Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Deuteronomium 1

Studie

1 Hæc sunt verba quæ locutus est Moyses ad omnem Israël trans Jordanem in solitudine campestri, contra mare Rubrum, inter Pharan et Tophel et Laban et Haseroth, ubi auri est plurimum :

2 undecim diebus de Horeb per viam montis Seir usque ad Cadesbarne.

3 Quadragesimo anno, undecimo mense, prima die mensis, locutus est Moyses ad filios Israël omnia quæ præceperat illi Dominus, ut diceret eis,

4 postquam percussit Sehon regem Amorrhæorum, qui habitabat in Hesebon, et Og regem Basan, qui mansit in Astaroth, et in Edrai,

5 trans Jordanem in terra Moab. Cœpitque Moyses explanare legem, et dicere :

6 Dominus Deus noster locutus est ad nos in Horeb, dicens : Sufficit vobis quod in hoc monte mansistis :

7 revertimini, et venite ad montem Amorrhæorum, et ad cetera quæ ei proxima sunt campestria atque montana et humiliora loca contra meridiem, et juxta littus maris, terram Chananæorum, et Libani usque ad flumen magnum Euphraten.

8 En, inquit, tradidi vobis : ingredimini et possidete eam, super qua juravit Dominus patribus vestris Abraham, Isaac, et Jacob, ut daret illam eis, et semini eorum post eos.

9 Dixique vobis illo in tempore :

10 Non possum solus sustinere vos : quia Dominus Deus vester multiplicavit vos, et estis hodie sicut stellæ cæli, plurimi.

11 (Dominus Deus patrum vestrorum addat ad hunc numerum multa millia, et benedicat vobis sicut locutus est.)

12 Non valeo solus negotia vestra sustinere, et pondus ac jurgia.

13 Date ex vobis viros sapientes et gnaros, et quorum conversatio sit probata in tribubus vestris, ut ponam eos vobis principes.

14 Tunc respondistis mihi : Bona res est, quam vis facere.

15 Tulique de tribubus vestris viros sapientes et nobiles, et constitui eos principes, tribunos, et centuriones, et quinquagenarios ac decanos, qui docerent vos singula.

16 Præcepique eis, dicens : Audite illos, et quod justum est judicate : sive civis sit ille, sive peregrinus.

17 Nulla erit distantia personarum : ita parvum audietis ut magnum, nec accipietis cujusquam personam, quia Dei judicium est. Quod si difficile vobis visum aliquid fuerit, referte ad me, et ego audiam.

18 Præcepique omnia quæ facere deberetis.

19 Profecti autem de Horeb, transivimus per eremum terribilem et maximam, quam vidistis, per viam montis Amorrhæi, sicut præceperat Dominus Deus noster nobis. Cumque venissemus in Cadesbarne,

20 dixi vobis : Venistis ad montem Amorrhæi, quem Dominus Deus noster daturus est nobis :

21 vide terram, quam Dominus Deus tuus dat tibi : ascende et posside eam, sicut locutus est Dominus Deus noster patribus tuis : noli timere, nec quidquam paveas.

22 Et accessistis ad me omnes, atque dixistis : Mittamus viros qui considerent terram : et renuntient per quod iter debeamus ascendere, et ad quas pergere civitates.

23 Cumque mihi sermo placuisset, misi ex vobis duodecim viros, singulos de tribubus suis.

24 Qui cum perrexissent, et ascendissent in montana, venerunt usque ad Vallem botri : et considerata terra,

25 sumentes de fructibus ejus, ut ostenderent ubertatem, attulerunt ad nos, atque dixerunt : Bona est terra, quam Dominus Deus noster daturus est nobis.

26 Et noluistis ascendere, sed increduli ad sermonem Domini Dei nostri,

27 murmurastis in tabernaculis vestris, atque dixisitis : Odit nos Dominus, et idcirco eduxit nos de terra Ægypti, ut traderet nos in manu Amorrhæi, atque deleret.

28 Quo ascendemus ? nuntii terruerunt cor nostrum, dicentes : Maxima multitudo est, et nobis statura procerior ; urbes magnæ, et ad cælum usque munitæ : filios Enacim vidimus ibi.

29 Et dixi vobis : Nolite metuere, nec timeatis eos :

30 Dominus Deus, qui ductor est vester, pro vobis ipse pugnabit, sicut fecit in Ægypto cunctis videntibus.

31 Et in solitudine (ipse vidisti) portavit te Dominus Deus tuus, ut solet homo gestare parvulum filium suum, in omni via per quam ambulastis, donec veniretis ad locum istum.

32 Et nec sic quidem credidistis Domino Deo vestro,

33 qui præcessit vos in via, et metatus est locum in quo tentoria figere deberetis, nocte ostendens vobis iter per ignem, et die per columnam nubis.

34 Cumque audisset Dominus vocem sermonum vestrorum, iratus juravit, et ait :

35 Non videbit quispiam de hominibus generationis hujus pessimæ terram bonam, quam sub juramento pollicitus sum patribus vestris,

36 præter Caleb filium Jephone : ipse enim videbit eam, et ipsi dabo terram, quam calcavit, et filiis ejus, quia secutus est Dominum.

37 Nec miranda indignatio in populum, cum mihi quoque iratus Dominus propter vos dixerit : Nec tu ingredieris illuc :

38 sed Josue filius Nun minister tuus, ipse intrabit pro te. Hunc exhortare et robora, et ipse sorte terram dividet Israëli.

39 Parvuli vestri, de quibus dixistis quod captivi ducerentur, et filii qui hodie boni ac mali ignorant distantiam, ipsi ingredientur : et ipsis dabo terram, et possidebunt eam.

40 Vos autem revertimini, et abite in solitudinem per viam maris Rubri.

41 Et respondistis mihi : Peccavimus Domino : ascendemus et pugnabimus, sicut præcepit Dominus Deus noster. Cumque instructi armis pergeretis in montem,

42 ait mihi Dominus : Dic ad eos : Nolite ascendere, neque pugnetis : non enim sum vobiscum : ne cadatis coram inimicis vestris.

43 Locutus sum, et non audistis : sed adversantes imperio Domini, et tumentes superbia, ascendistis in montem.

44 Itaque egressus Amorrhæus, qui habitabat in montibus, et obviam veniens, persecutus est vos, sicut solent apes persequi : et cecidit de Seir usque Horma.

45 Cumque reversi ploraretis coram Domino, non audivit vos, nec voci vestræ voluit acquiescere.

46 Sedistis ergo in Cadesbarne multo tempore.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10076

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10076. ‘Quia aries impletionum ille’: quod significet repraesentativum potentiae Divinae Domini in caelis per Divinum Verum ex Divino Bono 1 Ipsius, ac communicativum et receptivum ejus ibi, constat ex significatione ‘arietis’ quod sit internum hominis quoad bonum innocentiae et charitatis, de qua supra n. 9991, nam omnes bestiae aliquid affectionis aut inclinationis apud hominem significant, n. 9280; inde est quod qui in charitate et in innocentia sunt dicantur oves et agni; ‘aries’ itaque qui est masculus ovium significat bonum charitatis et innocentiae in interno homine, ac 2 in supremo sensu idem in Interno 3 Humani Domini; nam quod in sensu interno significat aliquid hominis, ita aliquid Ecclesiae seu 4 caeli apud hominem, hoc in sensu supremo significat tale eminenter apud Dominum cum in mundo fuit; omnia etiam Verbi in sensu intimo 5 agunt de Domino, inde sanctum Verbi; et ex significatione ‘impletionum manus’ quod sit repraesentativum Divini Veri ex Divino Bono Domini in caelis, et ejus communicativum cum angelis ibi, ac receptivum ab illis; nam, ut prius ostensum est, sicut apud hominem qui regeneratur sunt bini status, primus cum vera quae fidei, implantantur bono quod amoris, et conjunguntur, ac alter cum ex bono amoris agit, simile eminenter in Domino, primus status glorificationis Humani Ipsius fuit facere illud Divinum Verum, et conjungere cum Divino Bono quod in Ipso et Pater vocatum, et sic fieri Divinum Bonum Divini Amoris, quod Jehovah; alter status glorificationis Ipsius fuit ex Divino Bono Divini Amoris agere, quod fit per Divinum Verum procedens ex illo Bono.

[2] Quod ad hominem attinet, ille in primo statu imbuitur illis quae erunt fidei, et sicut imbuitur illis ex bono, hoc est, per bonum a Domino, ita formatur ejus intellectuale; cum vera illa quae intellectualis, implantata sunt et conjuncta bono, tunc venit in secundum statum, qui est ut ex bono per vera agat; inde patet qualis est alter status hominis qui regeneratur, quod sit cogitare et agere ex bono, seu quod idem est, ex amore, seu quod etiam idem est, ex voluntate, nam quod vult homo hoc amat, et quod amat hoc bonum vocat; sed homo tunc primum in altero statu est, cum totus est a capite usque ad calcem qualis ejus amor, ita qualis ejus voluntas et inde intellectus; quis unquam credere potest quod totus homo sit instar suae voluntatis et sui intellectus inde, consequenter instar sui boni ac inde veri, aut instar sui mali ac inde falsi? nam bonum aut malum formant voluntatem, et verum aut falsum formant intellectum; hoc arcanum sciunt omnes angeli in caelis; quod autem homo id non sciat, est quia nullam cognitionem suae animae habet, ac inde nec cognitionem quod corpus formetur ad similitudinem ejus, ac inde quod totus homo talis sit qualis ejus anima; quod ita sit, manifeste constat 6 ex spiritibus et 7 angelis in altera vita; omnes illi sunt formae humanae, ac tales formae 8 quales sunt eorum affectiones quae sunt amoris et fidei; et hoc usque adeo ut qui in bono amoris et charitatis sunt dici queant amores et charitates in forma; et 9 vice versa, qui in malis sunt ex amoribus sui et mundi, ita in odiis ac similibus, sint 10 odia in forma.

[3] Quod ita sit, etiam constare potest ex tribus his quae in universa natura ordine sequuntur, quae sunt effectus, causa, et finis; effectus omne suum habet ex causa, nam effectus non aliud est quam causa in forma externa, quoniam cum causa fit effectus, induit se talibus quae in externis sunt, ut appareat in sphaera inferiore, quae est sphaera effectuum; similiter se habet cum causa causae, quae in sphaera superiore vocatur causa finalis, seu finis, hic est omne in causa, ut sit causa propter aliquid, nam causa non propter aliquid non dici potest causa, nam ad quid alioquin? propter aliquid est finis, qui est primum in causa, et quoque ultimum ejus; inde patet 11 quod finis sit quasi anima causae, et quasi vita ejus, 12 consequenter etiam 13 anima et 14 vita effectus; si enim in causa et in effectu non 15 sit quod producit finem, hoc non est aliquid, quia non est propter aliquid, ita est sicut mortuum absque anima seu vita, et tale interit, sicut corpus cum ab illo recedit anima.

[4] Similiter se habet apud hominem: ipsa anima ejus est ejus voluntas; causa proxima, per quam haec producit effectum est ejus intellectus, et effectus qui producitur est in corpore, ita corporis 16 ; quod ita sit, patet manifeste ex eo quod id quod homo vult et inde cogitat se sistat convenienter in effectu in corpore, ita cum loquitur ac ita cum agit; ex his 17 iterum patet quod qualis voluntas hominis, talis sit totus homo; sive dicatur voluntas, sive finis, sive amor, sive bonum, idem est, nam omne id ut finis spectatur, ac amatur, 18 et bonum dicitur, quod homo vult; similiter 19 sive dicatur intellectus, sive causa finis 20 , sive fides, 21 sive verum, etiam idem est, nam quod homo ex voluntate intelligit seu cogitat, hoc pro causa habet, ac credit, et dicit verum 22 .

[5] Quando haec capiuntur, sciri potest qualis homo qui regeneratur est in primo suo statu, et qualis in altero 23 , Ex his aliqua idea 24 haberi potest quomodo 25 intelligendum quod Dominus cum in mundo fuit, et glorificavit Humanum Suum; primum fecerit id Divinum Verum, ac per gradus Divinum Bonum Divini Amoris; ac postea quod ex Divino Bono Divini Amoris 26 agat in caelo 27 et in mundo, ac 28 et illis vitam, quod fit per Divinum Verum quod procedit ex Divino Bono Divini Amoris Divini Humani Ipsius 29 , nam ex illo caeli 30 exstiterunt, et ex illo perpetuo 31 existunt, hoc est, subsistunt; seu quod idem, ex illo caeli creati sunt, et ex illo perpetuo creantur, hoc est, conservantur, nam conservatio est perpetua creatio, sicut subsistentia est perpetua existentia. '

[6] Talia involvunt etiam haec verba 32 apud Johannem, In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est: et Verbum caro factum est, 1:1, 3, 14;

‘Verbum’ est 33 Divinum Verum; primus status describitur per quod ‘in principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum’, alter status per quod omnia per Ipsum facta sint, et quod sine Ipso factum sit nihil quod factum est; similiter se habuit 34 cum Dominus in mundum venit, ac caelos in ordinem redegit, et quasi ex novo creavit; quod Dominus per Verbum ibi intelligatur, constat, nam dicitur quod Verbum caro factum sit. Communicativum et perceptivum Divini Veri procedentis ex Divino Bono Divini Amoris Divini Humani Ipsius 35 est quod intelligitur per impletionem manus, et describitur per repraesentativa hic de secundo ariete.

[7] Quia Dominus quoad Divinum Bonum per Aharonem repraesentatur, n. 9806, ideo glorificatio Domini quoad Humanum Suum in processu inaugurationis Aharonis et filiorum ejus repraesentative describitur; status glorificationis primus per illa quae de sacrificio ex juvenco, et de holocausto ex ariete primo dicuntur, et status glorificationis alter per illa quae de ariete secundo, qui aries impletionum vocatur 36 ; primus status vocatur unctio, et alter status vocatur impletio manus; inde 37 quando Aharon et filii ejus per unctionem et per impletionem manus inaugurati sunt in sacerdotium, dicti sunt ‘uncti’ et quorum ‘implevit manus’, ut apud Moschen, Sacerdos magnus, super cujus caput est effusum oleum unctionis, et implevit manum suam ad induendum vestes, caput suum non radet, et vestes suas non dissuet, Lev. 21:10;

ex his quoque patet quod ‘impletio manus’ sit repraesentativum communicationis et receptionis Divini Veri procedentis ex Divino Bono Domini in caelis, nam dicitur ‘implevit manum suam’, et non impletus manu, et quoque ‘implevit manum ad induendum vestes’; per Aharonem enim et per unctionem illius repraesentatur Dominus quoad Divinum Bonum, et per vestes ejus simile quod per impletionem manus, nempe Divinum Verum procedens ex Divino Bono Domini, quod per vestes id repraesentetur, videatur n. 9814 38 ; dissipatio ejus significatur per ‘ 39 dissuere illas’, ac dissipatio Divini Boni in caelis per ‘ 39 radere caput’.

[8] Quia influxus et communicatio Divini Veri a Domino, ac receptio ejus in caelis significatur per ‘impletionem manus’, ideo per eam etiam 40 significatur purificatio a malis et falsis; nam quantum homo aut angelus purificatur ab illis, tantum recipit Divinum Verum 41 a Domino; in eo sensu intelligitur ‘implere manum’, per haec apud Moschen,

42 Filii Levi percusserunt 43 de populo tria milia virorum; et dixit Moscheh, Implete manum vestram hodie Jehovae, ad dandum hodie super vos benedictionem, Exod. 32:28, 29;

‘benedici’ in spirituali sensu est donari bono amoris et fidei, ita recipere Divinum procedens a Domino, n. 2846, 3017, 44 3406, 4981, 6091, 6099, 8939. Dicitur etiam ‘implere post Jehovam’, et per id significatur facere secundum Divinum Verum, ita quoque per id significatur receptivum ejus, apud Moschen, Fuit Spiritus alius cum Kalebo, et implevit post Jehovam, Num. 14:24; Deut. 1:36: et alibi, Jehovah juravit, dicendo, Si viderint viri, a filio viginti annorum et supra, terram quam juravi Abrahamo, Jischako, et Jacobo, quia non impleverunt post Me, praeter Kalebum et Joschuam, qui impleverunt post Jehovam, Num. 32:11, 12.

Poznámky pod čarou:

1. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

2. ita

3. Internum

4. et

5. supremo

6. ita quoque in Domino, cum glorificavit Humanum suum cui primus status fuit fieri Divinum Verum ac conjungi Divino Bono, quod Jehovah seu Pater; alter ex Divino Bonoagere, quod fit per Divinum Verum in coelis. Quod ad hominem attinet, ille in primo suo statu imbuitur veris quae erunt fidei ejus, et sicut homo imbuitur illis ex bono, ita formatur ejus intellectuale; secundus autem status ejus eat cum vera illa quae intellectualis implantata sunt ac conjuncta bono, quod voluntatis; et cum ex hoc dein agit, scire potest qui reflectit, quod intellectuale hominis absque vita sit, si non sit velle in illo; cogita, si abstrahatur voluntas ab intellectu, num intellectus sit aliquid, aut quod idem est, si abstrahatur amor, nam amor est voluntatis, quod enim vult homo hoc amat, et quod amat hoc vult. Inde patet, qualis est alter status hominis qui regeneratur, quod nempe sit cogitare et agere ex voluntate, seu quod idem ex amore, cum in hoc statu est, illa quae voluntatis seu amoris sunt, formant hominem, et faciunt totum in similitudinem sui. (in the margin)Sed quis unquam credere potest, quod totus homo sit instar suae voluntatis et sui intellectus, proinde instar sui boni ac inde veri, aut instar sui mali aut inde falsi, quae formant voluntatem et intellectum; hoc arcanum sciunt omnes angeli in coelis; sed quod homo id non sciat, est quia nullam cognitionem suae animae habet, inde nec cognitionem quod corpus ejus formetur ad similitudinem ejus; inde sequitur quod qualis anima, talis homo, hoc adhuc manifestius constat

7. The Manuscript inserts ex.

8. The Manuscript inserts sunt, .

9. The Manuscript deletes et, and inserts at.

10. ita

11. est

12. The Manuscript inserts et.

13. The Manuscript inserts quasi.

14. seu

15. The Manuscript places this after quod.

16. in corpore et a corpore ejus

17. inde

18. The Manuscript places this after dicitur.

19. etiam

20. media

21. The Manuscript places this after verum.

22. nam omne id verum dicitur quod homo credit, et quod credit ejus fides est

23. The Manuscript inserts, de primo illo statu videantur quae prius ostensa sunt n... et de secundo

24. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

25. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

26. coelis

27. Humani Domini

28. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

29. tunc

30. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

31. si Ipsius

32. secundum haec

33. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

34. factum est

35. Domini in coelis

36. dicitur

37. ideo

38. et per induere vestes simile quod per implere manum repraesentatur Divinum Verum procedens ex Divino Bono, quod per vestes id repraesentetur [quod] per unctionemejus fuerit, videatur Arcana Coelestia 9814

39. The Manuscript inserts non.

40. etiam per eam

41. The Manuscript inserts communicatum.

42. The following quotation from Exodus does not appear on the separate sheet; it has been left undeleted in a deleted prior draft of this section of number

43. ceciderunt

44. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org