Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Exodus 8

Studie

   

1 Dixit quoque Dominus ad Moysen : Ingredere ad Pharaonem, et dices ad eum : Hæc dicit Dominus : Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi :

2 sin autem nolueris dimittere, ecce ego percutiam omnes terminos tuos ranis,

3 et ebulliet fluvius ranis : quæ ascendent, et ingredientur domum tuam, et cubiculum lectuli tui, et super stratum tuum, et in domos servorum tuorum, et in populum tuum, et in furnos tuos, et in reliquias ciborum tuorum :

4 et ad te, et ad populum tuum, et ad omnes servos tuos intrabunt ranæ.

5 Dixitque Dominus ad Moysen : Dic ad Aaron : Extende manum tuam super fluvios ac super rivos et paludes, et educ ranas super terram Ægypti.

6 Et extendit Aaron manum super aquas Ægypti, et ascenderunt ranæ, operueruntque terram Ægypti.

7 Fecerunt autem et malefici per incantationes suas similiter, eduxeruntque ranas super terram Ægypti.

8 Vocavit autem Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis : Orate Dominum ut auferat ranas a me et a populo meo, et dimittam populum ut sacrificet Domino.

9 Dixitque Moyses ad Pharaonem : Constitue mihi quando deprecer pro te, et pro servis tuis, et pro populo tuo, ut abigantur ranæ a te, et a domo tua, et a servis tuis, et a populo tuo : et tantum in flumine remaneant.

10 Qui respondit : Cras. At ille : Juxta, inquit, verbum tuum faciam : ut scias quoniam non est sicut Dominus Deus noster.

11 Et recedent ranæ a te, et a domo tua, et a servis tuis, et a populo tuo : et tantum in flumine remanebunt.

12 Egressique sunt Moyses et Aaron a Pharaone : et clamavit Moyses ad Dominum pro sponsione ranarum quam condixerat Pharaoni.

13 Fecitque Dominus juxta verbum Moysi : et mortuæ sunt ranæ de domibus, et de villis, et de agris.

14 Congregaveruntque eas in immensos aggeres, et computruit terra.

15 Videns autem Pharao quod data esset requies, ingravavit cor suum, et non audivit eos, sicut præceperat Dominus.

16 Dixitque Dominus ad Moysen : Loquere ad Aaron : Extende virgam tuam, et percute pulverem terræ : et sint sciniphes in universa terra Ægypti.

17 Feceruntque ita. Et extendit Aaron manum, virgam tenens : percussitque pulverem terræ, et facti sunt sciniphes in hominibus, et in jumentis : omnis pulvis terræ versus est in sciniphes per totam terram Ægypti.

18 Feceruntque similiter malefici incantationibus suis, ut educerent sciniphes, et non potuerunt : erantque sciniphes tam in hominibus quam in jumentis.

19 Et dixerunt malefici ad Pharaonem : Digitus Dei est hic ; induratumque est cor Pharaonis, et non audivit eos sicut præceperat Dominus.

20 Dixit quoque Dominus ad Moysen : Consurge diluculo, et sta coram Pharaone : egredietur enim ad aquas : et dices ad eum : Hæc dicit Dominus : Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.

21 Quod si non dimiseris eum, ecce ego immittam in te, et in servos tuos, et in populum tuum, et in domos tuas, omne genus muscarum : et implebuntur domus Ægyptiorum muscis diversi generis, et universa terra in qua fuerint.

22 Faciamque mirabilem in die illa terram Gessen, in qua populus meus est, ut non sint ibi muscæ : et scias quoniam ego Dominus in medio terræ.

23 Ponamque divisionem inter populum meum et populum tuum : cras erit signum istud.

24 Fecitque Dominus ita. Et venit musca gravissima in domos Pharaonis et servorum ejus, et in omnem terram Ægypti : corruptaque est terra ab hujuscemodi muscis.

25 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et ait eis : Ite et sacrificate Deo vestro in terra hac.

26 Et ait Moyses : Non potest ita fieri : abominationes enim Ægyptiorum immolabimus Domino Deo nostro : quod si mactaverimus ea quæ colunt Ægyptii coram eis, lapidibus nos obruent.

27 Viam trium dierum pergemus in solitudinem : et sacrificabimus Domino Deo nostro, sicut præcepit nobis.

28 Dixitque Pharao : Ego dimittam vos ut sacrificetis Domino Deo vestro in deserto : verumtamen longius ne abeatis, rogate pro me.

29 At ait Moyses : Egressus a te, orabo Dominum : et recedet musca a Pharaone, et a servis suis, et a populo ejus cras : verumtamen noli ultra fallere, ut non dimittas populum sacrificare Domino.

30 Egressusque Moyses a Pharaone, oravit Dominum.

31 Qui fecit juxta verbum illius, et abstulit muscas a Pharaone, et a servis suis, et a populo ejus : non superfuit ne una quidem.

32 Et ingravatum est cor Pharaonis, ita ut nec hac quidem vice dimitteret populum.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7381

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7381. ‘Dic ad Aharonem’: quod significet influxum legis internae in legem externam, constat ex repraesentatione ‘Moschis’ quod sit lex Divina, de qua n. 1 6723, 6752; et ex repraesentatione ‘Aharonis’ quod sit doctrina boni et veri, de qua n. 6998, 7089; doctrina boni et veri, quam Aharon repraesentat, non aliud est quam lex externa existens a lege interna, hoc est, per legem internam a Divino; et ex significatione ‘dicere’ quod sit influxus, ut n. 6152, 6291, 7291; quod ‘dicere’ hic sit influxus, est quia Moscheh diceret ad Aharonem, et Moscheh est lex interna, et Aharon 2 externa, 3 et influxus a Divino fit per internum in externum; lex interna est ipsum verum Divinum quale est in caelo, 4 et lex externa est verum Divinum quale est in terra; ita lex interna est verum accommodatum angelis, et lex externa est verum accommodatum hominibus.

[2] 5 Quia lex interna, quam Moscheh repraesentat, est verum accommodatum angelis, et lex externa, quam Aharon repraesentat, est verum accommodatum hominibus, de illis licet hic aliquid dicere: verum accommodatum angelis est quoad maximam partem hominibus incomprehensibile; hoc constat ex eo quod talia in caelo videantur et dicantur quae oculus nusquam viderat, nec auris usquam audiverat; causa est quia illa quae apud angelos dicuntur sunt spiritualia, quae abstracta sunt a naturalibus, 6 consequenter remota ab ideis et vocibus loquelae humanae; homo enim ideas suas formaverat ex illis quae in natura sunt, et quidem in natura crassiore, hoc est, ab illis quae in mundo et super terra viderat, et sensu tetigerat, quae materialia sunt; 7 ideae cogitationis interioris apud hominem tametsi supra materialia 8 sunt, usque in materialibus terminantur, et ubi 9 terminantur, ibi 10 apparent esse, 11 inde percipit quid cogitat; inde patet quomodo se habet cum vero fidei et quale est, quod cadit in cogitationem 12 hominis, 13 et quod vocatur lex externa, et repraesentatur per Aharonem;

[3] illustretur hoc exemplo: homo nequaquam 14 cogitare potest absque idea temporis et spatii haec idea adhaeret paene singulis quae homo cogitat; si idea ex tempore et spatio auferretur homini, non sciret quid cogitat, 15 vix num cogitet; ast ideis angelorum nihil ex tempore et spatio inest sed loco illorum sunt status; causa est quia mundus naturalis se distinguit a mundo spirituali per tempus et spatium; quod tempus et spatium sit in mundo naturali, et pro illis status in mundo spirituali, est quia in mundo naturali apparet sol per apparentes circumvolutiones 16 facere dies et annos, ac distinguere dies in quattuor tempora, in noctem, mane, meridiem, et vesperam, et 17 annos quoque in quattuor tempora, in hiemem, ver, aestatem, et autumnum, et hoc quoque per variationes lucis et umbrae, tum caloris et frigoris; inde ideae temporis et ejus variationum; ideae spatii existunt ex mensuratione per tempora, quare ubi unum est, ibi est alterum;

[4] at in mundo spirituali, Sol caeli 18 , unde lux spiritualis et calor spiritualis, non circumgyrationes et circumvolutiones facit, ac inde ideas temporis et spatii inducit; 19 lux quae ex Sole illo est verum Divinum, et calor qui ex Sole illo est bonum Divinum; ex his existunt 20 ideae statuum apud angelos, status intelligentiae et fidei a vero Divino, ac status sapientiae et amoris a bono Divino; variationes horum statuum apud angelos sunt quibus correspondent in mundo status lucis et umbrae, tum caloris et frigoris, quae sunt solis cum tempora facit, et spatia mensurat. Ex hoc exemplo 21 constare aliquatenus potest quale est verum internum seu verum accommodatum angelis, quod lex interna vocatur, et quale est verum externum seu verum accommodatum hominibus, quod lex externa dicitur; tum unde est quod quae angeli apud se loquuntur homini sint incomprehensibilia et quoque ineffabilia.

Poznámky pod čarou:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

2. The Manuscript inserts lex.

3. et communicatio a Divino fit per influxum per legem internam in legem externam

4. at

5. (in the margin) quomodo se habet cum vero accommodato angelis, et cum vero accommodato hominibus, hic, quia ansa datur, dicendum est

6. The Manuscript inserts et.

7. interior ejus cogitatio

8. est, usque in talibus terminatur

9. terminatur

10. apparet

11. et sic inde agnoscit quid sit, ipsum verum

12. The Manuscript inserts talem.

13. est

14. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

15. et vix num cogitat

16. The Manuscript inserts suas.

17. annum

18. The Manuscript inserts ibi.

19. The Manuscript inserts et.

20. status

21. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org