¹ His itaque transactis, factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens : Noli timere, Abram : ego protector tuus sum, et merces tua magna nimis.

² Dixitque Abram : Domine Deus, quid dabis mihi ? ego vadam absque liberis, et filius procuratoris domus meæ iste Damascus Eliezer.

³ Addiditque Abram : Mihi autem non dedisti semen, et ecce vernaculus meus, hæres meus erit.

⁴ Statimque sermo Domini factus est ad eum, dicens : Non erit hic hæres tuus, sed qui egredietur de utero tuo, ipsum habebis hæredem.

⁵ Eduxitque eum foras, et ait illi : Suscipe cælum, et numera stellas, si potes. Et dixit ei : Sic erit semen tuum.

⁶ Credidit Abram Deo, et reputatum est illi ad justitiam.

⁷ Dixitque ad eum : Ego Dominus qui eduxi te de Ur Chaldæorum ut darem tibi terram istam, et possideres eam.

⁸ At ille ait : Domine Deus, unde scire possum quod possessurus sim eam ?

⁹ Et respondens Dominus : Sume, inquit, mihi vaccam trienem, et capram trimam, et arietem annorum trium, turturem quoque et columbam.

¹⁰ Qui tollens universa hæc, divisit ea per medium, et utrasque partes contra se altrinsecus posuit ; aves autem non divisit.

¹¹ Descenderuntque volucres super cadavera, et abigebat eas Abram.

¹² Cumque sol occumberet, sopor irruit super Abram, et horror magnus et tenebrosus invasit eum.

¹³ Dictumque est ad eum : Scito prænoscens quod peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua, et subjicient eos servituti, et affligent quadringentis annis.

¹⁴ Verumtamen gentem, cui servituri sunt, ego judicabo : et post hæc egredientur cum magna substantia.

¹⁵ Tu autem ibis ad patres tuos in pace, sepultus in senectute bona.

¹⁶ Generatione autem quarta revertentur huc : necdum enim completæ sunt iniquitates Amorrhæorum usque ad præsens tempus.

¹⁷ Cum ergo occubuisset sol, facta est caligo tenebrosa, et apparuit clibanus fumans, et lampas ignis transiens inter divisiones illas.

¹⁸ In illo die pepigit Dominus fœdus cum Abram, dicens : Semini tuo dabo terram hanc a fluvio Ægypti usque ad fluvium magnum Euphraten,

¹⁹ Cinæos, et Cenezæos, Cedmonæos,

²⁰ et Hethæos, et Pherezæos, Raphaim quoque,

²¹ et Amorrhæos, et Chananæos, et Gergesæos, et Jebusæos.

¹¹ Præposuit itaque eis magistros operum, ut affligerent eos oneribus : ædificaveruntque urbes tabernaculorum Pharaoni, Phithom et Ramesses.

¹ Quid ergo dicemus invenisse Abraham patrem nostrum secundum carnem ?

² Si enim Abraham ex operibus justificatus est, habet gloriam, sed non apud Deum.

³ Quid enim dicit Scriptura ? Credidit Abraham Deo, et reputatam est illi ad justitiam.

⁴ Ei autem qui operatur, merces non imputatur secundum gratiam, sed secundum debitum.

⁵ Ei vero qui non operatur, credenti autem in eum, qui justificat impium, reputatur fides ejus ad justitiam secundum propositum gratiæ Dei.

⁶ Sicut et David dicit beatitudinem hominis, cui Deus accepto fert justitiam sine operibus :

⁷ Beati, quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata.

⁸ Beatus vir, cui non imputavit Dominus peccatum.

⁹ Beatitudo ergo hæc in circumcisione tantum manet, an etiam in præputio ? Dicimus enim quia reputata est Abrahæ fides ad justitiam.

¹⁰ Quomodo ergo reputata est ? in circumcisione, an in præputio ? Non in circumcisione, sed in præputio.

¹¹ Et signum accepit circumcisionis, signaculum justitiæ fidei, quæ est in præputio : ut sit pater omnium credentium per præputium, ut reputetur et illis ad justitiam :

¹² et sit pater circumcisionis non iis tantum, qui sunt ex circumcisione, sed et iis qui sectantur vestigia fidei, quæ est in præputio patris nostri Abrahæ.

¹³ Non enim per legem promissio Abrahæ, aut semini ejus ut hæres esset mundi : sed per justitiam fidei.

¹⁴ Si enim qui ex lege, hæredes sunt : exinanita est fides, abolita est promissio.

¹⁵ Lex enim iram operatur. Ubi enim non est lex, nec prævaricatio.

¹⁶ Ideo ex fide, ut secundum gratiam firma sit promissio omni semini, non ei qui ex lege est solum, sed et ei qui ex fide est Abrahæ, qui pater est omnium nostrum

¹⁷ (sicut scriptum est : Quia patrem multarum gentium posui te) ante Deum, cui credidit, qui vivificat mortuos, et vocat ea quæ non sunt, tamquam ea quæ sunt :

¹⁸ qui contra spem in spem credidit, ut fieret pater multarum gentium secundum quod dictum est ei : Sic erit semen tuum.

¹⁹ Et non infirmatus est fide, nec consideravit corpus suum emortuum, cum jam fere centum esset annorum, et emortuam vulvam Saræ.

²⁰ In repromissione etiam Dei non hæsitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo :

²¹ plenissime sciens, quia quæcumque promisit, potens est et facere.

²² Ideo et reputatum est illi ad justitiam.

²³ Non est autem scriptum tantum propter ipsum quia reputatum est illi ad justitiam :

²⁴ sed et propter nos, quibus reputabitur credentibus in eum, qui suscitavit Jesum Christum Dominum nostrum a mortuis,

²⁵ qui traditus est propter delicta nostra, et resurrexit propter justificationem nostram.