¹ Et factus est sermo Domini ad me, dicens :

² Fili hominis, pone faciem tuam ad montes Israël, et prophetabis ad eos,

³ et dices : Montes Israël, audite verbum Domini Dei. Hæc dicit Dominus Deus montibus et collibus, rupibus et vallibus : Ecce ego inducam super vos gladium, et disperdam excelsa vestra,

⁴ et demoliar aras vestras, et confringentur simulacra vestra, et dejiciam interfectos vestros ante idola vestra :

⁵ et dabo cadavera filiorum Israël ante faciem simulacrorum vestrorum, et dispergam ossa vestra circum aras vestras :

⁶ in omnibus habitationibus vestris urbes desertæ erunt, et excelsa demolientur et dissipabuntur : et interibunt aræ vestræ, et confringentur, et cessabunt idola vestra, et conterentur delubra vestra, et delebuntur opera vestra :

⁷ et cadet interfectus in medio vestri, et scietis quia ego sum Dominus.

⁸ Et relinquam in vobis eos qui fugerint gladium in gentibus, cum dispersero vos in terris :

⁹ et recordabuntur mei liberati vestri in gentibus ad quas captivi ducti sunt : quia contrivi cor eorum fornicans et recedens a me, et oculos eorum fornicantes post idola sua : et displicebunt sibimet super malis quæ fecerunt in universis abominationibus suis.

¹⁰ Et scient quia ego Dominus non frustra locutus sum, ut facerem eis malum hoc.

¹¹ Hæc dicit Dominus Deus : Percute manum tuam et allide pedem tuum, et dic, Heu ! ad omnes abominationes malorum domus Israël, quia gladio, fame et peste ruituri sunt.

¹² Qui longe est, peste morietur : qui autem prope, gladio corruet : et qui relictus fuerit et obsessus, fame morietur : et complebo indignationem meam in eis.

¹³ Et scietis quia ego Dominus, cum fuerint interfecti vestri in medio idolorum vestrorum, in circuitu ararum vestrarum, in omni colle excelso, et in cunctis summitatibus montium, et subtus omne lignum nemorosum, et subtus universam quercum frondosam, locum ubi accenderunt thura redolentia universis idolis suis.

¹⁴ Et extendam manum meam super eos : et faciam terram desolatam, et destitutam, a deserto Deblatha, in omnibus habitationibus eorum : et scient quia ego Dominus.

¹ Et factus est sermo Domini ad me, dicens :

² Et tu, fili hominis, hæc dicit Dominus Deus terræ Israël : Finis venit, venit finis super quatuor plagas terræ.

³ Nunc finis super te, et immittam furorem meum in te : et judicabo te juxta vias tuas, et ponam contra te omnes abominationes tuas.

⁴ Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor : sed vias tuas ponam super te, et abominationes tuæ in medio tui erunt, et scietis quia ego Dominus.

⁵ Hæc dicit Dominus Deus : Afflictio una, afflictio ecce venit.

⁶ Finis venit, venit finis : evigilavit adversum te, ecce venit.

⁷ Venit contritio super te, qui habitas in terra : Venit tempus, prope est dies occisionis, et non gloriæ montium.

⁸ Nunc de propinquo effundam iram meam super te, et complebo furorem meum in te : et judicabo te juxta vias tuas, et imponam tibi omnia scelera tua,

⁹ et non parcet oculus meus, nec miserebor : sed vias tuas imponam tibi, et abominationes tuæ in medio tui erunt, et scietis quia ego sum Dominus percutiens.

¹⁰ Ecce dies, ecce venit : egressa est contritio, floruit virga, germinavit superbia :

¹¹ iniquitas surrexit in virga impietatis : non ex eis, et non ex populo, neque ex sonitu eorum : et non erit requies in eis.

¹² Venit tempus, appropinquavit dies : qui emit, non lætetur, et qui vendit, non lugeat : quia ira super omnem populum ejus.

¹³ Quia qui vendit, ad id quod vendidit non revertetur : et adhuc in viventibus vita eorum : visio enim ad omnem multitudinem ejus non regredietur, et vir in iniquitate vitæ suæ non confortabitur.

¹⁴ Canite tuba, præparentur omnes : et non est qui vadat ad prælium, ira enim mea super universum populum ejus.

¹⁵ Gladium foris, et pestis et fames intrinsecus : qui in agro est, gladio morietur ; et qui in civitate, pestilentia et fame devorabuntur.

¹⁶ Et salvabuntur qui fugerint ex eis : et erunt in montibus quasi columbæ convallium omnes trepidi, unusquisque in iniquitate sua.

¹⁷ Omnes manus dissolventur, et omnia genua fluent aquis.

¹⁸ Et accingent se ciliciis, et operiet eos formido : et in omni facie confusio, et in universis capitibus eorum calvitium.

¹⁹ Argentum eorum foras projicietur, et aurum eorum in sterquilinium erit : argentum eorum et aurum eorum non valebit liberare eos in die furoris Domini : animam suam non saturabunt, et ventres eorum non implebuntur, quia scandalum iniquitatis eorum factum est.

²⁰ Et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt, et imagines abominationum suarum et simulacrorum fecerunt ex eo : propter hoc dedi eis illud in immunditiam.

²¹ Et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum, et impiis terræ in prædam, et contaminabunt illud.

²² Et avertam faciem meam ab eis, et violabunt arcanum meum : et introibunt in illud emissarii, et contaminabunt illud.

²³ Fac conclusionem, quoniam terra plena est judicio sanguinum et civitas plena iniquitate.

²⁴ Et adducam pessimos de gentibus, et possidebunt domos eorum : et quiescere faciam superbiam potentium, et possidebunt sanctuaria eorum.

²⁵ Angustia superveniente, requirent pacem, et non erit.

²⁶ Conturbatio super conturbationem veniet, et auditus super auditum : et quærent visionem de propheta, et lex peribit a sacerdote, et consilium a senioribus.

²⁷ Rex lugebit, et princeps induetur mœrore, et manus populi terræ conturbabuntur : secundum viam eorum faciam eis, et secundum judicia eorum judicabo eos, et scient quia ego Dominus.