Bible

 

Genesis 9

Studie

   

1 Benedixitque Deus Noë et filiis ejus. Et dixit ad eos : Crescite, et multiplicamini, et replete terram.

2 Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terræ, et super omnes volucres cæli, cum universis quæ moventur super terram : omnes pisces maris manui vestræ traditi sunt.

3 Et omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum : quasi olera virentia tradidi vobis omnia.

4 Excepto, quod carnem cum sanguine non comedetis.

5 Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum : et de manu hominis, de manu viri, et fratris ejus requiram animam hominis.

6 Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius : ad imaginem quippe Dei factus est homo.

7 Vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram, et implete eam.

8 Hæc quoque dixit Deus ad Noë, et ad filios ejus cum eo :

9 Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos :

10 et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum, tam in volucribus quam in jumentis et pecudibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arca, et universis bestiis terræ.

11 Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram.

12 Dixitque Deus : Hoc signum fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum in generationes sempiternas :

13 arcum meum ponam in nubibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram.

14 Cumque obduxero nubibus cælum, apparebit arcus meus in nubibus :

15 et recordabor fœderis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quæ carnem vegetat : et non erunt ultra aquæ diluvii ad delendum universam carnem.

16 Eritque arcus in nubibus, et videbo illum, et recordabor fœderis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universæ carnis quæ est super terram.

17 Dixitque Deus ad Noë : Hoc erit signum fœderis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram.

18 Erant ergo filii Noë, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham et Japheth : porro Cham ipse est pater Chanaan.

19 Tres isti filii sunt Noë : et ab his disseminatum est omne genus hominum super universam terram.

20 Cœpitque Noë vir agricola exercere terram, et plantavit vineam.

21 Bibensque vinum inebriatus est, et nudatus in tabernaculo suo.

22 Quod cum vidisset Cham, pater Chanaan, verenda scilicet patris sui esse nudata, nuntiavit duobus fratribus suis foras.

23 At vero Sem et Japheth pallium imposuerunt humeris suis, et incedentes retrorsum, operuerunt verenda patris sui : faciesque eorum aversæ erant, et patris virilia non viderunt.

24 Evigilans autem Noë ex vino, cum didicisset quæ fecerat ei filius suus minor,

25 ait : Maledictus Chanaan, servus servorum erit fratribus suis.

26 Dixitque : Benedictus Dominus Deus Sem, sit Chanaan servus ejus.

27 Dilatet Deus Japheth, et habitet in tabernaculis Sem, sitque Chanaan servus ejus.

28 Vixit autem Noë post diluvium trecentis quinquaginta annis.

29 Et impleti sunt omnes dies ejus nongentorum quinquaginta annorum : et mortuus est.

   

Komentář

 

Being Useful

Napsal(a) Todd Beiswenger


Abyste mohli dál prohlížet obsah při poslouchání nahrávky, pusťte si audio nahrávku novém okně

Couldn't God just do everything without us? Sure, but God also knows that we get our greatest delight and satisfaction out of accomplishing things and being useful. This week we look at some of the teachings about usefulness as a reminder that sitting around and doing nothing isn't actually paradise.

(Odkazy: 1 Peter 5:8; 1 Timothy 5:13; Arcana Coelestia 454, 997, 1472, Genesis 9:1-3)

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 454

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

454. Some spirits think that heaven and heavenly joy consist in a life of ease in which they are waited on by others. But they are told that happiness in no way consists in being inactive and finding happiness in that. This would mean that everybody wished to subordinate other people's happiness to his own, and when everybody wished to do that nobody would have it. Such life would not be an active life but a life of idleness in which they would become listless, even though they may well know that unless one is active there is no happiness in life. Angelic life consists in use, and in good deeds of charity. For angels never feel happier than when they are informing and teaching spirits that stream in from the world, or when they are ministering to men and are preventing the evil spirits with them overstepping the mark, and inspiring men with what is good; also when they are arousing the dead into the life of eternity, and after that introducing such souls into heaven if they are capable of it. The happiness they find in all this is more than can possibly be described. Angels in this way are images of the Lord; they love their neighbour more than themselves; and this is what makes heaven heaven. Consequently angelic happiness consists in use, stems from use, and is proportionate to use, that is, to the good deeds of love and charity. As for those spirits who had adopted the idea that heavenly joy consisted in being idle, and that in idleness they would be experiencing eternal joy, they were allowed - once told all this to make them ashamed of that idea - to perceive what such a life was really like. They perceived that it was an utterly dreary kind of life, and destructive of all joy; and that after a short while they would find it repulsive and nauseating.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.