Bible

 

Jeremias 25

Studie

   

1 Verbum quod factum est ad Jeremiam, de omni populo Juda, in anno quarto Joakim, filii Josiæ, regis Juda (ipse est annus primus Nabuchodonosor regis Babylonis),

2 quod locutus est Jeremias propheta ad omnem populum Juda, et ad universos habitatores Jerusalem, dicens :

3 A tertiodecimo anno Josiæ, filii Amon, regis Juda, usque ad diem hanc, iste tertius et vigesimus annus, factum est verbum Domini ad me, et locutus sum ad vos de nocte consurgens, et loquens, et non audistis.

4 Et misit Dominus ad vos omnes servos suos prophetas, consurgens diluculo, mittensque : et non audistis, neque inclinastis aures vestras ut audiretis,

5 cum diceret : Revertimini unusquisque a via sua mala, et a pessimis cogitationibus vestris, et habitabitis in terra quam dedit Dominus vobis et patribus vestris, a sæculo usque in sæculum :

6 et nolite ire post deos alienos, ut serviatis eis adoretisque eos, neque me ad iracundiam provocetis in operibus manuum vestrarum, et non affligam vos.

7 Et non audistis me, dicit Dominus, ut me ad iracundiam provocaretis in operibus manuum vestrarum, in malum vestrum.

8 Propterea hæc dicit Dominus exercituum : Pro eo quod non audistis verba mea,

9 ecce ego mittam et assumam universas cognationes aquilonis, ait Dominus, et Nabuchodonosor regem Babylonis servum meum, et adducam eos super terram istam, et super habitatores ejus, et super omnes nationes quæ in circuitu illius sunt : et interficiam eos, et ponam eos in stuporem et in sibilum, et in solitudines sempiternas.

10 Perdamque ex eis vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ, vocem molæ et lumen lucernæ.

11 Et erit universa terra hæc in solitudinem, et in stuporem : et servient omnes gentes istæ regi Babylonis septuaginta annis.

12 Cumque impleti fuerint septuaginta anni, visitabo super regem Babylonis et super gentem illam, dicit Dominus, iniquitatem eorum, et super terram Chaldæorum, et ponam illam in solitudines sempiternas.

13 Et adducam super terram illam omnia verba mea, quæ locutus sum contra eam, omne quod scriptum est in libro isto, quæcumque prophetavit Jeremias adversum omnes gentes :

14 quia servierunt eis, cum essent gentes multæ, et reges magni : et reddam eis secundum opera eorum, et secundum facta manuum suarum.

15 Quia sic dicit Dominus exercituum, Deus Israël : Sume calicem vini furoris hujus de manu mea, et propinabis de illo cunctis gentibus, ad quas ego mittam te.

16 Et bibent, et turbabuntur et insanient a facie gladii quem ego mittam inter eos.

17 Et accepi calicem de manu Domini, et propinavi cunctis gentibus ad quas misit me Dominus :

18 Jerusalem, et civitatibus Juda, et regibus ejus, et principibus ejus, ut darem eos in solitudinem, et in stuporem, et in sibilum, et in maledictionem, sicut est dies ista :

19 Pharaoni regi Ægypti, et servis ejus, et principibus ejus, et omni populo ejus :

20 et universis generaliter cunctis regibus terræ Ausitidis, et cunctis regibus terræ Philisthiim, et Ascaloni, et Gazæ, et Accaron, et reliquiis Azoti :

21 et Idumææ, et Moab, et filiis Ammon :

22 et cunctis regibus Tyri, et universis regibus Sidonis, et regibus terræ insularum qui sunt trans mare :

23 et Dedan, et Thema, et Buz, et universis qui attonsi sunt in comam :

24 et cunctis regibus Arabiæ, et cunctis regibus occidentis, qui habitant in deserto :

25 et cunctis regibus Zambri, et cunctis regibus Elam, et cunctis regibus Medorum :

26 cunctis quoque regibus aquilonis, de prope et de longe, unicuique contra fratrem suum : et omnibus regnis terræ quæ super faciem ejus sunt : et rex Sesach bibet post eos.

27 Et dices ad eos : Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël : Bibite, et inebriamini, et vomite : et cadite, neque surgatis a facie gladii quem ego mittam inter vos.

28 Cumque noluerint accipere calicem de manu tua ut bibant, dices ad eos : Hæc dicit Dominus exercituum : Bibentes bibetis :

29 quia ecce in civitate in qua invocatum est nomen meum ego incipiam affligere, et vos quasi innocentes et immunes eritis ? Non eritis immunes : gladium enim ego voco super omnes habitatores terræ, dicit Dominus exercituum.

30 Et tu prophetabis ad eos omnia verba hæc, et dices ad illos : Dominus de excelso rugiet, et de habitaculo sancto suo dabit vocem suam : rugiens rugiet super decorem suum : celeuma quasi calcantium concinetur adversus omnes habitatores terræ.

31 Pervenit sonitus usque ad extrema terræ, quia judicium Domino, cum gentibus : judicatur ipse cum omni carne. Impios tradidi gladio, dicit Dominus.

32 Hæc dicit Dominus exercituum : Ecce afflictio egredietur de gente in gentem, et turbo magnus egredietur a summitatibus terræ.

33 Et erunt interfecti Domini in die illa, a summo terræ usque ad summum ejus : non plangentur, et non colligentur, neque sepelientur : in sterquilinium super faciem terræ jacebunt.

34 Ululate, pastores, et clamate : et aspergite vos cinere, optimates gregis, quia completi sunt dies vestri, ut interficiamini, et dissipationes vestræ : et cadetis quasi vasa pretiosa.

35 Et peribit fuga a pastoribus, et salvatio ab optimatibus gregis.

36 Vox clamoris pastorum et ululatus optimatum gregis, quia vastavit Dominus pascua eorum :

37 et conticuerunt arva pacis a facie iræ furoris Domini.

38 Dereliquit quasi leo umbraculum suum, quia facta est terra eorum in desolationem a facie iræ columbæ, et a facie iræ furoris Domini.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6997

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6997. ‘Et accensa ira Jehovae in Moschen’: quod significet clementiam, constat ex significatione ‘irae Jehovae’ quod non sit ira sed irae oppositum, ita misericordia, hic clementia; quod Jehovae non sit aliqua ira, patet ex eo quod sit ipse amor, ipsum bonum, et ipsa misericordia, et ira est oppositum, et quoque est infirmum quod non cadere potest in Deum; quapropter cum ira in Verbo praedicatur de Jehovah seu Domino, angeli non percipiunt iram sed vel misericordiam, vel remotionem malorum e caelo; hic clementiam quia dicitur ad Moschen, per quem repraesentatur Dominus cum in mundo fuit, quoad Divinum Verum.

[2] Quod tribuatur Jehovae seu Domino ira in Verbo, est quia communissimum verum est quod omnia a Deo veniant, ita tam mala quam bona, 1 at communissimum hoc verum quod erit infantibus, pueris, simplicibus, postmodum illustrabitur, nempe quod mala sint ab homine sed quod appareant sicut a Deo, et quod ita dictum sit ob causam ut discant timere Deum ne a malis quae ipsi faciunt pereant, et postmodum possint amare Ipsum, nam timor praecedet amorem ut in amore sit sanctus timor; cum enim timor insinuatur amori, fit ille sanctus a sancto amoris, et tunc non est timor pro Domino quod irascetur et puniet, sed ne contra Ipsum Bonum faciant, quia hoc cruciabit conscientiam.

[3] Praeterea Israelitae et Judaei adigebantur ad observanda statuta et praecepta in externa forma per punitiones, et inde credebant quod Jehovah irasceretur et puniret, cum tamen essent ipsi qui per idololatrias sibi talia inducebant, 2 et [se] separabant a caelo, unde punitiones, ut quoque dicitur apud Esaiam,

Iniquitates vestrae sunt dividentes inter vos et Deum vestrum; et peccata vestra abscondunt facies a vobis, 59:2: et quia Israelitae et Judaei modo in externis erant absque interno, ideo tenebantur in opinione quod Jehovah 3 irasceretur et puniret; 4 nam qui in externis sunt absque interno, ex timore omnia 5 faciunt, et ex amore nihil.

[4] Ex his nunc constare potest quid per ‘iram’ et ‘excandescentiam Jehovae’ in Verbo intelligitur, quod nempe punitiones, ut apud Esaiam,

Ecce nomen Jehovae venit e longinquo, ardens ira Ipsius, et gravitas oneris; labia Ipsius plena sunt indignatione, et lingua Ipsius sicut ignis ardens, 30:27;

‘ira’ pro redargutione, et admonitione ne 6 per mala pereant:

apud eundem,

In inundatione irae abscondi facies Meas momento a te, 54:8;

‘inundatio irae’ pro tentatione, in qua mala angunt et cruciant:

apud Jeremiam,

Pugnabo Ego Ipse 7 vobiscum, per manum extensam, et per brachium forte, et in ira, et in furore, et in indignatione magna: ne exeat sicut ignis furor Meus, ardeatque ut non exstinguens, propter malitiam operum vestrorum, 21:5, 12;

apud eundem,

Ad implendum eas cadaveribus hominum quos percussi in ira Mea et in excandescentia Mea 33:5:

apud Zephaniam, Effundam super eos indignationem Meam, omnem excandescentiam irae Meae, 8 quia in igne zeli Mei comedetur tota terra, 3:8:

apud Davidem,

Misit in illos excandescentiam irae Suae, indignationem, et furorem, et angustiam, et immissionem angelorum malorum, Ps. 78:49;

[5] praeter multis aliis in locis, in quibus, ut in his, per ‘iram’, ‘excandescentiam’, ‘furorem’, ‘ignem’, intelliguntur punitiones et damnationes, in quas 9 se homo 10 conjicit cum in mala, nam ex ordine Divino bona secum habent remunerationes, inde est quod mala secum habeant punitiones, adeo ut sint conjuncta; punitio et damnatio etiam 11 intelliguntur per diem irae Jehovae, Esai. 13:9, 13; Threni 2:1; Zeph. 2:3; Apoc. 6:17, 11:18;

tum per vinum irae Dei, perque calicem irae Dei, Jer. 25:15, 28; Apoc. 14:10, 16:19; 12 ut et per torcular irae et furoris Dei, Apoc. 14:19, 19:15.

[6] Quod punitio et damnatio per iram 13 significentur, patet quoque apud Matthaeum, Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugituros a futura ira? 3:7:

14 apud Johannem, Qui non credit Filio non videbit vitam, sed ira Dei manet super illo, 3:36:

14 apud Lucam, In ultimo tempore erit angustia magna super terra, et ira in populo hoc, 21:23;

ex his locis patet quod per ‘iram Jehovae’ significentur punitiones et damnationes; quod per ‘iram’ intelligatur clementia et misericordia, est inde quia omnes punitiones malorum existunt ex misericordia Domini erga bonos, ne hi a malis laedantur; sed Dominus non irrogat illis punitiones, sed illi sibi ipsis, nam mala ac poenae in altera vita conjuncta sunt; mali imprimis sibi irrogant punitiones cum Dominus misericordiam facit bonis, nam tunc illis mala accrescunt, et inde poenae; inde est quod pro ‘ira Jehovae’, per quam significantur punitiones malorum, ab angelis intelligatur misericordia.

[7] Ex his constare potest quale est Verbum in sensu litterae, tum quale est verum Divinum in suo communissimo, quod nempe sit secundum apparentias; ex causa quia homo talis est ut quod videt, et ex sensuali suo capit, credat, et quod non videt, nec ex sensuali suo capit, non credat, ita non recipiat; inde est quod Verbum in sensu litterae sit secundum illa quae apparent, sed usque in interiore suo sinu recondita habeat genuina vera, et in intimo sinu Ipsum verum Divinum quod procedit immediate a Domino, ita quoque Divinum Bonum, hoc est, Ipsum Dominum.

Poznámky pod čarou:

1. The Manuscript inserts et si quis mala facit, quod irascatur, et si bona quod gaudeat.

2. The Manuscript inserts associabant enim se per illas infernis, .

3. puniret et irasceretur

4. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

5. facient

6. propter

7. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

8. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

9. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

10. injicit

11. intelligitur

12. tum

13. significetur

14. The Manuscript inserts et.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.