¹ Ephraim pascit ventum, et sequitur æstum ; tota die mendacium et vastitatem multiplicat : et fœdus cum Assyriis init, et oleum in Ægyptum ferebat.

² Judicium ergo Domini cum Juda, et visitatio super Jacob : juxta vias ejus, et juxta adinventiones ejus reddet ei.

³ In utero supplantavit fratrem suum, et in fortitudine sua directus est cum angelo.

⁴ Et invaluit ad angelum, et confortatus est ; flevit, et rogavit eum. In Bethel invenit eum, et ibi locutus est nobiscum.

⁵ Et Dominus Deus exercituum, Dominus memoriale ejus.

⁶ Et tu ad Deum tuum converteris ; misericordiam et judicium custodi, et spera in Deo tuo semper.

⁷ Chanaan, in manu ejus statera dolosa, calumniam dilexit.

⁸ Et dixit Ephraim : Verumtamen dives effectus sum ; inveni idolum mihi : omnes labores mei non invenient mihi iniquitatem quam peccavi.

⁹ Et ego Dominus Deus tuus ex terra Ægypti : adhuc sedere te faciam in tabernaculis, sicut in diebus festivitatis.

¹⁰ Et locutus sum super prophetas, et ego visionem multiplicavi, et in manu prophetarum assimilatus sum.

¹¹ Si Galaad idolum, ergo frustra erant in Galgal bobus immolantes ; nam et altaria eorum quasi acervi super sulcos agri.

¹² Fugit Jacob in regionem Syriæ, et servivit Israël in uxorem, et in uxorem servavit.

¹³ In propheta autem eduxit Dominus Israël de Ægypto, et in propheta servatus est.

¹⁴ Ad iracundiam me provocavit Ephraim in amaritudinibus suis : et sanguis ejus super eum veniet, et opprobrium ejus restituet ei Dominus suus.

¹ Onus Tyri. Ululate, naves maris, quia vastata est domus unde venire consueverant : de terra Cethim revelatum est eis.

² Tacete, qui habitatis in insula ; negotiatores Sidonis, transfretantes mare, repleverunt te.

³ In aquis multis semen Nili ; messis fluminis fruges ejus : et facta est negotiatio gentium.

⁴ Erubesce, Sidon ; ait enim mare, fortitudo maris, dicens : Non parturivi, et non peperi, et non enutrivi juvenes, nec ad incrementum perduxi virgines.

⁵ Cum auditum fuerit in Ægypto, dolebunt cum audierint de Tiro.

⁶ Transite maria, ululate, qui habitatis in insula !

⁷ Numquid non vestra hæc est, quæ gloriabatur a diebus pristinis in antiquitate sua ? Ducent eam pedes sui longe ad peregrinandum.

⁸ Quis cogitavit hoc super Tyrum quondam coronatam, cujus negotiatores principes, institores ejus inclyti terræ ?

⁹ Dominus exercituum cogitavit hoc, ut detraheret superbiam omnis gloriæ, et ad ignominiam deduceret universos inclytos terræ.

¹⁰ Transi terram tuam quasi flumen, filia maris ! non est cingulum ultra tibi.

¹¹ Manum suam extendit super mare ; conturbavit regna. Dominus mandavit adversus Chanaan, ut contereret fortes ejus ;

¹² et dixit : Non adjicies ultra ut glorieris, calumniam sustinens virgo filia Sidonis : in Cethim consurgens transfreta : ibi quoque non erit requies tibi.

¹³ Ecce terra Chaldæorum, talis populus non fuit : Assur fundavit eam ; in captivitatem traduxerunt robustos ejus, suffoderunt domos ejus, posuerunt eam in ruinam.

¹⁴ Ululate, naves maris, quia devastata est fortitudo vestra.

¹⁵ Et erit in die illa : in oblivione eris, o Tyre ! septuaginta annis, sicut dies regis unius ; post septuaginta autem annos erit Tyro quasi canticum meretricis :

¹⁶ Sume citharam, circui civitatem, meretrix oblivioni tradita : bene cane, frequenta canticum, ut memoria tui sit.

¹⁷ Et erit post septuaginta annos : visitabit Dominus Tyrum, et reducet eam ad mercedes suas, et rursum fornicabitur cum universis regnis terræ super faciem terræ ;

¹⁸ et erunt negotiationes ejus et mercedes ejus sanctificatæ Domino : non condentur neque reponentur, quia his qui habitaverint coram Domino erit negotiatio ejus, ut manducent in saturitatem, et vestiantur usque ad vetustatem.