Bible

 

Exodus 22

Studie

   

1 Si quis furatus fuerit bovem aut ovem, et occiderit vel vendiderit : quinque boves pro uno bove restituet, et quatuor oves pro una ove.

2 Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus, et accepto vulnere mortuus fuerit, percussor non erit reus sanguinis.

3 Quod si orto sole hoc fecerit, homicidium perpetravit, et ipse morietur. Si non habuerit quod pro furto reddat, ipse venundabitur.

4 Si inventum fuerit apud eum quod furatus est, vivens : sive bos, sive asinus, sive ovis, duplum restituet.

5 Si læserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit jumentum suum ut depascatur aliena : quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni æstimatione restituet.

6 Si egressus ignis invenerit spinas, et comprehenderit acervos frugum, sive stantes segetes in agris, reddet damnum qui ignem succenderit.

7 Si quis commendaverit amico pecuniam aut vas in custodiam, et ab eo, qui susceperat, furto ablata fuerint : si invenitur fur, duplum reddet :

8 si latet fur, dominus domus applicabitur ad deos, et jurabit quod non extenderit manum in rem proximi sui,

9 ad perpetrandam fraudem, tam in bove quam in asino, et ove ac vestimento, et quidquid damnum inferre potest : ad deos utriusque causa perveniet, et si illi judicaverit, duplum restituet proximo suo.

10 Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem, et omne jumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut debilitatum, vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit :

11 jusjurandum erit in medio, quod non extenderit manum ad rem proximi sui : suscipietque dominus juramentum, et ille reddere non cogetur.

12 Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino ;

13 si comestum a bestia, deferat ad eum quod occisum est, et non restituet.

14 Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et debilitatum aut mortuum fuerit domino non præsente, reddere compelletur.

15 Quod si impræsentiarum dominus fuerit, non restituet, maxime si conductum venerat pro mercede operis sui.

16 Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam, dormieritque cum ea : dotabit eam, et habebit eam uxorem.

17 Si pater virginis dare noluerit, reddet pecuniam juxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt.

18 Maleficos non patieris vivere.

19 Qui coierit cum jumento, morte moriatur.

20 Qui immolat diis, occidetur, præterquam Domino soli.

21 Advenam non contristabis, neque affliges eum : advenæ enim et ipsi fuistis in terra Ægypti.

22 Viduæ et pupillo non nocebitis.

23 Si læseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum :

24 et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestræ viduæ, et filii vestri pupilli.

25 Si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec usuris opprimes.

26 Si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum, ante solis occasum reddes ei.

27 Ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis ejus, nec habet aliud in quo dormiat : si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum.

28 Diis non detrahes, et principi populi tui non maledices.

29 Decimas tuas et primitias tuas non tardabis reddere : primogenitum filiorum tuorum dabis mihi.

30 De bobus quoque, et ovibus similiter facies : septem diebus sit cum matre sua, die octava reddes illum mihi.

31 Viri sancti eritis mihi : carnem, quæ a bestiis fuerit prægustata, non comedetis, sed projicietis canibus.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypsis Explicata # 946

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

946. "Quia judicia tua manifestata sunt." - Quod significet quod illis Divina vera revelata sint, constat ex significatione "judiciorum", quod sint Divina vera, de qua sequitur; et ex significatione "manifestari", quod sit revelari. Quod Divina vera in fine ecclesiae revelentur, et quod revelata sint, in sequentibus in hoc capite dicetur, quia ibi de illis agitur.

Quod "judicia" significent Divina vera, est quia leges regiminis in regno spirituali Domini vocantur "judicia", leges autem regiminis in regno caelesti Domini vocantur "justitia"; leges enim regiminis in regno spirituali Domini sunt leges ex Divino Vero, at leges regiminis in regno caelesti Domini sunt leges ex Divino Bono. Inde est quod in Verbo dicantur "judicium" et "justitia" in sequentibus locis:

Apud Esaiam,

"Paci non erit finis super throno Davidis, .... ad stabiliendum illud, et ad fulciendum illud in judicio et . . justitia a nunc et in aeternum" (9:6 [B.A. 7]):

haec de Domino ac de Ipsius regno Regnum Ipsius spirituale significatur per "thronum Davidis"; et quia hoc regnum est in Divinis veris ex Divino Bono, dicitur, "in judicio et justitia." Apud Jeremiam,

"Suscitabo Davidi Germen justum, et regnabit Rex, ac intelligenter aget, et faciet judicium et justitiam" (23:5):

haec quoque de Domino, et de regno spirituali Ipsius; et quia hoc regnum in Divinis veris ex Divino Bono est, dicitur quod "regnabit Rex, ac intelligenter aget", et quod "faciet judicium et justitiam"; Dominus vocatur "Rex" ex Divino Vero; et quia Divinum Verum est quoque Divina intelligentia, dicitur quod "intelligenter aget"; et quia Divinum Verum est ex Divino Bono, dicitur quod "faciet judicium et justitiam."

[2] Apud Esaiam,

"Exaltetur Jehovah, quia inhabitat altum, implevit Zionem judicio et justitia" (33:5):

per "Zionem" intelligitur caelum et ecclesia ubi Dominus per Divinum Verum regnat; et quia omne Divinum Verum est ex Divino Bono, dicitur, "Implevit Zionem judicio et justitia." Apud Jeremiam,

"Ego Jehovah faciens . . judicium et justitiam in terra, quia in illis beneplacet Mihi" (9:23 [B.A. 24]):

etiam hic per "judicium et justitiam" significatur Divinum Verum ex Divino Bono.

Apud Esaiam,

"Interrogent Me judicia justitiae, appropinquationem Dei desiderent" (58:2):

"judicia justitiae" sunt Divina vera ex Divino Bono; similiter etiam "judicium et justitia", nam sensus spiritualis conjungit illa quae sensus litterae distinguit.

Apud Hoscheam,

"Desponsabo te Mihi in aeternum, et desponsabo te Mihi in justitia et judicio . . et in misericordia, .... et in veritate" (2:19, 20):

ibi de regno caelesti Domini, quod ex illis qui in amore in Dominum sunt consistit; et quia Domini conjunctio cum illis comparative est sicut conjunctio mariti cum uxore, bonum amoris enim ita conjungit, ideo dicitur, "Desponsabo te Mihi in justitia et judicio"; ac dicitur "justitia" primo loco, et "judicium" secundo, quia illi qui in bono amoris in Dominum sunt, illi etiam in veris sunt, ex bono enim vident illa; quia "justitia" dicitur de bono, ac "judicium" de vero, ideo etiam dicitur, "in misericordia" et "in veritate"; misericordia etiam est boni, quia est amoris.

[3] Apud Davidem,

"Jehovah, in caelis .... est justitia tua sicut montes Dei, et judicia tua sicut abyssus magna" (Psalmuss 36:6, 7):

"justitia" dicitur de Divino Bono, quare comparatur montibus Dei, nam per "montes Dei" significantur bona amoris (videatur [supra,] n. 405 [a-f] , 510, 850 [a]); ac "judicia" dicuntur de Divinis veris, quare comparantur abysso magnae, nam per "abyssum magnam" significatur Divinum Verum.

[4] Exhis nunc constare potest quod per "judicia" significentur Divina Vera. Multis in locis in Verbo etiam dicuntur "judicia", "praecepta" et "statuta"; ac ibi per "judicia" significantur leges civiles, per "praecepta" leges vitae spiritualis, ac per "statuta" leges cultus. Quod per "judicia" significentur leges civiles, constat ex Exodo, cap. 21, 22, 23, ubi illa quae ibi mandantur "judicia" vocantur, quia ex illis fiebant judicia a judicibus in portis urbium; sed usque eadem illa significant Divina vera, qualia sunt in regno spirituali Domini in caelis, continent enim illa in sensu spirituali, ut constare potest ab explicatione illorum in Arcanis Caelestibus (n. 8971-9103, 9124-9231, 9247-9348). Quod leges apud filios Israelis dicta fuerint "judicia", "praecepta" et "statuta", constat ex sequentibus locis:

Apud Mosen,

"Loquar ad te omnia praecepta, statuta et judicia, quae docebis eos, ut faciant ea" (Deuteronomius 5:28 [B.A. (31]);

apud eundem,

"Haec sunt praecepta, statuta et judicia, quae praecepit Jehovah Deus vester ad docendum vos" (Deuteronomius 6:1);

apud eundem,

"Ideo custodies praecepta, statuta et judicia, quae Ego praecipio tibi hodie ad faciendum illa" (Deuteronomius 7:11);

apud Davidem,

"Si deserunt filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulant, si statuta mea profanant, et praecepta mea non servant, ..visitabo virga praevaricationem eorum" (Psalmuss 89:31-33 [B.A. 30-32]);

praeterea etiam pluries alibi (Ut Leviticus 18:5; 19:37; 20:22; 25:18; 26:15; Deuteronomius 4:1; 5:1, 6, 7; 17:19; 26:17; Ezechiel 5:6, 7; 11:12, 20; 18:9; 20:11, 13, 25; 37:24). Per "praecepta" in illis locis intelliguntur leges vitae, imprimis quae in decalogo sunt, quae ideo vocantur "decem praecepta"; per "statuta" autem intelliguntur leges cultus, quae imprimis erant de sacrificiis, ac de ministeriis sanctis; ac per "judicia" intelliguntur leges civiles, quae leges quia repraesentativae spiritualium erant, per illa significantur Divina vera, qualia sunt in regno spirituali Domini in caelis.

[5] (Continuatio.)

Cum itaque homo fugit et aversatur mala ut peccata, ac elevatus est a Domino in caelum, consequitur quod non amplius in proprio suo sit, sed in Domino, et inde quod cogitet et velit bona. Nunc quia homo sicut cogitat et vult, ita etiam facit, omne enim factum hominis procedit ex cogitatione voluntatis ejus, inde iterum consequitur quod cum homo mala fugit et aversatur, faciat bona non a se sed a Domino. Inde nunc est quod fugere mala sit facere bona. Bona quae homo tunc facit intelliguntur per bona opera, ac bona opera in toto complexu intelliguntur per charitatem. Quia homo non reformari potest, nisi cogitet, velit et faciat sicut ex se, id quod sicut ab ipso homine fit conjungitur ei et manet apud illum; quod autem non sicut ex ipso homine fit, hoc, quia non recipit aliqua vita sensus, transfluit sicut aether; ideo vult Dominus ut homo non modo fugiat et aversetur mala sicut a se, sed etiam cogitet, velit et faciat sicut ex se, sed usque agnoscat corde quod omnia illa sint a Domino. Hoc agnoscet quia est verum.

  
/ 1232  
  

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypsis Explicata # 1198

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

1198. "Salus et gloria et honor et potentia Domino Deo nostro." - Quod significet quia a Domino est vita aeterna per Divinum Verum et Divinum Bonum ex Divina Ipsius omnipotentia, constat ex significatione "salutis", quod sit vita aeterna; ex significatione "gloriae et honoris", quod sit Divinum Verum et Divinum Bonum Domini (de qua [supra] , n. 288, 345); ex significatione "potentiae", cum de Domino, quod sit omnipotentia; et quia Dominus in Verbo vocatur "Jehovah" ac "Dominus" ex Divino Bono, ac "Deus" ex Divino Vero, et illa sunt quae per "gloriam" et "honorem" significantur, ideo dicitur "Dominus Deus noster." In sensu litterae dicitur "salus", "gloria", "honor", "potentia", discrete; in sensu autem spirituali illa conjunguntur in sensum unum, qui est quod a Domino sit vita aeterna per Divinum Verum et Divinum Bonum ex Divina omnipotentia. Ita plurimis in locis alibi in Verbo: quandoque sunt mera nomina regionum et urbium quae dicuntur, quae in sensu litterae apparent discreta, in sensu autem spirituali ex illis fit unus sensus continuus.

[2] (Continuatio [de Vita Animalium] .)

Particularia signa simile testificantia sunt adhuc plura et exstantiora, quae apud quasdam animalium species talia sunt ut homo sensualis, qui non cogitat nisi quam in materia, aequiparet illa quae apud bestias sunt cum illis quae apud homines, et ex fatua intelligentia concludit quod similes status vitae sint, etiam post mortem; dicendo quod si ipse vivit vivant illa, aut si illa moriuntur etiam ipse moriatur. Signa testificantia, et usque sensualem hominem infatuantia, sunt, quod apud quaedam animalia appareat similis prudentia et astutia, similis amor connubialis, similis amicitia et quasi charitas, similis probitas et benevolentia, verbo, similis moralitas quae apud homines; ut pro exemplo, canes ex genio illis innato, sicut ex ingenio, sciunt fideles custodias agere, ex transpiratione affectionis domini sui sciunt tanquam nutus ejus, investigant illum ex appercepto halitu vestigiorum et vestium ejus, sciunt plagas et percurrunt illas domum, etiam per devia et in opacis silvis, et similia alia; ex quibus homo sensualis judicat etiam canem scientem, intelligentem et sapientem esse; quod non mirum, dum talia apud illum, et quoque apud se, adscribit Naturae: aliter homo spiritualis; is videt quod aliquod spirituale sit quod ducit, et quod hoc sit unitum naturali.

[3] Particularia signa etiam sunt quod aves sciant condere nidos, ponere inibi ova, incubare illis, excludere pullos, et postea ex amore, qui est storge, prospicere illis calorem sub alis et cibos ex ore, usque dum amicti sunt, ac alati facti; dum etiam ex se in omni scientia parentum, ex spirituali, quod illis est anima, sunt, ex qua sibi ipsis prospiciunt. Particularia signa etiam sunt omnia quae insunt ovis; in illo stamen novae avis jacet reconditum, et circum illud omne elementum inserviens formando fetui a principiis in capite usque ad contextum omnium corporis plenum; num tale potest a Natura provideri? hoc enim non modo est produci, sed etiam creari, ac Natura non creat: quid commune habet Natura cum vita, nisi ut vita induatur a Natura, ac exeat et appareat in forma ut animal? Inter particularia signa idem testantia sunt etiam vermiculi olerum, qui dum metamorphosin subituri sunt, circumdant se sicut utero ut renascantur, in quo vertuntur in nymphas et chrysallides, qui post exactum opus et tempus in alites pulchros, ac evolant in aerem ut in suum caelum, ubi ludit socio cum socio, ut conjux cum conjuge, ac nutriunt se ex floribus odoriferis, ac ponunt ova, sic prospiciendo ut species sua post illos vivat: spiritualis homo videt quod hoc sit aemulum renascentiae hominis, et repraesentativum ejus resurrectionis, et sic spirituale.

[4] Signa adhuc exstantiora conspiciuntur apud apes, apud quas est regimen ad formam regiminum apud homines; struunt sibi domunculas ex cera secundum regulas artis in serie, cum meatibus commodis ad transitus, et constipant illas melle ex floribus; praeficiunt sibi dominam, ex qua ut ex communi matre progenies ventura; illa supra populum suum habitat, in medio apum satellitum, qui, dum paritura est, sequuntur, et post illos turba promiscua, ita pergens ab una cella in alteram, et in qualibet ponit ovulum, sic continue usque dum matrix evacuata est, et tunc redit ad domum suam, et hoc facit iterum et iterum: satellites ejus, qui vocantur fuci, quia non alium usum praestant quam ut tot uni dominae famulentur, et forte ei aliquid veneris inspirent, et quia nihil laborant, judicantur inutiles, ac propterea et ne aliorum opes et labores invadant et consumant, extrahuntur, ac evelluntur illis alae; sic consortia sua ab ignavis expurgant: tum postea, cum nova progenies adolevit, communi sono, qui auditur sicut susurrus, mandatur illa exire, ac sibi ipsis domos quaerere, ac se alere; exeunt etiam et congregant se in examen, et in novo apiario similia instituunt: haec et plura alia, quae scrutatores viderunt, et libris vulgarunt, non absimilia sunt regiminibus quae in regnis et rebuspublicis ab intelligentia et sapientia humana, secundum leges justitiae et judicii, instituta et ordinata sunt; tum quod sicut homines, quasi sciant quod ventura sit hiems, pro qua, ne tunc fame moriantur, congregent cibos: quis potest negare quin talia ex origine sint spiritualia? num ergo similia ex alia origine possunt dari? Omnia illa sunt mihi argumenta et documenta influxus spiritualis in naturalia, et permiror quomodo talia possunt esse argumenta et documenta operationis solius Naturae, ut sunt quibusdam qui ex propria intelligentia infatuati sunt.

  
/ 1232