Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Θλίψεις 2

Studie

   

1 Πως περιεκαλυψεν ο Κυριος με νεφος την θυγατερα Σιων εν τη οργη αυτου, κατερριψεν απο του ουρανου εις την γην την δοξαν του Ισραηλ, και δεν ενεθυμηθη εν τη ημερα της οργης αυτου το υποποδιον των ποδων αυτου

2 Ο Κυριος κατεποντισε πασας τας κατοικιας του Ιακωβ και δεν εφεισθη· κατεστρεψεν εν τω θυμω αυτου τα οχυρωματα της θυγατρος Ιουδα· κατηδαφισεν αυτα· εβεβηλωσε το βασιλειον και τους αρχοντας αυτου.

3 Συνεθλασεν εν τη εξαψει του θυμου αυτου παν το κερας του Ισραηλ· εστρεψεν οπισω την δεξιαν αυτου απ' εμπροσθεν του εχθρου· και εξηφθη κατα του Ιακωβ ως πυρ φλογερον, κατατρωγον τα περιξ.

4 Ενετεινε το τοξον αυτου ως εχθρος, εστησε την δεξιαν αυτου ως υπεναντιος, και εφονευσε παν το αρεστον εις τους οφθαλμους εν τη σκηνη της θυγατρος Σιων· εξεχεεν ως πυρ τον θυμον αυτου.

5 Ο Κυριος εγεινεν ως εχθρος, κατεποντισε τον Ισραηλ· κατεποντισε παντα τα παλατια αυτου· ηφανισε τα οχυρωματα αυτου· και επληθυνεν εις την θυγατερα Ιουδα το πενθος και την θλιψιν.

6 Και εξεσπασε την σκηνην αυτου ως καλυβην κηπου· κατηφανισε τον τοπον των συναξεων αυτου· ο Κυριος εκαμε να λησμονηθη εν Σιων η εορτη και το σαββατον, και εν τη αγανακτησει της οργης αυτου απερριψε βασιλεα και ιερεα.

7 Ο Κυριος απεβαλε το θυσιαστηριον αυτου, εβδελυχθη το αγιαστηριον αυτου· συνεκλεισεν εν τη χειρι των εχθρων τα τειχη των παλατιων αυτης· ηλαλαξαν εν τω οικω του Κυριου ως εν ημερα εορτης.

8 Ο Κυριος εβουλευθη να αφανιση το τειχος της θυγατρος Σιων· εξετεινε την σταθμην, δεν απεστρεψε την χειρα αυτου απο του να καταποντιζη, και εκαμε να πενθηση το περιτειχισμα και το τειχος· τα παντα ητονησαν ομου.

9 Αι πυλαι αυτης ενεπηχθησαν εις την γην· ηφανισε και κατεσυντριψε τους μοχλους αυτης· ο βασιλευς αυτης και οι αρχοντες αυτης ειναι εν τοις εθνεσι· νομος δεν υπαρχει· ουδε οι προφηται αυτης ευρισκουσιν ορασιν παρα Κυριου.

10 Οι πρεσβυτεροι της θυγατρος Σιων, καθηνται κατα γης, σιωπωντες· ανεβιβασαν χωμα επι την κεφαλην αυτων, εζωσθησαν σακκους· αι παρθενοι της Ιερουσαλημ κατεβιβασαν τας κεφαλας αυτων προς την γην.

11 Οι οφθαλμοι μου εμαρανθησαν υπο των δακρυων, τα εντοσθια μου ταραττονται, η χολη μου εξεχυθη εις την γην, δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου, επειδη τα νηπια και τα θηλαζοντα ελιποψυχουν εν ταις πλατειαις της πολεως.

12 Ειπον προς τας μητερας αυτων, Που ειναι σιτος και οινος; Οποτε ελιποθυμουν εν ταις πλατειαις της πολεως ως ο τραυματιας, οποτε η ψυχη αυτων εξεχεετο εις τον κολπον των μητερων αυτων.

13 Τινα να λαβω μαρτυρα εις σε; με τι να σε συγκρινω, θυγατηρ της Ιερουσαλημ; Με ποιον να σε εξομοιωσω δια να σε παρηγορησω, παρθενε, θυγατηρ Σιων; Διοτι ο συντριμμος σου ειναι μεγας ως η θαλασσα· τις δυναται να σε ιατρευση;

14 Οι προφηται σου ειδον περι σου ματαια και αφροσυνην, και δεν εφανερωσαν την ανομιαν σου, δια να αποστρεψωσι την αιχμαλωσιαν σου· αλλ' ειδον περι σου φορτια ματαια και προξενα εξωσεως.

15 Παντες οι διαβαινοντες την οδον εκροτησαν επι σε χειρας· εσυριξαν και εσεισαν τας κεφαλας αυτων εις την θυγατερα της Ιερουσαλημ, λεγοντες, Αυτη ειναι η πολις, περι της οποιας ελεγετο, Η εντελεια της ωραιοτητος, η χαρα πασης της γης;

16 Παντες οι εχθροι σου ηνοιξαν επι σε το στομα αυτων· εσυριξαν και ετριξαν τους οδοντας λεγοντες, Κατεπιομεν αυτην· αυτη τωοντι ειναι η ημερα, την οποιαν περιεμενομεν· ευρομεν, ειδομεν.

17 Ο Κυριος εκαμεν ο, τι εβουλευθη· εξεπληρωσε τον λογον αυτου, τον οποιον διωρισεν απο ημερων αρχαιων· Κατεστρεψε και δεν εφεισθη, και ευφρανεν επι σε τον εχθρον· υψωσε το κερας των εναντιων σου.

18 Η καρδια αυτων εβοησε προς τον Κυριον, Τειχος της θυγατρος Σιων, καταβιβαζε ως χειμαρρον δακρυα ημεραν και νυκτα· μη δωσης παυσιν εις σεαυτον· ας μη σιωπηση η κορη των οφθαλμων σου.

19 Σηκωθητι, βοησον την νυκτα, οταν αρχιζωσιν αι φυλακαι· εκχεον την καρδιαν σου ως υδωρ εμπροσθεν του προσωπου του Κυριου· υψωσον προς αυτον τας χειρας σου, δια την ζωην των νηπιων σου, τα οποια λιποθυμουσιν απο της πεινης επι των ακρων πασων των οδων.

20 Ιδε, Κυριε, και επιβλεψον, εις τινα ποτε εκαμες ουτω; Να φαγωσιν αι γυναικες τον καρπον της κοιλιας αυτων, τα νηπια εν τοις σπαργανοις αυτων; Να φονευθωσιν εν τω αγιαστηριω του Κυριου ιερευς και προφητης;

21 Το παιδιον και ο γερων κοιτονται κατα γης εν ταις οδοις· αι παρθενοι μου και οι νεανισκοι μου επεσον εν μαχαιρα· εφονευσας εν τη ημερα της οργης σου, κατεσφαξας, δεν εφεισθης.

22 Προσεκαλεσας πανταχοθεν, ως εν ημερα πανηγυρεως, τους τρομους μου, και ουδεις εσωθη ουδε υπελειφθη εν τη ημερα της οργης του Κυριου· εκεινους, τους οποιους εσπαργανωσα και ηυξησα, ο εχθρος μου συνετελεσεν αυτους.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 484

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

484. And God shall wipe away every tear from their eyes, signifies a state of blessedness from the affection of truth, after falsities have been removed by temptations. This is evident from the signification of "wiping away tears from the eyes," as being to take away grief of mind on account of falsities and from falsities; and as blessedness through truths from good follows when that grief ceases after the temptations that have been endured, so this too is signified; for angels have all their blessedness through truths from good, or through the spiritual affection of truth; the spiritual affection of truth is from good, and good constitutes it. This is the source of all blessedness with angels, because Divine truth proceeding from the Lord constitutes heaven in general and in particular, therefore those who are in Divine truths are in the life of heaven, consequently in eternal blessedness.

[2] A "tear from the eyes" signifies grief of mind on account of falsities and from falsities, because the "eye" signifies the understanding of truth; a "tear" therefore signifies grief because there is no understanding of truth, consequently because of falsities. "Tear" has a similar signification in Isaiah:

He will swallow up death forever, and the Lord Jehovih will wipe away tears from off all faces (Isaiah 25:8).

This signifies that the Lord by His coming will remove evils and falsities with those who live from Him, so that there will be no grief of mind on account of them and from them; "death" signifies evil, because spiritual death is from it; and "tear" is predicated of falsity.

[3] It is to be noted, that both "shedding tears" and "weeping" signify grief on account of falsities and from falsities, but "shedding tears" grief of mind, and "weeping" grief of heart on account of falsities. Grief of mind is grief of the thought and understanding, which pertain to truth, and grief of heart is grief of the affection or will, which pertain to good; and as there is everywhere in the Word a marriage of truth and good, both "weeping" and "tears" are mentioned in the Word when grief is expressed on account of falsities of doctrine or of religion. That "weeping" means grief of heart can be seen from the fact that "weeping" bursts forth from the heart and breaks out into lamentations through the mouth; and that "shedding tears" is grief of mind can be seen from this, that it issues forth from the thought through the eyes. In both weeping and in the shedding of tears water comes forth which is bitter and astringent, and this occurs through an influx into man's grief from the spiritual world, where bitter water corresponds to the lack of truth because of falsities, and to consequent grief; therefore those who are in truths grieve on account of falsities. From this it can be seen why it is that in the Word, where "tears" are mentioned "weeping" also is mentioned, namely, that it is on account of the marriage of good and truth in every particular of the Word.

[4] I will only adduce the following passages in evidence of this. In Isaiah:

I will weep with weeping for Jazer, the vine of Sibmah; I will water thee with my tears, O Heshbon and Elealeh (Isaiah 16:9).

In Jeremiah:

In secret places my soul shall weep, and mine eyes shall run down with tears (Jeremiah 13:17).

In the same:

Who will give mine eyes a fountain of tears, that I may weep day and night (Jeremiah 9:1).

In Lamentations:

In weeping she will weep in the night, and her tears are on her cheeks (Lamentations 1:2).

In Malachi:

Covering the altar of Jehovah with tears, with weeping, and with sighing (Malachi 2:13).

In David:

They that sow with tears and he that weeping beareth the casting of seed (Psalms 126:5, 6).

In Jeremiah:

Refrain thy voice from weeping, and thine eyes from tears (Jeremiah 31:16).

In the same:

Let the mourning-women make haste and take up a lamentation over us, that our eyes may flow down with tears (Jeremiah 9:18).

Here we have "lamentation" in place of weeping, because it is the voice of weeping. In David:

I am weary with my sighing, all the night do I bathe my bed; with my tears I make my couch to melt (Psalms 6:6).

Here "to bathe the bed" means by weeping, which is of the mouth, because it is said of sighing; while "to drench the couch," which has a like meaning, has reference to tears. These passages have been cited that from them also it may be known that two like expressions in the Word, especially in the Prophets, are not vain repetitions, but that one has reference to good, and the other to truth.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

Bible

 

Isaiah 25:8

Studie

       

8 He has swallowed up death forever! The Lord Yahweh will wipe away tears from off all faces. He will take the reproach of his people away from off all the earth, for Yahweh has spoken it.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org