Bible

 

Daniel 2

Studie

   

1 In anno secundo regni Nabuchodonosor, vidit Nabuchodonosor somnium, et conterritus est spiritus ejus, et somnium ejus fugit ab eo.

2 Præcepit autem rex ut convocarentur arioli, et magi, et malefici, et Chaldæi, ut indicarent regi somnia sua. Qui cum venissent, steterunt coram rege.

3 Et dixit ad eos rex : Vidi somnium, et mente confusus ignoro quid viderim.

4 Responderuntque Chaldæi regi syriace : Rex, in sempiternum vive ! dic somnium servis tuis, et interpretationem ejus indicabimus.

5 Et respondens rex ait Chaldæis : Sermo recessit a me : nisi indicaveritis mihi somnium, et conjecturam ejus, peribitis vos, et domus vestræ publicabuntur.

6 Si autem somnium, et conjecturam ejus narraveritis, præmia, et dona, et honorem multum accipietis a me. Somnium igitur, et interpretationem ejus indicate mihi.

7 Responderunt secundo, atque dixerunt : Rex somnium dicat servis suis, et interpretationem illius indicabimus.

8 Respondit rex, et ait : Certe novi quod tempus redimitis, scientes quod recesserit a me sermo.

9 Si ergo somnium non indicaveritis mihi, una est de vobis sententia, quod interpretationem quoque fallacem, et deceptione plenam composueritis, ut loquamini mihi donec tempus pertranseat. Somnium itaque dicite mihi, ut sciam quod interpretationem quoque ejus veram loquamini.

10 Respondentes ergo Chaldæi coram rege, dixerunt : Non est homo super terram, qui sermonem tuum, rex, possit implere : sed neque regum quisquam magnus et potens verbum hujuscemodi sciscitatur ab omni ariolo, et mago, et Chaldæo.

11 Sermo enim, quem tu quæris, rex, gravis est : nec reperietur quisquam qui indicet illum in conspectu regis, exceptis diis, quorum non est cum hominibus conversatio.

12 Quo audito, rex, in furore et in ira magna, præcepit ut perirent omnes sapientes Babylonis.

13 Et egressa sententia, sapientes interficiebantur : quærebanturque Daniel et socii ejus, ut perirent.

14 Tunc Daniel requisivit de lege atque sententia ab Arioch principe militiæ regis, qui egressus fuerat ad interficiendos sapientes Babylonis.

15 Et interrogavit eum, qui a rege potestatem acceperat, quam ob causam tam crudelis sententia a facie regis esset egressa. Cum ergo rem indicasset Arioch Danieli,

16 Daniel ingressus rogavit regem ut tempus daret sibi ad solutionem indicandam regi.

17 Et ingressus est domum suam, Ananiæque et Misaëli et Azariæ, sociis suis, indicavit negotium,

18 ut quærerent misericordiam a facie Dei cæli super sacramento isto, et non perirent Daniel et socii ejus cum ceteris sapientibus Babylonis.

19 Tunc Danieli mysterium per visionem nocte revelatum est : et benedixit Daniel Deum cæli,

20 et locutus ait : Sit nomen Domini benedictum a sæculo et usque in sæculum : quia sapientia et fortitudo ejus sunt.

21 Et ipse mutat tempora, et ætates : transfert regna, atque constituit : dat sapientiam sapientibus, et scientiam intelligentibus disciplinam.

22 Ipse revelat profunda et abscondita, et novit in tenebris constituta : et lux cum eo est.

23 Tibi, Deus patrum nostrorum, confiteor, teque laudo, quia sapientiam et fortitudinem dedisti mihi, et nunc ostendisti mihi quæ rogavimus te, quia sermonem regis aperuisti nobis.

24 Post hæc Daniel ingressus ad Arioch, quem constituerat rex ut perderet sapientes Babylonis, sic ei locutus est : Sapientes Babylonis ne perdas : introduc me in conspectu regis, et solutionem regi narrabo.

25 Tunc Arioch festinus introduxit Danielem ad regem, et dixit ei : Inveni hominem de filiis transmigrationis Juda, qui solutionem regi annuntiet.

26 Respondit rex, et dixit Danieli, cujus nomen erat Baltassar : Putasne vere potes mihi indicare somnium, quod vidi, et interpretationem ejus ?

27 Et respondens Daniel coram rege, ait : Mysterium, quod rex interrogat, sapientes, magi, arioli, et aruspices nequeunt indicare regi :

28 sed est Deus in cælo revelans mysteria, qui indicavit tibi, rex Nabuchodonosor, quæ ventura sunt in novissimis temporibus. Somnium tuum, et visiones capitis tui in cubili tuo hujuscemodi sunt.

29 Tu, rex, cogitare cœpisti in strato tuo, quid esset futurum post hæc : et qui revelat mysteria, ostendit tibi quæ ventura sunt.

30 Mihi quoque non in sapientia, quæ est in me plus quam in cunctis viventibus, sacramentum hoc revelatum est : sed ut interpretatio regi manifesta fieret, et cogitationes mentis tuæ scires.

31 Tu, rex, videbas, et ecce quasi statua una grandis : statua illa magna, et statura sublimis stabat contra te, et intuitus ejus erat terribilis.

32 Hujus statuæ caput ex auro optimo erat, pectus autem et brachia de argento, porro venter et femora ex ære,

33 tibiæ autem ferreæ : pedum quædam pars erat ferrea, quædam autem fictilis.

34 Videbas ita, donec abscissus est lapis de monte sine manibus : et percussit statuam in pedibus ejus ferreis et fictilibus, et comminuit eos.

35 Tunc contrita sunt pariter ferrum, testa, æs, argentum, et aurum, et redacta quasi in favillam æstivæ areæ, quæ rapta sunt vento, nullusque locus inventus est eis : lapis autem, qui percusserat statuam, factus est mons magnus, et implevit universam terram.

36 hoc est somnium. Interpretationem quoque ejus dicemus coram te, rex.

37 Tu rex regum es : et Deus cæli regnum, et fortitudinem, et imperium, et gloriam dedit tibi :

38 et omnia, in quibus habitant filii hominum, et bestiæ agri : volucres quoque cæli dedit in manu tua, et sub ditione tua universa constituit : tu es ergo caput aureum.

39 Et post te consurget regnum aliud minus te argenteum : et regnum tertium aliud æreum, quod imperabit universæ terræ.

40 Et regnum quartum erit velut ferrum : quomodo ferrum comminuit, et domat omnia, sic comminuet, et conteret omnia hæc.

41 Porro quia vidisti pedum, et digitorum partem testæ figuli, et partem ferream, regnum divisum erit : quod tamen de plantario ferri orietur, secundum quod vidisti ferrum mistum testæ ex luto.

42 Et digitos pedum ex parte ferreos, et ex parte fictiles : ex parte regnum erit solidum, et ex parte contritum.

43 Quod autem vidisti ferrum mistum testæ ex luto, commiscebuntur quidem humano semine, sed non adhærebunt sibi, sicut ferrum misceri non potest testæ.

44 In diebus autem regnorum illorum suscitabit Deus cæli regnum, quod in æternum non dissipabitur, et regnum ejus alteri populo non tradetur : comminuet autem, et consumet universa regna hæc, et ipsum stabit in æternum.

45 Secundum quod vidisti, quod de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam, et ferrum, et æs, et argentum, et aurum, Deus magnus ostendit regi quæ ventura sunt postea : et verum est somnium, et fidelis interpretatio ejus.

46 Tunc rex Nabuchodonosor cecidit in faciem suam, et Danielem adoravit, et hostias, et incensum præcepit ut sacrificarent ei.

47 Loquens ergo rex, ait Danieli : Vere Deus vester Deus deorum est, et Dominus regum, et revelans mysteria : quoniam tu potuisti aperire hoc sacramentum.

48 Tunc rex Danielem in sublime extulit, et munera multa et magna dedit ei : et constituit eum principem super omnes provincias Babylonis, et præfectum magistratuum super cunctos sapientes Babylonis.

49 Daniel autem postulavit a rege, et constituit super opera provinciæ Babylonis Sidrach, Misach, et Abdenago : ipse autem Daniel erat in foribus regis.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8581

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8581. ‘Ecce Ego stans ante te ibi super petra in Chorebo’: quod significet Dominum quoad fidei vera, constat ex significatione ‘petrae’ quod sit fides, hic fides a Domino, seu Dominus quoad fidem, nam dicit Jehovah, hoc est, Dominus, ‘ecce Ego stans super petra’, et ex significatione ‘Chorebi’ quod sit lex Divina; inde per illa verba significatur Dominus quoad fidei vera, quae ex lege Ipsius seu Verbo. Quod ‘petra’ sit Dominus quoad fidem, ac respective ad hominem quod sit fides quae a Domino, constat ex pluribus locis in Verbo, ut apud Moschen,

1 Date magnitudinem Deo nostro, Petra, cujus perfectum opus: 2 equitare fecit illum super excelsis terrae, et cibavit proventu agrorum, sugere fecit illum mel e rupe, et oleum e saxo petrae: sed cum pinguis factus 3 Jeschurun, recalcitravit, deseruit Deum, Qui fecit illum, et vilipendit Petram salutis suae: Petram quae genuit te, oblivioni dedisti, et oblitus es Dei formatoris tui: Petra illorum vendidit illos, et Jehovah conclusit illos; non enim sicut Petra nostra petra illorum: quando dicitur, Ubi dii illorum, Petra cui confisi fuerunt? Deut. 32:3 4, 13, 15, 18, 30, 31, 37; ex his patet quod sit Jehovah, hoc est, Dominus, qui vocatur ‘Petra’; 4 quod sit Jehovah seu Dominus quoad fidem, 5 ex singulis ibi in sensu interno liquet:

[2] apud Danielem,

Videns fuisti usque dum excisus est lapis, qui non per manus, et percussit statuam super pedes ejus, qui ferrum et argilla, et contrivit illos; tunc contrita sunt simul ferrum, argilla, aes, argentum, et aurum, factaque sunt sicut palea, de 6 areis aestatis; ita ut abstulerit ea ventus, et ullus locus non inventus sit illis; lapis autem qui percussit statuam factus est in 7 petram magnam, et implevit omnem terram: surgere faciet Deus caelorum regnum; quod in saecula non perdetur; etiam regnum Ipsius populo alii non permittetur; conteret et consumet omnia ista regna, ipsum autem stabit in saecula; propterea quod vidisti quod de petra excisus est lapis, qui non per manus, et contrivit ferrum, aes, argillam, argentum, et aurum, 2:34, 35, 44, 45; agitur hic de Domino ac Ipsius regno, et per ‘lapidem’ intelligitur fides, ac per ‘petram’ Dominus quoad fidem; quod illa per ‘lapidem’ et ‘petram’ significentur, patet ei qui expendit; ‘lapis’ etiam in Verbo significat verum quod fidei, videatur n. 643, 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798, 6426; inde quoque Dominus quoad Divinum Verum vocatur ‘lapis Israelis’, n. 6426; quod ‘petra’ sit Dominus quoad verum fidei, est quia per ‘petram’ etiam intelligitur propugnaculum quod contra falsa; ipsum propugnaculum est verum fidei, nam ex illo pugnatur tam contra falsa quam contra mala.

[3] Ex his quoque constare potest quod per ‘petram’ intelligatur Dominus quoad fidem, et quoque fides quae a Domino, in verbis quae Dominus locutus est ad Petrum, apud Matthaeum, Ego tibi dico, Tu 8 es Petrus, et super hac petra aedificabo Ecclesiam, Meam, et portae inferni non praevalebunt illi; et dabo tibi claves regni caelorum, et quicquid ligaveris in terra, erit ligatum in caelis, et quicquid solveris in terra, erit solutum in caelis, 16:18, 19;

quod ‘petra’ ibi sit Dominus quoad fidem, ac fides quae a Domino, et quod ‘Petrus’ illam fidem repraesentet, videatur Praefatio ad Gen. xxii, tum n. 9 3750, 4738, 6000, 6073 fin. , 6344 fin. ; patet etiam unicuique qui ex sana ratione cogitat quod potestas aperiendi caelum et claudendi infernum pro bonis, ac aperiendi infernum et claudendi caelum pro malis, sit solius Domini, et quod sit fidei, est quia fides est a Domino, 10 ita quoque est Domini, hoc est, Ipse Dominus in illa; omnis 11 potestas in altera vita etiam est per verum fidei ex bone, n. 4931, 6344, 12 6423, 8200, 8304; 10 qui ex ratione cogitat etiam concludere potest quod Ecclesia Domini non super aliquo homine, ita non super Petro, sed super Ipso Domino, 13 ita super fide in Ipsum, aedificata sit.

[4] Ex his videri potest in quales et in quantos errores labuntur illi qui 14 stricte sensum litterae Verbi premunt, et quam prone antistites Ecclesiae arripiunt quod talis potestas data sit Petro, et consequenter illis qui se ejus successores 15 vocant, nam favet illorum amori, et quam aegre se persuaderi patiuntur quod aliud intelligatur, nam quisque sibi 16 comparare summum potentiae vult; ex 17 illis quoque patet quam necessarium 18 est ut sciatur quid ‘petra’, quid ‘claves’, quid ‘portae inferni’, et perplura alia, in sensu interno significant.

[5] Quod Jehovah dicatur ‘petra’ et quod tunc intelligatur Dominus quoad fidem, etiam ex multis aliis locis in Verbo constat, ut ex his sequentibus, quos adducere absque ulteriore explicatione licet:

apud Esaiam,

Mittite 19 agnum dominatoris terrae de petra versus desertum ad montem Sionis, 16:1:

apud eundem,

Oblita es [Dei] salutis tuae, et petrae refugii tui non recordata es, 17:10:

apud eundem,

Cadet Aschur gladio non viri, etiam petra ejus prae formidine ejus transibit, xxxi [8, ] 9:

apud eundem,

Cantent habitatores petrae, e capite montium clament, 42:11:

apud eundem,

Attendite ad me, sectantes justitiam, quaerentes Jehovam, respicite ad petram e qua excisi estis, 51:1:

apud Jeremiam,

Relinquite urbes, et habitate in petra, habitatores Moabi, 48:28:

apud eundem,

Ego contra te, mons perdens, perdens universam terram, et extendam manum Meam contra te, et devolvam te de petris, et dabo te in montem combustionis, nec sument de te lapidem pro angulo, aut lapidem fundamentorum, 51:25, 26;

de Babele:

apud Davidem,

Fecit ascendere me a fovea devastationis, e caeno luti, ac constituit super petra pedes meos, Ps. 40:3 [KJV Ps. 40:2]:

apud eundem,

Ab extremitate terrae ad Te clamo, cum deficit cor meum, 20 ad petram altam a me ducis me, Ps. 61:3 [KJV Ps. 61:2]:

apud eundem,

Cibavit illos ex adipe tritici, et e petra melle saturavi illos, Ps. 81:17 [KJV 16].

[6] Quia ‘petra’ significabat Dominum quoad fidem, ac fidem a Domino, ideo etiam mirabilia facta sunt super petra, de quibus in libro Judicum, Angelus Jehovae dixit ad 21 Gideonem ut sumeret carnem et azyma, et poneret super petra, et jus effunderet, et ascendebat ignis e petra, et comedit carnem et azyma, 6:20, 21: et alibi in eodem libro, Manoach pater Simsonis sumpsit haedum caprarum, et obtulit super petra; tunc angelus mirabiliter fecit, et ascendebat in flamma, 13:19, 20;

quid haec significabant, constare potest si ex sensu interno evolvitur quid repraesentabat 22 Gideon' et quid ‘Manoach pater Simsonis’, tum quid significabant ‘caro et azyma’, ac ‘jus’, ut et ‘haedus caprarum’, et ‘ignis’; omnia enim et singula repraesentabant et significabant.

[7] Ex significatione ‘Petrae’ quod sit fides, etiam sciri potest quid intelligitur per quod Moscheh, cum videret Jehovam, poneretur in foramine petrae, Exod. 33:20-23, per ‘foramen’ enim ‘petrae’ significatur obscurum fidei. Quod petra in Chorebo, ex qua aquae, significet Dominum, in Ecclesiis notum est, sed quod 23 significet Dominum quoad fidem, et 24 quoque quod fidem a Domino, nunc ostensum est. Simile 25 quod per ‘petram in Chorebo’ etiam significatur per haec apud Esaiam,

Dicite, Redemit Jehovah servum Suum Jacobum; tunc non 26 sitient, in vastitatibus ducet illos, aquas e petra effluere faciet illis, dum findet petram ut effluant aquae, 48:20, 21.

Quod aqua daretur populo 27 non ex alia petra quam ex 28 illa in Chorebo, 29 est quia per ‘Chorebum’ significatur lex Divina; quod lex Divina per ‘Chorebum’ significetur, est quia ibi promulgata 30 est lex; et fides quae a Domino, est ex lege Divina, hoc est, ex Verbo; per id enim Dominus docet quid fides, et quoque dat fidem.

Poznámky pod čarou:

1. Dabo, in the Manuscript, the First Latin Edition.

2. evigilare, in the Manuscript, the First Latin Edition.

3. The Manuscript inserts est.

4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

5. The Manuscript inserts etiam.

6. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

7. Aramaic (tur) = a mountain

8. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

9. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

10. et

11. potentia

12. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

13. ac

14. non alium sensum Verbi quam sensum literae

15. dicunt

16. vindicare

17. his

18. sit

19. Hebrew (kar), compare Arcana Coelestia 3994

20. in

21. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

22. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

23. sit Dominus

24. quod sit fides

25. ac

26. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

27. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

28. petra Chorebi

29. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

30. fuit

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5145

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5145. ‘Perforata 1 super capite meo’: quod significet absque terminatione alicubi in medio, constat ex significatione ‘perforati’ quod sit apertum a summo ad imum, ita non clausum, proinde absque terminatione alicubi in medio; et ex significatione ‘capitis’ quod sint interiora imprimis voluntariorum; ‘in capite’ enim sunt omnes substantiae et formae in principiis, quapropter illuc tendunt et ibi se sistunt omnes sensationes, et inde descendunt et se derivant omnes actus; quod facultates mentis ibi sint, quae nempe sunt intellectus et voluntatis, patet; quapropter per ‘caput’ interiora significantur; canistra illa' repraesentabant illa quae in capite.

[2] Agitur hic nunc de sensualibus parti voluntariae subjectis, et significatur per ‘canistra perforata super capite’ quod interiora absque terminatione alicubi in medio essent, quapropter etiam sensualia illa rejecta et damnata sunt, ut sequitur; sed dicendum quid intelligitur per absque terminatione alicubi in medio; interiora apud hominem sunt distincta in gradus et in quodlibet gradu sunt terminata et per terminationem separata ab inferiore gradu, sic ab intimo ad extimum; primum gradum constituit interius rationale, in eo 2 sunt angeli caelestes, seu in eo 2 est caelum intimum aut 3 tertium; alterum gradum facit rationale exterius, in eo 2 sunt angeli spirituales, seu in eo 2 est caelum medium aut 3 secundum; tertium gradum facit naturale interius, in eo 2 sunt spiritus boni, seu caelum ultimum aut primum; quartum gradum facit naturale exterius seu sensuale; in eo 2 est homo;

[3] hi gradus apud hominem distinctissimi sunt; inde est quod homo quoad interiora, si in bono vivit, sit caelum in minima forma, seu quod interiora ejus correspondeant tribus caelis; et inde est quod homo post mortem, si vitam charitatis et amoris vixerit, possit transferri usque in tertium caelum; sed ut talis sit, necessum est ut omnes gradus apud illum bene terminati sint, ac ita per terminationes inter se distincti; et tum terminati sunt seu per terminationes inter se distincti 4 , tunc unusquisque gradus planum est 5 in quo quiescit, et ubi recipitur bonum quod a Domino influit, absque illis ut planis bonum non recipitur, sed transfluit sicut per cribrum aut sicut per ‘canistrum perforatum’, usque ad sensuale, et ibi quia absque aliqua directione in via, vertitur in spurcum, quod apparet illis qui in eo sunt ut bonum, nempe in jucundum amoris sui et mundi, consequenter in jucundum odii, vindictae, crudelitatis, adulterii, avaritiae, aut in merum voluptuosum et luxuriosum; hoc fit si voluntaria apud hominem sunt 6 absque terminatione alicubi in medio, aut si sunt 6 perforata.

[4] Num terminationes sint, et inde plana, etiam sciri potest; perceptiones boni et veri, ac conscientiae id indicant; apud illos qui perceptiones boni et veri habent, sicut angeli caelestes, terminationes sunt a primo gradu ad ultimum; absque terminationibus singulorum graduum tales perceptiones dari nequeunt; de perceptionibus illis videatur n. 125, 202, 495, 503, 511, 536, 597, 607, 784, 865, 895, 1121, 1383, 1384, 1387, 1919, 2144, 2145, 2171, 2515, 2831; apud illos qui conscientiam habent, sicut angeli spirituales, etiam terminationes sunt, sed ab altero gradu, seu 7 a tertio ad ultimum; primus gradus illis est clausus; ab altero gradu aut 8 tertio dicitur quia conscientia est duplex, interior et exterior; conscientia interior est boni et veri spiritualis, conscientia exterior est justi et aequi, ipsa conscientia est planum interius, in quo terminatur influxus Divini Boni; at qui non conscientiam habent, illi non habent aliquod planum interius quod recipit influxum; bonum apud illos transfluit usque ad exterius naturale seu naturale sensuale, et ibi vertitur, ut dictum, in spurca jucunda; apparet his quandoque dolor sicut conscientiae, sed non est conscientia, est dolor ex privatione jucundi sui, sicut honoris, lucri, famae, vitae, voluptatum, amicitiae talium, et hoc est inde quia terminationes sunt in talibus jucundis; ex his constare potest quid in sensu spirituali significatur per canistra perforata'.

[5] In altera vita imprimis dignoscitur num apud hominem voluntaria terminata fuerint vel non terminata; apud quem terminata fuerunt, est zelus pro bono et vero spirituali, vel pro justo et aequo, illi enim bonum fecerant propter bonum vel propter verum, et justum egerant propter justum aut aequum, non propter lucrum, honorem, et similia; omnes illi apud quos voluntaria interiora terminata fuerunt, elevantur ad caelum, nam Divinum influens eos ducere potest; at omnes illi apud quos voluntaria interiora non terminata fuerunt, se ferunt in infernum, nam transfluit Divinum et vertitur in infernale, sicut cum 9 solis calor incidit in foeda excrementa, unde putor graveolens; consequenter omnes illi qui conscientiam habuerunt, salvantur, at qui nullam habuerunt, non salvari possunt.

[6] Tunc perforata seu non terminata dicuntur voluntaria, cum nulla est affectio boni et veri, aut 10 justi et aequi, sed cum haec pro vili aut pro nihilo habentur respective,

aut aestimantur solum captandi lucri aut honoris causa; affectiones sunt quae terminant et quae claudunt, quapropter etiam vocantur vincula, affectiones boni et veri vincula interna, et affectiones mali et falsi vincula externa, n. 3835; nisi affectiones mali et falsi forent vincula, insaniret homo, n. 4217, insaniae enim non aliud sunt quam solutiones talium vinculorum, ita non terminationes in illis; sed quia his non sunt vincula interna, ideo insaniunt intus quoad cogitationes et affectiones, moderantibus vinculis externis quae sunt affectiones lucri, honoris, famae propter illa, et inde timores legis et vitae, ne erumpant; hoc repraesentatum fuit in Ecclesia Judaica per quod In domo mortui 11 omne vas apertum, super quo non operculum panniculus, immundum esset, Num. 19:15;

[7] similia etiam per 12 opera foraminosa significantur apud Esaiam,

Erubescent facientes linum sericorum, et texentes foraminosa opera; et erunt fundamenta ejus contusa; omnes facientes mercedem stagna animae, 19:9, 10: et per foramina apud Ezechielem,

Spiritus introduxit prophetam ad portam atrii, ubi vidit 13 , cum ecce foramen unum in pariete; et dixit ad illum 14 , [Fili hominis] perfora age parietem, perforavit itaque parietem, cum ecce ostium unum; tunc dixit ad illum, Intra et vide abominationes quas illi faciunt hic; cum intravit et vidit, ecce omnis effigies reptilis et bestiae, abominatio, et omnia idola domus Israelis depicta super pariete circumcirca seq. 8:7-10.

Poznámky pod čarou:

1. The KJV (1611) has ‘white baskets’; in the margin ‘or full of holes’; the Revised Version (1881-1885) has ‘baskets of white bread’, Schmidius corbes similagineorum (panum). Hebrew is [ ] (hori), either from [ ] (hawar) = ‘to be white’, [ ] (hur) = ‘to bore’, or [ ] (harar) = ‘to burn or roast’.

2. quo

3. seu

4. The Manuscript inserts sunt.

5. habet

6. sint

7. aut

8. The Manuscript inserts a.

9. dum

10. tum

11. Apud mortuum

12. The Manuscript inserts foramina et.

13. vidi

14. me and first person for third in rest of quotation.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.