30, 31 [B.A. 32, 33, 34), illius capitis: quod haec illi evenerint propter amorem sui et fastum dominii sui, constat ab his illius verbis,

"Nonne haec est Babel magna, quam ego aedificavi in domum regni, per robur fortitudinis meae, et in gloriam honoris mei?" (vers. 27 [B.A. 30]):

et postea cum restitutus est,

"Ego Nebuchadnezar ... honorans Regem caelorum, cujus omnia opera veritas, et viae Ipsius judicium; et qui ambulant in superbia, potest humiliare" (vers. 34 [B.A. 37]):

per statum illum Nebuchadnezaris describitur status illorum post mortem qui se sicut dii super omnia ecclesiae extollunt; quod nempe "expellantur ab homine", hoc est, quod non quoad intellectum sint sicut homines amplius; quod "fiant bestiae, et gramen sicut boves comedant", et quod "crines eorum sicut aquilarum crescant, et ungues eorum sicut avium", per quae significatur quod prorsus sensuales sint, quod loco intelligentiae illis sit fatuitas, ac loco sapientiae insania; "comedere gramen", "crinem sicut aquilarum, et ungues sicut avium habere", significat sensuales fieri.

[7] Status successivi ecclesiae, quae demum fit Babylonia, etiam describitur per "quatuor bestias ascendentes ex mari", apud Danielem,

Visum est ei quod quatuor bestiae ascenderint e mari; "prima sicut alae aquilae illi, ... sed evulsae sunt alae ejus, et sublata est e terra, et super pedes sicut homo erecta, et cor hominis datum ei. Dein .. bestia alia secunda similis urso, et ad latus unum erexit se, .. tres costae in ore ejus inter dentes ejus, insuper sic dicentes ei, Surge, comede carnem multam. Post haec, ... ecce alia sicut pardus, cui alae quatuor quales avibus, super tergo ..", et ei "quatuor capita; et dominium datum illi est. Postea .... bestia quarta terribilis et formidabilis et robusta valde, cui dentes ferri magni, comedit et contrivit, et reliquum pedibus suis conculcavit" (7:3-7):

quod per has "bestias" etiam successivi status ecclesiae a primo usque ad ultimum ejus descripti sint, videatur supra (n. 316, 556, 650, 780, 781): quod in primo statu fuerint in veris, et inde in intelligentia, significatur per "leonem cui alae aquilae", et qui postea apparuit "sicut homo, et ei cor hominis datum." Quod in ultimo statu sint in omnis generis falsis ex malo, significatur per "quartam bestiam, quae terribilis, comedit et contrivit, ac reliquum pedibus suis conculcavit"; de qua bestia plura dicuntur, vers. 23-25.

[8] Quod tunc ecclesia illa, quae facta Babylonia, destruetur, et nova ecclesia, quae Dominum colet, instaurabitur, intelligitur per haec ibi,

"Videns fui, ... et ecce cum nubibus caelorum sicut Filius hominis: .... Huic datum est dominium, .. gloria, et regnum, ut omnes populi, gentes et linguae Illum colerent; dominium Ipsius dominium saeculi quod non transibit, et regnum Ipsius quod non peribit. .... Et regnum et dominium, et majestas regnorum sub omnibus caelis, dabitur populo sanctorum altissimorum, cujus regnum regnum saeculi, et omnia dominia colent Ipsum, et obedient" (vers. 13, 14, 27):

per "Filium hominis" intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum, et quoad Verbum; quod ab Ipso ecclesia instauranda sit quae Ipsum colet, intelligitur per quod Ipsi datum sit dominium, et gloria et regnum", quod "dominium Ipsius dominium saeculi quod non transibit"; et ecclesia ab Ipso instauranda intelligitur per "regnum datum populo sanctorum." Quod hoc futurum sit quando ecclesia facta est Babylonia, hoc est, ita devastata ut non amplius aliquod bonum nec verum ibi supersit, est quia tunc finis ejus est; ita quando non aliqua ibi ecclesia amplius: hic finis per "finem Babyloniae" intelligitur: non quod cultus illorum idololatricus in mundo, cum ipsis, destruendus sit, hic enim permansurus; verum non ut cultus alicujus ecclesiae, sed ut cultus paganismi; quare etiam iidem post mortem inter paganos veniunt, et non amplius inter Christianos. Ex illis autem, qui non Papam, nec sanctos et sculptilia, adoraverunt, sed Dominum, nova ecclesia a Domino colligitur.

[9] Idololatria Babylonica describitur apud Danielem,

Per statuam altam quam Rex Nebuchadnezar erexit, et de qua edixit ut omnes prociderent et adorarent illam, et quod qui id non facerent, projicerentur in medium fornacis ignis ardentis (3:1-7).

Eadem etiam describitur apud eundem,

Per statutum quod Darius Medus edixit, quod non peteret quis petitionem ab aliquo deo aut aliquo homine, nisi a rege; et quod qui a deo aut ab homine intra triginta dies aliquid petierit, conjiceretur in foveam leonum (6:8-10 [B.A. 7-9]):

per haec describitur Babel seu Babylonia quoad dominium super sancta, et quoad arrogationem Divinae potestatis; et exitium illorum describitur per quod omnes illi qui persuaserunt Dario ad faciendum statutum illud, conjecti sint in foveam leonum et devorati.

[10] Describitur etiam Babel apud Danielem,

Per quod Belschazar rex, magnates ejus, uxores ejus, et pellices ejus, biberint vinum ex vasis auri et argenti quae eduxerat Nebuchadnezar pater ejus e templo Hierosolymae, et quod simul laudaverint deos auri et argenti, aeris, ferri, ligni et lapidis, et quod tunc scriptura in pariete ei apparuerit: post quam rex illa nocte occisus est (5:1 ad fin. ):

per haec repraesentabatur et inde significabatur profanatio sanctorum ecclesiae ab illis qui e Babylonia sunt, ac dominium usque in caelum extendunt; nam dicitur,

"Supra Dominum caelorum exaltasti te, dum vasa domus Ipsius adduxerunt ante te" (vers. 23).

Ex his apud Danielem constare potest quod per "Babyloniam" seu per "Babelem" in Verbo intelligatur amor dominii super orbem terrarum, tum super caelum, et super Ipsum Dominum; et quod ecclesia Domini successive fiat Babylonia; et quod sicut fit Babylonia, ita quoad omne bonum amoris et quoad omne verum fidei devastetur, et quod id sit finis ejus, nempe, quod non amplius sit ecclesia; et dum amplius non est ecclesia, adnumeratur gentibus idololatricis; praeter illos qui Dominum adorant, sanctum habent Verbum, et instructionem ex illo admittunt.

[11] Babel seu Babylonia etiam describitur apud Esaiam,

"Miserebitur Jehovah Jacobi, et eliget denuo Israelem, ut ponat eos super terram eorum. .... Fiet in die quo quietem daturus est Jehovah tibi a dolore tuo, .... ut enunties hanc parabolam de rege Babelis: ... Quomodo cessavit exactor, cessavit auri cupido; confregit Jehovah baculum impiorum, virgam dominantium": unde "quiescit, quieta est omnis terra, insonuerunt jubilo; etiam quercus gaudent propter te, cedri Libani, Ex quo tu occubuisti, non ascendit caesor super nos. Infernus inferius commotus est propter te, obviam veniendo tibi; excitavit propter te Rephaim, omnes potentes terrae; surgere fecit e thronis eorum omnes reges gentium; omnes respondent et dicunt ad te, Etiamne tu infirmatus es sicut nos? nobis assimilatus es? Demissa est in infernum magnificentia tua, tumultus nabliorum tuorum; sub te substratus est vermis, et contegentes te vermiculus. Quomodo cecidisti de caelo, Lucifer, fili aurorae, excisus es in terram, infirmatus es infra gentes: atqui tu dixisti in corde tuo, In caelos ascendam, supra stellas" caeli "exaltabo thronum meum, et sedebo in monte conventus, in lateribus septentrionis; ascendam supra excelsa nubis, similis fiam Altissimo: verum enim vero ad infernum demissus es, ad latera foveae. Videntes te considerant te, Num hic est vir commovens terram, tremefaciens regna, posuit orbem in desertum, et urbes ejus destruxit? .... Tu projectus es e sepulcro tuo, sicut surculus abominabilis, vestimentum occisorum, confossi gladio, qui descendunt ad lapides foveae, sicut cadaver conculcatum. Non adunaberis cum illis in sepulcro, nam terram tuam perdidisti, populum tuum occidisti, non nominabitur in aeternum semen malitiosorum. Parate filiis ejus mactationem, ob iniquitatem patrum eorum, ut non resurgant et possideant terram, ac impleantur facies terrae urbibus. Surgam enim contra eos, dictum Jehovae Zebaoth, et exscindam Babeli nomen et residuum, et filium et nepotem. ... Ponam te in hereditatem anatariae, et stagna aquarum, et everram eam scopis perdendo. .... Et frangam Aschurem in terra mea, et super montibus meis conculcabo illum" (14:1-25):

haec omnia dicta sunt de Babele, et non de aliquo diabolo qui creatus lucis angelus, et rebellis factus dejectus est in infernum, et ex primaevo suo statu vocatus est "Lucifer, filius aurorae": quod Babel hic describatur, constat a versu 4, et a versu 22 hujus capitis, ubi Rex Babelis, et Babel nominatur; dicitur enim "Enunties hanc parabolam de rege Babelis"; et postea, "Exscindam Babeli nomen et residuum." Sciendum est quod in Verbo per "regem" simile significetur quod per "regnum" ejus: quod Babel dicatur "Lucifer, filius aurorae", est quia, ut supra dictum est, Babel in principio est ecclesia quae in zelo pro Domino, pro bono amoris et pro veris fidei, tametsi intus in zelo pastorum ejus latet ignis dominandi per sancta ecclesiae super omnes quos sibi possunt subjicere; inde est quod Babel dicatur "Lucifer, filius aurorae"; propterea etiam vocatur

"Rex regum", in cujus manum data sunt omnia:

et quoque vocatur

"Caput statuae, quod erat aurum" (Daniel 2:37, 38):

tum etiam

"Arbor in medio terrae, altitudine magna" (Daniel 4:7, 19 [B.A. 10, 22]).

[12] Babel in initio etiam intellecta est per

Leonem, cui alae aquilae, et qui dein apparuit sicut homo, et ei cor hominis datum (Daniel 7:4);

et vocatur

Ornamentum regnorum, et decus magnificentiae Chaldaeorum" (Esaias 13:19):

et memoratur inter

Cognoscentes Jehovam (Psalmuss 87:4).

Quia nunc per "Babelem" in initio significatur talis ecclesia, ideo rex Babelis hic vocatur "Lucifer, filius aurorae"; "Lucifer" ex luce veri tunc, et "filius aurorae" ex initiamento lucis seu diei; nam "aurora" est ecclesia in suo initio. Sed usque in eo capite describitur ecclesia illa quoad statum ejus in fine, quando facta est "Babylon meretrix", qui status ejus est quando non amplius aliquod bonum amoris, nec aliquod verum fidei, superest: hic status ejus est, qui intelligitur per exitium et per damnationem ejus ad infernum; destructio illorum in mundo non alia est, quam quod post mortem sit infernum illis qui sibi Divinam potestatem arrogaverunt, et illam exercuerunt, et ob illum finem populos terrae tenuerunt in densa caligine aut caecitate, et in cultu idololatrico, imprimis qui homines a cultu Domini abduxerunt.

[13] Quoniam haec sunt quae in capite illo describuntur, velim illa quae inde allata sunt breviter explicare. "Miserebitur Jehovah Jacobi, et eliget denuo Israelem, ut ponat illum super terram eorum", significat novam ecclesiam post finem Babyloniae a Domino instaurandam: "in die illo enuntiabis parabolam hanc de rege Babelis, et dices, Quomodo cessavit exactor, cessavit auri cupido", significat liberationem a captivitate et servitute spirituali, in qua fuerunt qui sub dominio illius: "confregit Jehovah baculum impiorum, virgam dominantium", significat quod non amplius aliqua potentia illis per vera ex bono, quia in meris falsis ex malo sunt; haec impotentia est illis in mundo spirituali: "quieta est omnis terra, insonuerunt jubilo, etiam quercus gaudent propter te, cedri Libani, Ex quo tu occubuisti, non ascendet caesor super nos", significat quod illi qui in cognitionibus boni et veri sunt non amplius infestentur ab illis; "terra" est nova ecclesia quae ab illis quieta erit, "quercus" et "cedri Libani" sunt cognitiones boni et veri in sensu externo et interno, "non ascendet caesor" est quod non amplius infestatio: "infernus inferius commotus est propter te, obviam veniendo tibi, excitavit propter te Rephaim, omnes potentes terrae, surgere fecit e throno eorum omnes reges gentium", significat jucundum vindictae illorum qui in inferno sunt: "omnes respondent et dicunt, Etiamne tu infirmatus es sicut nos? nobis assimilatus es? et demissa est in infernum magnificentia tua, tumultus nabliorum tuorum", significant jucundum illud ex eo, quod illis similis factus sit, et quod similiter in falsis mali: "quomodo cecidisti de caelo, Lucifer, fili aurorae, excisus es in terram, infirmatus es infra gentes", significant subsannationem quod talis factus sit, tametsi in principio fuerat in caelo, quia in bono amoris et in veris fidei; haec ab illis qui in inferno dicta sunt, quia illis qui ibi sunt nihil jucundius est quam ut possint aliquem e caelo detrahere, et per falsa mali perdere: "atque tu dixisti in corde tuo, Supra stellas caeli exaltabo thronum meum, et sedebo in monte conventus, in lateribus septentrionis, ascendam super excelsa nubis, similis fiam Altissimo", sunt quoque verba subsannationis super fastum dominii eorum, quod usque in caelum extendunt, et Divinam sibi potestatem arrogant, et sic omnia caeli et omnia ecclesiae suo arbitrio subjiciunt, ob finem ut colantur et adorentur sicut dii; "mons conventus ad latera septentrionis" est ubi est ascensus in caelos; "super stellas et super excelsa nubis" est super Divinum Verum ("stellae" sunt cognitiones boni et veri, "excelsa nubis" sunt vera interiora Verbi): "verumtamen ad infernum demissus es, ad latera foveae, videntes te considerant te, Num hic est vir commovens terram, tremefaciens regna, posuit orbem in desertum, et urbes ejus destruxit?" est continuatio subsannationis illorum qui in inferno sunt, et quoque gloriationis inde quod e caelo dejectus sit; "latera foveae" sunt loca in inferno ubi mere falsa mali sunt; per "terram", "regna" et "orbem" significatur ecclesia, et per "urbes" significantur doctrinalia: "tu projectus es e sepulcro tuo sicut surculus abominabilis, vestimentum occisorum, confossi gladio, qui descendunt ad lapides foveae, sicut cadaver conculcatum", significant statum damnationis illorum; "vestimentum occisorum", "confossi gladio", et "cadaver conculcatum" significant damnationem profanationis veri: "non adunaberis cum iis in sepulcro, nam terram tuam perdidisti, populum tuum occidisti, non nominabitur in aeternum semen malitiosorum", significant damnationem graviorem quam reliquorum, quia omnia ecclesiae exstinxerat: "parate filiis ejus mactationem ob iniquitatem patrum illorum, ut non resurgant, possideant terram, ac impleantur facies terrae urbibus" significant exitium illorum in aeternum: "exscindam Babeli nomen et residuum, et filium et nepotem", significant exitium totale, quia nihil boni et veri illis amplius est: "ponam te in hereditatem anatariae, et stagna aquarum, et everram eam scopis perdendo", significant falsum infernale per destructionem veri: "frangam Aschurem in terra mea, et super montibus meis conculcabo eum", significat quod in nova ecclesia non aliquae ratiocinationes ex falsis contra vera et bona existent. Praeterea illa quae in hoc capite sunt particularius explicata videantur in aliis locis hujus Libri (ut (supra, ) n. 208(b), 223(b), 304 (d, g), 331(b), 386(b), 405(e), 539(b), 589, 594(d), 608(a), 659(e), 687(b), 697(e), 724(e), 727(b), 730(b), 741(d), 768(e), 811(d).

[14] Apud eundem,

"Sic erit Babel, ornamentum regnorum et decus magnificentiae Chaldaeorum, sicut eversio Dei, Sodoma et Gomorrha; non habitabitur in aeternum, non incoletur usque in generationem et generationem, ita ut non moretur ibi Arabs, et pastores non faciant cubare; sed cubabunt ibi tziim, et implebuntur domus eorum ochim, et habitabunt ibi filiae noctuae, et saltabunt ibi satyri: respondebunt etiam ijim in palatiis ejus, et dracones in palatiis deliciarum ejus: propinquum est tempus ejus, ut veniat, et dies ejus non extrahetur" (13:19-22):

agitur in toto hoc capite de devastatione totali omnium boni et omnium veri ecclesiae apud illos qui e Babylonia sunt; per "Sic erit Babel", intelligitur in sensu litterae urbs magna Babel vocata, sed per illam in sensu spirituali intelligitur ecclesia quae facta est Babylonia: Babel vocatur "ornamentum regnorum, et decus magnificentiae Chaldaeorum", ex sapientia illius ecclesiae in principio ejus, ut prius dictum est; in genere autem per "Babelem" seu "Babyloniam" intelligitur ecclesia in qua omnia bona amoris destructa et demum profanata sunt, et per "Chaldaeam" ecclesia in qua omnia vera fidei destructa et demum profanata sunt; inde est quod dicatur "eversio Dei, Sodoma et Gomorrha"; "Sodoma" etiam significat destructionem omnis boni per amorem sui, et "Gomorrha" destructionem omnis veri inde: "non habitabitur in aeternum, non incoletur usque in generationem et generationem", significat destructionem ejus in aeternum; "non habitari in aeternum" spectat destructionem boni, et "non incoli in generationem et generationem" spectat destructionem veri; nam qui bonum et verum destruunt, et postea loco illorum amplectuntur malum et falsum, non possunt reformari; aliter illi qui in malis et falsis sunt, et non bonum et verum destruxerunt, ut sunt gentes quae ignorant bonum et verum: "non morabitur ibi Arabs, et pastores non cubare facient", significat quod ecclesia tale desertum fiet; "Arabs" est qui in deserto vivit, sed quia ibi non seges aut fructus, non moratur ibi; simile fit cum grege pastorum, quando non datur pascuum: "cubabunt ibi tziim, et implebuntur domus ochim", significat falsa et mala infernalia, quae illis; "tziim" sunt falsa infernalia, "ochim" sunt mala infernalia, "domus" est mens eorum qui tales sunt: "cubabunt ibi filiae noctuae, et satyri saltabunt ibi", significat quod ibi falsificata vera et adulterata bona; falsificata vera sunt "filiae noctuae", adulterata bona sunt "satyri", "saltare" est gaudium ex amore spurco qui bonum amoris adulteravit: "respondebunt ijim in palatiis ejus, et dracones in palatiis deliciarum", significat illa adulterata et falsificata in doctrinis illorum.

[15] Describitur Babel similiter in aliis locis apud Prophetas:

– Ut apud Jeremiam,

Gladie, contra Babelem; "gladie, contra thesauros ejus ut diripiantur; siccitas super aquas ut exarescant, quia terra sculptilium illa, et de horrendis gloriantur; ideo habitabunt tziim cum ijim, et habitabunt in ea filiae noctuae; non sedebit amplius in aeternum, nec inhabitabit usque in generationem et generationem: juxta eversionem Dei, Sodomam et Gomorrham, et vicinas ejus, ... non habitabit ibi vir, neque commorabitur in ea filius hominis" (50:35, 37-40).

Apud eundem,

"Fugite e medio Babelis, et eripite vir animam suam, ne exscindamini ob iniquitatem ejus: .... calix auri Babel in manu Jehovae, inebrians universam terram, de vino ejus biberunt gentes, ideo insaniunt gentes: subito cecidit Babel, et confracta est. .... Ecce Ego contra te, mons perdens, dictum Jehovae, perdens universam terram: et extendam manum meam contra te, ut devolvant te de petris, et dem te in montem combustionis: nec sumant de te lapidem pro angulo. .... Erit Babel in acervos, habitaculum draconum, stuporem et sibilum, nec habitator" (51:6-8, 25, 26, 37).

Apud Esaiam,

"Jam audi" Babel "sedens secure, dicens in corde suo, Ego et non sicut ego praeterea, non sedebo vidua, nec cognoscam orbitatem: atque venient tibi duo ista momento in die uno, orbitas et viduitas, plene venient super te, propter multitudinem praestigiarum tuarum, ob magnitudinem incantationum tuarum plurimam: confisa enim es in malitia tua, (dixisti, ) Non videns Me; sapientia tua et scientia tua seduxit te, dum dixisti in corde tuo, Ego, et non sicut ego praeterea: ideo veniet super te malum, quod non scies deprecari, et cadet super te calamitas, quam non poteris expiare; et veniet super te subito devastatio, non scies" (47:8-11):

ita describitur destructio Babelis non solum ibi, sed etiam In toto capite 47 apud Esaiam; ac in toto capite 50 et in toto capite 51 apud Jeremiam; tum cap. 21:8, 9, apud Esaiam; Psalmuss 137:1, 8, 9, apud Davidem. Etiam adulteratio boni et falsificatio veri a Judaeis describitur per scortationes illorum in Aegypto, et dein cum filiis Aschuris, et demum cum filiis Babelis et cum Chaldaeis (Ezech. cap. 16:1 ad finem; et cap. 23:1 ad finem): et per "scortationem in Aegypto" intelligitur falsificatio veri ex naturali homine, quae fit per fallacias, apparentias et scientifica; per "scortationem eorum cum filiis Aschuris" significatur falsificatio veri ex rationali homine, quae fit per ratiocinationes et per sophistica ex fallaciis, apparentiis et scientificis; per "scortationem eorum cum filiis Babelis et cum Chaldaeis" significatur adulteratio boni et profanatio veri.

[16] Quando itaque filii Israelis prorsus recesserunt a statutis quae erant repraesentativa spiritualium ecclesiae, per quae illis communicatio fuit cum caelo, tunc omnes dati sunt in manus regis Assyriae, non enim amplius apud illos fuit aliqua ecclesia repraesentativa, et inde nec aliqua communicatio cum caelo. De praevaricationibus illorum, et de transportatione illorum a rege Assyriae in urbes ejus, et quoque in Babelem, videatur 2 Regnum 17:1 ad fin. Simile factum est cum Judaeis; illi postquam ita adulteraverunt et profanaverunt omnia statuta, judicia et leges, quae repraesentabant bonum amoris et verum fidei, ut nihil boni et veri amplius superesset, et cum inde ecclesia illorum facta est Babylonia, tunc dati sunt in manum Nebuchadnezaris regis Babelis; non modo reges et principes eorum, et universus populus, sed etiam omnes thesauri domus Jehovae, et postea omnia vasa aurea ejus, et insuper ipsum templum combustum est (De quibus videatur 2 Regnum 24:1-20; 25:1-26: et praeterea Esaias 20:17, 18; Esaias 39:6, 7; Jeremias 20:4, 5; 21:4-10; 25:1-12; 27:6-22; 28:1-16; 29:1-21; 32:1-5; 34:1-7, 18-22; 35:11; 38:17-23; 39:2-18; 41:1-12; 52:1 ad finem). Transgressiones eorum fuerunt,

Quod Hierosolymam impleverint sanguine innocente (2 Regnum 24:4);

Quod suffiverint Baali, libaverint libamina diis aliis, quod posuerint abominationes in domo Jehovae, aedificaverint excelsa Baali, in valle Hinnomi traduxerint filios et filias suas Molecho (Jeremias 32:29-30):

per quae omnia significatur profanatio sanctorum ecclesiae; qualis profanatio etiam significatur per "Babelem": quare ne terra, per quam significabatur ecclesia, ab illis amplius profanaretur, et quoque ut Babel inde repraesentationem suam plene indueret, dictum fuit illis a Jeremia ut se sponte darent in manus regis Babelis, et qui se non darent, sed remanerent in terra, morerentur gladio, fame, et peste (Jeremias 25:1-11).

[17] Verum quoniam Dominus in illa gente nasceretur, ac Se manifestaret ubi tunc fuit ecclesia, et ubi Ipsius Verbum, ideo gens illa post septuaginta annorum captivitatem a Babele reducta fuit, et templum reaedificatum est; sed usque non alia ecclesia quam similis ecclesiae quae vocatur "Babylonia", apud illos permansit, ut constare potest ex pluribus quae Ipse Dominus de gente illa locutus est, et quomodo Ipsum receperunt; quare Hierosolyma denuo destructa est, et templum igne combustum.

[18] In genere sciendum est quod omnis ecclesia in principio sit sicut virgo, sed progressu temporis fiat meretrix; per gradus enim intrat in vitam mali, et inde amplectitur doctrinam falsi, sicut per gradus incipit amare semet et mundum; et tunc ab ecclesia fit vel Babylonia vel Philisthaea; Babylonia ab illis qui se super omnia amant, et Philisthaea ab illis qui mundum super omnia amant; nam sicut illi bini amores crescunt, ita homines ecclesiae adulterant et falsificant bona et vera Verbi, quod est a virgine fieri meretrix.

[19] Quod ecclesia prima post diluvium etiam Babylonia facta fuisset, nisi Dominus per dispersionem religionis illorum conatum impedivisset, repraesentatur et significatur per "turrim quae pertingeret usque in caelum", quam posteri Noachi ingressi sunt aedificare (de qua, cap. 11:1-9 Geneseos; quae singillatim explicata sunt in Arcanis Caelestibus, a n. 1283 ad 1328). Postquam ex Verbo ostensum est quid per "Babelem" seu "Babyloniam" in genere et in specie significatur, accincti transire possumus ad explicandum illa quae in hoc et in sequente capite de Babylonia et de ejus exitio praedicta sunt.

659. "Et [corpora illorum] non permittent poni in monumentis." - Quod significet rejectionem et damnationem illorum, constat ex significatione "non poni in monumentis", seu "non sepeliri", quod sit damnatio aeterna; nam per "sepeliri" in Verbo significatur exsuscitatio in vitam et resurrectio; quoniam cum homo moritur et sepelitur, tunc exsuscitatur seu resurgit in vitam aeternam. Homo enim post mortem aeque vivit ac in mundo, sed corpus terrestre seu materiale, quod ei inserviverat pro usu in mundo naturali, deponit, et continuat vitam in corpore spirituali; quare sepelitio est modo rejectio quasi exuviarum quas in naturali mundo circumtulit.

Quod "sepelitio" significet exsuscitationem in vitam aeternam seu resurrectionem, est quia angeli non sciunt quid mors hominis et quid sepelitio ejus, quoniam illis non est aliqua mors, proinde nec sepelitio, et usque spiritualiter omnia percipiunt; quare ubi "mors" hominis in Verbo nominatur, pro illa percipiunt transmigrationem ejus ab uno mundo in alterum; et ubi "sepelitio" nominatur, percipiunt resurrectionem ejus in vitam. Exinde sequitur quod "non sepeliri" significet non resurrectionem in vitam, sed in damnationem, per quam intelligitur mors spiritualis. Unusquisque quidem homo post excessum e mundo exsuscitatur et resurgit, sed quidam ad vitam, quidam ad damnationem; et quia "sepeliri" significat resurrectionem ad vitam, inde "non sepeliri" significat damnationem, sed hic ab illis qui rejiciunt bona amoris et vera doctrinae, quae per "binos testes" significantur; quare per "non poni in monumentis" seu "non sepeliri" non intelligitur damnatio, nisi solum in idea illorum qui talia condemnant. Quid itaque "sepulchra" in Verbo significant, tum quid "sepeliri" et "non sepeliri", constare potest ex sequentibus locis.

[2] Quod "sepulchra" significent immunda, proinde etiam infernalia, ex cadaveribus et ossibus quae inibi, constat ex pluribus locis in Verbo:

– Ut apud Esaiam,

"Populus qui ad iram provocant Me coram faciebus meis jugiter, .... qui suffiunt super lateribus, qui sedent in sepulchris, et in vastitatibus pernoctant, qui comedunt carnem suis" (65:3, 4):

"provocare Jehovam ad iram coram faciebus Ipsius significat peccare contra vera et bona Verbi, et recedere a cultu ibi mandato; "facies Jehovae" sunt illa quae in Verbo revelata sunt: "suffire super lateribus" significat cultum ex falsis doctrinae ("lateres" sunt falsa doctrinae, ac "suffire" est cultus ex illis): "sedere in sepulchris" significat esse in amoribus spurcis: "pernoctare in vastitatibus" significat permanere et vivere in falsis ("vastitates" sunt ubi non vera): "comedere carnem suis" significat appropriare sibi mala infernalia.

[3] Apud Mosen,

"Quisquis tetigerit super superficie agri confossum gladio, aut mortuum, aut os hominis, aut sepulchrum, immundus erit septem diebus", et postea purificabitur (Numeri 19:16, 18):

per "tangere" in Verbo significatur communicare; quare ne communicarentur falsa et mala, et sic appropriarentur, prohibitum fuit tangere immunda, hic "confossum gladio", "mortuum", "os hominis" et "sepulchrum"; quia per "confossum gladio" significatur qui perierat per falsa, et inde damnatus ad infernum, per "mortuum" qui perierat per mala, per "os hominis" significatur falsum infernale, et per "sepulchrum" malum infernale.

[4] Apud Ezechielem,

"Plange super multitudine Aegypti, et descendere fac eam.... cum descendentibus foveam;.... in medio confossorum gladio cadent;.... ibi Aschur et tota congregatio ejus, circum eum sepulchra ejus, omnes confossi qui ceciderunt gladio, cui data sunt sepulchra in lateribus foveae, estque congregatio ejus circa sepulchrum ejus:.... Elam et omnis multitudo ejus circa sepulchrum ejus, omnes praeputiati confossi...gladio" (32:18, 20, 22-24):

per "multitudinem Aegypti" significantur scientifica naturalis hominis, quae mortua sunt, quia non descendunt et formantur ut effectus, conclusa et confirmationes ex veris spiritualis hominis; per "Aschurem" significantur ratiocinationes ex talibus scientificis: quare per "Plange super multitudine Aegypti, et descendere fac eam cum descendentibus in foveam", significatur dolor propter damnationem eorum qui in illis sunt; per "foveam" significatur infernum ubi talia scientifica mortua regnant, hoc est, scientifica separata a veris quia applicata ad confirmanda falsa doctrinae et mala vitae: per "confossos gladio" significantur hic ut supra illi qui damnati sunt ad inferna propter falsa: "ibi Aschur et tota congregatio ejus" significat ratiocinationes ex illis falsis: per "sepulchra" quae circum Aschurem et in lateribus foveae, ubi "Elam", et "omnes praeputiati confossi gladio", significantur inferna ubi illa falsa sunt, hoc est, illi qui in talibus falsis.

[5] Sciendum est quod falsa et mala omnis generis correspondeant immundis et tetris quae in naturali mundo sunt, diriora falsa et mala cadaverosis et quoque excrementitiis fetidis, mitiora falsa et mala paludinosis: inde est quod domicilia illorum in infernis qui in talibus falsis et malis sunt, appareant similia foveis et sepulchris; et si credere velitis, etiam tales genii et spiritus in sepulchris, latrinis et paludibus, quae in nostro mundo sunt, habitant, tametsi illi id nesciunt; causa est quia correspondent, et quae correspondent conjungunt: idem concludi potest ex eo, quod nihil jucundius sit nidore cadaveroso illis qui fuerunt ficarii et venefici, tum qui jucundum perceperunt in violandis feminis; et nihil jucundius est nidore excrementitio illis qui amore imperandi inescati fuerunt, tum qui jucundum in adulteriis, et non jucundum in conjugiis, ceperunt; ac nihil jucundius est nidore paludinoso tum urinoso illis qui se confirmaverunt in falsis, et affectionem veri apud se exstinxerunt: inde est quod inferna, in quibus illi sunt, appareant secundum jucunda correspondentia, quaedam sicut foveae, et quaedam sicut sepulchra.

[6] Ex his quoque patet unde erat,

"Quod obsessi a daemonibus fuerint in sepulchris, et inde egressi sint (Matthaeus 8:28, seq.; Marcus 5:2, 3, 5; Luca 8:27);

nempe, quia illi obsessi, dum vixerunt in mundo, in falsis ex malo fuerunt, seu in cognitionibus ex Verbo, quas fecerunt mortuas per id quod illas applicuerunt confirmandis malis, tum etiam destruendis genuinis veris ecclesiae, imprimis veris de Domino, de Verbo, deque vita post mortem, quae cognitiones mortuae in Verbo vocantur "traditiones "; inde erat, quod obsessi a talibus, qui daemones facti sunt,

"In sepulchris fuerint, ac ipsi daemones postea in porcos ejecti, qui praecipitaverunt se in mare ( ¹ Matth. 8:31-33 ² injecti fuerint", erat causa quia, dum vixerunt in mundo, in sordida avaritia fuerunt, nam talis avaritia correspondet porcis, et inde significat illos; quod "in mare se praecipitaverint", erat causa quia "mare" ibi significat infernum.

[7] Apud Davidem,

"Reputatus sum cum descendentibus in foveam, factus sum sicut Vir non robur: inter mortuos, neglectus, sicut confossi cubantes in sepulchro, quorum non meministi amplius, quique e manu tua excisi sunt; posuisti Me in fovea inferiorum, in tenebris, in profunditatibus. .... Num enarrabitur in sepulchro misericordia tua, veritas..in perditione?" (Psalmuss 88:5-7, 12 [B.A. 4-6, 11]):

agitur ibi de tentationibus; in sensu supremo de tentationibus Domini, quae describuntur quales fuerunt, quod nempe visus Sibi sicut in inferno inter damnatos; nam tentationes quas Dominus sustinuit fuerunt ita atroces et enormes: quare "Reputatus sum cum descendentibus [in] foveam" significat quod visus Sibi sicut in inferno ("fovea" est infernum); "factus sum sicut vir, non robur", significat quod tunc visus Sibi sicut absque potentia, nam tentationes immergunt hominem in falsa et mala, quibus nulla est potentia; "inter mortuos, neglectus", significat inter illos quibus nihil veri et boni, et propterea rejecti; "sicut confossi cubantes in sepulchro" significat sicut qui in falsis ex malo sunt; ("confossi" significant illos qui per falsa pereunt, et "sepulchrum" significat infernum, ex eo, quod illi qui in inferno, spiritualiter mortui ³ sint;) "quorum non meministi amplius, quique e manu tua excisi sunt", significat deprivatos omni vero et bono; "posuisti Me in fovea inferiorum" significat in locis inferni ubi tales; "in tenebris" significat sicut in falsis; "in profunditatibus" significat sicut in malis:

[8] sequitur nunc precatio ex dolore, ut a tentationibus liberetur; et inter causas etiam hoc, "Num enarrabitur in sepulchro misericordia tua, et veritas in perditione?" significat quod in inferno, ubi et unde mala et falsa, Divinum Bonum ac Divinum Verum non praedicari possint; "misericordia" est Divinum Bonum Divini Amoris, ac "veritas" est Divinum Verum Divinae Sapientiae, "sepulchrum" est infernum ubi et unde mala, et "perditio" est infernum ubi et unde falsa. Ex his etiam patet quod per "sepulchrum" intelligatur infernum, ex eo, quod illi qui in inferno sunt, spiritualiter mortui sint.

[9] Apud Esaiam,

"Ut daret impios sepulchro suo, et divites in mortibus suis" (53:9):

haec etiam de Domino, de quo in toto illo capite agitur; hic autem de victoria Ipsius super inferna: et per "impios" quos "daret sepulchro", intelliguntur mali qui dejicientur in infernum; hic "sepulchrum" manifeste pro inferno, quod "sepulchrum" vocatur ex spiritualiter mortuis qui ibi; et per "divites" quos "daret in mortibus suis", intelliguntur qui ab ecclesia in falsis ex malo sunt, qui vocantur "divites" ex cognitionibus veri et boni quae illis sunt ex Verbo; falsa ex malo significantur per "mortes", quoniam illi qui in iis spiritualiter mortui sunt.

[10] Qui de Deo et proximo cogitant male et usque loquuntur bene, et qui de veris fidei et de bonis amoris cogitant insane et loquuntur sane, illi sunt interius sepulchra exterius dealbata, secundum haec Domini verba:

"Vae vobis, Scribae et Pharisaei, hypocritae, quia similes vos facitis sepulchris dealbatis, quae foris quidem apparent pulchra, intus plena sunt ossibus mortuorum, et omni immunditie" (Matthaeus 23:27, 29; Luca 11:47, 48);

[11] et apud Davidem,

"Non in ore cujusvis rectum, medium eorum perditiones; sepulchrum apertum guttur eorum, lingua sua blandiuntur" (Psalmuss 5:10 [B.A. 9]):

"in ore" significat exterius, "medium" interius; quod interius sit infernum, significatur per quod "guttur eorum sit sepulchrum apertum"; et quod exterius sit hypocriticum et sicut sanum, significatur per quod "linguae blandiantur." Ex his et ex aliis in Verbo locis, constare potest quid significatur per "sepulchrum."

[12] Quando itaque agitur de illis qui in falsis ex malo sunt, tunc per "sepulchrum" illorum intelligitur infernum, ex quo et in quo id falsum; at vero ubi agitur de illis qui in veris ex bono sunt, tunc per "sepulchrum" intelligitur remotio et rejectio falsi ex malo, ac per "sepulturam" intelligitur exsuscitatio et resurrectio in vitam, tum quoque regeneratio; nam apud hominem qui in veris ex bono est, removetur falsum ex malo ac rejicitur in infernum; et ipse quoad interiora, quae sunt spiritus ejus, resurgit, ac vitam veri ex bono, quae est vita spiritualis, init: in hoc sensu intelligitur "sepultura" in sequentibus locis:

[13] Apud Johannem,

"Ne miremini, quoniam veniet hora in qua omnes qui in monumentis audient vocem Filii hominis, et exibunt: qui bona fecerunt, in resurrectionem vitae; qui vero mala fecerunt, in resurrectionem judicii" (5:28, 29):

per haec non intelligitur quod illi qui in sepulchris seu in monumentis sunt, audituri sint vocem Domini et exituri; quoniam omnes post mortem aeque vivunt homines sicut in mundo, cum sola differentia quod post mortem vivant in corpore spirituali, et non in materiali; quare per "exire e monumentis significatur e corpore materiali, quod fit primum cum unoquovis statim post mortem, et postea dum ultimum judicium existit; nam tunc removentur exteriora, et aperiuntur interiora, apud omnes apud quos prius non factum est; illi apud quos interiora sunt caelestia, resurgunt in vitam; at illi apud quos interiora sunt infernalia, resurgunt in mortem; quod intelligitur per "Qui bona fecerunt, exibunt in resurrectionem vitae; qui vero mala fecerunt, in resurrectionem judicii."

[14] Quod hoc sit "exire e monumentis" seu "e sepulchris", evidentius adhuc patet apud Ezechielem,

"Ecce Ego aperturus sepulchra vestra, et ascendere faciam vos e sepulchris vestris, popule mi, et deducam vos super terram Israelis, ut cognoscatis quod Ego Jehovah, ac aperuero sepulchra vestra, et ascendere fecero vos e sepulchris vestris, popule mi, et dedero spiritum meum in vobis, ut vivatis, et collocavero vos super terra vestra" (x37 [12,] 13, 14):

agitur ibi de "ossibus aridis" visis prophetae super faciebus vallis, super quae adducti apparuerunt nervi, ascendit caro, et obducta est cutis; et quae, postquam spiritus Dei in illa missus est, revixerunt et steterunt super pedibus: quod per "ossa illa" intelligatur tota domus Israelis, aperte dicitur his verbis,

"Fili hominis, ossa haec tota domus Israelis sunt; ecce dicentes, Exaruerunt ossa nostra, et periit spes nostra, excisi sumus nobis" (vers. 11);

quae domus assimilata est ossibus aridis, quia in falsis et malis erant, quae non aliquam vitam habent, ex non correspondentia cum caelo quoad nervos, carnem et cutem; nam "ossa" significant vera in ultimo ordinis super quibus fundantur vera spiritualia, at "ossa arida" falsa ex malo: inde constare potest quod per "aperire sepulchra, et ascendere facere populum e sepulchris, significetur exsuscitare e falsis a malo, ita a mortuis, et indere vera ex bono, ita vitam, quae vita est "spiritus Dei" ex quo revixerunt; hoc itaque est "ascendere facere populum e sepulchris": ecclesia, quae ex illis formabitur, significatur per "terram Israelis", super quam deducentur, et super qua collocabuntur.

[15] Memoratur apud Matthaeum,

"Quod post passionem Domini monumenta aperta sint, et multa corpora dormientium e monumentis suis ingressi sint in sanctam urbem, et apparuerint multis (27:52, 53):

quod "monumenta fuerint aperta", et quod "multa corpora dormientium apparuerint", simile significat quod supra apud Ezechielem, ubi dicitur quod "Jehovah aperturus sit sepulchra, et ascendere facturus eos e sepulchris", nempe regenerationem, et resurrectionem fidelium ad vitam; non quod ipsa illa corpora, quae in monumentis jacuerunt, resurrexerint, sed quod apparuerint, ut significaretur tam regeneratio quam resurrectio ad vitam a Domino. Praeterea per eadem illa verba intelliguntur illi qui in Verbo dicuntur "vincti in fovea", quos Dominus, postquam absolvit totum opus redemptionis, liberavit; nam multi fideles non salvari potuerunt antequam Dominus in mundum venerat, ac inferna subjugaverat; interea illi in locis quae vocantur "foveae", usque ad adventum Domini, detenti fuerunt, ac a Domino liberati statim post adventum Ipsius; hae foveae etiam repraesentabantur per "monumenta" quae aperiebantur, et illi qui ibi per "dormientes", qui post resurrectionem Domini, ut dicitur, "apparuerunt multis in sancta urbe"; "sancta urbs" erat Sion et Hierosolyma, sed per illas intelligitur caelum, quo sublati a Domino; nam utraque illa urbs potius erat profana quam sancta. Ex his constare potest quid per id miraculum et quid per illam apparentiam repraesentabatur et significabatur.

[16] Quoniam per "terram Canaanem" non modo significatur ecclesia sed etiam caelum, et per "sepulturam" resurrectio ad vitam, ideo

Abraham emerat ab Ephrone agrum, in quo spelunca Machpelah quae coram Mamre (Gen. 23);

Et ibi Abraham, Isacus et Jacobus cum uxoribus eorum sepulti sunt (Gen. 23; cap. 25:9, 10; 35:29; cap. 49; cap. 50).

Singula quae memorantur de spelunca illa, quod nempe fuerit "in agro Ephronis, quod coram Mamre", et plura, significabant resurrectionem ad vitam (quae videantur explicata in Arcanis Caelestibus). Quapropter etiam Josephus praecepit

Quod ascendere facerent ossa illius in terram Canaanem (Genesis 50:24-26);

Quod etiam factum est (Exodus 13:19; Joshua 24:32);

et hoc ex causa quia "terra Canaan", ut dictum est, significabat Canaanem caelestem, quae est caelum. Propter repraesentationem resurrectionis in caelum per sepulturam, etiam

David et reges post illum sepeliebantur in Sione (1 Regnum 2:10; 11:43; 14:17, 18; 15:8, 24; 22:51 [B.A. 50:2] 1 Regnum 8:24; 12:22 [B.A. :21] ; cap. 1 Regnum 14:20; 15:7, 38; 16:20):

causa erat quia "Sion" significabat ecclesiam caelestem et caelum ubi Dominus.

[17] Quod "sepultura" significet resurrectionem, etiam constare potest ex eo, quod de mortuis passim dicatur quod "collecti sint ad patres suos", et "ad populos suos": "ad patres", in Genesi,

Jehovah dixit ad Abrahamum, "Tu venies ad patres tuos in pace, et sepelieris in senio bono" ( ⁴ 15:15);

et in Secundo Libro Regum,

Jehovah de Joschia rege Jehudae, "Ecce Ego colligens te ad patres tuos, et colligeris in sepulchrum tuum in pace" (22:20):

et "ad populos", in Genesi,

"Exspiravit et mortuus est Abraham in senectute bona, senex et satur, et collectus ad populos suos" (25:8);

alibi,

"Exspiravit et mortuus est Isacus, et collectus ad populos suos, senex et satur dierum" (35:29);

et alibi,

"Jacobus.... exspiravit, et collectus ad populos suos" (49:33):

"ad patres" et "ad populos" est ad suos, hoc est, ad sui similes in altera vita; nam quisque post mortem venit ad similes, cum quibus in aeternum victurus. Non dici potest colligi ad patres et ad populos in sepulchro; nam etiam de Abrahamo dicitur, quod "colligeretur ad patres", et quod "collectus ad populos esset", cum mortuus, ac sepultus in novo monumento, ubi nondum aliquis ex patribus ejus aut ex populis ejus praeter Saram uxorem, antea fuit.

[18] Apud Hiobum,

"Cognosces quod pax tabernaculum tuum, .... et liberi tui sicut herba terrae; venies in senio ad sepulchrum, sicut ascendere acervi in tempore suo" (5:24, 25 [, 26]);

per "tabernaculum" in Verbo significatur sanctum cultus ac bonum amoris, quia cultus Divinus antiquissimis temporibus fiebat in tabernaculis, et quia cultus eorum erat ex bono amoris caelestis, ideo per "tabernaculum" etiam significatur id bonum; quoniam bono caelesti est genuina pax, ideo dicitur, "Cognosces quod pax tabernaculum tuum": vera ex illo bono, et illorum incrementa, significantur per "liberos" qui "erunt sicut herba terrae"; nam "filii" et "liberi" significant vera ex bono, similiter "herba terrae": quod postquam sapientia imbutus est, in caelum venturus sit, significatur per "Venies in senio in sepulchrum"; "senium" significat sapientiam, et "venire in sepulchrum" seu "sepeliri" resurrectionem; quae quia intelligitur, ideo dicitur, "sicut ascendere acervi in tempore suo."

[19] Ex his paucis constare potest quod "sepulchra", ex cadaveribus et ossibus inanimatis inibi, significent infernalia, at quod "sepelitio" significet rejectionem illorum, proinde etiam resurrectionem; nam dum homo materiale suum corpus rejicit seu exuit, tunc induit spirituale, cum quo resurgit: inde quoque est, quod ipsa mors hominis in sensu spirituali significet continuationem vitae ejus, tametsi in malo sensu damnationem, quae est mors spiritualis. Quoniam "sepelitio" quoad hominem significat resurrectionem, et quoque regenerationem, ideo "sepelitio" quoad Dominum significabat glorificationem Humani Ipsius; Dominus enim totum Humanum suum glorificavit, hoc est, Divinum fecit; quapropter cum illo glorificato, hoc est, Divino facto, tertio die resurrexit: hoc nisi factum fuisset, nemo hominum potuisset ad vitam resurgere; resurrectio enim ad vitam homini est unice ex Domino, et quidem ex eo quod univerit Divinum Humano suo; ex qua unione, quae proprie intelligitur per glorificationem, est homini salvatio: hoc quoque involvit

Quod Dominus dixit de muliere quae super caput Ipsius effudit ungnentum balsamicum, quod ad sepelitionem Ipsius id fecerit (Matthaeus 26:7, 12; Marcus 14:8; Johannes 12:7):

per "unctionem" enim significatur glorificatio illa, et quia ex eo homini est salus, ideo de muliere illa dicitur,

"Amen dico vobis, ubicunque praedicabitur Evangelium hoc in toto mundo, perhibebitur etiam quod fecit haec in memoriam ejus" (Matth. [26] vers. 13).

Hoc quoque repraesentatum est per

Quod vir qui conjectus est in sepulchrum Elisaei, cum tangeret ossa illius, revixerit (2 Regnum 13:20, 21):

per Elisaeum enim repraesentatus est Dominus quoad Divinum Verum, et hoc facit vitam caeli in quam homo exsuscitatur.

[20] Quoniam "sepeliri" et "sepultura" significat tam resuscitationem in vitam quam regenerationem, ideo per "non sepeliri", et per "extrahi e monumentis", significatur non resurrectio ad caelum nec regeneratio, sed resurrectio ad infernum, proinde damnatio; ut in sequentibus locis:

– Apud Esaiam,

"Tu projectus es e sepulchro tuo sicut surculus abominabilis, vestimentum occisorum, confossorum gladio, qui descendunt ad lapides foveae, sicut cadaver conculcatum; non adunaberis cum iis in sepulchro, nam terram tuam perdidisti, populum tuum occidisti, non nominabitur in aeternum semen malitiosorum" (14:19, 20):

haec de rege Babelis, per quem significatur profanatio Divini Veri: quare, "Tu projectus es e sepulchro tuo" significat quod damnatus ad infernum: "sicut surculus abominabilis, vestimentum occisorum, confossorum gladio", significat falsificationem veri et profanationem ejus; "surculus abominabilis" est verum falsificatum; "vestimentum occisorum, confossorum gladio", est verum adulteratum et prorsus destructum per dira falsa: "qui descenderunt ad lapides foveae, sicut cadaver conculcatum", significat ad infernum ubi sunt falsa mali; "cadaver conculcatum" significat spiritum infernalem apud quem omne est spiritualiter mortuum ex prorsus destructo bono: "non adunaberis cum iis in sepulchro", significat non consociationem cum illis qui resurrexerunt ad vitam; nam "in sepulchro esse", seu "sepultus esse", significat illam resurrectionem; ac vicissim, "projectus e sepulchro", damnationem: "terram tuam perdidisti, populum tuum occidisti", significat quod ecclesiam et illos qui in veris ex bono ibi, per falsa mali destruxerit: "non nominabitur in aeternum semen malitiosorum" significat dissociationem et separationem aeternam.

[21] Apud Jeremiam,

"Jehovah dixit super filiis et super filiabus qui nascuntur in loco hoc, et super matribus eorum quae parient eos, et super patribus eorum qui generabunt eos in terra hac; mortibus aegris morientur, ita ut non plangantur, neque sepeliantur, in stercus super faciebus terrae erunt, aut gladio aut fame consumentur, ut sit cadaver eorum in cibum avibus caelorum et bestiae terrae" (16:3, 4):

haec de ecclesia vastata quoad omne bonum et verum: per "filios et filias" ac per "matres et patres" in sensu spirituali non intelliguntur filii et filiae, matres et patres, sed ecclesiae vera et bona tam exteriora quam interiora; "filii et filiae" sunt vera et bona exteriora; "matres et patres" sunt vera et bona interiora, quae "matres et patres" vocantur quia gignunt et producunt exteriora: quod "mortibus aegris morientur, ita ut non plangantur neque sepeliantur", significat condemnationem ad infernum propter dira falsa: "in stercus super faciebus terrae erunt" significat spurcum infernale, quod est malum conspurcans bonum et verum ecclesiae: "gladio aut fame consumi significat destrui a falsis et malis: "ut sit cadaver in cibum avibus caelorum et bestiae terrae" significat consumptum ac ulterius consumendum a cupiditatibus amoris falsi et mali.

[22] Apud eundem,

"Venit tumultus usque ad finem terrae, quia lis Jehovae contra gentes; judicium intrabit cum omni carne, impios tradet gladio . erunt confossi Jehovae in die illo a fine terrae usque ad finem terrae, non plangentur, non colligentur, neque sepelientur; in stercus super faciebus terrae erunt" (25 ⁵ 31, 33):

per haec describitur devastatio ecclesiae in fine ejus, quando ultimum judicium: "tumultus usque ad finem terrae, quia lis Jehovae contra gentes", significat consternationem omnium qui ab ecclesia, dum visitantur et deteguntur mala illorum; "terra" est ecclesia, "gentes" sunt qui in malis, et abstracte mala, ac "lis Jehovae" contra illa est visitatio et detectio: "judicium intrabit cum omni carne" significat judicium universale quod in fine ecclesiae existit: "impios tradet gladio" significat quod infideles perituri sint per sua falsa: "erunt confossi Jehovae in die illo a fine terrae usque ad finem terrae" significat illos qui pereunt per falsa omnis generis; "confossi Jehovae" sunt qui pereunt per falsa; "a fine terrae ad finem ejus" significat a primis ad ultima ecclesiae, ita falsa omnis generis: "non plangentur, neque colligentur, neque sepelientur", significat quod non amplius aliqua restauratio et salvatio, sed condemnatio; "planctus" significabat dolorem propter statum hominis talem, et "non planctus" significabat non dolorem quia homo talis ut nulla restauratio: "in stercus super faciebus terrae erunt" significat mere falsum et malum, absque aliqua receptione vitae e caelo; nam homo si non per vera fidei et bona charitatis recipit vitam, est mere mortuus, nam est in meris falsis mali et in malis falsi, quae sunt "cadaver et stercus super faciebus terrae."

[23] Apud eundem,

"Contra prophetas qui prophetant" mendacium in nomine Jehovae:.... "Populus, quibus illi prophetantes, erunt abjecti in plateis Hierosolymae, propter famem et gladium; nec sepeliens iis; ipsi, uxores eorum, et filii eorum et filiae eorum" (14 [15,] 16):

"non sepeliri" etiam hic pro non resurgere in vitam, sed in damnationem. (Reliqua videantur supra, n. 652 [d] , explicata.) Apud eundem,

"In tempore illo, extrahent ossa regum Jehudae, et ossa principum ejus, et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum, et ossa habitatorum Hierosolymae sepulchris eorum, et expandent ea soli et lunae et omni exercitui caelorum quae adamaverunt, et quibus serviverunt, et post quae iverunt, et quae quaesiverunt, et quibus se incurvaverunt; non colligentur, neque sepelientur, in stercus super faciebus terrae erunt"' (8:1, 2):

per "extrahere ossa e sepulchris" significatur dissociare a populis, hoc est, ejicere e communione cum illis qui in caelo foris inter damnatos, ut fit quando mali intrant societates bonorum, ac postea detecti ejiciuntur; nam de sepelitis dicitur, quod "collecti sint ad populos suos", ut supra de Abrahamo, Isaco et Jacobo; unde "extrahi e sepulchris" est ex illis ejici: omnes qui ab ecclesia, tum omnia ecclesiae, significantur per "reges, principes, sacerdotes, prophetas et habitatores Hierosolymae"; per "reges" ipsa vera ecclesiae in toto complexu, per "principes" principalia vera, per "sacerdotes" bona doctrinae, per "prophetas" vera doctrinae, per " habitatores Hierosolymae" omnia ecclesiae inde pendentia;

[24] hic per "ossa illorum", quae extrahenda, significantur falsa et mala, quae nihil commune habent cum veris et bonis: "expandere illa soli, lunae et omni exercitui caelorum", significat tradere illa amoribus diabolicis, et inde malis et falsis quae ab inferno; nam "sol" significat amorem in utroque sensu, "luna" fidem in utroque sensu derivatam ab amore illo, et "exercitus caelorum" falsa et mala omnis generis; hic itaque "expandere ossa illis" est prorsus tradere illis, ut non sint nisi amores et cupiditates mali et falsi: "quae adamaverunt, quibus serviverunt, post quae iverunt, quae quaesiverunt, et quibus se incurvaverunt", significant affectionem et propensionem ad illa exteriorem et interiorem, et inde cultum: "non colligentur, neque sepelientur", significat quod nusquam redituri ad societates quae sunt caeli, sed quod mansuri apud illos qui in inferno: "in stercus super faciebus terrae erunt" significat tale mortuum et immundum quod ejicitur et conculcatur.

Ex his constare potest quid significatur per

Quod a Joschia rege ossa extracta sint e sepulchris, et combusta super altari (2 Regnum 23:16);

Quod Isabelem comederent canes in agro, nec sepeliens (2 Regnum 9:10);

Quod Jojakimus, filius ⁶ Joschiae regis Jehudae, sepultura asini sepeliretur, trahendo et projiciendo procul ultra portas Hierosolymae (Jeremias 22:19).

[25] Simile significatur per "sepeliri in Thopheth", et "in valle Hinnomi", apud Jeremiam,

"Ecce dies venientes, ... quibus non dicetur amplius Thopheth, aut vallis filii Hinnomi, sed vallis occisionis; et sepelient in Thopheto, ideo quod non locus; et erit cadaver populi hujus in cibum avi caelorum, et bestiae terrae, nec abigens terrendo" (7:32, 33);

et apud eundem,

"Frangam populum hunc et urbem hanc, sicut frangitur vas figuli, quod non potest reparari amplius, et in Thopheth sepelient, quia non locus ad sepeliendum, .... et dabo urbem hanc sicut Thopheth" (19:11, 12):

"Thopheth" et "vallis Hinnomi" significabant inferna, "Thopheth" infernum a tergo, quod vocatur "diabolus", et "vallis Hinnomi" infernum a facie, quod vocatur "satanas", quoniam in urbe Hierosolyma et extra illam omnes loci correspondebant locis in mundo spirituali: nam in hoc habitationes sunt secundum Divinum ordinem; in medio sunt qui in maxima luce seu sapientia, in terminis qui in minima, ad orientem et occidentem qui in amore, ad meridiem et septentrionem qui in intelligentia; talis ordinatio est universi caeli, talis etiam in unaquavis societate ibi, talis in unaquavis urbe ibi, et similis etiam in unaquavis domo; et hoc ideo, quia formae minores in caelis sunt omnes ad instar formae maximae; et quoniam "Hierosolyma" significabat caelum et ecclesiam quoad doctrinam, inde etiam loca ibi ad plagas, et ad distantias a Templo et a Sione, repraesentabant: ex eo, quia Thopheth et vallis Hinnomi essent loci immundissimi et nefarie idololatrici, repraesentabant et inde significabant inferna: ex his patet quid significat "sepeliri in Thopheth et in valle Hinnomi."

Poznámky pod čarou: