5
και εξαπαντος το αιμα σας, το αιμα της ζωης σας, θελω εκζητησει εκ της χειρος παντος ζωου θελω εκζητησει αυτο, και εκ της χειρος του ανθρωπου· εκ της χειρος παντος αδελφου αυτου θελω εκζητησει την ζωην του ανθρωπου·
Γένεση 9:5
Ιεζεκιήλ 34
1
Και εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων,
2
Υιε ανθρωπου, προφητευσον επι τους ποιμενας του Ισραηλ· προφητευσον και ειπε προς αυτους, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος προς τους ποιμενας· Ουαι εις τους ποιμενας του Ισραηλ, οιτινες βοσκουσιν εαυτους· οι ποιμενες δεν βοσκουσι τα ποιμνια;
3
Σεις τρωγετε το παχος και ενδυεσθε το μαλλιον, σφαζετε τα παχεα· δεν βοσκετε τα ποιμνια.
4
Δεν ενισχυσατε το ασθενες και δεν ιατρευσατε το κακως εχον και δεν εκαμετε επιδεσμα εις το συντετριμμενον και δεν επανεφερατε το πεπλανημενον και δεν εζητησατε το απολωλος· αλλα εν βια και εν σκληροτητι εδεσποζετε επ' αυτα.
5
Και διεσκορπισθησαν, επειδη δεν υπηρχε ποιμην, και εγειναν καταβρωμα εις παντα τα θηρια του αγρου και διεσκορπισθησαν.
6
Τα προβατα μου περιεπλανωντο επι παν ορος και επι παντα λοφον υψηλον, και επι παν το προσωπον της γης ησαν διεσκορπισμενα τα προβατα μου, και δεν υπηρχεν ο ερευνων ουδε ο ζητων.
7
Δια τουτο, ακουσατε, ποιμενες, τον λογον του Κυριου·
8
Ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, εξαπαντος, επειδη τα προβατα μου εγειναν λαφυρον και τα προβατα μου εγειναν καταβρωμα παντων των θηριων του αγρου δι' ελλειψιν ποιμενος, και δεν εζητησαν οι ποιμενες μου τα προβατα μου αλλ' οι ποιμενες εβοσκησαν εαυτους και δεν εβοσκησαν τα προβατα μου,
9
δια τουτο, ακουσατε, ποιμενες, τον λογον του Κυριου·
10
Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω ειμαι εναντιον των ποιμενων, και θελω εκζητησει τα προβατα μου εκ της χειρος αυτων και θελω παυσει αυτους απο του να ποιμαινωσι τα προβατα· και δεν θελουσι πλεον βοσκει εαυτους οι ποιμενες, διοτι θελω ελευθερωσει εκ του στοματος αυτων τα προβατα μου και δεν θελουσιν εισθαι καταβρωμα εις αυτους.
11
Διοτι ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω, εγω θελω και αναζητησει τα προβατα μου και επισκεφθη αυτα.
12
Καθως ο ποιμην επισκεπτεται το ποιμνιον αυτου, καθ' ην ημεραν ευρισκεται εν μεσω των προβατων αυτου διεσκορπισμενων, ουτω θελω επισκεφθη τα προβατα μου και θελω ελευθερωσει αυτα εκ παντων των τοπων, οπου ησαν διεσκορπισμενα, εν ημερα νεφωδει και ζοφερα.
13
Και θελω εξαγαγει αυτα εκ των λαων και συναξει αυτα εκ των τοπων και φερει αυτα εις την γην αυτων και βοσκησει αυτα επι τα ορη του Ισραηλ, πλησιον των ποταμων και επι παντα τα κατοικουμενα της γης.
14
Θελω βοσκησει αυτα εν αγαθη νομη, και η μανδρα αυτων θελει εισθαι επι των υψηλων ορεων του Ισραηλ· εκει θελουσιν αναπαυεσθαι εν μανδρα καλη, και θελουσι βοσκεσθαι εν παχεια νομη επι των ορεων του Ισραηλ.
15
Εγω θελω βοσκησει τα προβατα μου και εγω θελω αναπαυσει αυτα, λεγει Κυριος ο Θεος.
16
Θελω εκζητησει το απολωλος και επαναφερει το πεπλανημενον και επιδεσει το συντετριμμενον και ενισχυσει το ασθενες· το παχυ ομως και το ισχυρον θελω καταστρεψει· εν δικαιοσυνη θελω βοσκησει αυτα.
17
Και περι υμων, ποιμνιον μου, ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω θελω κρινει αναμεσον προβατου και προβατου, αναμεσον κριων και τραγων.
18
Μικρον ειναι εις εσας, οτι εβοσκησατε την καλην βοσκην, το δε επιλοιπον της βοσκης σας κατεπατειτε με τους ποδας σας; και οτι επινετε καθαρον υδωρ, το δε επιλοιπον εταραττετε με τους ποδας σας;
19
τα δε προβατα μου εβοσκον το καταπεπατημενον με τους ποδας σας και επινον το τεταραγμενον με τους ποδας σας.
20
Δια τουτο ουτω λεγει προς αυτα Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω, εγω θελω η κρινει αναμεσον προβατου παχεος και αναμεσον προβατου ισχνου.
21
Επειδη απωθειτε με πλευρα και με ωμους και κερατιζετε δια των κερατων σας παντα τα ασθενη, εωσου διεσκορπισατε αυτα εις τα εξω,
22
δια τουτο θελω σωσει τα προβατα μου και δεν θελουσιν εισθαι πλεον λαφυρον· και θελω κρινει αναμεσον προβατου και προβατου.
23
Και θελω καταστησει επ' αυτα ενα ποιμενα και θελει ποιμαινει αυτα, τον δουλον μου Δαβιδ· αυτος θελει ποιμαινει αυτα και αυτος θελει εισθαι ποιμην αυτων.
24
Και εγω ο Κυριος θελω εισθαι Θεος αυτων και ο δουλος μου Δαβιδ αρχων εν μεσω αυτων· εγω ο Κυριος ελαλησα.
25
Και θελω καμει προς αυτα διαθηκην ειρηνης· και θελω αφανισει απο της γης τα πονηρα θηρια· και θελουσι κατοικησει ασφαλως εν τη ερημω και κοιμασθαι εν τοις δρυμοις.
26
Και θελω καταστησει ευλογιαν αυτα και τα περιξ του ορους μου, και θελω καταβιβαζει την βροχην εν τω καιρω αυτης· βροχη ευλογιας θελει εισθαι.
27
Και τα δενδρα του αγρου θελουσιν αποδιδει τον καρπον αυτων και η γη θελει διδει το προιον αυτης και θελουσιν εισθαι ασφαλεις εν τη γη αυτων· και θελουσι γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος, οταν συντριψω τα δεσμα του ζυγου αυτων και ελευθερωσω αυτους εκ της χειρος των καταδουλωσαντων αυτους.
28
Και δεν θελουσιν εισθαι πλεον λαφυρον εις τα εθνη, και τα θηρια της γης δεν θελουσι κατατρωγει αυτους· αλλα θελουσι κατοικει ασφαλως και δεν θελει υπαρχει ο εκφοβων.
29
Και θελω αναστησει εις αυτους φυτον ονομαστον, και δεν θελουσι πλεον φθειρεσθαι υπο πεινης εν τη γη και δεν θελουσι φερει πλεον την υβριν των εθνων.
30
Και θελουσι γνωρισει οτι εγω Κυριος ο Θεος αυτων ειμαι μετ' αυτων και αυτοι, ο οικος Ισραηλ, λαος μου, λεγει Κυριος ο Θεος.
31
Και σεις, προβατα μου, τα προβατα της βοσκης μου, σεις εισθε ανθρωποι, και εγω ο Θεος σας, λεγει Κυριος ο Θεος.
Coronis (An Appendix to True Christian Religion) # 35
35. Since the Churches in the Christian world, both the Roman Catholic Church and those separated from it, which are named after their leaders, Luther, Melancthon and Calvin, trace all sin from Adam and his transgression, it is permissible to subjoin here something about the sources whence evils are inherited; for these sources are as many as there are fathers and mothers in the world. That inclinations, aptitudes and propensities to various evils are derived from these, is clear as daylight from the testimony of experience, and also from the assent of reason. Who does not know, from the collective testimony of experience, that there is a general likeness of dispositions, and hence of manners and features, from parents in children and children's children, even to indefinite posterity? Who cannot thence infer that original sins are from them? The notion suggested to every one, when he looks at the countenances and manners of brothers and relatives in families, causes him to know and acknowledge this.
[2] What reason, then, is there for deducing the origin of all evils from Adam and his seed? Is there not equal reason for deducing it from parents? Does not the germ of these similarly propagate itself? To deduce the tendencies from which, and according to which, the spiritual forms of the minds of all men n the universe exist, from Adam's seed alone, would be exactly like deriving birds of every species from one egg, also beasts of very nature from one seed, and trees of every kind of fruit from one root. Is there not an infinite variety of men? one like a sheep, another like a wolf? one like a kid, another like a panther? one like a gentle cob harnessed to a carriage, another like an untamable wild ass before it? one like a playful calf, another like a voracious tiger? and so on. Whence has each his peculiar disposition but from his father and his mother? Why, then, from Adam? - by whom, however, is described in a representative type the first Church of this earth, as has been already shown? Would not this be like tracing from one stock, deeply hidden in the earth, a plantation of trees of every appearance and use, and from a single plant shrubs of every value? Would that not also be like extracting light from the obscurity of the ages and of histories, and like unravelling the thread of a riddle that is without an answer? Why not rather derive them from Noah,
Who walked with God (Gen. 6:9),
And
Whom God blessed (Gen. 9:1),
and from whom with his three sons alone surviving
The whole earth was overspread (Gen. 9:19)?
Would not the hereditary qualities of the generations from Adam be thus extirpated, as if drowned by a flood?
[3] But, my friend, I will lay bare the true source of sins. Every evil is conceived of the devil as a father and is born of atheistical faith as a mother; and, on the other hand, every good is conceived of the Lord as a father and is born, as of a mother, of saving faith in Him. The generations of all goods in their infinite varieties with men, are from no other origin than from the marriage of the Lord and the Church; and, on the contrary, the generations of all evils in their varieties with them, are from no other origin than from the union of the devil with the community of the profane. Who does not know, or may not know, that a man must be regenerated by the Lord, that is, be created anew, and that, so far as this takes place, so far he is in goods? Hence this follows: that, in so far as a man is unwilling to be generated anew, or created anew, so far he takes up and retains the evils implanted in him from his parents. This is what lies concealed in the first precept of the Decalogue:
I am a jealous God, visiting the iniquity of the fathers upon the sons, upon the third and upon the fourth generation of them that hold Me in hatred, and showing mercy unto thousands who love Me and keep My commandments (Exod. 20:5-6; Deut. 5:9-10).
