9392. Vers. 6-8. Et accepit Moscheh dimidium sanguinis, et posuit in crateribus, et dimidium sanguinis sparsit super altare. Et accepit librum foederis, et legit in auribus populi, et dixerunt, Omnia quae locutus Jehovah faciemus et audiemus. Et accepit Moscheh sanguinem et sparsit super populum, et dixit, Ecce sanguis foederis quod pepigit Jehovah cum vobis super omnia verba haec. ‘Et accepit Moscheh dimidium sanguinis’ significat Divinum Verum quod factum vitae et cultus: ‘et posuit in crateribus’ significat apud hominem in ejus memoriae rebus: ‘et dimidium sanguinis sparsit super altare’ significat Divinum Verum a Domini Divino Humano: ‘et accepit librum foederis’ significat Verbum in littera cum quo conjunctum est Verbum in caelo: ‘et legit in auribus populi’ significat ad auscultationem et oboedientiam: ‘et dixerunt, Omnia quae locutus Jehovah faciemus et audiemus’ significat receptionem veri procedentis a Divino Humano Domini et oboedientiam ex corde et anima: ‘et accepit Moscheh sanguinem et sparsit super populum’ significat adaptationem ad recipiendum ab homine: ‘et dixit, Ecce sanguis foederis’ significat per id conjunctionem Domini quoad Divinum Humanum cum caelo et cum terra: ‘quod pepigit Jehovah cum vobis super omnia verba haec’ significat quod conjunctio ¹ a Domino per omnia et singula Verbi.

Poznámky pod čarou:

874. Hic describitur primus status regenerationis hominis hujus Ecclesiae post tentationem, qui communis est omnibus qui regenerantur; nempe, quod putent ex semet bonum facere et verum cogitare, et quia adhuc in obscurissimo sunt, etiam Dominus relinquit iis ita opinari: sed usque omne bonum quod faciunt et omne verum quod cogitant, cum in tali opinione sunt, quae falsa non est bonum et verum fidei; nam quicquid homo ex semet producit, non potest esse bonum quia a semet, qui est fons impurus et immundissimus; a fonte impuro et immundissimo nusquam potest bonum exire, cogitat enim semper de merito et justitia sui; quidam adhuc plus, contemnunt prae se alios, sicut Dominus docet Luc. 18:9-14;

alii aliter; propriae cupiditates se admiscent ita ut appareat extus sicut bonum et usque intus est spurcum; quare bonum quod in hoc statu facit homo, non est bonum fidei. Similiter se habet cum vero quod cogitat, tametsi verissimum foret quod cogitat, usque quamdiu ex proprio, est in se quidem verum fidei, sed ei bonum fidei non in est; omne verum ut sit verum fidei, ei bonum fidei a Domino inesse debet, tunc primum fit bonum et verum.