Bible

 

Exodus 22

Studie

   

1 Si quis furatus fuerit bovem aut ovem, et occiderit vel vendiderit : quinque boves pro uno bove restituet, et quatuor oves pro una ove.

2 Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus, et accepto vulnere mortuus fuerit, percussor non erit reus sanguinis.

3 Quod si orto sole hoc fecerit, homicidium perpetravit, et ipse morietur. Si non habuerit quod pro furto reddat, ipse venundabitur.

4 Si inventum fuerit apud eum quod furatus est, vivens : sive bos, sive asinus, sive ovis, duplum restituet.

5 Si læserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit jumentum suum ut depascatur aliena : quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni æstimatione restituet.

6 Si egressus ignis invenerit spinas, et comprehenderit acervos frugum, sive stantes segetes in agris, reddet damnum qui ignem succenderit.

7 Si quis commendaverit amico pecuniam aut vas in custodiam, et ab eo, qui susceperat, furto ablata fuerint : si invenitur fur, duplum reddet :

8 si latet fur, dominus domus applicabitur ad deos, et jurabit quod non extenderit manum in rem proximi sui,

9 ad perpetrandam fraudem, tam in bove quam in asino, et ove ac vestimento, et quidquid damnum inferre potest : ad deos utriusque causa perveniet, et si illi judicaverit, duplum restituet proximo suo.

10 Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem, et omne jumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut debilitatum, vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit :

11 jusjurandum erit in medio, quod non extenderit manum ad rem proximi sui : suscipietque dominus juramentum, et ille reddere non cogetur.

12 Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino ;

13 si comestum a bestia, deferat ad eum quod occisum est, et non restituet.

14 Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et debilitatum aut mortuum fuerit domino non præsente, reddere compelletur.

15 Quod si impræsentiarum dominus fuerit, non restituet, maxime si conductum venerat pro mercede operis sui.

16 Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam, dormieritque cum ea : dotabit eam, et habebit eam uxorem.

17 Si pater virginis dare noluerit, reddet pecuniam juxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt.

18 Maleficos non patieris vivere.

19 Qui coierit cum jumento, morte moriatur.

20 Qui immolat diis, occidetur, præterquam Domino soli.

21 Advenam non contristabis, neque affliges eum : advenæ enim et ipsi fuistis in terra Ægypti.

22 Viduæ et pupillo non nocebitis.

23 Si læseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum :

24 et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestræ viduæ, et filii vestri pupilli.

25 Si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec usuris opprimes.

26 Si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum, ante solis occasum reddes ei.

27 Ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis ejus, nec habet aliud in quo dormiat : si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum.

28 Diis non detrahes, et principi populi tui non maledices.

29 Decimas tuas et primitias tuas non tardabis reddere : primogenitum filiorum tuorum dabis mihi.

30 De bobus quoque, et ovibus similiter facies : septem diebus sit cum matre sua, die octava reddes illum mihi.

31 Viri sancti eritis mihi : carnem, quæ a bestiis fuerit prægustata, non comedetis, sed projicietis canibus.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9166

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9166. ‘Juramentum Jehovae erit inter ambos illos’: quod significet inquisitionem per vera ex Verbo de omnibus et singulis illis, constat ex significatione ‘juramenti’ quod sit confirmatio per vera, de qua n. 2842, 3037, 3375; inde ‘juramentum Jehovae’ est per vera ex 1 Verbo, nam ibi sunt vera Jehovae seu vera Divina; et ex significatione ‘amborum illorum’ quod sit in omnibus et singulis, nam inter ambos in sensu interno non significat inter duos 2 , sed in omnibus et singulis, duo enim sunt 3 conjunctio 4 in unum, n. 5 1686, 3519, 5194, 8423, ita est quicquid est in uno, seu 6 omnia et singula ibi; quod per duo 7 illa percipiantur in caelo, est causa quia cum sermo est angelis de duobus veris inter se discrepantibus, tunc sistuntur duo spiritus infra qui disceptant, qui quia sunt subjecta plurium societatum, apparent omnia et singula quae unius veri sunt apud unum spiritum, et omnia et singula quae alterius veri apud alterum; 8 inde percipitur quomodo illa conjungi possunt; quod ita sit, ab experientia scire datum est; inde est quod per ambos illos, cum de veris dicitur, sit in omnibus et singulis; quae etiam causa est, quod per duo etiam significetur plenum, n. 9103.

[2] Quod licitum fuerit apud gentem Israeliticam et Judaicam jurare per Jehovam, erat quia non interni sed externi homines fuerunt, et cum in cultu ‘Divino’ in externo fuerunt absque interno; quod tales fuerint 9 , videatur n. 4281, 4293, 4429, 4433, 4680, 4844, 4847, 4865, 4903, 6304, 10 8588, 8788, 8806; confirmatio veri cum cadit in externum hominem separatum ab interno fit per juramentum, aliter cum cadit in externum per internum; in interno enim 11 apparet verum in sua luce, at in externo absque interno apparet verum 12 in tenebris; inde 13 est quod angeli caelestes, qui in intimo seu tertio caelo sunt, quia in summa luce, ne quidem confirment vera per rationes, minus quod disceptent aut ratiocinentur de illis, sed solum dicant, ita aut 14 non; causa est quia percipiunt et vident illa a Domino; inde est quod Dominus ita de juramentis dixerit, Audivistis quod dictum sit, Non jurabis, solves vero Domino juramenta tua; Ego vero dico vobis, Non jurabis omnino, neque per caelum, quia thronus Dei est, neque per terram, quia scabellum pedum Ipsius est, neque per Hierosolymam 15 , quia urbs est magni Regis; neque jurabis per caput tuum, quia non potes unum pilum album aut nigrum facere. Esto vero sermo vester, ita ita, non non; quod ultra haec est ex malo est, Matth. 5:33-37;

[3] haec involvunt quod vera Divina confirmanda sint a Domino et non ab homine, quod fit cum interni homines sunt et non externi; externi enim homines confirmant illa per juramenta, interni autem per rationes; qui adhuc interiores homines sunt non confirmant illa sed modo dicunt quod ita sit vel non ita sit; externi homines sunt qui vocantur naturales homines, interni qui vocantur spirituales homines, et adhuc interiores sunt qui vocantur caelestes homines; quod hi, nempe caelestes, ex Domino percipiant 16 num verum sit vel non sit, videatur n. 2708, 2715, 2708, 3246, 4448, 7877; ex his patet 17 quid involvit quod Dominus dixerit, Non jurabis omnino, tum, Esto sermo vester, ita ita, non non; sed explicabitur cur etiam dicitur quod ‘non jurarent per caelum, nec per terram, nec per Hierosolymam, neque per caput’, et quod ‘sermo ultra ita ita, non non, ex malo sit’.

[4] Jurare per caelum est per Divinum Verum, ita per Dominum ibi, nam caelum non est caelum ex angelis in se spectatis 18 sed ex Divino Vero procedente a Domino, ita ex Domino, in illis 19 , nam Divinum in illis facit ut sint et dicantur angeli caeli; inde est quod 20 qui in caelo sunt dicantur esse in Domino, tum 21 quod Dominus sit omne in omnibus et singulis caeli, ut et quod angeli sint vera Divina, quia 22 recipientes veri Divini a Domino; quod caelum sit et dicatur caelum ex Divino Domini ibi, videatur n. 552, 3038, 3700; quod angeli sint vera Divina, n. 4295, 4402, 7268, 7873, 23 8301, et quod aliquid Domini intelligatur 24 per angelum in Verbo, n. 1925, 2821, 3039, 4085, 4295, 6280; quia caelum est Dominus quoad Divinum Verum, ideo dicitur ‘non jurabis per caelum, quia thronus Dei est’, nam ‘thronus 25 Dei’ est Divinum Verum quod procedit a Domino, n. 5313, 26 6397, 9039.

[5] Jurare autem per terram est per Ecclesiam, ita per Divinum Verum ibi, nam sicut caelum est Dominus ex Divino Vero quod procedit ab Ipso, ita quoque est Ecclesia, quoniam Ecclesia est caelum Domini aut regnum Ipsius in terris; quod ‘terra’ in Verbo sit Ecclesia, videatur n. 662, 1066, 1262, 1733, 1850, 2117, 2118 fin. , 2928, 3355, 27 4447, 4535, 5577, 8011, 8732; et quia ‘terra’ est Ecclesia, ubi Divinum Domini infra caelum est, ideo dicitur, ‘non jurabis per terram, quia scabellum pedum Dei est’; ‘scabellum pedum’ est verum Divinum infra caelum, quale est Verbum in sensu litterali, nam huic innititur et quasi insistit verum Divinum in caelo, quod est Verbum in sensu interno; ' illud verum per ‘scabellum pedum’ significatur apud Davidem 28 Ps. 99:5; Ps. 132:7;

apud Esai. 60:13;

et apud Jeremiam in Lamentationes 2:1.

[6] Jurare autem per Hierosolymam est per doctrinam veri ex Verbo, nam ‘Hierosolyma’ in sensu lato est Ecclesia, n. 2117, 3654; sed cum dicitur ‘terra’, quae est Ecclesia, et dein ‘Hierosolyma’, est Hierosolyma doctrina Ecclesiae, proinde doctrina veri Divini ex Verbo; inde est quod dicatur ‘urbs magni Dei’, per ‘urbem’ enim in Verbo in sensu ejus interno significatur doctrina veri, videatur n. 402, 2449 , 2943, 3216, 4478, 4492, 4493.

[7] Jurare autem per caput suum est per verum quod ipse homo credit verum esse, et facit suae fidei, id enim apud hominem facit caput, et quoque significatur per ‘caput’ apud Esai. 15:2, 29:10;

apud Ezech. 7:18, 13:18, 16:12, 29:18;

apud Matthaeum 6:17;

et alibi; quare etiam dicitur, ‘quia non potes unum pilum album aut nigrum facere’; ‘pilus’ 29 enim est verum externi seu naturalis hominis, n. 3301, quale est illis qui in fide veri sunt non ex eo quod percipiant verum esse, sed ex eo quod doctrina Ecclesiae ita doceat; et quid id non aliunde sciant, dicitur quod ‘non jurandum 30 sit per id quia non possunt pilum album aut nigrum facere’; ‘facere pilum album’ est dicere verum esse verum ex se, et ‘facere pilum nigrum’ est dicere falsum esse falsum ex se; ‘album’ enim praedicatur de vero, n. 3301, 3993, 4007, 5319, et inde ‘nigrum’ de falso.

[8] Ex his nunc patet quid intelligitur per quod ‘omnino non jurandum sit’, non per caelum, non per terram, non per Hierosolymam, neque per caput suum, ' quod nempe non confirmandum sit verum Divinum ab homine sed a Domino apud hominem; idcirco 31 ultimo dicitur, Sermo vester erit, ita ita, non non; quod ultra haec est ex malo est; qui enim a Domino percipiunt et vident verum, illi non aliter confirmant illud, sicut faciunt angeli intimi seu tertii caeli, qui angeli caelestes vocantur, de quibus supra; quod ‘sermo ultra illa sit ex malo’, est quia quod ultra est, non ex Domino est sed ex proprio hominis 32 , ita ex malo, nam proprium hominis non est nisi quam malum, videatur n. 210, 211, 874-876, 987, 1023, 1044, 1047, 3812 fin. , 4328, 5660, 8941, 8944. Ex his iterum patet quomodo Dominus locutus est, quod nempe ut in omnibus et singulis sit 33 sensus internus, quia locutus est ex Divino, ita pro angelis simul cum pro hominibus 34 , nam angeli Verbum secundum sensum 35 ejus internum' percipiunt 36 .

Poznámky pod čarou:

1. in

2. The Manuscript deletes duos and inserts ambo.

3. nam duo sunt altered to duo significant

4. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. inde etiam

7. ambos

8. The Manuscript inserts et.

9. de qua re

10. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

11. in internum (in the margin) et per hunc in externum, nam tunc

12. quare internus homo non jurat, sed externus absque interno, quia est

13. The Manuscript inserts quoque.

14. et

15. Hierosolyma

16. externus enim homo confirmat illa per juramentum, internus autem per rationes, et qui adhuc interior homo est, non confirmat illa, sed modo dicit, quod itaspiritualissit aut non ita sit, externus homo est qui vocatur naturalis homo, internus qui vocatur spiritualis homo, et adhuc interior est qui vocatur coelestis homo, quod hic, nempe coelestis ex Domino percipiant

17. The Manuscript inserts quidem.

18. ibi

19. The Manuscript inserts angelis.

20. The Manuscript inserts illi.

21. et

22. The Manuscript inserts sunt.

23. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

24. The Manuscript places this after angelum.

25. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

26. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

27. The following number or numbers appear out of sequence in both the Manuscript and the first Latin edition, but they have been reordered in this edition.

28. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

29. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

30. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

31. The Manuscript inserts etiam.

32. est

33. The Manuscript places this after internus.

34. et pro homine

35. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

36. The Manuscript inserts Verbum tale vocatur inspiratio a Divino, Arcana Coelestia 9094 fin.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3488

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3488. Quod secundus status perversionis Ecclesiae per illa verba Domini apud Evangelistam descriptus sit, patet a sensu interno eorundem, qui talis est: ‘Omnia haec initium dolorum’ significant illa quae praecedunt, nempe quae status primi perversionis Ecclesiae sunt, qui est, ut dictum, quod non amplius inciperent scire quid bonum et quid verum, sed de illis litigarent inter se, a quibus falsitates, proinde haereses; quod talia Ecclesiam ante plura saecula perverterint, patet inde quod Ecclesia in Christiano orbe divisa sit, et hoc secundum opiniones de bono et vero, ita quod perversio Ecclesiae 1 a multo tempore retro incepta sit.

[2] ‘Tunc tradent vos in tribulationem, et occident vos’ significat quod bonum et verum periturum sit, primum per ‘tribulationem’, quod est, per perversionem; dein per quod ‘occident’ illa, quod est, per negationem; quod ‘occidere’ cum praedicatur de bono et vero sit non recipi, ita negare, videatur n. 3387, 3395; per ‘vos’ seu per apostolos significantur omnia fidei in uno complexu, ita tam bonum ejus quam verum; quod per duodecim apostolos illa significata sint, videatur n. 577, 2089, 2129, 2130 f. , 3272, 3354, et hic manifeste patet, 2 non enim de apostolorum praedicatione sed de consummatione saeculi agitur.

[3] ‘Et eritis odio habiti ab omnibus gentibus propter nomen Meum’ significat contemptum et aversionem pro omnibus quae sunt boni et veri; ‘odio habere’ est contemnere et aversari, haec enim odii sunt; ‘ab omnibus gentibus’ est ab illis qui in malo sunt; quod ‘gentes’ sint illi, videatur n. 1259, 1260, 1849, 1868, 2588 f. ; ‘propter nomen Meum’ est propter Dominum, ita propter omnia quae ab Ipso; quod ‘nomen Domini’ sit omne in uno complexu per quod colitur, ita omne quod est Ecclesiae Ipsius, videatur n. 2724, 3006.

[4] ‘Et tunc offendentur multi, et se invicem tradent, et odio habebunt se invicem’ significat propter illa inimicitias; ‘offendentur multi’ est inimicitia inter se; Ipsum Humanum Domini est contra quod inimicitia; quod illud offendiculum 3 et scandalum futurum sit, passim in Verbo praedicitur; ‘se invicem tradent’ est inimicitia inter se ex falso contra verum; ‘et odio habebunt se invicem’ est inimicitia inter se ex malo contra bonum.

[5] ‘Et multi pseudoprophetae exsurgent, et seducent multos’ significat praedicationes falsi; ‘pseudoprophetae’, quod sint docentes falsa, ita 4 doctrina falsa, videatur n. 2534; ‘et seducent multos’ est quod inde derivationes.

[6] ‘Et propter multiplicari iniquitatem, refrigescet charitas multorum’ significat cum fide exspirationem charitatis; ‘propter multiplicari iniquitatem’ est secundum falsa fidei; ‘refrigescet charitas multorum’ est exspiratio charitatis; utrumque enim pari passu vadit; ubi non est fides, ibi non est charitas, et ubi non est charitas, non est fides, sed charitas est quae recipit fidem, et nulla charitas quae rejicit fidem; inde origo omnis falsi et omnis mali.

[7] ‘Qui autem perseverans erit in finem, 5 hic salvabitur’ significat salvationem eorum qui in charitate; ‘perseverans in finem’ est qui se non seduci patitur, ita qui non in 6 tentationibus succumbit.

[8] ‘Et praedicabitur hoc evangelium regni in tota habitata, in testimonium omnibus gentibus’ significat quod hoc prius notum fiet in orbe Christiano; ‘praedicabitur’ est quod notum fiet; ‘hoc evangelium regni’ est hoc verum quod ita sit; ‘evangelium’ est annuntiatio, ‘regnum’ est verum; quod regnum sit verum, videatur n. 1672, 2547; ‘in tota habitata’, nempe terra, est orbis Christianus; quod ‘terra’ sit tractus ubi Ecclesia, ita orbis Christianus, videatur n. 662, 1066, 1068, 1262, 1733, 1850, 2117, 2118, 2928, 3355; Ecclesia hic ‘habitata’ vocatur a vita fidei, hoc est, a bono quod veri, ‘habitare’ enim in sensu interno est vivere, et ‘habitatores’ sunt bona veri, n. 1293, 2268, 2451, 2712, 3384; ‘in testimonium’ est ut sciant, 7 ne praetexant quod ignoraverint; ‘omnibus gentibus’ sunt malis, n. 1259, 1260, 1849, 1868, 2588; cum enim in falso et 8 malo sunt, non amplius sciunt quid verum et quid bonum, credunt tunc falsum esse verum, et malum esse bonum, et vicissim; cum in hoc statu est Ecclesia, ‘tunc veniet finis’. In illis quae nunc sequuntur, et quae ante caput Geneseos quod sequitur, ex Divina Domini Misericordia, explicanda sunt, agitur de illo statu Ecclesiae qui vocatur ‘abominatio desolationis’, qui est tertius status.

Poznámky pod čarou:

1. The Manuscript has ab eio tempore

2. The Manuscript has nam non

3. The Manuscript has aut

4. The Manuscript has doctrinae

5. is, in the First Latin Edition

6. The Manuscript has pugnis tentationum

7. The Manuscript has ne ignorantiam praetexent

8. The Manuscript inserts in.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.