Bible

 

Ezechiel 16

Studie

   

1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :

2 Fili hominis, notas fac Jerusalem abominationes suas,

3 et dices : Hæc dicit Dominus Deus Jerusalem : Radix tua et generatio tua de terra Chanaan : pater tuus Amorrhæus, et mater tua Cethæa.

4 Et quando nata es, in die ortus tui, non est præcisus umbilicus tuus : et aqua non es lota in salutem, nec sale salita, nec involuta pannis.

5 Non pepercit super te oculus, ut faceret tibi unum de his, misertus tui : sed projecta es super faciem terræ in abjectione animæ tuæ, in die qua nata es.

6 Transiens autem per te, vidi te conculcari in sanguine tuo, et dixi tibi cum esses in sanguine tuo : Vive, dixi, inquam, tibi ; in sanguine tuo vive.

7 Multiplicatam quasi germen agri dedi te : et multiplicata es, et grandis effecta, et ingressa es, et pervenisti ad mundum muliebrem : ubera tua intumuerunt, et pilus tuus germinavit : et eras nuda, et confusione plena.

8 Et transivi per te, et vidi te : et ecce tempus tuum, tempus amantium : et expandi amictum meum super te, et operui ignominiam tuam : et juravi tibi, et ingressus sum pactum tecum, ait Dominus Deus, et facta es mihi.

9 Et lavi te aqua, et emundavi sanguinem tuum ex te, et unxi te oleo.

10 Et vestivi te discoloribus, et calceavi te janthino : et cinxi te bysso, et indui te subtilibus.

11 Et ornavi te ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et torquem circa collum tuum.

12 Et dedi inaurem super os tuum, et circulos auribus tuis, et coronam decoris in capite tuo.

13 Et ornata es auro et argento, et vestita es bysso et polymito et multicoloribus : similam, et mel, et oleum comedisti : et decora facta es vehementer nimis, et profecisti in regnum.

14 Et egressum est nomen tuum in gentes propter speciem tuam, quia perfecta eras in decore meo, quem posueram super te, dicit Dominus Deus.

15 Et habens fiduciam in pulchritudine tua, fornicata es in nomine tuo : et exposuisti fornicationem tuam omni transeunti, et ejus fieres.

16 Et sumens de vestimentis tuis, fecisti tibi excelsa hinc inde consuta, et fornicata es super eis sicut non est factum, neque futurum est.

17 Et tulisti vasa decoris tui de auro meo atque argento meo, quæ dedi tibi, et fecisti tibi imagines masculinas, et fornicata es in eis.

18 Et sumpsisti vestimenta tua multicoloria, et operuisti illas, et oleum meum et thymiama meum posuisti coram eis.

19 Et panem meum quem dedi tibi, similam, et oleum, et mel, quibus enutrivi te, posuisti in conspectu eorum in odorem suavitatis : et factum est, ait Dominus Deus.

20 Et tulisti filios tuos et filias tuas, quas generasti mihi, et immolasti eis ad devorandum. Numquid parva est fornicatio tua ?

21 Immolasti filios meos, et dedisti, illos consecrans, eis.

22 Et post omnes abominationes tuas et fornicationes, non es recordata dierum adolescentiæ tuæ, quando eras nuda, et confusione plena, conculcata in sanguine tuo.

23 Et accidit post omnem malitiam tuam (væ, væ tibi ! ait Dominus Deus),

24 et ædificasti tibi lupanar, et fecisti tibi prostibulum in cunctis plateis.

25 Ad omne caput viæ ædificasti signum prostitutionis tuæ, et abominabilem fecisti decorem tuum : et divisisti pedes tuos omni transeunti, et multiplicasti fornicationes tuas :

26 et fornicata es cum filiis Ægypti, vicinis tuis, magnarum carnium : et multiplicasti fornicationem tuam ad irritandum me.

27 Ecce ego extendam manum meam super te, et auferam justificationem tuam, et dabo te in animas odientium te filiarum Palæstinarum, quæ erubescunt in via tua scelerata.

28 Et fornicata es in filiis Assyriorum eo quod necdum fueris expleta : et postquam fornicata es, nec sic es satiata :

29 et multiplicasti fornicationem tuam in terra Chanaan cum Chaldæis, et nec sic satiata es.

30 In quo mundabo cor tuum, ait Dominus Deus, cum facias omnia hæc opera mulieris meretricis et procacis ?

31 Quia fabricasti lupanar tuum in capite omnis viæ, et excelsum tuum fecisti in omni platea : nec facta es quasi meretrix fastidio augens pretium :

32 sed quasi mulier adultera, quæ super virum suum inducit alienos.

33 Omnibus meretricibus dantur mercedes : tu autem dedisti mercedes cunctis amatoribus tuis, et dona donabas eis, ut intrarent ad te undique ad fornicandum tecum.

34 Factumque est in te contra consuetudinem mulierum in fornicationibus tuis, et post te non erit fornicatio : in eo enim quod dedisti mercedes, et mercedes non accepisti, factum est in te contrarium.

35 Propterea, meretrix, audi verbum Domini.

36 Hæc dicit Dominus Deus : Quia effusum est æs tuum et revelata est ignominia tua in fornicationibus tuis super amatores tuos, et super idola abominationum tuarum, in sanguine filiorum tuorum quos dedisti eis,

37 ecce ego congregabo omnes amatores tuos, quibus commista es, et omnes quos dilexisti, cum universis quos oderas : et congregabo eos super te undique, et nudabo ignominiam tuam coram eis, et videbunt omnem turpitudinem tuam.

38 Et judicabo te judiciis adulterarum, et effundentium sanguinem : et dabo te in sanguinem furoris et zeli.

39 Et dabo te in manus eorum, et destruent lupanar tuum, et demolientur prostibulum tuum : et denudabunt te vestimentis tuis, et auferent vasa decoris tui, et derelinquent te nudam, plenamque ignominia :

40 et adducent super te multitudinem, et lapidabunt te lapidibus, et trucidabunt te gladiis suis :

41 et comburent domos tuas igni, et facient in te judicia in oculis mulierum plurimarum : et desines fornicari, et mercedes ultra non dabis :

42 et requiescet indignatio mea in te, et auferetur zelus meus a te : et quiescam, nec irascar amplius.

43 Eo quod non fueris recordata dierum adolescentiæ tuæ, et provocasti me in omnibus his, quapropter et ego vias tuas in capite tuo dedi, ait Dominus Deus, et non feci juxta scelera tua in omnibus abominationibus tuis.

44 Ecce omnis qui dicit vulgo proverbium, in te assumet illud, dicens : Sicut mater, ita et filia ejus.

45 Filia matris tuæ es tu, quæ projecit virum suum et filios suos : et soror sororum tuarum es tu, quæ projecerunt viros suos et filios suos : mater vestra Cethæa, et pater vester Amorrhæus.

46 Et soror tua major, Samaria, ipsa et filiæ ejus, quæ habitant ad sinistram tuam : soror autem tua minor te, quæ habitat a dextris tuis, Sodoma, et filiæ ejus.

47 Sed nec in viis earum ambulasti, neque secundum scelera earum fecisti pauxillum minus : pene sceleratiora fecisti illis in omnibus viis tuis.

48 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non fecit Sodoma, soror tua, ipsa et filiæ ejus, sicut fecisti tu, et filiæ tuæ.

49 Ecce hæc fuit iniquitas Sodomæ, sororis tuæ : superbia, saturitas panis et abundantia, et otium ipsius, et filiarum ejus : et manum egeno et pauperi non porrigebant :

50 et elevatæ sunt, et fecerunt abominationes coram me : et abstuli eas sicut vidisti.

51 Et Samaria dimidium peccatorum tuorum non peccavit : sed vicisti eas sceleribus tuis, et justificasti sorores tuas in omnibus abominationibus tuis quas operata es.

52 Ergo et tu porta confusionem tuam, quæ vicisti sorores tuas peccatis tuis, scelerantius agens ab eis : justificatæ sunt enim a te : ergo et tu confundere, et porta ignominiam tuam, quæ justificasti sorores tuas.

53 Et convertam restituens eas conversione Sodomorum cum filiabus suis, et conversione Samariæ et filiarum ejus, et convertam reversionem tuam in medio earum,

54 ut portes ignominiam tuam, et confundaris in omnibus quæ fecisti consolans eas.

55 Et soror tua Sodoma et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem suam, et Samaria et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem suam, et tu et filiæ tuæ revertemini ad antiquitatem vestram.

56 Non fuit autem Sodoma, soror tua, audita in ore tuo, in die superbiæ tuæ,

57 antequam revelaretur malitia tua, sicut hoc tempore in opprobrium filiarum Syriæ, et cunctarum in circuitu tuo filiarum Palæstinarum quæ ambiunt te per gyrum.

58 Scelus tuum et ignominiam tuam tu portasti, ait Dominus Deus.

59 Quia hæc dicit Dominus Deus : Et faciam tibi sicut despexisti juramentum, ut irritum faceres pactum :

60 et recordabor ego pacti mei tecum in diebus adolescentiæ tuæ, et suscitabo tibi pactum sempiternum.

61 Et recordaberis viarum tuarum, et confunderis, cum receperis sorores tuas te majores cum minoribus tuis : et dabo eas tibi in filias, sed non ex pacto tuo.

62 Et suscitabo ego pactum meum tecum, et scies quia ego Dominus :

63 ut recorderis, et confundaris, et non sit tibi ultra aperire os præ confusione tua, cum placatus tibi fuero in omnibus quæ fecisti, ait Dominus Deus.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Heaven and Hell # 180

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 603  
  

180. Since angels wear clothes in heaven, they have appeared clothed when they were seen in our world, like the ones seen by the prophets and the ones by the Lord's tomb, whose "appearance was like lightning and whose clothes were gleaming and white" (Matthew 28:3, Mark 16:5, Luke 22:4, 24:4, John 20:11-12, 13) and the ones seen in heaven by John whose "garments were of linen and white" (Revelation 4:4; 19:11, 13). And since intelligence comes from divine truth, the Lord's garments, when he was transfigured, were "gleaming and white as light" (Matthew 17:2, Mark 9:3, Luke 9:29: on light as divine truth emanating from the Lord, see 129 above). This is why garments in the Word mean things true and the intelligence that results from them, as in John: "Those who have not defiled their garments will walk with me in white, because they are worthy; whoever overcomes will be clothed with white garments" (Revelation 3:4-5); and "Blessed are those who are watchful and take care of their garments" (Revelation 16:15).

Concerning Jerusalem, meaning the church as it is focused on what is true, 1 it says in Isaiah, "Rise up, put on your strength, O Zion; put on the garments of your beauty, O Jerusalem" (Isaiah 52:1); and in Ezekiel, "O Jerusalem, I have clothed you with linen, I have veiled you with silk, your garments are linen and silk" (Ezekiel 16:10, 13); and many other passages.

In contrast, someone who is not engaged with truths is said not to be wearing a wedding garment, as in Matthew: "When the king came in, he saw the one not wearing a wedding garment and said, 'Friend, how have you come in here without a wedding garment?' So that one was cast out into the outer darkness" (Matthew 22:11-13). The wedding house means heaven and the church by virtue of the Lord's union with them through his divine truth. This is why in the Word the Lord is called the Bridegroom and Husband, and heaven and the church the bride and wife.

Poznámky pod čarou:

1. [Swedenborg's footnote] Jerusalem means the church where there is genuine doctrine: 402, 3654, 9166.

  
/ 603  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Heaven and Hell # 129

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 603  
  

129. Because the Lord in the heavens is divine truth and divine truth there is light, the Lord is called "light" in the Word, as is the truth that comes from him. Note the following passages:

Jesus said, I am the light of the world. Whoever follows me will not walk in darkness, but will have the light of life. (John 8:12)

As long as I am in the world, I am the light of the world. (John 9:5)

Jesus said, For a little while longer the light is with you; walk while you have the light, to prevent the darkness from overtaking you. While you have light, believe in the light, so that you may be children of light. I have come as a light into the world, so that anyone who believes in me may not remain in darkness. (John 12:35-36, 40 [46])

Light has come into the world, but people loved darkness more than light. (John 3:19)

John said of the Lord, his is the true light that enlightens everyone. (John 1:4, 9)

The people that sit in darkness will see a great light, and for those who were sitting in the shadow of death, a light has risen. (Matthew 4:16)

I will make you a covenant of the people, a light of the nations. (Isaiah 42:6)

I have established you as the light of the nations, so that you may be my salvation to the end of the earth. (Isaiah 49:6)

The nations that have been saved will walk toward his light. (Revelation 21:24)

Send out your light and your truth; let them lead me. (Psalms 43:3)

In these and other passages, the Lord is called "light" by reason of the divine truth that comes from him, and that truth itself is called "light" as well. Because the Lord as the sun is light in the heavens, when he was transfigured before Peter, James, and John

His face shone like the sun and his garments as light, sparkling and white as snow, as no fuller on earth could bleach them. (Mark 9:3, Matthew 17:2)

The reason the Lord's garments looked as they did was that they were images of the divine truth that comes from him in the heavens. Garments in the Word mean truths as well, 1 so it says in David, "Jehovah, you clothe yourself with light as a garment" (Psalms 104:2).

Poznámky pod čarou:

1. [Swedenborg's footnote] Garments in the Word mean the truths that clothe what is good: 1073, 2576, 5248, 5319, 5954, 9216, 9952, 10536. The garments of the Lord when he was transfigured meant the divine truth that emanates from his divine love: 9212, 9216.

  
/ 603  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.