In chapter 4 of the Book of Amos, verses 1-3 are talking about people who pervert the truths of the church. They will fall into falsities in outermost things.

In the Bible, fish represent "lower" things than mammals, so we can interpret the fishhooks in verse 2 as meaning being caught and held fast in natural or lower things.

Verses 4-6 are about acts of worship such as tithes and sacrifices. These look similar to genuine worship, but are only external sorts of things. We can tell because ‘teeth’ (in verse 6) represent ultimates or outermost things (see Secrets of Heaven 6380). It follows that “cleanness of teeth” would mean outermost things that look good but only imitate genuine worship. The Lord exhorts, “Yet you have not returned to me.”

Verses 7-8. Some things true will remain, when where there are too many false ideas, the truths don't get through. This can be seen where the Lord says, “I made it rain on one city; I withheld rain from another city... where it did not rain the part withered.” Again the Lord exhorts, “Yet you have not returned to me.”

Verse 9. Afterward all things of the church are falsified, shown by blight attacking the gardens, vineyards, fig tree and olive trees. The last three represent spiritual, natural and celestial things, or all the things of spiritual life. “Yet you have not returned to me,” says the Lord.

Verses 10-11. The Lord explains the devastating things he allowed to happen: plague in Egypt, death of young men by swords, stench in the camps, Sodom and Gomorrah. This is because they are profaned by sensual knowledges. Profanation means the mixing of good and evil together. (See Secrets of Heaven 1001[2]).

This extends to all things of the church, with the church being the Lord’s kingdom on earth (Secrets of Heaven 768[3]).

With profanation “as soon as any idea of what is holy arises, the idea of what is profane joins immediately to it,” (Secrets of Heaven 301).

Now there is hardly anything left. “Yet you have not returned to Me,” says the Lord again.

Verses 12-13: Because people adamantly remain in their profane ways, they are warned, “Prepare to meet your God!”. This is the God powerful and mighty, “who forms mountains, and creates the wind,” and even more close to home, “Who declares to man what his thought is.” As intimately a knowing as that is, the Lord’s love for all humanity is contained in His exhortations for them to turn themselves to Him.

See, for example, Luke 6:44-45, and True Christian Religion 373.

2715. Duo hic sunt arcana, unum, quod bonum spirituali hominis ¹ sit obscurum respective: alterum, quod obscurum illud illuminetur a Divino Humano Domini. Quod primum attinet, [nempe] quod bonum apud spiritualem hominem sit obscurum respective, constare potest ex illis quae de statu spiritualis hominis respective a statum caelestis hominis supra n. 2708 dicta sunt; a comparatione status utriusque id manifeste patet; apud caelestes est ² ipsum bonum implantatum in parte eorum voluntaria, et inde lux venit in partem intellectualem eis; sed apud spirituales deperditum est omne voluntarium, sic ut illis nihil boni sit inde, et ideo a Domino bonum implantatur in parte eorum intellectuali, videatur n. 863, 875, 895, 927, 928, 1023, 1043, 1044, 2124, 2256; pars voluntaria est quae principaliter vivit apud hominem, intellectualis vero vivit inde; cum itaque voluntarium ² apud spiritualem ita deperditum est ³ ut non sit nisi malum, et tamen jugiter et continue inde influit malum in partem intellectualem seu cogitationem ejus, constat quod bonum ibi sit obscuratum respective:

[2] inde est quod spiritualibus non sit amor in Dominum, sicut est caelestibus ⁴ , proinde nec humiliatio quae essentialis ⁵ est in omni cultu, et per quam ⁶ influere potest bonum a Domino; cor enim elatum nusquam ⁷ recipit, sed cor humile. Spiritualibus nec est amor erga proximum, sicut est caelestibus ⁴ , continue enim a parte eorum voluntaria influit amor sui et mundi, et obscurat bonam istius amoris; quod constare unicuique potest, si reflectit, etiam ex eo quod cum alicui benefacit, sit propter finem in mundo, ita tametsi non manifeste ⁸ , usque cogitat de remuneratione ⁹ , sive ab illis quibus benefacit, sive a Domino in altera vita; sic ut bonum ejus usque ¹⁰ sit conspurcatum meritorio; tum quoque ex eo quod cum aliquod bonum fecerit, si illud memorare possit, et sic se praeferre aliis, in suae vitae jucundo sit; caelestes vero amant proximum plus quam semet; nec usquam cogitant de retributione, neque se aliis praeferunt ullo modo.

[3] Praeterea bonum apud spirituales obscuratum est persuasivis ex principiis variis, oriundis etiam ex amore sua et mundi; quale sit persuasivum etiam fidei, videatur n. 2682, 2689 ad fin. ; hoc quoque ex influxu mali a parte eorum voluntaria.

[4] Praeterea ex eo constare potest quod bonum apud spiritualem hominem sit obscurum respective, quia non ex aliqua perceptione, ut caelestes, novit quid verum, sed ex instructione a parentibus et magistris, tum ex doctrina in quam natus, et cum aliquid superaddit ex se et ex cogitatione, tunc ut plurimum sensuale et ejus fallaciae, ac rationale et ejus apparentiae, praevalent, et faciunt ut vix agnoscere possit aliquod verum purum, quale agnoscunt caelestes, usque tamen istis quasi veris implantat Dominus bonum, etiamsi fallacia vera sunt, aut apparentia veri, sed bonum fit inde obscurum, qualificatum a veris quibus conjungitur; se habet hoc sicut lux solis influens in objecta; qualitas objectorum quae recipiunt, facit ut appareat lux ibi sub specie coloris, pulchri si qualitas formae et receptionis sit decens et correspondens, impulchri si qualitas formae et receptionis sit non decens, nec ita correspondens; ita ipsum bonum qualificatur secundum verum.

[5] Etiam ex eo patet quod spiritualis homo non sciat quid malum, vix alia credit mala quam quae contra praecepta decalogi sunt, mala autem affectionis et cogitationis quae innumerabilia, nescit, nec reflectit super ea, nec vocat mala; jucunda cupiditatum et voluptatum quaecumque non aliter spectat ac bona, ipsaque jucunda amoris sui et affectat, et approbat, et excusat, ignorans quod talia sint quae afficiunt spiritum ejus, et quod prorsus talis fiat in altera vita.

[6] Ex eo similiter constat, quod spiritualis homo tametsi in toto Verbo vix agatur nisi de bono amoris in Dominum et amoris erga Proximum, usque non sciat quod bonum sit essentiale fidei, ne quidem quid amor et charitas in sua essentia sit; et quod novit de fide quam essentialem facit, usque disserit num ita sit, nisi confirmatus per multum vitae, quod caelestes nusquam faciunt, norunt enim et percipiunt quod ita sit, inde a Domino dictum apud Matthaeum, Esto sermo vester ita ita, non, non, quod ultra haec est, ex malo est, 5:37;

sunt enim caelestes in ipso vero, de quo disputant spirituales num ita sit, inde caelestes quia in ipso vero, possunt inde videre indefinita quae istius veri sunt, ita ex luce quasi totum caelum; sed spirituales quia disputant num ita sit, non possunt tamdiu venire ad primum terminum lucis caelestium, minus ex eorum luce spectare aliquid. '

Poznámky pod čarou: