¹ Postquam vero nonaginta et novem annorum esse cœperat, apparuit ei Dominus, dixitque ad eum : Ego Deus omnipotens : ambula coram me, et esto perfectus.

² Ponamque fœdus meum inter me et te, et multiplicabo te vehementer nimis.

³ Cecidit Abram pronus in faciem.

⁴ Dixitque ei Deus : Ego sum, et pactum meum tecum, erisque pater multarum gentium.

⁵ Nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed appellaberis Abraham : quia patrem multarum gentium constitui te.

⁶ Faciamque te crescere vehementissime, et ponam te in gentibus, regesque ex te egredientur.

⁷ Et statuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generationibus suis, fœdere sempiterno : ut sim Deus tuus, et seminis tui post te.

⁸ Daboque tibi et semini tuo terram peregrinationis tuæ, omnem terram Chanaan in possessionem æternam, eroque Deus eorum.

⁹ Dixit iterum Deus ad Abraham : Et tu ergo custodies pactum meum, et semen tuum post te in generationibus suis.

¹⁰ Hoc est pactum meum quod observabitis inter me et vos, et semen tuum post te : circumcidetur ex vobis omne masculinum :

¹¹ et circumcidetis carnem præputii vestri, ut sit in signum fœderis inter me et vos.

¹² Infans octo dierum circumcidetur in vobis, omne masculinum in generationibus vestris : tam vernaculus, quam emptitius circumcidetur, et quicumque non fuerit de stirpe vestra :

¹³ eritque pactum meum in carne vestra in fœdus æternum.

¹⁴ Masculus, cujus præputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo : quia pactum meum irritum fecit.

¹⁵ Dixit quoque Deus ad Abraham : Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram.

¹⁶ Et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium cui benedicturus sum : eritque in nationes, et reges populorum orientur ex eo.

¹⁷ Cecidit Abraham in faciem suam, et risit, dicens in corde suo : Putasne centenario nascetur filius ? et Sara nonagenaria pariet ?

¹⁸ Dixitque ad Deum : Utinam Ismaël vivat coram te.

¹⁹ Et ait Deus ad Abraham : Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen ejus Isaac, et constituam pactum meum illi in fœdus sempiternum, et semini ejus post eum.

²⁰ Super Ismaël quoque exaudivi te : ecce, benedicam ei, et augebo, et multiplicabo eum valde : duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam.

²¹ Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero.

²² Cumque finitus esset sermo loquentis cum eo, ascendit Deus ab Abraham.

²³ Tulit autem Abraham Ismaël filium suum, et omnes vernaculos domus suæ, universosque quos emerat, cunctos mares ex omnibus viris domus suæ : et circumcidit carnem præputii eorum statim in ipsa die, sicut præceperat ei Deus.

²⁴ Abraham nonaginta et novem erat annorum quando circumcidit carnem præputii sui.

²⁵ Et Ismaël filius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suæ.

²⁶ Eadem die circumcisus est Abraham et Ismaël filius ejus :

²⁷ et omnes viri domus illius, tam vernaculi, quam emptitii et alienigenæ pariter circumcisi sunt.

¹ Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat : et implevit quæ locutus est.

² Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus.

³ Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac :

⁴ et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus,

⁵ cum centum esset annorum : hac quippe ætate patris, natus est Isaac.

⁶ Dixitque Sara : Risum fecit mihi Deus : quicumque audierit, corridebit mihi.

⁷ Rursumque ait : Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit et jam seni ?

⁸ Crevit igitur puer, et ablactatus est : fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus.

⁹ Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham :

¹⁰ Ejice ancillam hanc, et filium ejus : non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac.

¹¹ Dure accepit hoc Abraham pro filio suo.

¹² Cui dixit Deus : Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua : omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus : quia in Isaac vocabitur tibi semen.

¹³ Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est.

¹⁴ Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee.

¹⁵ Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant.

¹⁶ Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere : dixit enim : Non videbo morientem puerum : et sedens contra, levavit vocem suam et flevit.

¹⁷ Exaudivit autem Deus vocem pueri : vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens : Quid agis Agar ? noli timere : exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est.

¹⁸ Surge, tolle puerum, et tene manum illius : quia in gentem magnam faciam eum.

¹⁹ Aperuitque oculos ejus Deus : quæ videns puteum aquæ, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere.

²⁰ Et fuit cum eo : qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius.

²¹ Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti.

²² Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham : Deus tecum est in universis quæ agis.

²³ Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ : sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena.

²⁴ Dixitque Abraham : Ego jurabo.

²⁵ Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus.

²⁶ Responditque Abimelech : Nescivi quis fecerit hanc rem : sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie.

²⁷ Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech : percusseruntque ambo fœdus.

²⁸ Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.

²⁹ Cui dixit Abimelech : Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum ?

³⁰ At ille : Septem, inquit, agnas accipies de manu mea : ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum.

³¹ Idcirco vocatus est locus ille Bersabee : quia ibi uterque juravit.

³² Et inierunt fœdus pro puteo juramenti.

³³ Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni.

³⁴ Et fuit colonus terræ Palæstinorum diebus multis.

³³ Homo quicumque tale composuerit, et dederit ex eo alieno, exterminabitur de populo suo.