¹ Si quis furatus fuerit bovem aut ovem, et occiderit vel vendiderit : quinque boves pro uno bove restituet, et quatuor oves pro una ove.

² Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus, et accepto vulnere mortuus fuerit, percussor non erit reus sanguinis.

³ Quod si orto sole hoc fecerit, homicidium perpetravit, et ipse morietur. Si non habuerit quod pro furto reddat, ipse venundabitur.

⁴ Si inventum fuerit apud eum quod furatus est, vivens : sive bos, sive asinus, sive ovis, duplum restituet.

⁵ Si læserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit jumentum suum ut depascatur aliena : quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni æstimatione restituet.

⁶ Si egressus ignis invenerit spinas, et comprehenderit acervos frugum, sive stantes segetes in agris, reddet damnum qui ignem succenderit.

⁷ Si quis commendaverit amico pecuniam aut vas in custodiam, et ab eo, qui susceperat, furto ablata fuerint : si invenitur fur, duplum reddet :

⁸ si latet fur, dominus domus applicabitur ad deos, et jurabit quod non extenderit manum in rem proximi sui,

⁹ ad perpetrandam fraudem, tam in bove quam in asino, et ove ac vestimento, et quidquid damnum inferre potest : ad deos utriusque causa perveniet, et si illi judicaverit, duplum restituet proximo suo.

¹⁰ Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem, et omne jumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut debilitatum, vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit :

¹¹ jusjurandum erit in medio, quod non extenderit manum ad rem proximi sui : suscipietque dominus juramentum, et ille reddere non cogetur.

¹² Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino ;

¹³ si comestum a bestia, deferat ad eum quod occisum est, et non restituet.

¹⁴ Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et debilitatum aut mortuum fuerit domino non præsente, reddere compelletur.

¹⁵ Quod si impræsentiarum dominus fuerit, non restituet, maxime si conductum venerat pro mercede operis sui.

¹⁶ Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam, dormieritque cum ea : dotabit eam, et habebit eam uxorem.

¹⁷ Si pater virginis dare noluerit, reddet pecuniam juxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt.

¹⁸ Maleficos non patieris vivere.

¹⁹ Qui coierit cum jumento, morte moriatur.

²⁰ Qui immolat diis, occidetur, præterquam Domino soli.

²¹ Advenam non contristabis, neque affliges eum : advenæ enim et ipsi fuistis in terra Ægypti.

²² Viduæ et pupillo non nocebitis.

²³ Si læseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum :

²⁴ et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestræ viduæ, et filii vestri pupilli.

²⁵ Si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec usuris opprimes.

²⁶ Si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum, ante solis occasum reddes ei.

²⁷ Ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis ejus, nec habet aliud in quo dormiat : si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum.

²⁸ Diis non detrahes, et principi populi tui non maledices.

²⁹ Decimas tuas et primitias tuas non tardabis reddere : primogenitum filiorum tuorum dabis mihi.

³⁰ De bobus quoque, et ovibus similiter facies : septem diebus sit cum matre sua, die octava reddes illum mihi.

³¹ Viri sancti eritis mihi : carnem, quæ a bestiis fuerit prægustata, non comedetis, sed projicietis canibus.

¹ Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai, dicens :

² Loquere filiis Israël, et dices ad eos : Quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis, sabbatizes sabbatum Domino.

³ Sex annis seres agrum tuum, et Sex annis putabis vineam tuam, colligesque fructus ejus :

⁴ septimo autem anno sabbatum erit terræ, requietionis Domini : agrum non seres, et vineam non putabis.

⁵ Quæ sponte gignet humus, non metes : et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam : annus enim requietionis terræ est :

⁶ sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancillæ et mercenario tuo, et advenæ qui peregrinantur apud te :

⁷ jumentis tuis et pecoribus, omnia quæ nascuntur præbebunt cibum.

⁸ Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est, septies septem, quæ simul faciunt annos quadraginta novem :

⁹ et clanges buccina mense septimo, decima die mensis, propitiationis tempore, in universa terra vestra.

¹⁰ Sanctificabisque annum quinquagesimum, et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terræ tuæ : ipse est enim jubilæus. Revertetur homo ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam :

¹¹ quia jubilæus est, et quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia, et primitias vindemiæ non colligetis,

¹² ob sanctificationem jubilæi : sed statim oblata comedetis.

¹³ Anno jubilæi, redient omnes ad possessiones suas.

¹⁴ Quando vendes quippiam civi tuo, vel emes ab eo, ne contristes fratrem tuum, sed juxta numerum annorum jubilæi emes ab eo,

¹⁵ et juxta supputationem frugum vendet tibi.

¹⁶ Quanto plures anni remanserint post jubilæum, tanto crescet et pretium : et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit : tempus enim frugum vendet tibi.

¹⁷ Nolite affligere contribules vestros, sed timeat unusquisque Deum suum, quia ego Dominus Deus vester.

¹⁸ Facite præcepta mea, et judicia custodite, et implete ea : ut habitare possitis in terra absque ullo pavore,

¹⁹ et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, nullius impetum formidantes.

²⁰ Quod si dixeritis : Quid comedemus anno septimo, si non severimus, neque collegerimus fruges nostras ?

²¹ dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum :

²² seretisque anno octavo, et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum : donec nova nascantur, edetis vetera.

²³ Terra quoque non vendetur in perpetuum, quia mea est, et vos advenæ et coloni mei estis :

²⁴ unde cuncta regio possessionis vestræ sub redemptionis conditione vendetur.

²⁵ Si attenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam, et voluerit propinquus ejus, potest redimere quod ille vendiderat.

²⁶ Sin autem non habuerit proximum, et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire,

²⁷ computabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit : et quod reliquum est, reddet emptori, sicque recipiet possessionem suam.

²⁸ Quod si non invenerit manus ejus ut reddat pretium, habebit emptor quod emerat, usque ad annum jubilæum. In ipso enim omnis venditio redibit ad dominum et ad possessorem pristinum.

²⁹ Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus.

³⁰ Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam, et posteri ejus in perpetuum, et redimi non poterit, etiam in jubilæo.

³¹ Sin autem in villa domus, quæ muros non habet, agrorum jure vendetur : si ante redempta non fuerit, in jubilæo revertetur ad dominum.

³² Ædes Levitarum quæ in urbibus sunt, semper possunt redimi :

³³ si redemptæ non fuerint, in jubilæo revertentur ad dominos, quia domus urbium Levitarum pro possessionibus sunt inter filios Israël.

³⁴ Suburbana autem eorum non veneant, quia possessio sempiterna est.

³⁵ Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirmus manu, et susceperis eum quasi advenam et peregrinum, et vixerit tecum,

³⁶ ne accipias usuras ab eo, nec amplius quam dedisti : time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te.

³⁷ Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram, et frugum superabundantiam non exiges.

³⁸ Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut darem vobis terram Chanaan, et essem vester Deus.

³⁹ Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute famulorum,

⁴⁰ sed quasi mercenarius et colonus erit : usque ad annum jubilæum operabitur apud te,

⁴¹ et postea egredietur cum liberis suis, et revertetur ad cognationem, ad possessionem patrum suorum.

⁴² Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Ægypti : non veneant conditione servorum :

⁴³ ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum.

⁴⁴ Servus et ancilla sint vobis de nationibus quæ in circuitu vestro sunt :

⁴⁵ et de advenis qui peregrinantur apud vos, vel qui ex his nati fuerint in terra vestra, hos habebitis famulos :

⁴⁶ et hæreditario jure transmittetis ad posteros, ac possidebitis in æternum : fratres autem vestros filios Israël ne opprimatis per potentiam.

⁴⁷ Si invaluerit apud vos manus advenæ atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei, aut cuiquam de stirpe ejus :

⁴⁸ post venditionem potest redimi. Qui voluerit ex fratribus suis, redimet eum,

⁴⁹ et patruus, et patruelis, et consanguineus, et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimet se,

⁵⁰ supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suæ usque ad annum jubilæum : et pecunia, qua venditus fuerat, juxta annorum numerum, et rationem mercenarii supputata.

⁵¹ Si plures fuerint anni qui remanent usque ad jubilæum, secundum hos reddet et pretium :

⁵² si pauci, ponet rationem cum eo juxta annorum numerum, et reddet emptori quod reliquum est annorum,

⁵³ quibus ante servivit mercedibus imputatis : non affliget eum violenter in conspectu tuo.

⁵⁴ Quod si per hæc redimi non potuerit, anno jubilæo egredietur cum liberis suis.

⁵⁵ Mei enim sunt servi filii Israël, quos eduxi de terra Ægypti.