Bible

 

Genesis 38

Studie

   

1 Eodem tempore, descendens Judas a fratribus suis, divertit ad virum Odollamitem, nomine Hiram.

2 Viditque ibi filiam hominis Chananæi, vocabulo Sue : et accepta uxore, ingressus est ad eam.

3 Quæ concepit, et peperit filium, et vocavit nomen ejus Her.

4 Rursumque concepto fœtu, natum filium vocavit Onan.

5 Tertium quoque peperit : quem appellavit Sela ; quo nato, parere ultra cessavit.

6 Dedit autem Judas uxorem primogenito suo Her, nomine Thamar.

7 Fuit quoque Her primogenitus Judæ nequam in conspectu Domini : et ab eo occisus est.

8 Dixit ergo Judas ad Onan filium suum : Ingredere uxorem fratris tui, et sociare illi, ut suscites semen fratri tuo.

9 Ille sciens non sibi nasci filios, introiens ad uxorem fratris sui, semen fundebat in terram, ne liberi fratris nomine nascerentur.

10 Et idcirco percussit eum Dominus, quod rem detestabilem faceret.

11 Quam ob rem dixit Judas Thamar nurui suæ : Esto vidua in domo patris tui, donec crescat Sela filius meus : timebat enim ne et ipse moreretur, sicut fratres ejus. Quæ abiit, et habitavit in domo patris sui.

12 Evolutis autem multis diebus, mortua est filia Sue uxor Judæ : qui, post luctum consolatione suscepta, ascendebat ad tonsores ovium suarum, ipse et Hiras opilio gregis Odollamites, in Thamnas.

13 Nuntiatumque est Thamar quod socer illius ascenderet in Thamnas ad tondendas oves.

14 Quæ, depositis viduitatis vestibus, assumpsit theristrum : et mutato habitu, sedit in bivio itineris, quod ducit Thamnam : eo quod crevisset Sela, et non eum accepisset maritum.

15 Quam cum vidisset Judas, suspicatus est esse meretricem : operuerat enim vultum suum, ne agnosceretur.

16 Ingrediensque ad eam, ait : Dimitte me ut coëam tecum : nesciebat enim quod nurus sua esset. Qua respondente : Quid dabis mihi ut fruaris concubitu meo ?

17 dixit : Mittam tibi hædam de gregibus. Rursumque illa dicente : Patiar quod vis, si dederis mihi arrhabonem, donec mittas quod polliceris.

18 Ait Judas : Quid tibi vis pro arrhabone dari ? Respondit : Annulum tuum, et armillam, et baculum quem manu tenes. Ad unum igitur coitum mulier concepit,

19 et surgens abiit : depositoque habitu quem sumpserat, induta est viduitatis vestibus.

20 Misit autem Judas hædum per pastorem suum Odollamitem, ut reciperet pignus quod dederat mulieri : qui cum non invenisset eam,

21 interrogavit homines loci illius : Ubi est mulier quæ sedebat in bivio ? Respondentibus cunctis : Non fuit in loco ista meretrix.

22 Reversus est ad Judam, et dixit ei : Non inveni eam : sed et homines loci illius dixerunt mihi, numquam sedisse ibi scortum.

23 Ait Judas : Habeat sibi, certe mendacii arguere nos non potest, ego misi hædum quem promiseram : et tu non invenisti eam.

24 Ecce autem post tres menses nuntiaverunt Judæ, dicentes : Fornicata est Thamar nurus tua, et videtur uterus illius intumescere. Dixitque Judas : Producite eam ut comburatur.

25 Quæ cum duceretur ad pœnam, misit ad socerum suum, dicens : De viro, cujus hæc sunt, concepi : cognosce cujus sit annulus, et armilla, et baculus.

26 Qui, agnitis muneribus, ait : Justior me est : quia non tradidi eam Sela filio meo. Attamen ultra non cognovit eam.

27 Instante autem partu, apparuerunt gemini in utero : atque in ipsa effusione infantium unus protulit manum, in qua obstetrix ligavit coccinum, dicens :

28 Iste egredietur prior.

29 Illo vero retrahente manum, egressus est alter : dixitque mulier : Quare divisa est propter te maceria ? et ob hanc causam, vocavit nomen ejus Phares.

30 Postea egressus est frater ejus, in cujus manu erat coccinum : quem appellavit Zara.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9468

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9468. ‘Et coccineum dibaphum’: quod significet amorem mutuum, constat ex significatione ‘coccinei et dibaphi’ quod sit verum caeleste, quod idem est cum bono amoris mutui; sunt duo regna in quae caelum angelicum distinctum est, regnum caeleste et regnum spirituale; in utroque est internum et externum, internum in regno caelesti est bonum amoris in Dominum, et externum est bonum amoris mutui; hoc bonum est quod per ‘coccineum dibaphum’ significatur, per ‘coccineum’ ipsum bonum et per ‘dibaphum’ verum ejus; in regno autem spirituali internum est bonum charitatis erga proximum, et externum est bonum oboedientiae ex fide. Quod ‘coccineum dibaphum’ sit bonum amoris mutui et ejus verum, est ex apparentia ejus in altera vita; cum enim sphaera illius boni et veri sistitur visibilis in caelo infimo, tunc apparet illa colore coccineo; 1 nam quod ex caelesti caelo defluit et apparet infra, hoc trahit colorem ex flammeo, et infra 2 fit coccineum ex candore lucis caeli medii quod transit; inde est quod dibaphum coccineum inter alios colores 3 adhibitum fuerit super aulaeis habitaculi, Exod. 26:1, super velo ante arcam, Exod. 26:36, super tegumento pro ostio tentorii, Exod. 26:36, super tegumento ad portam atrii, Exod. 27:16, super ephodo, Exod. 28:6, super balteo, Exod. 28:8, super pectorali judicii, Exod. 28:15, super fimbriis pallii ephodi, Exod. 28:33.

[2] Quod ‘coccineum dibaphum’ significet bonum amoris mutui, quod est bonum externum regni 4 seu Ecclesiae caelestis, patet ex eo quod pannus coccinei dibaphi expanderetur super mensa, ubi panes facierum, et dein operiretur tegumento pellis melis, Num. 4:8;

intima enim quae regni 4 seu Ecclesiae caelestis, significabantur per illa quae super mensa, 5 praecipue per panes, exteriora autem per illa quae tegebant; inde quoque est quod in tali ordine recenseantur illa quae colligerentur, nempe intima 6 primum, quae erant hyacinthinum et Purpura; exteriora secundo, quae erant coccineum dibaphum, linum byssinum, et lana caprarum, et prorsus externa ultimo, quae erant pelles arietum rubrorum et pelles melium; similiter in sequentibus ubivis.

[3] Quoniam bonum externum caeleste et ejus verum per ‘coccineum dibaphum’ significatur, ideo Verbum quoad sensum externum et inde doctrinale per id exprimitur; causa est quia Verbum est Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, et id apparet ut lux flammea in intimo caelo, et ut lux candida in medio; ita exprimitur Verbum et doctrinale ex Verbo in libro 2 Samuelis, Lamentatus est David lamentationem super Schaule et super Jonathane, et inscripsit ad docendum filios Jehudae arcum: filiae Israelis, super Schaule flete, qui amicivit vos dibapho cum deliciosis, qui imposuit ornatum auri super vestem vestram, 1:17, 18, 24;

[4] 'amicire dibapho' pro instruere de veris quae boni amoris mutui, ita de veris ex origine caelesti; agitur in prophetico illo de doctrina fidei separata a doctrina amoris et charitatis, nempe quod vera per illam separatam exstinguantur, at quod per hanc seu per doctrinam amoris et charitatis restaurentur; per Philisthaeos enim, a quibus occisi fuerunt Schaul et Jonathan, significantur illi qui in doctrina fidei separat 7 a doctrina amoris et charitatis sunt, n 3412, 3413, 8093, 8096, 8099, 8313, et per ‘docere filios Jehudae arcum’ significatur instruere illos qui in bono amoris et charitatis de veris doctrinae; quod ‘fili Jehudae’ sint qui in bono amoris 8 , videatur n. 3654, 3881, 5583, 5603 5782, 5794, 5833, 6363, et quod 'arcus' sit doctrina veri, n. 2686, 2709:

[5] apud Jeremiam,

Tu ergo vastata, quid facies si indueris te dibapho, si ornaveris te ornatu auri? frustra pulchram reddes te, 4:30;

agitur ibi de Ecclesia vastata; ‘induere se dibapho et ornare se ornatu auri’ est docere vera doctrinae ex origine caelesti, et bona vitae, proinde vera et bona ex Verbo: similiter apud eundem,

Qui comederunt lautitias, devastati sunt in plateis; educati super coccino, amplexi sunt sterquilinium, Threni 4:5;

‘educari super coccino’ pro ab infantia instrui in bono amoris mutui ex Verbo.

[6] Quoniam illa quae sunt Verbi in sensu externo, apparent in caelo colore coccineo, ex causa de qua supra, ideo qui sensum 9 Verbi externum applicant ad confirmanda 10 falsa ex malis amoris sui et mundi, ita quae sunt contraria veris et bonis amoris in Dominum et amoris mutui, dicuntur induti purpura et coccino; externa enim quia ex Verbo, ita apparent, sed interna sunt profana; talia per ‘coccinum’ significantur apud Johannem, Vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plenam nominibus blasphemiae; erat induta purpura et coccino, Apoc. 17:3, 4;

ibi de Babylone, per quam intelligitur religio 11 qua profanantur sancta Verbi per applicationem ad falsa faventia diabolicis amoribus, qui sunt amores sui et mundi, ita ad dominandum in caelis et in terris: etiam alibi apud eundem,

Urbs magna, quae induta byssino et purpureo et 12 coccino, inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, Apoc. 18:16;

ideo etiam inter merces Babylonis recensentur byssus, purpura, coccinum, Apoc. 18:16.

[7] Quoniam externum Verbi colore coccineo apparet in caelo, et quoniam ex caelo est influxus in memoriam hominis, in qua illa quae ex Verbo tali colore apparent, ideo coccineum adhibebatur 13 circa recordationes rei, 14 ut apud Moschen,

15 Filii Israelis facient sibi peniculamentum super alae vestium, et 16 dabunt super peniculamentum alae filum 17 hyacinthinum; ut per id recordarentur omnium praeceptorum Jehovae, et facerent illa, Num. 15:38, 39.

[8] Ex eadem causa etiam sollemne fuit antiquis temporibus, cum significativa in usu fuerunt, alligare filum coccineum propter rei memoriam seu recordationem, sicut legitur de Perez filio Thamaris, super cujus manu obstetrix ligavit dibaphum, Gen. 38:28, 30;

et de meretrice Rachab, quae in fenestra ligavit filum coccineum, ut exploratores recordarentur promissi, Jos. 2:18, 21 18 .

[9] Quoniam homo a malis et falsis abduci nequit quam 19 per vera et bona quae apud hominem ex Verbo, ideo in mundationibus leprae adhibebatur lignum cedri, 20 coccinum, et hyssopus, Lev. 14:4-7, 49-52 21 ; lepra enim est verum profanatum, ita falsificatum, n. 6963, mundari ab illis est abduci per vera et bona quae ex Verbo; 22 similiter adhibebatur coccinum ad aquas separationis et expiationis ex vacca 23 rubra, Num. 19:6;

aquae separationis et 24 expiationis etiam significabant purificationem et abductionem a malis et falsis per vera et bona ex Verbo.

[10] Sicut pleraque in Verbo 25 sensum oppositum habent, ita quoque dibaphum et coccineum, et tunc significant falsa et mala veris et bonis illis contraria, ut apud Esaiam,

Si fuerint peccata vestra sicut dibapha, sicut nix albescent; si rubra fuerint sicut coccinum, sicut lana erunt, 1:18; 26 hoc similiter se habet sicut cum rubro, cum sanguine, cum flamma cum igne, quae in genuino sensu significant bona amoris et fidei, in opposito autem mala illis contraria.

Poznámky pod čarou:

1. quod enim

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. The Manuscript inserts etiam.

4. et

5. The Manuscript inserts et.

6. primo

7. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

8. The Manuscript inserts mutui.

9. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

10. mala et falsa

11. The Manuscript inserts in.

12. coccineo

13. ad memorias seu

14. sicut

15. Quod filii Israelis facerent

16. darent

17. coccineum, in the Manuscript, the First Latin Edition.

18. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

19. per Verbum et per influxum in bona et vera, quae apud hominem ex illo, ideo in mundationibus leprae apud hominem et in domo,

20. coccineum

21. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

22. similiter ad parandas

23. rufa

24. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

25. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

26. similiter se cum his

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.