Bible

 

Genesis 29

Studie

   

1 Profectus ergo Jacob venit in terram orientalem.

2 Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes juxta eum : nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur.

3 Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent.

4 Dixitque ad pastores : Fratres, unde estis ? Qui responderunt : De Haran.

5 Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor ? Dixerunt : Novimus.

6 Sanusne est ? inquit. Valet, inquiunt : et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo.

7 Dixitque Jacob : Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges : date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite.

8 Qui responderunt : Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges.

9 Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui : nam gregem ipsa pascebat.

10 Quam cum vidisset Jacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur.

11 Et adaquato grege, osculatus est eam : et elevata voce flevit,

12 et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccæ : at illa festinans nuntiavit patri suo.

13 Qui cum audisset venisse Jacob filium sororis suæ, cucurrit obviam ei : complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris,

14 respondit : Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius,

15 dixit ei : Num quia frater meus es, gratis servies mihi ? dic quid mercedis accipias.

16 Habebat vero duas filias : nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel.

17 Sed Lia lippis erat oculis : Rachel decora facie, et venusto aspectu.

18 Quam diligens Jacob, ait : Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis.

19 Respondit Laban : Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro : mane apud me.

20 Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis : et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine.

21 Dixitque ad Laban : Da mihi uxorem meam : quia jam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam.

22 Qui vocatis multis amicorum turbis ad convivium, fecit nuptias.

23 Et vespere Liam filiam suam introduxit ad eum,

24 dans ancillam filiæ, Zelpham nomine. Ad quam cum ex more Jacob fuisset ingressus, facto mane vidit Liam :

25 et dixit ad socerum suum : Quid est quod facere voluisti ? nonne pro Rachel servivi tibi ? quare imposuisti mihi ?

26 Respondit Laban : Non est in loco nostro consuetudinis, ut minores ante tradamus ad nuptias.

27 Imple hebdomadam dierum hujus copulæ : et hanc quoque dabo tibi pro opere quo serviturus es mihi septem annis aliis.

28 Acquievit placito : et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem :

29 cui pater servam Balam tradiderat.

30 Tandemque potitus optatis nuptiis, amorem sequentis priori prætulit, serviens apud eum septem annis aliis.

31 Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam ejus, sorore sterili permanente.

32 Quæ conceptum genuit filium, vocavitque nomen ejus Ruben, dicens : Vidit Dominus humilitatem meam : nunc amabit me vir meus.

33 Rursumque concepit et peperit filium, et ait : Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi ; vocavitque nomen ejus Simeon.

34 Concepitque tertio, et genuit alium filium : dixitque : Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus : eo quod pepererim ei tres filios : et idcirco appellavit nomen ejus Levi.

35 Quarto concepit, et peperit filium, et ait : Modo confitebor Domino, et ob hoc vocavit eum Judam : cessavitque parere.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3780

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3780. ‘Et dixit illis, An pax ei?’: quod significet nonne illud ex regno Domini, nempe bonum, constat a significatione ‘pacis’, de qua sequitur: in sensu historico de Labane quaeritur an pax ei, at in sensu interno de bono quod per ‘Labanem’ repraesentatur; quod ‘Laban’ sit bonum communis stirpis collaterale, hoc est, quale apud gentes quae in Ecclesia communi, hoc est, 1 in regno Domini sunt, videatur mox supra n. 3778; inde patet quod 2 per illa verba significetur, nonne illud ex regno Domini?

[2] Quod ‘pacem’ attinet, significat illa in supremo sensu Ipsum Dominum, et inde in sensu interno regnum Ipsius, estque 3 pax Divinum Domini intime afficiens bonum in quo sunt illi qui ibi 4 ; quod haec significentur per pacem in Verbo, constare potest a pluribus locis 5 , ut apud Esaiam,

Puer natus est nobis, filius datus est nobis, super cujus humero principatus, et vocabitur nomen Ipsius, Mirabitis, Consiliarius, Deus, Heros, Pater aeternitatis, Princeps pacis: multiplicanti principatum et pacem non erit finis super throno Davidis, et super regno Ipsius, 9:5, 6 [KJV 6, 7];

ubi ‘Princeps pacis’ manifeste pro Domino, et multiplicans principatum et pacem' pro illis quae in regno Ipsius, ita pro ipso regno:

apud eundem,

Erit opus justitiae pax, et labor justitiae quies, et securitas in aeternum; et habitabit populus Meus in habitaculo pacis, 32:17, 18;

ibi de regno Domini, ubi ‘pax, quies, et securitas’ sibi succedunt; ‘habitaculum pacis’ pro caelo:

[3] apud eundem,

Angeli pacis amare flent; vastatae sunt semitae, cessavit transiens viam, 33:7, 8;

‘angeli pacis’ pro illis qui in regno Domini, ita 6 pro ipso regno, et in supremo sensu pro Domino; ‘vastatae semitae, et cessavit transiens viam’ pro quod non alicubi verum amplius; quod ‘semitae et viae’ sint vera, videatur n. 627, x2333 apud eundem,

Quam jucundi sunt super montibus pedes evangelizantis, audire facientis pacem, [evangelizantis bonam, audire facientis salutem] dicentis Zioni, Regnat 7 Deus tuus, lii

7; ‘evangelizans et audire faciens pacem’ pro regnum Domini:

apud eundem,

Montes recedent, et colles dimovebuntur, sed misericordia Mea a tecum non recedet, et foedus pacis Meae non dimovebitur,

54:10:

apud eundem,

Viam pacis non noverunt; nec judicium in orbitis eorum,

59:8:

[4] apud Jeremiam,

Colligam pacem Meam a cum populo hoc, dictum Jehovae, miserationem et misericordiam, 16:5:

apud eundem,

Vastatae sunt caulae pacis, propter ardorem [irae]

Jehovae, 25:37:

apud eundem,

Propheta qui prophetat de pace, cum venit verbum prophetae 8 , cognoscetur propheta, quod miserit illum Jehovah [in veritate, ] 28:9:

apud eundem,

Ego novi cogitationes, quas Ego cogitans super vos, dictum Jehovae, cogitationes pacis, 29:11:

apud Haggaeum, Major erit gloria domus hujus posterioris, quam prioris, nam in loco hoc dabo pacem, 2:9.

apud Zachariam,

Semen pacis erunt, vitis dabit fructum suum, et terra dabit proventum suum, et caeli dabunt rorem suum, 8:12:

apud Davidem,

Custodi integritatem et vide rectum, quia postremum viro pax, Ps. 37:37:

apud Lucam, Jesus ad discipulos; [In] quam domum intraveritis, primum dicite, Pax domui huic; et si fuerit ibi filius pacis, requiescet super illo pax vestra; si vero non, super vos revertetur, 10:5, 6:

apud Johannem, Pacem relinquo vobis, pacem Meam do vobis; non sicut mundus dat, Ego do vobis, 14:27:

apud eundem Jesus dixit, Haec locutus sum vobis, ut in Me pacem habeatis 16:33.

[5] In omnibus his locis ‘pax’ in supremo sensu significat Dominum; in repraesentativo regnum Ipsius, et 9 bonum a Domino ibi, ita 10 Divinum quod influit in bonum seu in affectiones boni, quod et facit ex intimo gaudia et felicitates: inde patet quid per haec benedictionis verba, Levabit Jehovah facies Suas ad te, et ponet tibi pacem,

Num. 6:26,

intelligitur; et quid per salutationem sollemnem ab antiquo, ‘Pax vobis’; et eandem a Domino ad apostolos dictam, Joh. 20:19, 21, 26

videatur etiam de ‘pace’, n. 92, 93, 1726, 2780, 3170, 3696.

Poznámky pod čarou:

1. The Manuscript has ita

2. quid, in the First Latin Edition

3. The Manuscript has proinde ipsum bonum a Domino ibi, et est

4. The Manuscript inserts hoc est illos qui in bono sunt.

5. The Manuscript inserts ibi.

6. The Manuscript inserts pax.

7. Rex, in the Manuscript, and the First Latin Edition.

8. Jehovae, in the First Latin Edition

9. The Manuscript inserts ipsum.

10. The Manuscript has quia et

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.