¹ Et factum est verbum Domini ad me, dicens :

² Fili hominis, propheta, et dic : Hæc dicit Dominus Deus : Ululate : væ, væ diei !

³ quia juxta est dies : et appropinquat dies Domini, dies nubis : tempus gentium erit.

⁴ Et veniet gladius in Ægyptum, et erit pavor in Æthiopia, cum ceciderint vulnerati in Ægypto, et ablata fuerit multitudo illius, et destructa fundamenta ejus.

⁵ Æthiopia, et Libya, et Lydi, et omne reliquum vulgus, et Chub, et filii terræ fœderis, cum eis gladio cadent.

⁶ Hæc dicit Dominus Deus : Et corruent fulcientes Ægyptum, et destruetur superbia imperii ejus : a turre Syenes gladio cadent in ea, ait Dominus Deus exercituum.

⁷ Et dissipabuntur in medio terrarum desolatarum, et urbes ejus in medio civitatum desertarum erunt :

⁸ et scient quia ego Dominus, cum dedero ignem in Ægypto, et attriti fuerint omnes auxiliatores ejus.

⁹ In die illa egredientur nuntii a facie mea in trieribus ad conterendam Æthiopiæ confidentiam : et erit pavor in eis in die Ægypti, quia absque dubio veniet.

¹⁰ Hæc dicit Dominus Deus : Cessare faciam multitudinem Ægypti in manu Nabuchodonosor regis Babylonis.

¹¹ Ipse et populus ejus cum eo, fortissimi gentium, adducentur ad disperdendam terram : et evaginabunt gladios suos super Ægyptum, et implebunt terram interfectis.

¹² Et faciam alveos fluminum aridos, et tradam terram in manus pessimorum : et dissipabo terram, et plenitudinem ejus manu alienorum : ego Dominus locutus sum.

¹³ Hæc dicit Dominus Deus : Et disperdam simulacra, et cessare faciam idola de Memphis : et dux de terra Ægypti non erit amplius, et dabo terrorem in terra Ægypti.

¹⁴ Et disperdam terram Phathures, et dabo ignem in Taphnis, et faciam judicia in Alexandria.

¹⁵ Et effundam indignationem meam super Pelusium, robur Ægypti : et interficiam multitudinem Alexandriæ.

¹⁶ Et dabo ignem in Ægypto : quasi parturiens dolebit Pelusium, et Alexandria erit dissipata, et in Memphis angustiæ quotidianæ.

¹⁷ Juvenes Heliopoleos et Bubasti gladio cadent, et ipsæ captivæ ducentur.

¹⁸ Et in Taphnis nigrescet dies, cum contrivero ibi sceptra Ægypti, et defecerit in ea superbia potentiæ ejus : ipsam nubes operiet, filiæ autem ejus in captivitatem ducentur.

¹⁹ Et judicia faciam in Ægypto : et scient quia ego Dominus Deus.

²⁰ Et factum est in undecimo anno, in primo mense, in septima mensis : factum est verbum Domini ad me, dicens :

²¹ Fili hominis, brachium Pharaonis regis Ægypti confregi, et ecce non est obvolutum ut restitueretur ei sanitas, ut ligaretur pannis, et fasciaretur linteolis, ut recepto robore posset tenere gladium.

²² Propterea hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego ad Pharaonem regem Ægypti, et comminuam brachium ejus forte, sed confractum : et dejiciam gladium de manu ejus,

²³ et dispergam Ægyptum in gentibus, et ventilabo eos in terris.

²⁴ Et confortabo brachia regis Babylonis, daboque gladium meum in manu ejus, et confringam brachia Pharaonis, et gement gemitibus interfecti coram facie ejus.

²⁵ Et confortabo brachia regis Babylonis, et brachia Pharaonis concident : et scient quia ego Dominus, cum dedero gladium meum in manu regis Babylonis, et extenderit eum super terram Ægypti.

²⁶ Et dispergam Ægyptum in nationes, et ventilabo eos in terras : et scient quia ego Dominus.

¹ Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, domus Israël.

² Hæc dicit Dominus : Juxta vias gentium nolite discere, et a signis cæli nolite metuere quæ timent gentes,

³ quia leges populorum vanæ sunt. Quia lignum de saltu præcidit opus manus artificis in ascia :

⁴ argento et auro decoravit illud : clavis et malleis compegit, ut non dissolvatur :

⁵ in similitudinem palmæ fabricata sunt, et non loquentur : portata tollentur, quia incedere non valent. Nolite ergo timere ea, quia nec male possunt facere nec bene.

⁶ Non est similis tui, Domine : magnus es tu, et magnum nomen tuum in fortitudine.

⁷ Quis non timebit te, o rex gentium ? Tuum est enim decus : inter cunctos sapientes gentium, et in universis regnis eorum, nullus est similis tui.

⁸ Pariter insipientes et fatui probabuntur : doctrina vanitatis eorum lignum est.

⁹ Argentum involutum de Tharsis affertur, et aurum de Ophaz : opus artificis et manus ærarii, hyacinthus et purpura indumentum eorum ; opus artificum universa hæc.

¹⁰ Dominus autem Deus verus est, ipse Deus vivens, et rex sempiternus. Ab indignatione ejus commovebitur terra, et non sustinebunt gentes comminationem ejus.

¹¹ Sic ergo dicetis eis : Dii qui cælos et terram non fecerunt, pereant de terra et de his quæ sub cælo sunt !

¹² Qui facit terram in fortitudine sua, præparat orbem in sapientia sua, et prudentia sua extendit cælos :

¹³ ad vocem suam dat multitudinem aquarum in cælo, et elevat nebulas ab extremitatibus terræ : fulgura in pluviam facit, et educit ventum de thesauris suis.

¹⁴ Stultus factus est omnis homo a scientia : confusus est artifex omnis in sculptili, quoniam falsum est quod conflavit, et non est spiritus in eis.

¹⁵ Vana sunt, et opus risu dignum : in tempore visitationis suæ peribunt.

¹⁶ Non est his similis pars Jacob : qui enim formavit omnia ipse est, et Israël virga hæreditatis ejus : Dominus exercituum nomen illi.

¹⁷ Congrega de terra confusionem tuam, quæ habitas in obsidione :

¹⁸ quia hæc dicit Dominus : Ecce ego longe projiciam habitatores terræ in hac vice, et tribulabo eos ita ut inveniantur.

¹⁹ Væ mihi super contritione mea, pessima plaga mea : ego autem dixi : Plane hæc infirmitas mea est, et portabo illam.

²⁰ Tabernaculum meum vastatum est, omnes funiculi mei dirupti sunt : filii mei exierunt a me, et non subsistunt. Non est qui extendat ultra tentorium meum, et erigat pelles meas.

²¹ Quia stulte egerunt pastores, et Dominus non quæsierunt : propterea non intellexerunt, et omnis grex eorum dispersus est.

²² Vox auditionis ecce venit, et commotio magna de terra aquilonis, ut ponat civitates Juda solitudinem, et habitaculum draconum.

²³ Scio, Domine, quia non est hominis via ejus, nec viri est ut ambulet, et dirigat gressus suos.

²⁴ Corripe me, Domine, verumtamen in judicio, et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me.

²⁵ Effunde indignationem tuam super gentes quæ non cognoverunt te, et super provincias quæ nomen tuum non invocaverunt, quia comederunt Jacob, et devoraverunt eum, et consumpserunt illum, et decus ejus dissipaverunt.

⁷ Quis non timebit te, o rex gentium ? Tuum est enim decus : inter cunctos sapientes gentium, et in universis regnis eorum, nullus est similis tui.