¹ Et elevavit me spiritus, et introduxit me ad portam domus Domini orientalem, quæ respicit ad solis ortum : et ecce in introitu portæ viginti quinque viri : et vidi in medio eorum Jezoniam filium Azur, et Pheltiam filium Banaiæ, principes populi.

² Dixitque ad me : Fili hominis, hi sunt viri qui cogitant iniquitatem, et tractant consilium pessimum in urbe ista,

³ dicentes : Nonne dudum ædificatæ sunt domus ? hæc est lebes, nos autem carnes.

⁴ Idcirco vaticinare de eis, vaticinare, fili hominis.

⁵ Et irruit in me spiritus Domini, et dixit ad me : Loquere : Hæc dicit Dominus : Sic locuti estis, domus Israël, et cogitationes cordis vestri ego novi.

⁶ Plurimos occidistis in urbe hac, et implestis vias ejus interfectis.

⁷ Propterea hæc dicit Dominus Deus : Interfecti vestri, quos posuistis in medio ejus, hi sunt carnes, et hæc est lebes : et educam vos de medio ejus.

⁸ Gladium metuistis, et gladium inducam super vos, ait Dominus Deus.

⁹ Et ejiciam vos de medio ejus, daboque vos in manu hostium, et faciam in vobis judicia.

¹⁰ Gladio cadetis : in finibus Israël judicabo vos, et scietis quia ego Dominus.

¹¹ Hæc non erit vobis in lebetem, et vos non eritis in medio ejus in carnes : in finibus Israël judicabo vos.

¹² Et scietis quia ego Dominus, quia in præceptis meis non ambulastis, et judicia mea non fecistis, sed juxta judicia gentium quæ in circuitu vestro sunt estis operati.

¹³ Et factum est cum prophetarem, Pheltias, filius Banaiæ, mortuus est : et cecidi in faciem meam clamans voce magna, et dixi : Heu ! heu ! heu ! Domine Deus, consummationem tu facis reliquiarum Israël ?

¹⁴ Et factum est verbum Domini ad me, dicens :

¹⁵ Fili hominis, fratres tui, fratres tui, viri propinqui tui, et omnis domus Israël, universi quibus dixerunt habitatores Jerusalem : Longe recedite a Domino, nobis data est terra in possessionem.

¹⁶ Propterea hæc dicit Dominus Deus : Quia longe feci eos in gentibus, et quia dispersi eos in terris : ero eis in sanctificationem modicam in terris ad quas venerunt.

¹⁷ Propterea loquere : Hæc dicit Dominus Deus : Congregabo vos de populis, et adunabo de terris in quibus dispersi estis, daboque vobis humum Israël.

¹⁸ Et ingredientur illuc, et auferent omnes offensiones, cunctasque abominationes ejus de illa.

¹⁹ Et dabo eis cor unum, et spiritum novum tribuam in visceribus eorum : et auferam cor lapideum de carne eorum, et dabo eis cor carneum,

²⁰ ut in præceptis meis ambulent, et judicia mea custodiant, faciantque ea, et sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum.

²¹ Quorum cor post offendicula et abominationes suas ambulat, horum viam in capite suo ponam, dicit Dominus Deus.

²² Et elevaverunt cherubim alas suas, et rotæ cum eis, et gloria Dei Israël erat super ea :

²³ et ascendit gloria Domini de medio civitatis, stetitque super montem qui est ad orientem urbis.

²⁴ Et spiritus levavit me, adduxitque in Chaldæam ad transmigrationem, in visione, in spiritu Dei : et sublata est a me visio quam videram.

²⁵ Et locutus sum ad transmigrationem omnia verba Domini quæ ostenderat mihi.

⁵ Then I, Daniel, looked, and behold, two others stood, one on the river bank on this side, and the other on the river bank on that side.

⁶ One said to the man clothed in linen, who was above the waters of the river, How long shall it be to the end of these wonders?

⁷ I heard the man clothed in linen, who was above the waters of the river, when he held up his right hand and his left hand to heaven, and swore by him who lives forever that it shall be for a time, times, and a half; and when they have made an end of breaking in pieces the power of the holy people, all these things shall be finished.