Bible

 

Λευιτικόν 26

Studie

   

1 Δεν θελετε καμει εις εαυτους ειδωλα ουδε γλυπτα, ουδε θελετε ανεγειρει αγαλμα εις εαυτους, ουδε θελετε στησει λιθον εικονογλυπτον εν τη γη υμων, δια να προσκυνητε αυτον· διοτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σας.

2 Τα σαββατα μου θελετε φυλαττει και το αγιαστηριον μου θελετε σεβεσθαι. Εγω ειμαι ο Κυριος.

3 Εαν περιπατητε εις τα προσταγματα μου και φυλαττητε τας εντολας μου και εκτελητε αυτας,

4 τοτε θελω δωσει τας βροχας σας εις τους καιρους αυτων, και η γη θελει δωσει τα γεννηματα αυτης, και τα δενδρα του αγρου θελουσι δωσει τον καρπον αυτων.

5 Και το αλωνισμα σας θελει σας φθασει μεχρι του τρυγητου, και ο τρυγητος θελει φθασει μεχρι του σπορητου· και θελετε τρωγει τον αρτον σας εις χορτασμον· και θελετε κατοικει ασφαλως εν τη γη υμων.

6 Και θελω δωσει ειρηνην εις την γην, και θελετε πλαγιαζει και ουδεις θελει σας φοβιζει και θελω εξολοθρευσει τα πονηρα θηρια απο της γης και μαχαιρα δεν θελει περασει δια μεσου της γης σας.

7 Και θελετε διωξει τους εχθρους σας και θελουσι πεσει εμπροσθεν σας εν μαχαιρα·

8 και πεντε απο σας θελουσι διωξει εκατον, και εκατον απο σας θελουσι διωξει μυριους· και οι εχθροι σας θελουσι πεσει εμπροσθεν σας εν μαχαιρα.

9 Και θελω επιβλεψει εις εσας και θελω σας αυξησει και θελω σας πληθυνει και θελω στερεωσει την διαθηκην μου με σας.

10 Και θελετε φαγει παλαια παλαιων, και θελετε εκβαλει τα παλαια απ' εμπροσθεν των νεων.

11 Και θελω στησει την σκηνην μου μεταξυ σας· και η ψυχη μου δεν θελει σας βδελυχθη·

12 και θελω περιπατει μεταξυ σας και θελω εισθαι Θεος σας και σεις θελετε εισθαι λαος μου.

13 Εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σας, οστις σας εξηγαγον εκ της γης των Αιγυπτιων, εκ της δουλειας αυτων· και συνετριψα τους δεσμους του ζυγου σας και σας εκαμα να περιπατητε ορθιοι.

14 Αλλ' εαν δεν μου υπακουσητε και δεν εκτελητε πασας ταυτας τας εντολας μου,

15 και εαν καταφρονησητε τα προσταγματα μου η εαν η ψυχη σας αποστραφη τας κρισεις μου, ωστε να μη εκτελητε πασας τας εντολας μου, ωστε να εξουδενωσητε την διαθηκην μου,

16 και εγω θελω καμει τουτο εις εσας· θελω βαλει εφ' υμας τρομον, μαρασμον, και καυσωνα, τα οποια θελουσι φθειρει τους οφθαλμους σας και θελουσι κατατηκει την ψυχην· και θελετε σπειρει τον σπορον σας εις ματην, διοτι οι εχθροι σας θελουσι τρωγει αυτον.

17 Και θελω στησει το προσωπον μου εναντιον σας, και θελετε φονευθη εμπροσθεν των εχθρων σας· και εκεινοι, οιτινες σας μισουσι, θελουσι σας εξουσιασει και θελετε φευγει, ουδενος διωκοντος υμας.

18 Και εαν μεχρι τουτου δεν μου υπακουσητε, θελω επιβαλει εις εσας επταπλασιον τιμωριαν δια τας αμαρτιας σας.

19 Και θελω συντριψει την υπερηφανιαν της δυναμεως σας· και θελω καμει τον ουρανον σας ως σιδηρον και την γην σας ως χαλκον·

20 και η δυναμις σας θελει αναλωθη εις ματην· διοτι η γη σας δεν θελει διδει τα γεννηματα αυτης και τα δενδρα της γης δεν θελουσι διδει τον καρπον αυτων.

21 Και εαν πορευησθε εναντιοι εις εμε και δεν θελητε να μου υπακουσητε, θελω προσθεσει εις εσας επταπλασιους πληγας κατα τας αμαρτιας σας.

22 Και θελω αποστειλει εναντιον σας τα θηρια τα αγρια, τα οποια θελουσι καταφαγει τα τεκνα σας και εξολοθρευσει τα κτηνη σας και θελουσι σας καμει ολιγοστους· και θελουσιν ερημωθη αι οδοι σας.

23 Και εαν εκ τουτων δεν διορθωθητε επιστρεφοντες εις εμε, αλλα πορευησθε εναντιοι εις εμε,

24 τοτε θελω πορευθη και εγω εναντιος εις εσας, και θελω σας παιδευσει και εγω επταπλασιως δια τας αμαρτιας σας.

25 Και θελω φερει εφ' υμας μαχαιραν, ητις θελει καμει την εκδικησιν της διαθηκης μου· και οταν καταφυγητε εις τας πολεις σας, θελω στειλει θανατικον εν μεσω υμων· και θελετε παραδοθη εις τας χειρας του εχθρου.

26 Και οταν κατασυντριψω το στηριγμα του αρτου σας, δεκα γυναικες θελουσι ψηνει τους αρτους σας εν ενι κλιβανω, και οι αρτοι σας θελουσιν αποδοθη εις εσας με ζυγιον· και θελετε τρωγει και δεν θελετε χορταινει.

27 Εαν δε και δια τουτων δεν μου υπακουσητε, αλλα πορευησθε εναντιοι εις εμε,

28 τοτε εγω θελω πορευθη εναντιος εις εσας μετα θυμου και θελω σας παιδευσει και εγω επταπλασιως δια τας αμαρτιας σας.

29 Και θελετε φαγει τας σαρκας των υιων σας και τας σαρκας των θυγατερων σας θελετε φαγει.

30 Και θελω κατεδαφισει τους υψηλους τοπους σας και θελω καταστρεψει τα ειδωλα σας και θελω ριψει τα πτωματα σας επι τα πτωματα των βδελυρων ειδωλων σας· και θελει σας βδελυχθη η ψυχη μου.

31 Και θελω καταστησει τας πολεις σας ερημους και θελω εξερημωσει τα αγιαστηρια σας και δεν θελω οσφρανθη την οσμην των ευωδιων σας·

32 και θελω εξερημωσει εγω την γην σας· και θελουσι θαυμασει εις τουτο οι εχθροι σας, οι κατοικουντες εν αυτη.

33 Και θελω σας διασπειρει μεταξυ των εθνων· και θελω συρει οπισω σας μαχαιραν· και η γη σας θελει μενει ερημος και αι πολεις σας θελουσιν εισθαι ερημοι.

34 Τοτε η γη θελει απολαυσει τα σαββατα αυτης καθ' ολον τον καιρον οσον αυτη μεινη ερημος και σεις εν τη γη των εχθρων σας· τοτε θελει αναπαυθη η γη και θελει απολαυσει τα σαββατα αυτης.

35 Καθ' ολον τον καιρον της ερημωσεως αυτης θελει αναπαυεσθαι διοτι δεν ανεπαυετο εις τα σαββατα σας, οτε κατωκειτε επ' αυτης.

36 Επι δε τους εναπολειφθεντας απο σας θελω επιφερει δειλιαν εις την καρδιαν αυτων εν τοις τοποις των εχθρων αυτων· και ηχος φυλλου σειομενου θελει διωκει αυτους· και θελουσι φευγει, ως φευγοντες απο μαχαιρας και θελουσι πιπτει, ουδενος διωκοντος.

37 Και θελουσι πιπτει ο εις επι τον αλλον ως εμπροσθεν μαχαιρας, ουδενος διωκοντος· και δεν θελετε δυνηθη να σταθητε εμπροσθεν των εχθρων σας.

38 Και θελετε απολεσθη μεταξυ των εθνων, και η γη των εχθρων σας θελει σας καταφαγει.

39 Και οι εναπολειφθεντες απο σας θελουσι φθειρεσθαι δια τας ανομιας αυτων εν τοις τοποις των εχθρων σας· και οτι δια τας ανομιας των πατερων αυτων θελουσι φθειρεσθαι μετ' αυτων.

40 Εαν δε ομολογησωσι την ανομιαν αυτων και την ανομιαν των πατερων αυτων δια την παραβασιν αυτων, την οποιαν παρεβησαν εναντιον μου, και διοτι επορευθησαν ετι εναντιοι εις εμε,

41 και εγω επορευθην εναντιος εις αυτους, και εφερα αυτους εις την γην των εχθρων αυτων· εαν τοτε ταπεινωθη η καρδια αυτων η απεριτμητος και δεχθωσι τοτε την τιμωριαν της ανομιας αυτων,

42 τοτε θελω ενθυμηθη την διαθηκην μου την προς τον Ιακωβ, και την διαθηκην μου την προς τον Ισαακ, και την διαθηκην μου την προς τον Αβρααμ θελω ενθυμηθη· και την γην θελω ενθυμηθη.

43 Και η γη θελει μεινει παρητημενη απ' αυτων και θελει απολαυσει τα σαββατα αυτης, μενουσα ερημος αυτων· και αυτοι θελουσι δεχθη την τιμωριαν της ανομιας αυτων· διοτι κατεφρονησαν τας κρισεις μου και διοτι η ψυχη αυτων απεστραφη τα προσταγματα μου.

44 Αλλα και ουτως ενω ευρισκονται εν τη γη των εχθρων αυτων, δεν θελω απορριψει αυτους, ουδε θελω βδελυχθη αυτους, ωστε να εξολοθρευσω αυτους, και να ματαιωσω την διαθηκην μου την προς αυτους· διοτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος αυτων·

45 αλλα θελω ενθυμηθη υπερ αυτων την διαθηκην των πατερων αυτων, τους οποιους εξηγαγον εκ γης Αιγυπτου, ενωπιον των εθνων, δια να ημαι Θεος αυτων. Εγω ειμαι ο Κυριος.

46 Ταυτα ειναι τα προσταγματα και αι κρισεις και οι νομοι, τους οποιους εκαμεν ο Κυριος μεταξυ εαυτου και των υιων Ισραηλ επι του ορους Σινα δια χειρος του Μωυσεως.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Revealed # 427

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 962  
  

427. And it was given them not to kill them, but to torment them for five months. (9:5) This symbolically means that owing to the Lord's Divine providence it was impossible for them to take away from those without the faith accompanying charity their faculty for understanding and willing truth and good, but only to be able for a short time to induce a mental numbness.

Its being given them means, symbolically, that it was owing to the Lord's Divine providence, as said just above. Their being unable to kill the men lacking the seal of God means, symbolically, that it was impossible for them to take away from those without the faith accompanying charity their faculty for understanding and willing truth and good; for if this faculty were to be taken away from a person, it would kill him spiritually. To torment for five months means, symbolically, to induce a mental numbness for a short time. The number five symbolizes a little something or for a short time, and to torment means, symbolically, to induce a mental numbness, because this is the symbolic meaning of a scorpion (no. 425), and of torment like the torment of a scorpion, as said next in no. 428.

That the faculty of understanding truth and willing it, or rationality and freedom, cannot be taken away from a person, is something we showed many times in Angelic Wisdom Regarding Divine Providence, nos. 73 74, 82-86, 92-99, 138-149, 322.

[2] "Five months" means, symbolically, a little something or for a short time because this is the symbolic meaning of the number five. For periods of time, whether they be hours, days, weeks, months, or years, do not signify a period of time, but a state, and numbers define its character (nos. 4, 10348, 947).

That the number five symbolizes something, and also a little, can be seen from the following passages:

A thousand shall flee... at the threat of five... (Isaiah 30:17)

Five... shall chase a hundred... (Leviticus 26:8)

(Jesus said that) the kingdom of heaven (is like) ten virgins..., five (of whom) were prudent, and five foolish. (Matthew 25:1-2)

The ten virgins symbolize all in the church. Five of them symbolize a part or some.

The like is symbolically meant by the numbers ten and five in the parable in which minas were given to some servants with which to do business, and one of them used his mina to earn ten minas, and a second used his to earn five (Luke 19:13-20). Ten minas symbolize much, and five minas a little. So, too, elsewhere, as in Isaiah 17:6; 19:18, Matthew 14:15-21.

  
/ 962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Divine Providence # 322

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 340  
  

322. Everyone Can Be Reformed, and There Is No Such Thing as Predestination

Sound reason tells us that everyone is predestined to heaven and no one to hell. We are all born human, which means that we have the image of God within us. The image of God within us is our ability to discern what is true and to do what is good. Our ability to discern what is true comes from divine wisdom and our ability to do what is good comes from divine love. This ability is the image of God; it is enduring with everyone who is whole and is never erased. It is why we can become civic, moral individuals; and if we can become civic and moral individuals, we can become spiritual individuals, since civic and moral life is receptive of spiritual life. We are called civic individuals if we know and abide by the laws of the country we are living in. We are called moral individuals if we make habits and virtues of these laws and live by them for rational reasons.

[2] Next I need to say how civic and moral living is receptive of spiritual living. Live by these laws not only as civic and moral laws but also as divine laws and you will be a spiritual person.

There is hardly a nation so barbaric that it does not have laws forbidding murder, promiscuity with other people's spouses, theft, perjury, and violation of others' rights. Civic and moral individuals keep these laws in order to be or to seem to be good citizens; but if they do not regard them as divine laws as well, they are civic and moral individuals only on the earthly level. On the other hand, if they do regard them as divine laws, they become civic and moral spiritual individuals.

The difference is that in the latter instance they are not just good citizens of their earthly kingdom, they are good citizens of the kingdom of heaven as well; in the former instance they are good citizens of their earthly kingdom but not of the kingdom of heaven. It is the good they do that makes the difference. The good that worldly civic and moral individuals do is not intrinsically good because they themselves and the world are at its heart. The good that civic and moral spiritual individuals do is intrinsically good because the Lord and heaven are at its heart.

[3] This shows that since we are all born capable of becoming civic and moral individuals on the earthly level, we are also born capable of becoming civic and moral individuals on the spiritual level. All we have to do is acknowledge God and not do evils because they are against God, and do what is good because that is for God. Doing this enables the spirit to enter into our civic and moral acts, and they come to life. Otherwise there is no spirit in our acts, and they are not alive. This is why worldly people are called "dead" no matter how civic and moral their behavior is, while spiritual people are called "living."

[4] Under the Lord's divine providence, every nation has a religion, and the first principle of every religion is a recognition of the existence of God. Otherwise we cannot call it a religion. Every nation that lives by its religion--that is, that does not do evil because it is against its God--is given a spiritual element within its worldly life.

Imagine hearing non-Christians say that they do not want to do some evil thing because it is against their God. Is there anyone who would not say inwardly that these people are saved? Nothing else seems possible; that is what sound reason tells us. Conversely, suppose some Christian says, "One evil or another does not matter to me. What is this business about saying that it's against God?" Is there anyone who would not say inwardly that this person is not saved? It seems impossible; that is what sound reason tells us.

[5] If this individual says, "I was born Christian, I was baptized, I have confessed the Lord, read the Word, and taken the Holy Supper," does all this matter if this individual has a craving for murder and revenge, for adultery, surreptitious theft, perjury, lies, and all kinds of violence, and does not regard them as sins? Are people like this thinking about God or about some eternal life? Do they think that they exist? Surely sound reason tells us that people like this cannot be saved.

I make these statements about Christians because non-Christians pay more attention to God than Christians do, because their religion is in their life.

I need now to say more about this, though, in the following sequence.

1. The ultimate purpose of creation is a heaven from the human race.

2. Consequently, under divine providence everyone can be saved; and everyone is saved who believes in God and lives a good life.

3. It is our own fault if we are not saved.

4. This means that everyone is predestined to heaven and no one to hell.

  
/ 340  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.